Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2011

.
κοιμούνται όλοι - μέσα στην κιβωτό του Νώε...
ξάπλωσα κουρασμένη χτες βράδυ, η ώρα κόντευε δώδεκα, με πλήρη τεχνολογική εξάρτηση, καλώδια, βιβλία κ.τ.λ.
(μα, σαν να μην ήμουν καν εκεί...)
όπου άκουσα φωνές, άνοιξε η πόρτα κι ήρθαν μεσονύχτια επίσκεψη τα παιδιά.
ήρθαν γύρω - γύρω στο κρεββάτι, με φίλησαν κι έπειτα τους ξαπόστειλα...
όλη νύχτα άκουγα απ' την κουζίνα ατέλειωτες κουβέντες και ντούγκου - ντούγκου τα πιάτα,
κι όταν σηκώθηκα το πρωί κατάλαβα ότι παιδιά, σκυλιά, κοιμούνται όλοι αποσταμένοι, μέσα στην κιβωτό του Νώε...
σκέφτομαι, πως κι η μάνα μου μας άντεχε, τα παιδιά με όλους τους φίλους, τις παρέες μας, μέρα - νύχτα, ανοιχτό συνέχεια ήταν το πατρικό μας σπίτι.
πού να πάνε κι αυτά ;...
ακόμα κι οι δρόμοι, αφιλόξενοι κι απαίσιοι έχουν γίνει...
άστα λοιπόν να κοιμούνται όλα, προστατευμένα στην κιβωτό του Νώε...

Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου 2011

.

Όταν είσαι υγιής, δεν σκέφτεσαι ότι μπορεί να σε βρει το κακό.

Δε λες «αυτό, μπορεί να συμβεί και σε μένα».

Δεν πάει ο νους σου στο κακό και είναι φυσιολογικό το να μην πηγαίνει...

Όταν είσαι υγιής, απλώς ζεις. Αυτό είναι το φυσιολογικό της ζωής, το να ζεις.

Να κοιμάσαι όταν νυστάζεις, να ξυπνάς όταν δεν χρειάζεσαι άλλον ύπνο,

να εργάζεσαι για να κερδίσεις το ψωμί της κάθε ημέρας,

να οργώνεις τη γη, να φυτεύεις το σπόρο,

να διαχειρίζεσαι τη θάλασσα με τους καρπούς της,

να φροντίζεις στα νοσοκομεία την υγεία των ανθρώπων με τα βάσανά της,

να υπηρετείς με στέρηση κι αφοσιωμένα τις τέχνες,

να δείχνεις στους ανθρώπους τη γραφή και την ανάγνωση,

να φροντίζεις τα ζώα,

να διοικείς με συνείδηση όπου χρειάζεται,

να εφευρίσκεις,

να ενημερώνεις τον κόσμο,

να συναναστρέφεσαι άλλους ανθρώπους,

να τους αγαπάς, να δουλεύεις γι αυτούς,

να σκέφτεσαι το Θεό,

να σκέφτεσαι ποιό είναι το καλό και ποιό είναι το κακό,

να διαβάζεις ή απλά να ακούς αυτό που άλλοι άνθρωποι σκέφτηκαν ή έζησαν,

να γεννάς με ωδίνες,

να μεγαλώνεις παιδιά,

να ερωτεύεσαι, να έχεις ανάγκη την ψυχή του άλλου και το άλλο σώμα,

να χαίρεσαι,

να θλίβεσαι,

να ελπίζεις,

να προσπαθείς,

να μάχεσαι,

τέτοιο θεϊκό πράγμα είναι η ζωή, που σε παίρνει και σε συνεπαίρνει και δε σ’ αφήνει να σκεφτείς το κακό, την αρρώστια και το θάνατο.

Όταν είσαι υγιής,

σου αρέσει να παίζεις, να τρέχεις, να βαδίζεις, να μιλάς, να γελάς, να κολυμπάς, να σκαρφαλώνεις, να φιλάς, να δίνεσαι, σου αρέσει να κλαις, να παραπονιέσαι, να προκαλείς, να θυμώνεις, να ερωτεύεσαι, να χαϊδεύεις, να μαλώνεις, να αγωνίζεσαι, να ζεις, να αναπνέεις, να ζεις, να εκπνέεις, να ζεις, να ακούς, να κοιτάζεις, να νιώθεις. Να σκέπτεσαι. Να νοιώθεις.

Όταν είσαι υγιής, δεν πάει ο νους σου στο κακό.

Ακούς το κακό που βρίσκει τον διπλανό σου και τον συμπονάς. Αληθινά λυπάσαι.

Μα εσύ, νοιώθεις δυνατός και άτρωτος. Εσύ, νοιώθεις τυχερός κι ωραίος. Νοιώθεις μάχιμος. Υγιής. Δυό χέρια, δυό πόδια, στέρνο γερό, καρδιά γερή, ανθεκτική νεφραμιά, μάτια, ακοή, αίμα που τρέχει σε δυνατές φλέβες.

Το βάσανο που βρίσκει τον διπλανό σου, σε αγγίζει για λίγες στιγμές, για λίγες ώρες ή για μέρες.

Δε θα μπορούσε να είναι αλλιώς… Θα ήταν αφύσικο να είναι αλλιώς.

Σε συνεπαίρνει η ζωή, τη βάζεις κάτω και την ξεζουμάς. Τέλος. Ζεις. Τη βάζεις κάτω και την ξεζουμάς. Αυτό είναι «ζω».

Κι έτσι, είμαστε ανίκανοι οι άνθρωποι, να συλλογιστούμε τον παράγοντα «τύχη», που μπορεί από μια στιγμή σε άλλη να ανατρέψει τη δύναμή μας. Την κανονικότητά μας. Τη ζωή μας.

Λογικά ανίκανοι. Εντελώς φυσικά και φυσιολογικά ανίκανοι να φανταστούμε, να υπολογίσουμε ή να γνωρίσουμε εκ των προτέρων, τον παράγοντα «αρνητική τύχη».

H γνώση αυτή, θα ήταν αβάσταχτα επώδυνη.

.

.

.

.

.

.



Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2011

.
έφτιαξα πιροσκί.
είναι δύσκολο στ' αλήθεια, να κρατήσεις μιά δίαιτα ...
.
ήρθε η Ιωάννα. μιλήσαμε χαμηλόφωνα, όπως πάντα τα νέα μας, οι δυό μας.
.
καληνύχταμικρέμουμότσαρτ
.
.
.
.
.

Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου 2011

.
δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων σήμερα,
πρόκοψα κι έφτιαξα γιορτινά γλυκά.
το θέλουν τα παιδιά, δεν το ζητάν φυσικά, μα ξέρω πως το περιμένουν... μπορούσα δεν μπορούσα ζορίστηκα και τα φτιαξα.
τώρα στέκω εδώ, κρυώνει το αίμα μου, τα χέρια, τα πόδια μου.
έχω όρεξη να χύσω έναν τόνο δάκρυα, μα δεν το κάνω. τα ξαναστρέφω μέσα.
το απόγευμα είδα γιά τριακοσιοστή φορά την Μαίρη Πόππινς.
σε λιγάκι, πάμε γιά ύπνο, μικρέμουμότσαρτ.
.
.
.
.
.

Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2011

.
Σάββατο, όλο το πρωί τριγύρισα ξέγνοιαστα με την Αννούλα. ήπιαμε μιά ζεστή σοκολάτα. με τις ώρες μέσα στον Ευριπίδη, χόρτασε το μάτι μου νέους τίτλους βιβλίων (και παλιούς).
σχετικά εορταστική έξω η ατμόσφαιρα, ο κόσμος αντέχει ακόμα και ζει με αξιοπρέπεια.
σα να έχει αρχίσει να αναπτύσσεται και ευρύτερα μιά αλληλεγγύη... έτσι καταλαβαίνω, από κουβέντες κι από εικόνες που βλέπω.
χτες που περπάτησα αρκετά στο δρόμο και στην αγορά, συνάντησα πολύ κόσμο γνωστό. πολλούς...
με ενθαρρύνει η αγάπη των ανθρώπων. κι η εμπιστοσύνη τους.
ειδικά όταν συναντώ μαθητές, μ' αγκαλιάζουν, μου λεν γιά τη ζωή τους... χτες μου παν και πράγματα που με συγκίνησαν...
είναι σαν μιά τονωτική ένεση όλο αυτό...
.
.
είμαι ευχαριστημένη που τελείωσα με τις στίβες μου.
κάθε σημείωση είναι στη θέση της και ξέρω πού μπορώ να την βρω.
κάθε βιβλίο είναι στη θέση του και ξέρω πού μπορώ να το βρω.
ήσυχα όλα, ταξινομημένα, τακτοποιημένα. τίποτα κατάχαμα.
φυσικά, υπάρχουν ακόμα πράγματα γιά ξεκαθάρισμα, μα τίποτα πιά δεν είναι μες τη μέση...
.
από βδομάδα, συν Θεώ, θα ανοίξω πάνω στο τραπέζι τη Βυζαντινή ιστορία, τον Ηρόδοτο, τον Θουκυδίδη και τη Βίβλο.
όπου κάτσει του μυαλού και της ψυχής μου η μπίλια...
έχω να φτιάξω και σημειώσεις γιά ελληνική γλώσσα...
.
φυσικά δεν έφτιαξα τίποτα χριστουγεννιάτικο εφέτος. μήτε γλυκά, μήτε μελομακάρονα, μήτε κουραμπιέδες, τίποτα...
αν έχω καλύτερη διάθεση, ίσως την άλλη βδομάδα. δεν θέλω να πιέζομαι κι άλλο.
.
σήμερα είναι Χριστούγεννα, μικρέμουμότσαρτ .
.
τα cantiques που μου μάθαινε η Τζούλυ από μικρή, αυτά τα ίδια, adeste fideles, minuit chretiens, τα μάθαινα κάθε χρόνο στα παιδιά και τα τραγουδούσαν στη χριστουγεννιάτικη γιορτή...
μιά χρονιά, η Κατερίνα ήταν έγκυος στην Τίλντα, πήγαμε και τ' ακούσαμε τα μεσάνυχτα στον καθεδρικό ναό του Würzburg. μαγικό ήταν !
τα κατέβασα απόψε και τ΄ακούω.
.
Κυριακή ολημέρα, θ' αφίσω να με περιποιηθούν.
το χρειάζομαι.
.
.
.
.
.
.

Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 2011

.
τα Χριστούγεννα της πριγκίπισσας
.

.
.

.
.
.
.
.

Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου 2011

.
μία
και σήμερα
.
.
.
.
.

Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2011

.
το χάραμα, ανάμεσα έξι με εξήμιση ξέσπασε καταιγίδα. μπόρα και χαλάζι. πλημμύρισε η γης.
άκουγα το νερό, το νερό που ξέρω, να πέφτει ασταμάτητα.
κι απ' το πρωί, η βροχή λέει σιγανά εκείνο το τραγούδι.
.
το ημερολόγιο Χριστουγέννων
δείχνει δυό μέρες γιά τα Χριστούγεννα...
γιά φαντάσου !
.
.
.
.

Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2011

.
χάζεψα σήμερα την εξαίρετη πραμάτεια, που πουλάει ο Ιανός στο golden.
κάθε φορά που έτυχε να βρίσκομαι εκεί, άφισα ένα μέρος της καρδιάς μου στις καταπληκτικές - καλλιτεχνικές εκδόσεις !
η κορύφωση στην αισθητική των εκδόσεων ! πληρώνουν χορηγοί γιά να τυπωθούν έτσι αυτά τα βιβλία, έστω χορηγοί, μα το αποτέλεσμα αξίζει αληθινά τον κόπο !
.
πάμε νωρίς απόψε γιά ύπνο,
ακριβέμουμότσαρτ.
.
.
.
.
.
.

Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2011

.
μου αρέσει που χειμωνιάζει,
αν και, η ζωή μας έχει γίνει ξαφνικά τόσο δύσκολη, που ο χειμώνας την επιβαρύνει δραματικά...
.
σχεδόν ποτέ δηλαδή δεν περίσσευε ρευστό, μα εφέτος δεν μιλάμε γιά "κανονικότητες".
μήτε γιά μεσαία φτώχεια.
μιλάμε γιά φτώχεια πραγματική, να είμαστε ψύχραιμοι λέω, να μη στενοχωριόμαστε, λέω, έτσι κι αλλιώς δεν είμαστε επιρρεπείς σε ανάγκες faux, μα τα βασικά πράγματα θα έπρεπε να μπορούμε να τα κάνουμε...
.
παρ' όλ' αυτά, βλέπω μιαν αξιοπρέπεια έξω, σηκώνουν το βάρος οι άνθρωποι, δουλεύουν - όσοι έχουν δουλειά -, να δούμε ως πού θα μας πάει αυτό...
θυμό έχω μέσα μου.
θυμό.
πώς άφισαν έτσι ανυπεράσπιστους τους ανθρώπους ;
πώς παίζουν έτσι πάνω στις πλάτες των λαών, της γης οι αλιτήριοι και τα καθάρματα ;
.
.
κάθισα απόψε στον καναπέ αγκαλιά με τους δίδυμους και είδα το "Λανσελότ, ο Πρώτος Ιππότης"
"μονάχα οι ανόητοι
ονειρεύονται
αυτό που δεν μπορούν να έχουν", είπε ο υπέροχος Sean Connery. C’est toi que je voulais, c’est toi qu’il me fallait,
ianoitiego.
.
.

.
.
.
.
.

Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2011

.
ας είναι ευλογημένος ο Ερρίκος, που με έμαθε να αγαπάω το πιάνο.
ας είναι ευλογημένος ο νονός μου, που με έμαθε να αγαπάω το βιολί.
ευλογημένο να είναι το Παρίσι, όπου πρωτοαγάπησα το accordeon.
ευλογημένοι οι νεανικοί έρωτες, που μου μαθαν ν' αγαπώ τα πνευστά.
ο Πέτρος κι ο λύκος μ' έμαθαν ν' αγαπώ τα μπάσα.
στην Ανατολή αγάπησα το κανονάκι.
κι ευλογημένο ας είναι το μαντολίνο.
.
όσο κι αν μ' αρέσει η μουσική, όσο κι αν ζω μαζί της, δεν τα κατάφερα να μάθω.
παιδί, μ' έστελνε ο πατέρας μου να μάθω πιάνο κι εγώ το νου μου είχα στις κοπάνες...
τα μόνα μουσικά όργανα που έμαθα να παίζω καλά είναι οι μαράκες και το ντέφι ! α ναι, τίποτα άλλο.

Σάββατο βράδυ αργά
μόλις γυρίσαμε από μιά μουσική πανδαισία, οι τρεις μας με την Τίλντα και την Κατερίνα.
.
Ρεμπούτσικα και η Πρωτοψάλτη μαζί, πλαισιωμένες από την εκπληκτική ορχήστρα !
σε ορισμένα κομμάτια, μου θύμισαν τις μπάντες του δρόμου, ένα μουσικό ασκέρι στο δρόμο, ένα μπουλούκι μουζικάντηδες del sol.
έξοχη η μουσική της Ρεμπούτσικα. μουσική σα βαλκάνιο γιουρούσι, τρυφερό, ζωντανό, δυνατό και χαρούμενο.
.
.
.
Πέντε χρόνια σε ερωτεύομαι
κι άλλα τόσα που σε αγαπώ
Σε έχω και σε ονειρεύομαι,
ξυπνώ τις νύχτες να σε δω
και δεν ξέρω αν ομόρφηνες
απ' τα χάδια μου και τα φιλιά
κι αν ποτέ σου θα με πρόδινες,
να βρεις μιαν άλλη αγκαλιά
.
να 'σουνα αέρας να πιαστώ
και σκάλα του ουρανού να αναληφθώ
να 'σουνα μεθύσι και χορός,
γεφύρι το κορμί σου, να χτιστώ

Πέντε χρόνια σε ερωτεύομαι
μια ζωή πατώ, παραπατώ
σε χωρίζω, σε παντρεύομαι,
την ίδια χάρη σου ζητώ
πάμε κάπου που δεν πήγαμε,
μακρινά ας είναι ή κοντινά
σαν μια άγνωστη κυνήγα με
σαν ξένη φίλα με ξανά

να 'σουνα αέρας να πιαστώ,
και σκάλα του ουρανού να αναληφθώ
να 'σουνα μεθύσι και χορός,
γεφύρι το κορμί σου, να χτιστώ
.
.
μια ζωή πατώ, παραπατώ
.
.
.
.
.
.

Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2011

.
όμορφα που πέφτει η βροχή σήμερα !
.
μιά γκρίζα συννεφιά έξω, μέσα, πάνω, παντού.
το ρυθμικό χτύπημα της βροχής στα τζάμια...
.

.
... κι όμορφη πού ναι απέναντι
η σκοτεινή πλαγιά του βουνού ...
.

.
.
.
.
στο Κυκλαδικό μουσείο από χτες, η έκθεση γιά την "άγονη γραμμή"
.
πολύ καλοστημένη ! ευφάνταστη !
ευχαριστηθήκαμε.
.

η Σύμη, η Χάλκη, το Καστελόριζο

η Τήλος, η Νίσυρος,

η Ρω

.

ήχος Βυζαντινός, πλάγιος

στο αρχιπέλαγος ...

.

.

.

.

.

.

.


Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2011

.
πόσες φορές έχω πει, να πηγαίνω σε παζάρια βιβλίων και εκποιήσεις...
συνήθως όμως, όταν τυχαίνει, καθώς δεν περισσεύει χρήμα, λέω "ας μην πάω, γιατί δε θα μπορώ ν' αγοράσω και θα στενοχωρηθώ..."
.
σήμερα δεν πήγαινα προγραμματισμένη γιά βιβλία...
βρήκα όμως βιβλία που με ενδιαφέρουν, μπροστά μου , σε παζάρι, τόσο φθηνά σα να τα χαρίζανε, κι έτσι μπόρεσα κι αγόρασα μερικά.
.

.
Pierre Alechinsky
.

.
έχω όλο το απόγευμα πάνω στο γραφείο μου ένα σωρουλάκι,
το πασπατεύω, το αγγίζω, το μυρίζω, το ξεφυλλίζω, ψάχνω να βρω διάφορα σχετικά στο σύντροφο γούγλη,
είμαι πολύ ευχαριστημένη με την πραμάτεια μου, χαίρομαι τα καινούργια μου βιβλία.
δέκα τον αριθμό κι εκτός από τα δύο πρώτα, όλα τα υπόλοιπα είναι μεγάλα σχήματα ή τόμοι.
.
.
les voilà !

* Miro - petite encyclopédie de l' art - Paris 1960
.
* folio περί της τέχνης της αλχημείας
.
* affiches du cinéma francais - 100 affiches en couleur, plus de 125 en noir et blanc - Paris 1977
.
* Joan Miro - Fundacio Joan Miro - Barcelona 1983
.
* Les noces Catalanes - Barcelone / Paris 1870 - 1970 - centre d' art plastique contemporain, Paris 1985
"avec Picasso, Torres-Garcia, Gargallo, Gonzalez, Miro, Dali, Tapies... nés ou formés à Barcelone, le génie Catalan trouve son plein épanouissement à Paris."
.
* Miro - centre Georges Pompidou - Paris 2004
.
* Chagall - printed in Switzerland by the Skira Color Studios
.
* Van Gogh - éd. à Paris / Milan 1979 - 80
.
* ELUARD ET SES AMIS PEINTRES - centre Georges Pompidou - Paris 1983
απάνθισμα :
Hans Arp, Balthus, André Beaudin, Bellmer, Georges Braque, Marc Chagall, Chastel, Salvador Dali, Giorgio de Chirico, Paul Delvaux, Cícero Dias, Dominguez, Jean Dubuffet, Marcel Duchamp, Max Ernst, Jean Fautrier, Leonor Fini, Alberto Giacometti, Gilot, Juan Gris, Stanley William Hayter, Jean Hugo, Valentine Hugo, Humphrey Jennings, Paul Klee, Labisse, Henri Laurens, Fernand Leger, André Lhote, Dora Maar, Rene Magritte, Man Ray, Andre Masson, E.L.T. Mesens, Joan Miro, Roland Penrose, Picabia, Pablo Picasso, Yves Tanguy, Raoul Ubac, Jacques Villon, Gérard Vulliamy.
βλέπω ότι θα βρούμε εξαιρετικά πράγματα μέσα σ' αυτόν τον τόμο...
.
και τέλος
* Alechinsky (derrière le miroir) - galérie Maeght - Paris 1981
ένα καλλιτεχνικά εκπληκτικό έντυπο, που περιμάζεψα - άρπαξα στο φτερό
και έχει πίσω την εξής σημείωση :
la couverture, les pages 4-5, 7, 9, 12-13, les ornements e.t.c., tracés au pinceau sur du papier translucide puis isolées directement sur plaque d' imprimerie, ont été traités par Pierre Alechinsky...
.
.
αυτά, αξιότιμοί μου,
.
σας ασπάζομαι, F.
.
.
.
.
.
.

Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2011

.
ΟΙ ΟΙΚΟΙ (!)
και πώς οι (η) πολιτικοί (ή) είναι εντελώς ΟΜΗΡΟΙ των αγορών...
.
.
.
Η ανοχή των οίκων - Ελευθεροτυπία
.
βρε, κανονικούς νταβατζήδες
που βάλαμε πάνω απ' το κεφάλι μας !

.
.
.
.
.
.
.

Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2011

.
ανεβήκαμε στο βουνό με την ξαδέρφη μου, Δευτέρα χαράματα.
το έτσουζε, όχι χοντρό κρύο, αλλά αγιάζι και υγρασία. δεν μπορώ απάνω στο βουνό να φοράω σκούφο ή καπέλο. μήτε βαρειά ρούχα, μήτε γάντια. θέλω να παίρνω τη δροσιά με όλους τους πόρους απ' το δέρμα, απ' το κεφάλι μου, ν' ακούν τ' αυτιά μου καλά τους ήχους, τα σουρσίματα, τα κελαηδίσματα, όλα. νάναι ελεύθερα τα αυτιά και τα χέρια μου.
ορίζω το δρόμο, ορίζω το βήμα μου, ο δρόμος έχει απαλές ανηφόρες, κατηφόρες, χώμα, πέτρες κι ύστερα άσφαλτο κι ύστερα πάλι χώμα και πέτρες. ακολουθώ το δρόμο. βλέπω από πολύ μακριά τις ανηφοριές και τα στριφογυρίσματα και λέω εκεί πηγαίνω, από κει θα περάσω, θ' ανέβω από κει, από κει θα κατέβω.
όλα είναι καταπράσινα. έχει ακόμα ανθισμένες κυκλαμιές. παρ' όλ' αυτά, είναι εμφανής η ανομβρία. οι κουμαριές, που πέρσι τέτοιον καιρό ήσαν γεμάτες κατακόκκινο καρπό, είναι φέτος σκέτο πράσινες, δίχως κούμαρα. δεν έδεσαν αρκετό και γερό καρπό.
ένα σύννεφο απέναντί μας καθισμένο πάνω στην Πεντέλη.
περπατάμε κουβεντιάζοντας άλλοτε, σιωπώντας άλλοτε.
.
.
.
σήμερα Τρίτη, είχα να φροντίσω αρκετά παιδιά.
το έκανα όσο καλύτερα μπορούσα.
ήρθαν μεσημεράκι κι έφυγαν βράδυ, θά ταν 10 η ώρα.
.
.
je m'enferme et j' avale ma solitude
(elle m' avale aussi)
.
.
.
.
.
.

Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2011

.
νύχτα Κυριακή, 1 η ώρα
.
μόλις έβγαλα βόλτα το μανάρι.
έχει έναν τόσο ξάστερο ουρανό έξω ! όλα τ' αστέρια ένα - ένα, είναι σα ζωγραφιστά !
χαμηλά έχει υγρασία, πούσι και τσουχτερό κρύο.
τριγύρω μυρίζει ξύλα που ανάβουν.
.
ευλογημένη θ' αρχίσει η εβδομάδα μας αύριο, με βάδισμα στο βουνό πουρνό - πουρνό...
.
πάμε γιά ύπνο mikremouagapimenemozart ?
.
.
.
.

Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2011

.

Επιστροφή στην απολυταρχία (26/11/2011)

γράφει ο ΚΙΜΠΙ.
και προφανώς είναι αληθές...
.
το αφεντικό,
που τις προάλλες είχε πει "θα σας πληρώνω το μισό μισθό κάθε ΕΝΑΜΙΣΗ ΜΗΝΑ"
χτες, που έφτασε ο ενάμιση μήνας, δήλωσε :
"δεν έχω λεφτά τώρα... θα σας πληρώσω πριν τα Χριστούγεννα"
.
στο μεταξύ,
οι άνθρωποι κάθονται στη δουλειά απλήρωτοι
και στο μεταξύ,
κυκλοφόρησε ανάμεσά τους το νέο, ότι αυτός δεν έχει χρήμα να τους πληρώσει γιατί αγοράζει επιχειρήσεις που ήδη βάρεσαν κανόνι (!)
.
.
.
.
σήμερα έφυγε ο Χρήστος. ετών 50.
έμεινε ξερός, γιατί τον πίεζε, λέει, η τράπεζα.
με το Χρήστο μεγαλώσαμε από παιδιά, δυό απέναντι πόρτες.
αυτός ακολούθησε το εμπόριο, σαν τον παππού και τον πατέρα του, μα έπεσε, λέει, στο λάθος να χρωστάει χρήμα στην τράπεζα...
η συνέχεια, θα παιχτεί τη Δευτέρα, στο Πρώτο νεκροταφείο.
.
ρε σεις μπαγάσες, ελέγξτε κάπως το σύστημα !
τι θα γίνει ; κεφαλικό φόρο θα πληρώνουμε από δω και πέρα ;
βάλτε και κανα χέρι στους ιδιώτες...
εδώ γίνεται μ' αυτούς το μεγάλο φαγοπότι, ό, τι έκαναν δηλαδή οι μαυραγορίτες στην κατοχή...
.
βάλτε και κανα χέρι σε όποιους αλιτήριους,
σε όσους βρυκόλακες ρουφάν το αίμα του κοσμάκη.
ΒΟΓΓΑΕΙ Ο ΙΔΙΩΤΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ. ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΚΟΥΤΕ ; ΚΟΥΦΑΜΑΡΑ ΕΧΕΤΕ ;.
συνέχεια περί άλλα θα τυρβάζετε και θα σφυράτε αδιάφορα ;...
.
.
.
.
.
.
.

Σάββατο 3 Δεκεμβρίου 2011

.
χτες Πέμπτη, έκανα πολλά πράγματα. κουράστηκα πολύ.
ήρθε η ώρα 11 το βράδυ και με πονούσε η πλάτη μου, τα μπράτσα, τα πόδια μου.
δεν άντεχα όρθια. ξάπλωσα απ' τις 11 κι άκουγα στο κρεβάτι μουσική, ως πολύ αργά.
μου άρεσε τόσο αυτό το σύστημα, που λέω θα το καθιερώσω.
.
.
χτες ήρθε η Τίλντα. θα μείνει λίγους μήνες ...
πήγαμε απόψε στο "όταν έκλαψε ο Νίτσε".
πολύ δυνατό το έργο. μας τσάκισε τα κόκκαλα.
το πρώτο μισάωρο ήταν σχετικά καλό. μετά, το έργο άρχισε σταδιακά να ανεβαίνει... να ανεβαίνει... να ανεβαίνει...
μέσα σε 3 ώρες, έφτασε στο βάθος της ανθρώπινης ψυχής, έπιασε τον πάτο του έρωτα, τα διέλυσε και τα δυό σαν πάζλ και τα ξανασυνέθεσε κομμάτι - κομμάτι.
αληθινά πολύ δυνατό...
.
.
ήθελα Σάββατο πρωί ν' ανέβω στο βουνό, μα δεν ακολουθεί κανείς... έτσι, δεν θα πάω...
.
mikremoumozartkalhnyhta !

.
.
.
.
.
.