με εντυπωσίασε αληθινά
και πάρα πολύ με προβλημάτισε
η πρόσφατη διακήρυξη των Πορτογάλων στρατιωτικών...


Θεέ μου, μη δώσεις στους ανθρώπους
όσα βάσανα μπορούν να αντέξουν...

με πήρε πάλι στην αγκαλιά του το βουνό.
ξημέρωμα βαδίσαμε στις κορφές, πεντέμιση χιλιόμετρα - σκάρτα έξι, ώσπου σηκώθηκε ο ήλιος,  φώτισε πέρα το ναύσταθμο και τα καράβια.

μετά την καλοκαιρινή ραστώνη, ανέβηκα σήμερα με λαχτάρα, ανάσανα οξυγόνο, τα πόδια μου μέτρησαν σπιθαμή σπιθαμή το χώμα, χάρηκα τους κρόκους, χάρηκα τις κυκλαμιές - 10 φθινόπωρα  τώρα, εγώ πρώτα στα λέω τα κυκλάμινα.

οι καρακάξες κρώζουν το χάραμα με όλη τη δύναμη της φωνής τους.
οι κουμαριές ετοιμάζονται, τα πουρνάρια είναι γεμάτα βελανίδι.
δεν έχουν ακόμα ωριμάσει όλα τα χρώματα του φθινόπωρου, δεν έχει ακόμα καφέ, μήτε κίτρινα, μα είναι μιά μαγεία κι ένα όνειρο ετούτα τ' άγρια χώματα κι αυτές οι πρασινάδες.

καμιά φορά, μου φαίνεται πως μπορώ να το κάνω όλο μιά δρασκελιά !
μα δεν μπορώ, φυσικά...

 

que 
pour 
les 
pierres

  

石のための唯一の aðeins fyrir steina  רק לאבנים  
només per pedres  唯一的結石 Толькі для    камянёў    
μονάχα γιά τις πέτρες  yn unig ar gyfer cerrig    فقط برای سنگ

είναι ένα δωμάτιο με τέσσερις τοίχους και μ' ένα ταβάνι.
πουθενά δεν υπάρχει παράθυρο.
δεν υπάρχουν έπιπλα. είναι ένα γυμνό δωμάτιο, μήτε σκοτεινό, μήτε φωτεινό, κανονικής φωτεινότητας θα έλεγα.
και ήσυχο, χωρίς θορύβους.
το παιδί μέλισσα, το παιδί ζουζούνι, το παιδί έντομο, το παιδί παιδί αρχίζει να υπερίπταται.
πετάει χαμηλά, πετάει κι αγγίζει τους τοίχους, πετάει και φτάνει στο ταβάνι, πετάει διαρκώς, όμορφα, μαλακά, σιγανά κι αφίνει γύρω του έναν ήχο.
ζουμ, ζουμ, ζουμ, ζουμ
ζουμ, ζουμ.