Τρίτη 30 Ιουνίου 2009

.
Να δεις που ο Πέπε
θα ζητήσει και πτυχίο !


Έχω απ’ το φετινό Πάσχα, μια μικρή χαρά στη ζωή μου.
Κι αν δεν έχω μιλήσει ακόμα γι αυτήν, είναι που δεν ξέρω κανέναν να νοιάζεται για τις χαρές της ζωής μου, μήτε βέβαια για τις λύπες … ας είναι…
Αυτή η μικρή λοιπόν χαρά της ζωής μου, ονομάζεται Πέπε και είναι περίπου 6 μηνών.

Να πω ευθύς εξ αρχής, ότι αγαπάω τα σκυλιά.
Παρ’ όλο που μικρή όταν ήμουν, με δάγκωσε σκύλος, χωρίς μάλιστα να τον πειράξω, ξεπέρασα γρήγορα το τραύμα της παιδικής μου ηλικίας, και τα αγάπησα τα σκυλιά.
Ειδικά τα αδέσποτα.
Δεν τα φοβάμαι. Τ’ αφήνω να πλαγιάζουν στη δροσιά της πυλωτής, όταν κάνει πολλή ζέστη, κι αν καμιά φορά στο δρόμο γίνεται σκυλοκαυγάς και τρομάζουν οι άνθρωποι, πλησιάζω και προσπαθώ να τα ηρεμήσω.

Στο χτήμα που μεγάλωσα, ο σκύλος μας ήταν η Ρουθ.
Τη Ρουθ, την βρήκε μια μέρα ο Άλεξ, ο αδερφός του Ερρίκου, παρατημένο κουτάβι πίσω απ’ το Χίλτον, εκεί ακριβώς που είναι τώρα ένα Goody’s.
Την περιμάζεψε και μου την έφερε αγκαλιά. Μωράκι ήταν. Μαζί την βαφτίσαμε Ρουθ.
Τη Ρουθ, την αφήσαμε ελεύθερη να τρεχαλάει στο χτήμα. Έπαιζα μαζί της. Την μεγάλωσα. Κι αυτή με μεγάλωσε.
Τους χειμώνες έδιωχνε τις αλεπούδες που κατέβαιναν απ’ τον Υμηττό, ορεξάτες να φαν τις κότες της μάνας μου.
Σύντροφος σε ό, τι κάναμε και τα τρία παιδιά, ο καθένας μας την λογάριαζε για δική του παρέα.
Η Ρουθ ήταν ένα ζωηρό θηλυκό, που πάει να πει, κάθε φορά που ερωτεύονταν κανέναν περαστικό αλητάκο, ευκαιρία δεν έχανε, μόνο ζευγάρωνε μαζί του.
Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα, να έχουμε συνέχεια στο περιβόλι άλλοτε πολλά κι άλλοτε λίγα κουταβάκια, χαρά Θεού να τα βλέπεις να τρεχαλάνε κοντά στη μάνα τους.

Το ’82, όταν ο πατέρας μου γκρέμισε την μονοκατοικία για να γίνουν «τα κλουβιά», εγώ στην Αραβία, πώς άντεξε η καρδιά τους και τη Ρουθ την έδωσαν… δεν είχαν τι να την κάνουν, την χάρισαν σε ανθρώπους με κήπο…


Το 1995, μου χάρισαν άλλον σκύλο.
Ένα μωρό μαυρούλι, μέσα σ’ ένα καλαθάκι με φαρδιά, γαλάζια κορδέλα. Μια σταλίτσα πλάσμα … με μπιμπερό το τάϊζα γάλα…
Τον ονομάσαμε «Μπέμπη» και τον λάτρεψα, φυσικά !
Ο Μπέμπης, μια φορά που τον αφήσαμε στην αδερφή μου, για να πάμε Θεσσαλονίκη, κόντεψε να πεθάνει, μέρες νηστικός και χωρίς νερό.
Αρνιόταν να τον ταϊσει άλλος, αρνιόταν να φάει, να πιεί, ακόμα και τσίσα να κάνει.
Ώσπου έκανε ολόκληρο ταξίδι η μάνα μου, νομό άλλαξε και πήγε και τον τάϊσε, για να μη γυρίσω εγώ άρον άρον απ’ τη Θεσσαλονίκη…
Τέτοια πράματα…

Και τώρα να, η μικρή χαρά της ζωής μου, που ονομάζεται Πέπε.
Φελίππε δηλαδή θέλανε τα παιδιά να τον πούνε, εγώ αρνήθηκα να βγαίνω στο δρόμο και να φωνάζω «Φελίππε ! Εδώ !»…
Θα γελάει ο κόσμος, τους λέω, με τις ανοησίες…
Τότε τα πάνσοφα παιδιά μου κι οι φίλοι τους είπαν «αφού είναι ράτσα λύκου, καλύτερα να τον λέμε Φε λούπε», όμως εγώ πάλι αρνήθηκα να βγαίνω στο δρόμο να φωνάζω τα κυριλέδικα διανοουμενίστικα «Φελούπε ! εδώ !», κι έτσι, αποφάσισα μονάχη μου, λαϊκά να τον λέω Πέπε.
.

Και να, που λες, γίνεται η σύνοδος του ΟΑΣΕ στην Κέρκυρα.
Και να, που λες, οι οι υπουργοί εξωτερικών, υπό την αιγίδα του Συμβουλίου ΝΑΤΟ-Ρωσίας.
Και να, που λες, αντι ιμπεριαλιστική κινητοποίηση – αντισύνοδος ΟΑΣΕ στην Κέρκυρα…
Και να, που λες, αντιπολεμική, διεθνιστική κίνηση στην Κέρκυρα.
Και αντιεξουσιαστές.
Και αντι ιμπεριαλιστές.
Και καταλήψεις Πανεπιστημίου.
Και διαδηλώσεις.

Και να, που λες, στην αντι ιμπεριαλιστική κινητοποίηση, πρώτος ο Πέπε.
Και στην αντι σύνοδο πρώτος και καλύτερος.
Στην αντι πολεμική κίνηση ο Πέπε.
Στο δρόμο.
Διεθνιστής.
Αντι εξουσιαστής
Αντι ιμπεριαλιστής
Διαδηλωτής
Καταληψίας Πανεπιστημίου ο Πέπε, με την ουρά να κουνάει πέρα δώθε, στην καλύτερή του απ’ τα χάδια και τα παιχνίδια…
Δυό μέρες κλεισμένος ο Πέπε στο Πανεπιστήμιο…

Και να δεις, που ο Πέπε,
αφού τόσα άκουσε μες στη σχολή
και τόσα γνώρισε σχετικά με τη συμφιλίωση ΝΑΤΟ – Ρωσίας,
να δεις,
θα μας ζητήσει στο τέλος
και πτυχίο…



.
.
οι Πασχαλινές του φωτογραφίες
στην Κέρκυρα.
.

.
ο Πέπε
στην αυλή
.
.
εδώ είναι μαλλωμένος
με τη μούρη κατεβασμένη
μες στην κουζίνα
.
.













.
.
κανείς
ποτέ
δεν με κοίταξε με τόση αφοσίωση
την ώρα που πλένω πιάτα...
.
.
.

.
.
.
.
.



.


.
φρουρός





Δευτέρα 29 Ιουνίου 2009

video Foteini no 4, το πιό μακρύ ταξίδι μου εσύ

.

.

.

.

.

.

ακόμα μιά ΔΟΚΙΜΗ

για κατασκευή video...

*(εκτός απ' τα άλλα στραβά

στον Modigliani

μου ξέφυγε κι ένα n !

πολύ αργά... δεν διορθώνεται ...)

.

.

"το πιό μακρύ ταξίδι μου

εσύ"

.

.

.

.

Κυριακή 28 Ιουνίου 2009

.
μικρεμουμότσαρτ,
.
κοιμήσου.
καληνύχτα.
.
.
.
.
.

Σάββατο 27 Ιουνίου 2009



Ρεμπέτες !
.
.
.
τι όμορφο
όταν
στους δρόμους
της Αθήνας
συναντάς
ρεμπέτικες γωνιές !

.
.
.
.
.
.
πίσω τους ,
.
στο ιστορικό φωτογραφείο,
.
ο Παλαμάς
ο Γέρος της Δημοκρατίας
ο Καβάφης
ο Σεφέρης
ο Καρυωτάκης
.
.
.
.
και
τα ρεμπέτικα !
.
.
.
.
.
Πού να βρώ…








.
.



Μη σου περάσει από το νου πως σε ζηλεύω
Και πως μπορείς εσύ να μ’ έχεις για ρεζέρβα
Απλώς σου κάνω θεωρία
Μην τυχόν παρεκτραπείς
Γιατί να ξέρεις πως θα παραξηγηθείς.






.
.
Οι μάγκες…








.
.
Πρώτο φθινόπωρο


.
.
.
.
.


.
Δεσποινίς διευθυντής
.
.
.
.
.
.
.
Γυρίσατεεε ;
.


.
.
.
.
.
Πορτοκαλάδα από πορτοκάλι...
.
.

,
.
.
.
.




για λίγο
αληθινό γέλιο...

Παρασκευή 26 Ιουνίου 2009

.
Λειτουργία σ' εξωκκλήσι
.
.
Είπες, μπορεί να 'ρθής, είπες, μπορεί
και να μην έρθης αύριο στο ξωκκλήσι
το ερημικό που θα σε καρτερή
ανοιγμένο για σε να λειτουργήση.
.
Έρθης δεν έρθης, ο ύμνος θα ψαλή,
το ερημικό ξωκκλήσι θα γιορτάση,
τ' ορθρινό του τραγούδι το πουλί
με τη φωνή του ψάλτη θα ταιριάση.
.
Τα κεράκια θα τρέμουν αναμμένα
σα να είναι από τα χέρια τα δικά σου,
του λιβανιού τα κρίνα φουντωμένα
θα 'χουν την ευωδιά της παρθενιάς σου.
.
Δίχως να ρθής, θα σ' έχουν εκεί φέρει
η δέηση κι η λατρεία σαν αγιασμένη.
Πνεύμα, με κάποιον άγγελο, ποιός ξέρει !
τη λειτουργία θ' ακούς γονατισμένη.
.
Η Παναγιά στο τέμπλο της θα στέκη.
Με την αόρατή σου παρουσία
Χάρη κ' εσύ της Παναγιάς παρέκει
για τη θυσία, τη μυστική θυσία...
.
.
Κωστής Παλαμάς
6.10. 22
.
.
.
.



.

Πέμπτη, Απρίλιος 12, 2007

.
12:43 πμ 0 comments


α.κ.

"...Η οδός της θάλασσας οδηγεί
σε ξωκκλήσι αλειτούργητο
στην άκρη στα βράχια,
στις ερμιές
όπου ακοίμητες οι αστροφεγγιές σεμνύνονται
να γίνει μ' ευλάβεια
λειτουργιά..."
.
.
.
.
.


.

.

.
Παρασκευή 26/6/09
.
Κρουστά στο Στρατόπεδο
.
πολιτιστικό πάρκο Σταύρος Κώτσης
ώρα 8.30 μμ.
.
.
μεγάλη μουσική παράσταση της ομάδας κρουστών ΗΧΟΔΡΑΣΗ
του Νίκου Τουλιάτου
.
.
.
.
.
Σάββατο 27/6/09
.
Θέατρο Σκιών στον Κήπο
.
ώρα 8.30 μμ., βιβλιοθήκη Αλέκου Κοντόπουλου
.
.
-ο γάμος του μπάρμπα - Γιώργου
-ο καραγκιόζης νύφη
.
Γιάννης Νταγιάκος
.
.
.
.
o jean valjean
μου έστειλε δυό διευθύνσεις, που γράφουν για τον "μελισσένιο" μας
.
.
.
μακριά
απ' τα πλήθη
κι απ' τη ζάλη
κι απ' τη βοή...
.
.
.

Τετάρτη 24 Ιουνίου 2009

video Foteini no 3, Μελισσουργός

.

.

.

.

.

" ρεμβάζω...

τα ρεμπέτικα
εθνικές μουσικές"

.

.
.
.
.
.
.
.
.
Τρίτη 23/6/09
.

"κοντά σας,
νιώθω πάντα συντροφικά..."

.
- βάλε με στην αγκαλιά σου
για να κοιμηθώ κοντά σου -

"η παράγκα έμπαζε νερά,
κι αυτός άνοιξε πάνω τους ομπρέλλα,
την πήρε αγκαλιά και την κοίμισε..."






-βάλε με, φως μου, βάλε με
και πριν να φέξει, βγάλε με...-








"σαν κανταδούλα"
.
.


"εξορκισμός
του μπάσταρδου του χάρου..."
.
.
.
posted at 6:18 μμ
.


"οριενταλισμός
γκιουλμπαχάρ - ανοιξιάτικο τριαντάφυλλο"





.
.
.
.
- μονάχα όποιος αγαπά
μανίτσα μου ζηλεύει -





."βλάμηδες


κουτσαβάκια


μαγκίτες


ντερβισάδες"





.
"συντροφικά
και κανταδόρικα..."
.





η οθόνη έγραφε
.
Ο ΘΕΟΣ
ΝΑ ΣΕ ΦΥΛΑΕΙ
ΑΠΟ ΤΟΥΣ
ΦΙΛΟΥΣ





.
.
.
.
.
Τετάρτη 24/6/09
κουκλοθέατρο στον κήπο
.
.
.
ή
στην Αθήνα
η τελευταία καπνιστική
πριν την αντικαπνιστική...
.
.
.

Πέμπτη 25/6/09
"Ιμαρέτ
στη σκιά του ρολογιού"
.
Γιάννης Καλπούζος
.
κι οι "Λαλητάδες"
με κλαρίνα, βιολιά, λαγούτα, κρουστά
.
.
.
.
.
.
Όλοι τους είναι καλλιτέχνες ηθικοί και φιλάνθρωποι.
Εγώ μένω ένας πρακτικός, ένας άνθρωπος με μικρή πείρα,
δεν έχω ιδέες μεγάλες, ούτε καν ιδέες,
είμαι ένα ζώο αδύνατο μπροστά τους...
:
:
:
:


από τον σοφό
Γιάννη Τσαρούχη
.
.
.
.
καλά και μαζευτήκαμε εμείς εδωδά στη γωνιά μας,
μικρεμουμότσαρτ...
να μη μας ξέρει κανείς
κανέναν να μην ξέρουμε...
κανέναν !
.
.
.

Τρίτη 23 Ιουνίου 2009

.

.
.
.
Le tronc
des oliviers Méditerranéens
le tronc
des amandiers
et des figuiers
le tronc
des pins
d' Ottorino Respighi
.
des troncs mi blancs

.
.


.
.
.
.
.

στον κήπο
του Αλέκου Κοντόπουλου


.


.





"Κωνσταντινούπολη
.
των ασεβών μου φόβων"
.
Γιάννης Ξανθούλης
.




.Foteini :
( -κατά κακήν, παλαιάν μου συνήθεια, την ώρα που οι άνθρωποι μιλάνε, εγώ κρατώ σημειώσεις...
παρακάτω, είναι ελαχιστότατες σημειώσεις, απ' όσα είπε ο συγγραφέας - χείμαρρος
-ακόμα, είναι δικές μου οι φωτογραφίες )

.

.

."Η Κωνσταντινούπολη είναι ένας έρωτας κεραυνοβόλος ! *1
πρώτα, είχα την αίσθησή της, μέσω ραδιοφώνου... η Istanbul είχε καταπληκτική κεραία... η Κωνσταντινούπολη μου ήρθε πρώτα σαν ήχος ! ηχητικός έρωτας !

...................................

η μάνα μου ήταν σουρρεαλίστρια

...................................

στα τραίνα που πηγαινοέρχονταν από Κωνσταντινούπολη, τα coupés μύριζαν δέρμα και πούρο.

..................................

επτάλοφος πολιτεία - κόσμημα - ΔΕΝ ΞΕΠΕΡΝΙΕΤΑΙ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ !
ό, τι και να σκάψεις, από κάτω θα βρεις μιάν άλλην ιστορία.
κοιτάσματα ιστορίας..."

.





Foteini: η ψυχή μου,
συχνά λαχταράει να ξαναβρεθεί στον Βόσπορο...


."αλλάζουνε εντός μου
τα σύνορα του κόσμου !..."
..



F : το διαμάντι !






.

"οι Οθωμανοί, πέραν των Αλταϊων βουνών. Μογγόλοι.

η Οθωμανική αυτοκρατορία Τούρκοι, Ρωμιοί, Εβραίοι, Αρμεναίοι, Φραγκολεβαντίνοι"


.

.

"Karşı Senta (απέναντι)
τα κονάκια , γιαλί (παραθαλάσσια)
achchap (τα παλιά, ξύλινα του Βοσπόρου)"






"η καλλιγραφία αναπτύχθηκε στον Ισλαμικό κόσμο
-σχολές καλλιγράφων-"

.




















.

.

και μερικά άλλα...
.

"τα ζαχαροκάλαμα, είναι από το νησί, που είναι αρχηγός αυτός με τα μούσια και το χακί ταγιέρ (!)

...γεμιστά κατσαρόλας - αυγολέμονο

...η γιαγιά μου είχε μόνιμα φεστιβάλ μελιτζάνας

...café marquise

...υπάρχουν φυλαγμένα, όλα τα κιτάπια της παλιάς Βυζαντινής αυτοκρατορίας...

...ο φαλτζού, θα με έλεγε τη μοίρα...

... η ψηφίδα γυαλί επιχρυσωμένο, την κατάπια, την αφομοίωσα. μέσα μου, κυκλοφορούσαν όλοι οι πατριάρχες...

.

ο καταλύτης πολλών ευαισθησιών, η Κωνσταντινούπολη !"







Foteini :
ευγνωμοσύνη νοιώθω,
που είδα στον Βόσπορο - το μπουγάζι της Ιστανμπούλ -
να δύει ο ήλιος
.




και το φεγγάρι να βγαίνει
στον ουρανό της Κωνσταντινούπολης !

..










αντιγράφω από το παραπάνω ιστολόγιο :
.
*1 "Ο Βόσπορος ταιριάζει στην αγάπη !


Και λες, δεν ξέρω τι έρωτας είν’ ετούτος, που ξάφνου με συνεπήρε. Σαν ένας έρωτας φυσάει εδώ, που σου ανοίγει τα πνεμόνια, σε κάνει να θες ν’ ανασάνεις βαθειά, πάλι και πάλι και πάλι, σε κάνει να θες να ζήσεις, να γνωρίσεις, να τα οσφρανθείς όλα, να τα δεις όλα, όλα να τα δοκιμάσεις, να τα κατανοήσεις όλα, ανθρώπους και πράγματα.Κι όλο να πλησιάζεις στο άνοιγμα για τη Μαύρη θάλασσα, κι όλο να ξεδιακρίνεις σιμά σου, και κάποτε μέσα σου, μια την Ευρώπη, μια την Ανατολή. "





.

.


Βασιλίς !

.

.

.

.

.



Δευτέρα 22 Ιουνίου 2009

.
Στον κήπο
του Αλέκου Κοντόπουλου
Δευτέρα 22/6/09
20.30
.





"Κωνσταντινούπολη
.
Των ασεβών μου φόβων"
.
Γιάννης Ξανθούλης
.
.
.
.
.
Τρίτη 23/6/09
20.30
.
.
Πάνος Σαββόπουλος
.
"περί της λέξεως ρεμπέτικο το ανάγνωσμα"
.
... στιγμές με ζόρικα ρεμπέτικα...
...και τις αληθινές ιστορίες τους...
.
.
.
.
.
.
monpetitmozart,
.
απλά, καλημέρα.
.
.
.
.

Κυριακή 21 Ιουνίου 2009





.
.
.
Θέλω κάτι να γράψω για σένα.

Κανονικά, θα έπρεπε να το γράψω αλλού. Να το δουν όσοι σ’ αγάπησαν. Να το δούν, όλοι όσοι μαζί γελάγαμε και παίζαμε. Να το δουν όσοι σου μίλαγαν. Να το δουν αυτοί που τους πόνεσες κι αυτοί που σε πόνεσαν.
Μα δεν μπορώ, Άρχοντά μου, να γυρίσω πίσω... Δεν μπορώ, να γυρίσω πίσω, να γράψω... Δε γίνεται… Έχω πάρει τις βαλίτσες μου, κι έφυγα. Μακριά από ανθρώπους, που νόμιζα φίλους. Κι είμαι, Άρχοντα, πολύ περήφανη, για να γυρίσω πίσω… Κι έχω τους λόγους μου να μαι πολύ πληγωμένη, για να γυρίσω πίσω...

Άρχοντα σε έλεγα, θυμάσαι, από τότε που σε γνώρισα. Άρχοντας, μου έμοιαξες.
Σοβαρός, λιγομίλητος γέρων. Ψηλός, ξερακιανός.
Σταράτες οι κουβέντες σου.
Την πρωτογενή παραγωγή πρέσβευες.

"Μόνος μου φτιάχνω τα λαχανικά μου, μόνος το σιτάρι και το ψωμί μου, μόνος καλλιεργώ τους καρπούς της γης, μόνος φτιάχνω το κρέας μου, μόνος το μέλι μου."
Μελισσοκόμος.
Σ’ ακούγαμε σαν χαζά, ο Babis, η ange-ta, εκείνη, εσύ, εγώ. Οι πέντε μας. Στη μικρή πλατεία. Μπύρες και ποτά.
Πού να ξέρει κανείς, αν βλέπει για τελευταία φορά, τον άνθρωπο που πίνουν μαζί μπύρα, αγκαλιάζονται και μιλάνε ; Πού να το ξέρει κανείς ;
Αν το ξερα, μπορεί και να μη σ’ άφηνα τότε από κοντά μας να φύγεις.
Μη και δεν γίνονταν το κακό...
.
Μια λουλουδού πέρασε. Αγόρασες και μας χάρισες τριαντάφυλλα.
Δεν είναι αυτή η πόρνη η ζωή, για ρομαντικούς, Άρχοντα…
Ρομαντικός εσύ. Εκάθοσουν τις νύχτες στ’ Αγγελέτ’ τον όρμο (at 9:29 μμ
7 comments ), κι εθάμαζες την ομορφιά της γής. Τη γήινη ομορφιά, που σ’ έφερε στο θάνατο.
Σαν τραγωδία αρχαία… Πήρες το έλεος πάνω σου... Άρχοντας, λέω !
Ναι, είναι αλήθεια φυσικά, ότι ο άνθρωπος μπορεί μόνος να ζητήσει το θάνατό του !
Αν ο άνθρωπος είναι ΑΛΗΘΙΝΟΣ… αν είναι αυθεντικός… αν είναι γενναίος…
Γιατί θέλει γενναιότητα ο θάνατος. Όπως κι ο έρωτας.
Τι να λέμε τώρα, Άρχοντα ; τι να πούμε ; τι να πούμε ; τι ;

Καλέ μου, θέλω να είσαι καλά εκεί που θα σαι τώρα.
Ήσουν αληθινός και γενναίος στη ζωή.
Θέλω να σκύβεις ακόμα πάνω στους ανθρώπους και πάνω στη γη.
Πάνω στις θάλασσες να σκύβεις. Να τριγυρίζεις. Στους ωκεανούς. Στα βουνά. Στις πεδιάδες. Να δεις τον κόσμο.

Δροσερή να ναι η ψυχούλα σου.
Γλυκά κι ελεύθερα να σεριανά η ψυχή σου.

Δεν σε ξεχνώ.








* Οι καλές μέρες, πάνω στη γη...

Παρασκευή, Σεπτέμβριος 05, 2008

posted by quartier libre at 9:29 μμ

7 comments


* κι εδώ, δίχως να το ξέρουμε, ζύγωνε το τέλος…

posted by quartier libre at 10:20 μμ





.




.




.




.




.
by
Foteini
.
.
Ανάβυσσος 20 Ιούνη 09
αργά το βράδυ



Εδώθε, τις νύχτες περνάν μονάχα μικροί γρύλοι και αλογάκια ψιλόλιγνα, που τα ονομάζουν «της Παναγίτσας». Κάνουνε ένα θόρυβο μες στη σιωπή πετώντας, ένα βζιιιν μασσίνας , κι ύστερα παν και κάθονται κροταλίζοντας τα φτερά τους, στον κορμό της ελιάς.
Τα καλοκαίρια, όλη νύχτα ακούω το τραγούδι των γρύλων και το κρααακ απ’ τις κουκουνάρες, που σκάζουν στη ζέστα.
Καμιά φορά, περνάει μακριά και μου μιλεί ο γκιώνης.
Και κάτι λιμπελούλες, αραχνοϋφαντου πράσινου.




Ανάβυσσος 21 Ιούνη 09
Πολύ πρωί



Ένας πολύ πρωϊνός, Κυριακάτικος ήλιος σοφός, σούρνεται χουζούρικα πάνω στους λόφους, χαμογελάει με σπουδή, χαϊδολογεί τ’ αμπέλια.
«Κύριε, επίβλεψον εξ ουρανού και ίδε
και επίσκεψαι την άμπελον ταύτην
και κατάρτισαι αυτήν, ήν εφύτευσεν η δεξιά Σου».
Πόσο μου αρέσει τις Κυριακές,
σε δικό μου ναό
τα πρωϊνά ο όρθρος
τα βράδια εσπερινό θυμίαμα…




Αθήνα 21 Ιούνη 09
Μεσημέρι




Le tronc
des oliviers Méditerranéens,
le tronc
des amandiers,
le tronc
des pins de Ottorino Respighi,
.
des troncs mi blancs.
:
:
:
:
:

Σάββατο 20 Ιουνίου 2009

.
μικρεμουμότσαρτ,

ξύπνησα μόλις άρχισε να χαράζει. σηκώθηκα, άνοιξα το παντζούρι, να μπει δροσιά. έξω είχε σπάσει λίγο το σκοτάδι.
κελαηδίσματα γέμισαν το δωμάτιο. σιγανά τραγούδια πρωινά, προσευχές, λαρυγγισμοί.
κοτσύφια και δεκαοχτούρες, εκεί έξω...
ξάπλωσα πάλι και κοιμήθηκα ήσυχη, με πατζούρι ανοιχτό, ως αργά.
.
.
.
.

Παρασκευή 19 Ιουνίου 2009

.
εντάξει, το αντέχω το ποτό, μα απόψε ήμουνα με άδειο στομάχι...
το τρίτο ποτήρι μπύρα, κάπως "με έφτιαξε".
έπειτα, η Ελευθερία μου φερε ένα ακόμα. τα κάναμε τέσσερα.
στα γενέθλια του βάβ.
κάτι ώριμοι, αγαπημένοι παλιοροκάδες με μακριά γκρίζα μαλλιά ή απόλυτα φαλάκρες.
όπως και να χει όμως, αυτή είναι η κλάση μου, αυτοί είναι οι δικοί μου, δε θα το συζητήσω, να, αδελφέ μου, κα- τα- λα- βαινόμαστε τώρα, κα- τα- λα- βαινόμαστε τώρα, δεν χρειάζονται περσότερα...




όλοι παρέα, ήρθαν κι οι μπάτσοι δυό φορές για να επιβάλουν σιγή, κάθε φορά βάζαμε το μέσον και ξαναφεύγανε...
στημένη μπυραρία στον κήπο, κρύα, εύγευστη μπύρα, ροκ μπύρα και στη συνέχεια μπύρα βαρειά λαϊκή και ρεμπέτικη... ξανθειά και μαύρη.
το κορίτσι, μακριά απ' τον πολύ θόρυβο, καθισμένο στο πεζοδρόμιο για την ακρίβεια, καλωδιωμένο φυσικά, έπινε ήσυχο και προσπαθούσε να μαντέψει αν είσαι καλά... έχει τον τρόπο της αυτή και το μαντεύει. να μη σε νοιάζει, πώς...
στο τέταρτο ποτήρι, όχι μεθυσμένη, απλά "φτιαγμένη κάπως", είχε αποφασίσει να ρθει να καθίσει, να σε περιμένει στα σκαλοπάτια σου.
σα μικρό σκυλάκι. κουτάβι.
φοβήθηκε όμως τις κλωτσιές που ρίχνουν τα βλέμματά σου, και δεν τόλμησε.
ήπιε ήσυχο τις μπύρες του, αγκαλιάστηκε και φιλήθηκε με όλους, κι έπειτα γύρισε ίσα στο κονάκι του.
.
.
.
.




Πέμπτη 18 Ιουνίου 2009

video Foteini no 2, Aida

.

.

ΔΕΥΤΕΡΗ προσπάθεια ...

η μουσική δεν τελειώνει με το τέλος των εικόνων...

με στενοχωρεί, που δεν το καταφέρνω...

.

.

.

Τετάρτη 17 Ιουνίου 2009

video Foteini no 1, δοκιμή

.

ΔΟΚΙΜΗ ! ΔΟΚΙΜΗ ! ΔΟΚΙΜΗ ! ΔΟΚΙΜΗ !

Μορτσαρτάκομου,

ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΦΤΙΑΞΩ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΟΥ VIDEO ...

Ένα μικρό ΠΡΟΧΕΙΡΟ βιντεάκι, με ό, τι εύκολο βρήκα μπρος μου,

για να εξασκηθώ, ως να μάθω...

άρτσι μπούρτσι μου βγαίνει ...

αλλού οι τίτλοι,

αλλού οι εικόνες,

αλλού η μουσική,

ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΘΑ ΠΑΙΞΕΙ,

θα προσπαθήσω όμως πάλι, μόλις μπορέσω, γιατί

ΘΑ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΠΟΛΥ, ΝΑ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΩ βιντεάκια ...

.

.

Τρίτη 16 Ιουνίου 2009

.
στου βράχου
τη σχισμάδα
.
ένα μικρό φίδι
σούρνεται καταγής ...
.

τα μαύρα φτεράκια δεξιά
είναι ένα πουλάκι
στα δόντια του φιδιού
.










το ίδιο...


.




το τέλος του πουλιού











.
... κι όχι αρμαθιές ξηρά σύκα
και τάσια γεμάτα πετιμέζι ,
μα απ’ τη φραγκοσυκιά,
το γάλα θα άρμεγα με τα ίδια μου τα χέρια,
να φέρω να δροσίσω το αγαπημένο στόμα σου












.

.
.
.
.
.