Καλή ήταν η "Μεγάλη Χίμαιρα" του Καραγάτση, στο θέατρο Πορεία.  

Το βιβλίο δεν το είχα διαβάσει.

Το θέμα του βιβλίου (και του έργου), μου θύμισε από μακριά την   "Μικρά Αγγλία".

Μιά μαύρη, μιά γαλάζια η θάλασσα,  η Ελληνική οικογένεια πάντα, η θάλασσα πάντα, η μάνα πάντα, η θάλασσα πάντα, η γυναίκα πάντα, η θάλασσα πάντα, τα παιδιά και τ' αδέρφια κι η κοινωνία του νησιού - της επαρχίας πάντα, οι Ελληνικοί καϋμοί, τα ήθη και τα βάσανα πάντα.

Μου άρεσε η σκηνοθεσία , μου άρεσαν οι ηθοποιοί, καθώς και οι υπόλοιποι συντελεστές της παράστασης.

Και δεν γνώριζα, ότι ο σκηνοθέτης είναι εγγονός του Καραγάτση !

Τον τελευταίο καιρό, φλερτάρω καμμιά φορά, με το τηλεοπτικό κανάλι της Βουλής.
Έτσι τυχαία, έπεσα χτες πάνω σε μιά συνέντευξη της Κυρίας Αννας Συνοδινού στην Έλενα Ακρίτα.
Δεν είδα δυστυχώς τι έτους παραγωγή, πόσο παλιά δηλαδή ήταν, άνοιξα όμως καλά τ' αυτιά μου, γιατί κάθε κουβέντα που η Κυρία Συνοδινού έλεγε, μου φάνηκε αληθινά πολύτιμη.
Υπάρχει ακόμα αυτό το είδος των σπάνιων ανθρώπων !
Ας σπανίζει το είδος... Υπάρχει όμως !
Άτομα με ειδικά χαρακτηριστικά, που υποστηρίζουν τη ζωή με κάποιον ειδικό τρόπο.
Δάσκαλοι γιά μας τους επόμενους δασκάλους, που δεν έχουμε ασχοληθεί επαγγελματικά με την τέχνη...
Δεν έχει να κάνει κυρίως ή αποκλειστικά με την τέχνη όλο αυτό...

Από όποιο μετερίζι, υποστηρίζω τη ζωή των ανθρώπων, πρώτα με τον τρόπο ζωής μου.
Τι σπάνιο, πόσο ευγενές και ξεχωριστό ! Η αληθινή αρχοντιά ! Μακριά απ' τον καθημερινό θόρυβο και συρφετό, χρειάζεται μιά κάποια εσωτερική μοναχικότητα και μιάν αυτοσυγκέντρωση αυτή η πορεία ! Χρειάζεται συστηματική εσωτερική "δουλειά"... Ένα χαρακτήρα με έρμα και μπούσουλα. Μιά γνώση κι ένα ήθος, που δεν έχει σχέση με το "αστικό μας ψευτοήθος", ψεύτικη εφεύρεση μιάς κοινωνίας που έχει καταλήξει να αδιαφορεί, να αγνοεί, να προσποιείται και να υποκρίνεται.

Συσσωρευμένη σοφία, μου φάνηκε πως είχε ο λόγος της. Και φυσική, ζηλευτή noblesse. 

«Ο Δομήνικος Θεοτοκόπουλος  

(1541 – 7 Απριλίου 1614)

 

πριν από τον El Greco» !

- ερμηνεία 

της κοινωνίας της Κρήτης του 16ου αιώνα, 

καθώς και του πρώιμου έργου του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου -

 

Έκθεση, που παρουσιάζεται στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο

από τις 4 Δεκεμβρίου 2014 έως τις 31 Μαρτίου 2015.

Civitates urbis terrarum *

* Braun and Hogenberg

The first volume of the Civitates Orbis Terrarum was published in Cologne in 1572. The sixth and the final volume appeared in 1617.

This great city atlas, edited by Georg Braun and largely engraved by Franz Hogenberg, eventually contained 546 prospects, bird-eye views and map views of cities from all over the world. 

Braun (1541-1622), a cleric of Cologne, was the principal editor of the work, and was greatly assisted in his project by the close, and continued interest of Abraham Ortelius, whose Theatrum Orbis Terrarum of 1570 was, as a systematic and comprehensive collection of maps of uniform style, the first true atlas.

Μιχαήλ Δαμασκηνός 
16ος αι., Σέργιος, Βάκχος και Ιουστίνη
 Μονή Θεοτόκου Αντιβουνιώτισσας, Κέρκυρα

  

"Η Κρήτη της Βενετίας

Πρωταρχικός στόχος της Βενετίας κατά τον 16ο αιώνα ήταν ο πλήρης έλεγχος της νοτιοανατολικής Μεσογείου. Ως εκ τούτου, η Κρήτη, λόγω της γεωγραφικής και στρατηγικής της θέσης, κατέστη η σημαντικότερη αποικία της Γαληνότατης. Ένα αυστηρό γραφειοκρατικό σύστημα ρύθμιζε τη δημόσια, την οικονομική και την κοινωνική ζωή των κατοίκων του νησιού, ενώ οι υψηλά ιστάμενοι διοικητικοί υπάλληλοί του διορίζονταν απευθείας από τη μητρόπολη Βενετία." 

σημείωσα από το έντυπο του Μουσείου

Η ΆΡΙΣΤΗ, κατά τη γνώμη μου, έκθεση, αποτελείται από 3 ενότητες :

Α.

16^ος αι. (1500 – 1600)

Η σημασία της Κρήτης για τη Βενετία.

Η σχέση πόλης – υπαίθρου, η κοινωνική, ιδεολογική και οικονομική διάρθρωση της νήσου.

Β.

Τα καλλιτεχνικά φαινόμενα στο Κρητικό, αστικό περιβάλλον (των πόλεων).

Πώς οι Κρήτες ζωγράφοι επιχειρούν να συνδυάσουν τη Βυζαντινή με τη Δυτική παράδοση.

Γ.

Ερμηνεία της Κρητικής περιόδου του Θεοτοκόπουλου,

σύγκριση με άλλα Κρητικά έργα

και τέλος ,

γιατί το 1567 έφυγε προς τη Βενετία.

Μιχαήλ Δαμασκηνός

16ος αι., Μυστικός Δείπνος

Μονή Βροντησίου

1 . Σχέδιον Vasily Barsky

The Russian pilgim Vasily Barsky visited Athos twice (1725 and 1744). Barsky ‘s drawings are valued especially for the accuracy of their architectural detail in an age before photography. (quote from Graham Speake in his famous book Mount Athos Renewal in Paradise). Here a fragment of Iviron with the arsanas (harbour) tower on the left.  

2. Σχέδιον Vasily Barsky

The arsanas tower with Iviron in the background.       

( όπου, η αμαθής εγώ, παρ’ όλο που έχω διαβάσει ΔΙΣ το βιβλίο "Σκηνές από τον βίο του Ματίας Αλμοσίνο"

δεν είχα καταλάβει, δεν κάτεχα ότι ο Vasily Barsky είναι πρόσωπο υπαρκτό ! το συνειδητοποίησα μόλις, στην παρούσα  έκθεση, για τον Greco )

Κάποια ενδεικτικά στοιχεία αστικής κοινωνικής οργάνωσης (οικόσημα, αδελφότητες, συνδικάτα κ.τ.λ.) :

* Σε έγγραφο του 1566 ή 1567 αναφέρεται ότι τα σπίτια των αδελφών Μανούσου και Δομήνικου Θεοτοκόπουλου φέρουν το ίδιο οικόσημο στο borgo της Candia (Χάνδακας)

• βαθιά τάφρος, αραβ.→ khandaq,  ελλην.  → Χάνδακας, λατιν. → Candia.

Ο Παλαιός των Ημερών  
→ όνομα του Θεού στην Παλαιά Διαθήκη, καθώς αναφέρει η μετάφραση των εβδομήκοντα.

* Ο Μανούσος Θεοτοκόπουλος το 1579 ήταν υποψήφιο μέλος της Αδελφότητας των Βαρελοποιών.

Συντεχνίες, Αδελφότητες

και δημόσιες τελετές

Οι επαγγελματικές συντεχνίες ήταν απλές συσσωματώσεις ομοτέχνων, ενώ οι θρησκευτικές αδελφότητες διακρίνονταν σε αδελφότητες λαϊκών ή μοναχών. Υπήρχαν καθολικές και ορθόδοξες αδελφότητες. Κάθε συλλογικότητα διαμόρφωνε το δικό της καταστατικό για τη λειτουργία και τη διοίκησή της, είχε τον δικό της άγιο-προστάτη και δικό της ναό. Λειτουργούσαν υπό την εποπτεία των πολιτικών και εκκλησιαστικών αρχών του νησιού. Καθόριζαν την κοινωνική και οικονομική οργάνωση των πολιτών, έπαιζαν φιλανθρωπικό, εκπαιδευτικό και πολιτιστικό ρόλο και, όσον αφορά τις δημόσιες εκδηλώσεις, όφειλαν να συμμετέχουν στις διάφορες πομπές και λιτανείες.

Το αστικό φαινόμενο

Η οργάνωση των ειδικευμένων τεχνιτών του Χάνδακα σε συντεχνίες στις αρχές του 16ου αιώνα είναι η σημαντικότερη ένδειξη για τη συγκρότηση αστικής τάξης με την ιστορική σημασία του όρου. Το αστικό φαινόμενο συνοδεύτηκε από διεύρυνση του συνόλου των πολιτισμικών δραστηριοτήτων. Ωστόσο, η ανάπτυξη του φαινομένου υπονομεύτηκε από την ίδια την πολιτική της Βενετίας με αποτέλεσμα την έλλειψη ρευστότητας και την απουσία βιοτεχνικής παραγωγής.

σημείωσα από το έντυπο του Μουσείου

MADRE DELLA CONSOLAZIONE. 
Η εικόνα αυτή ανήκει στην ιταλοκρητική σχολή (15ος αιώνας)  και προέρχεται από το εργαστήριο του Νικολάου Τζαφούρη από το Χάνδακα. Ο μικρός Χριστός με το δεξί του χέρι ευλογεί και με το αριστερό κρατεί χρυσή σφαίρα με σταυρό στην κορυφή.

ο Άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης

β' μισό του 15ου αιώνα

Το λείψανο του Θωμά Ακινάτη (1225 – 1274 ) βρίσκεται στον ναό του Αγίου Πέτρου των Δομηνικανών, στο Ηράκλειο.

Γεωργίου Κλόντζα

η Δευτέρα Παρουσία 

 

Η Χρονογραφία του Γεωργίου Κλόντζα: προφητεία και ιστορία

Στις σελίδες του μοναδικού αυτού χειρογράφου συνυφαίνονται η ιστορία του ανθρώπου από την έξωση των πρωτόπλαστων έως τη Δευτέρα Παρουσία, η κατάληψη χριστιανικών εδαφών από τους Οθωμανούς, προφητείες για την τελική τους ήττα, και η ιστορία της Κρήτης.

Η εικονογράφηση καθορίζει την αφήγηση, η οποία συνοδεύεται είτε από κείμενα πρωτότυπα ή από επεξεργασμένα τμήματα βυζαντινών και ιταλικών πηγών.

σημείωσα από το έντυπο του Μουσείου

σπάραγμα κεντήματος, 17ος - 18ος αι., Κρήτη

Οι φτωχοί

«Οι φτωχοί […] έτρωγαν συνήθως ψωμί και τυρί ή παστό ψάρι […] τόσο για να κάνουν

οικονομία, όσο και για να παρακινούνται να πίνουν από κείνα τα δυνατά κρασιά που τους μεγάλωναν τη θέληση και τη δύναμη να δουλεύουν τραγουδώντας. Και το βράδυ πήγαιναν στο σπίτι τους παραπατώντας συνέχεια […] προς το προάστιο του Μαρουλά […] σε κάτι σπηλιές φτιαγμένες με χωρίσματα μέσα στον κούφιο βράχο […] με φαγητά στα μανίκια για το δείπνο της οικογένειάς τους».

Τζουάνες Παπαδόπουλος "Στον καιρό της σχόλης"
μτφρ. Ναταλία Δεληγιαννάκη.

Οι παραγγελιοδότες

Η παραγωγή των φορητών εικόνων στην Κρήτη τον 16ο αιώνα αυξήθηκε, καθώς η εικόνα από αντικείμενο λατρείας μετατράπηκε και σε συλλεκτικό και εμπορεύσιμο έργο. Οι ιδιαίτερα μεγάλες παραγγελίες ώθησαν στη δημιουργία πολλών εργαστηρίων ζωγράφων, πλούσια στελεχωμένων. Σύμφωνα με τις αρχειακές πηγές, η πελατεία τους δεν περιοριζόταν μόνο σε έλληνες ορθοδόξους, αλλά εκτεινόταν και σε καθολικούς διαφόρων κοινωνικών τάξεων και επαγγελμάτων, που ζούσαν τόσο στην Κρήτη, όσο και εκτός νησιού.

Η ζήτηση για Κρητικές εικόνες

Από τα τέλη του 15ου αιώνα η φήμη των κρητικών ζωγράφων απλώθηκε εκτός Κρήτης σε διάφορες περιοχές, όπως στο Άγιον Όρος, στα Βαλκάνια, στις Δαλματικές ακτές, στην Ιταλία, στη Φλάνδρα, στην Ισπανία και στο Σινά. Διακόσμησαν ναούς που ανεγέρθηκαν από τις ακμάζουσες κοινότητες των Ρωμιών και παράλληλα δέχονταν παραγγελίες από 22 ιδιώτες. Διατηρούσαν δικά τους εργαστήρια, ενώ άλλοι μαθήτευσαν σε αναγνωρισμένους ιταλούς ζωγράφους, επιζητώντας να ξεφύγουν από τα στενά πλαίσια της Κρήτης.

σημείωσα από το έντυπο του Μουσείου

 

16ος αι., η κλίμακα του Αγίου Ιωάννου του Σιναΐτου

Δύο ζωγραφικές παραδόσεις !

Η διαρκής επαφή των κρητικών ζωγράφων με σύγχρονα ιταλικά έργα και με ιταλούς ζωγράφους που εργάζονταν στη βενετοκρατούμενη Κρήτη, και η μετακίνησή τους στην Ιταλία, όπου έρχονταν σε επαφή με τα καλλιτεχνικά ρεύματα της Δύσης, είχε ως συνέπεια την εξοικείωση και τον εμπλουτισμό του θεματολογίου τους από την ιταλική εικονογραφία. Ανέπτυξαν έτσι δύο διαφορετικές τεχνοτροπίες στη θρησκευτική ζωγραφική: ο ένας ακολουθούσε τη βυζαντινή παράδοση (maniera greca) και ο άλλος τη δυτική (maniera latina). 

σημείωσα από το έντυπο του Μουσείου

                                         Si supiera - Αν ήξερε ...     

Si supiera...
Γραπτό σχόλιο του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου σε μια από τις σελίδες της δεύτερης έκδοσης του έργου του Giorgio Vasari, "Le vite dei più eccelenti pittori, scultori e architetti", όπου ο συγγραφέας (1511-1574) μιλούσε υποτιμητικά για τη Βυζαντινή τέχνη.
 Si supiera...

 

Ίδε ο Άνθρωπος - Ecce Hommo, 
τέλη 16ου - αρχές 17ου αιώνα, Κρήτη.

 Δομήνικου Θεοτοκόπουλου,  

Η Προσκύνηση των Μάγων.

Σε έγγραφο Δούκα, το 1563 , αναφέρεται ότι ο Δομήνικος Θεοτοκόπουλος , 22 - 23 ετών, συγκατοικεί με την οικογένεια του αδερφού του.

Το 1563 ονομάζεται maestros , ολοκλήρωσε την εκμάθηνση της τέχνης του, μπορεί να ασκήσει το επάγγελμα κι έχει το δικαίωμα να διδάξει.

  
Nα μην την χάσετε αυτήν την έκθεση !

πήγα τον Leo και την D. στο αγαπημένο μου tivoli.
παλιό μου, ωραίο ρεμπέτικο στέκι, που ολοένα καλύτερο γίνεται.

αχ, πού σαι Θανάση, πού σαι Θανάση
ήθελα να σ' αντάμωνα
η γρουσουζιά να σπάσει...

Ανείπωτα VII

signature

foteini

-          Εκείνος : Όχι ! (κάνοντας ένα βήμα πίσω…)

-          Εκείνη : Πόσο πολύ έχω νοσταλγήσει την παλίρροια, στη θάλασσα της Μάγχης !

-          Εκείνος : ...

-          Εκείνη : Αχ το ξέρω, θα σου άρεσε εκεί ! Πόσο πολύ θα σου άρεσε ! Αυτή η σκοτεινή, η συννεφιασμένη θάλασσα σαν πάει κι έρχεται, τα βράχια όρθια που διαπερνάν την ομίχλη, τα στενά περάσματα στην αμμουδέρα, ως πέρα ατελείωτη απλώνεται η αμμουδέρα, σπαρμένη με αχιβάδες και τα κοχύλια του Άγιου  Ιάκωβου! Ο τόπος θα σε ξετρέλαινε !

-          Εκείνος : … Μη με φιλήσεις !

-          Εκείνη : Κάνει τόσο κρύο, μήνα Γενάρη, στη Μάγχη ! Τόσο κρύο ! Brouillard, γκρίζος αέρας, γλάροι που κρώζουν, έπειτα ο στέρεος δρόμος χάνεται, φύκια, αφροί πάνω στο κύμα κι ο θόρυβος του σκοτεινού νερού που κατακλύζει τη γη.

-          Εκείνος : Μη !

-          Εκείνη : Το ξέρω, θα σε γοήτευε να δεις το βαθύ αποτύπωμα του νερού πάνω στη γη !

-          Εκείνος : … Μη με φιλήσεις ! Τα μαλλιά μου έχουνε πάνω στάχτη…

-          Εκείνη : Το ασήμι μες τα μαλλιά σου, μου θυμίζει το γελαστό φεγγάρι, καθώς φωτίζει τις στέγες, τις καμωμένες με σκοτεινή πέτρα ! Έχεις ποτέ δει τις σκεπές, τις καμωμένες από μαυριδερή ardoise, πώς γίνονται σαν πέφτει πάνω τους ολόγιομο το φεγγάρι ; Έτσι ασημένιες λάμπουν οι στέγες, γκρι του καθαρού ασημιού, σαν τα δικά σου τα μαλλιά…

-          Εκείνος : … Μη με φιλήσεις, έριξα στάχτες στα μαλλιά μου… και στο πρόσωπο…

-          Εκείνη : Δε θέλω να λουστείς. Μη λούσεις τα μαλλιά. Μήτε να πλύνεις το πρόσωπό σου ! Έχω φυλάξει τα δάκρυα, απ’ όλα τα χρόνια που σε περίμενα... κι απ’ όλα τα χρόνια που σε περιμένω… Άσε με να σε πλύνω εγώ μ’ αυτά. Δροσιστικά, σταγόνα τη σταγόνα θα καθαρίσω το πρόσωπό σου. Ευλαβικά, χαϊδευτικά τα χέρια μου, λατρευτικά… μη φοβηθείς, μη διστάσεις.

            Συνεσταλμένα κόντρα μπάσα και πίπιζες, με συντροφεύουν σιγανά τις νύχτες.

            Στέλνω στον ύπνο σου, να ευφρανθείς, γκάϊντες, βιέλλες και μπομπάρντες . 

ΑΝΤΟΝ ΤΣΕΧΩΦ

Ο θείος Βάνιας

μτφρ. Χρύσα Προκοπάκη

Σόνια :

"Τι να κάνουμε όμως, πρέπει να ζήσουμε ! (παύση)

Θείε Βάνια, θα ζήσουμε. Θα περάσουμε μέρες και μέρες αμέτρητες, τη μια μετά την άλλη, μεγάλα, ατέλειωτα βράδια. Θα υποφέρουμε καρτερικά τις δοκιμασίες που θα μας στείλει η μοίρα. Θα δουλεύουμε για τους άλλους και τώρα και στα γεράματά μας χωρίς ανάσα, και όταν έρθει η ώρα μας θα πεθάνουμε αγόγγυστα, κι εκεί απ’ τον τάφο θα πούμε πως υποφέραμε, κλάψαμε, πικραθήκαμε και ο Θεός θα μας λυπηθεί, κι εμείς θείε, αγαπημένε μου θείε, θα δούμε μια ζωή ολοφώτεινη, υπέροχη, αρμονική, θα χαρούμε, και τις σημερινές μας δυστυχίες θα τις δούμε τότε με συγκίνηση, με χαμόγελο – και θ’ αναπαυτούμε .

Το πιστεύω, θείε, το πιστεύω με θέρμη, με πάθος… (γονατίζει μπροστά του κι ακουμπάει το κεφάλι της στα χέρια του, με κουρασμένη φωνή). Θ’ αναπαυθούμε ! (Ο Τελιέγκιν παίζει σιγανά την κιθάρα του). Θ’ αναπαυθούμε ! Θ’ ακούσουμε τους αγγέλους , θα δούμε ολόκληρο τον ουρανό σπαρμένο με διαμάντια, θα δούμε όλο το κακό αυτής της γης, όλα μας τα βάσανα να καταποντίζονται μέσα στο έλεος που θα πλημμυρίσει ολόκληρο τον κόσμο , και η ζωή μας θα γίνει ήρεμη, τρυφερή, γλυκειά σαν χάδι. Το πιστεύω, το πιστεύω… (του σκουπίζει τα δάκρυα με το μαντήλι της).

Φτωχέ, φτωχέ μου θείε Βάνια, κλαίς… (δακρυσμένη). Δε γνώρισες χαρές στη ζωή σου , όμως περίμενε, θείε Βάνια, περίμενε… Θ’ αναπαυτούμε… (τον αγκαλιάζει). Θ’ αναπαυτούμε ! (ο νυχτοφύλακας χτυπάει… ο Τελιέγκιν παίζει σιγανά, η Μαρία Βασίλιεβνα γράφει στο περιθώριο του βιβλίου της, η Μαρίνα πλέκει μια κάλτσα).

Θ’ αναπαυτούμε !"

"Δάκρυα μη χαλνάς.

Όλοι ανήκουμε στην ανάσταση"

Νίκος Καρούζος

Πυκνά αριστουργηματικό το κείμενο του Τσέχωφ,

πυκνά δοσμένη η παράσταση, 

κατά σκηνοθεσία, σκηνογραφία, απόδοση

και σύνολο εν γένει,

τούτες τις νύχτες, στο θέατρο Χόρν. 

Με ευχαρίστησε και 

"η ΕΚΔΟΧΗ ΤΟΥ ΜΠΡΑΟΥΝΙΝΓΚ"

στο θέατρο ΕΜΠΟΡΙΚΟΝ, στου Ψυρρή

Πήγα τους δίδυμους στο "Χόμπιτ, η μάχη των 5 στρατών",
όπου "οπτικοακουστικός εξοπλισμός τελευταίας τεχνολογίας" σήμαινε να σου έρχονται οι κοτρώνες και τα βράχια κατευθείαν πάνω στη μούρη, με τρόπο τρισδιάστατο, αλλά τουλάχιστον, ω ναι, σώθηκε τελικά το βασίλειο των νάνων, στη ΜΕΣΗ ΓΗ, παρακαλώ !

Πήγαμε και στον Καρυοθραύστη,  
όπου η γνώμη εμού - του μη ειδικού, είναι πως η παράσταση ήταν ... πτωχή και άνευρη... Τα παιδιά βαρέθηκαν. Αρκετές στιγμές κι εγώ.
Πτωχή η σύλληψη της απόδοσης του εξαίρετου έργου, δίχως φαντασία και μέτρια σε όλα...
Αλλά είπαμε, μιλά μονάχα ένας απλός θεατής... 

Εκτός αυτού, μας έλειψε απ' την Αθήνα τόσα χρόνια η Λυρική Σκηνή, που ας είμαστε ευχαριστημένοι να λειτουργεί τώρα, κι ας ανεβάζει ακόμα και κάποιες μέτριες παραστάσεις... (αρκεί να μην της γίνει συνήθεια!)  

Φυσικά, δεν θα πω το ίδιο γιά την όπερα "Μποέμ", του Puccini !
Η παράσταση, που είδαμε τις προαλλες, ήταν ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ, με γράμματα κεφαλαία !
Μου φάνηκε εξαίρετη η σύλληψη της Lina Wertmuller γιά το έργο, που θα μπορούσε να είναι κι ένα "ρομαντικά θλιβερό" έργο, μα που δεν ήταν διόλου !
Ξεχείλιζε η χαρά της ζωής, η χαρά του έρωτα και της αγάπης, η μποέμικη ανεμελιά κι ομορφιά στο σωστό περιβάλλον, τα ανθρώπινα συναισθήματα, σκηνοθεσία, σκηνικά, κοστούμια κι αποδόσεις , όλα πάρα πολύ καλά!


Κι εύγε στην Λυρική, γι αυτήν την παράσταση !




Αυτά, ανάμεσα σε πολλές δυσκολίες του τελευταίου καιρού...
Ας ελπίσουμε, η χρονιά που μόλις ήρθε να είναι καλύτερη, πιό δίκαιη και πιό σπλαχνική με τους ανθρώπους...