Περνώντας από καιρού εις καιρόν από την εθνική οδό Κορίνθου - Πατρών, 

με κατεύθυνση την Ιόνια οδό,

πολύ με έχει εντυπωσιάσει ένα πλήθος από καφετιές  αρχαιολογικές και τουριστικές πινακίδες, 

με τα ονόματα των ποταμών που υπάρχουν στην συγκεκριμένη περιοχή !

Πού βρέθηκαν τόσα ονόματα!; πού βρίσκονται τόσα ποτάμια!; τόσοι χείμαρροι!; 

πού βρίσκονται τόσα νερά !;

Τελευταία, έκανα μιά προσπάθεια να καταγράψω επί τόπου αυτά τα ονόματα. 

Sur place...

Με κίνδυνο να ξεχάσω ή να μου έχει ξεφύγει κάποιο ποτάμι, 

αναφέρω εδώ όσα έπεσαν στην αντίληψή μου, με την σειρά που τα συναντάμε...

Ποταμός

Δερβενιώτης

Κριός

Θολοπόταμος

Κράθης

Βουραϊκός

Κερυνίτης

Σελινούντας

Μεγανείτης

Φοίνικας

Βολιναίος

Ξυλοκέρα

Σέλεμνος

όλ' αυτά πλαισιωμένα απ' τα νερά του Κορινθιακού κόλπου

και κατόπιν 

τα ποτάμια 

Εύηνος

Αχελώος

Τα νερά του Αμβρακικού κόλπου

η Λίμνη Αμβρακία

η Λίμνη Παμβώτιδα

ο παλαιός Καλαμάς

κι οι Πηγές του Αχέροντα

αυτά τα έμορφα και τα σπουδαία...

Αγιάπα

δεν πρόλαβα να τακτοποιήσω τα πράγματά μου, ανέλαβα υπηρεσία. 
ολονύκτια, κι ως αύριο το απόγευμα...
φυσικά, δεν παραπονιέμαι !

"Pietà, rispetto, amore" 

Corfu Chamber Opera

στον "Κήπο του λαού" απόψε, βραδιά όπερας, ξεκούραση ψυχής οι άριες, πλάϊ στο ανάκτορο, πίσω μας η θάλασσα, πήραμε με την D. τις καρεκλίτσες μας και καθίσαμε αλάργα, πίσω, έξω απ' τον κόσμο.
Μας ακολούθησαν φίλοι της, ευφυής παρέα,του γούστου μου, σε λίγο ντρεπόμουνα να κοιτάζω τον κατάλογό μου, γιατί οι άνθρωποι ήξεραν όλα τα τραγούδια και τα σιγόλεγαν μαζί... 

Καθίσαμε κάτω από έναν πεύκο ομπρέλα, ένας είπε ότι πρόκειται γιά Ιταλικό πεύκο, εγώ τότε θυμήθηκα του Respighi τα Pini di Roma, τα pini di Villa Borghese, και τις Fontane di Roma , 
δεν ξέρω γιατί έπεσε κατάπληξη μόλις τα ανέφερα και με αφορμή αυτό ξεκίνησε μιά πραγματικά πολύ καλή συζήτηση... κατευχαριστήθηκα...

στην πεζούλα...

μπάνιο 24ο, 
ελπίζω όχι το τελευταίο του καλοκαιριού...

Ανείπωτα IX 

Εκείνη : (με θετικό ύφος)  Ξέρεις, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, είμαι πάντοτε εκεί...

Εκείνος : Το γνωρίζω!

(συλλογισμένα...) Δεν είναι όμως κι απόλυτα βέβαιον...

Εκείνη : (φουριόζικα, επιθετικά...) Δεν είναι αυτό το θέμα μας !

Εκείνος : Ξέρεις, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, δεν είμαι μακριά ...

Εκείνη: Το γνωρίζω!

(συλλογισμένα...) Δεν είναι όμως κι απόλυτα βέβαιον...

Εκείνος : (φουριόζικα, αυστηρά...) Δεν είναι αυτό το θέμα μας !

(κοιτώντας την εξεταστικά ) Γνωρίζεις ότι είμαι εδώ γύρω!?  Πώς δηλαδή το γνωρίζεις!?

Εκείνη : (συνεσταλμένα) Πάνε πολλά χρόνια τώρα...  Έχω γίνει  ανιχνευτής.

Εκείνος : Τι θέλεις να πεις? Πώς το εννοείς ? Τι ανιχνεύεις?

Εκείνη:  (μιλώντας αργά, ταπεινά, δεν τον κοιτάζει...) Πάνε πολλά χρόνια τώρα, πολλά... Προσπαθώ να ανιχνεύσω τα άϋλα... Σιωπηλά...

Την πρόθεση. Την σκέψη. Την λεπτομέρεια. Το βάθος. Τα πάθη. Το ήθος. Την πιθανή ανάγκη του απόλυτου. Την ανάγκη του αυθεντικού. Την γνώση. Την εργατικότητα. Την όρεξη. Την δυνατότητα. Την επιμονή. Την ανταπόδοση. Το καλό, ως συστατικό χαρακτήρα. Την ιδιορρυθμία. Το μη σύνηθες.

Εκείνος : (γιά λίγο δεν λέει τίποτα. την κοιτάζει στο πρόσωπο. μιλάει διστακτικά...) τι άλλο μπορεί  να σε ενδιαφέρει? Η ευγένεια ίσως?...

Εκείνη : La noblesse! αναφέρεσαι σε έννοιες ξεχασμένες ! Ξεχασμένες από το σύνολο... Όχι ξεχασμένες!... θα έλεγα, σήμερα παντελώς  άγνωστες!

Vous, vous êtes vraiment un noble! Σωστά το κατάλαβες, αυτό με ενδιαφέρει!

La noblesse. Η πρόθεση . Το μυαλό. Το βάθος. Το ήθος. Η πιθανή  ανάγκη του απόλυτου. Η ανάγκη του αυθεντικού. Η γνώση. Η εργατικότητα. Η δυνατότητα. Η ανταπόδοση. Το καλό, ως συστατικό χαρακτήρα. La générosité.  C'est ça la vraie noblesse !  et c'est ce qui m'intéresse...

Εκείνος : (σκεπτικά) Άλλο?...

Εκείνη : (θετικά)  Το background.

Εκείνος : Nαι! Το background...  

Καταλαβαίνω  α κρι βώς τι  θέλεις να πεις! Έχω κι εγώ την ίδια αίσθηση...

Αναφέρεσαι προφανώς στα παιδικά, εφηβικά και νεανικά μας χρόνια... στα χρόνια που μας διαμόρφωσαν σ' αυτήν εδώ την πόλη...

Έχουμε δει αυτόν τον τόπο να γκρεμίζεται και να χτίζεται σε όλες τις εποχές...
Μεγαλώσαμε και παίξαμε στους δρόμους, στις πλατείες και στα στέκια αλητέψαμε και σεργιανίσαμε με τους φίλους μας, ξενυχτήσαμε, αγαπήσαμε, κλάψαμε και γελάσαμε, ζήσαμε τα εύκολα και τα δύσκολα, σ' αυτά εδώ τα τετράγωνα, σ' αυτά εδώ τ' αγαπημένα στενάκια...
Ίσως κάποτε συναντούσαμε και τους ίδιους ανθρώπους, ίσως ψωνίζαμε απ' τα ίδια περίπτερα, χαζεύαμε στους ίδιους bouquinistes, στο κάτω μέρος της οδού Μασσαλίας, Ακαδημίας και Σόλωνος ανάμεσα...

Εκείνη : Φυσικά ! Για μένα είναι σημαντικό πράγμα το κοινό background των ανθρώπων!

Όπου κι αν εξελίχθηκε  αυτό, σε όποιον τόπο, σε όποιαν εποχή, σε όποιες συνθήκες... είναι σημαντικό, να  είναι "κοινό"... έχεις τα ίδια ερεθίσματα... μπορείς και  μιλάς με τον άλλο την ίδια γλώσσα, έχεις τους ίδιους κώδικες, διαμορφώθηκες και μεγάλωσες με παρόμοιο τρόπο, αντιλαμβάνεσαι το πριν, το τώρα και το μετά, κατά τρόπο παρόμοιο... είναι λίγο σαν alter ego!...  το θεωρώ αληθινά σπουδαίο !

Εκείνος : (μένει σιωπηλός για λίγο.  μετά μιλάει αργά, σιγανά, καθησυχαστικά...)

Το ξέρεις, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, δεν είμαι μακριά ...

applaudito a Corfu

γι αυτό εγώ εδωπέρα τρελαίνομαι… οι  μουσικές είν’ ο λόγος !

όπου τυχαία  απόψε πέρασα από την πλατεία του δημαρχείου,  κι όπου ένα μικρό σύνολο από κόρνα ξεκίνησε να παίζει  όπερα !

κάθισα χάμω, στα πέτρινα σκαλοπάτια  και για μιάμιση ώρα άκουγα την χαρά της ψυχής…

Monteverdi, Ορφέας

Gluck, Ορφέας κι Ευριδίκη

Mozart, Nozze di Figaro

            Ο μαγικός αυλός

Delibes, Λακμέ

Offenbach, Τα παραμύθια του Χόφμαν

Puccini, άρια o mio babbino caro

            La Bohème

            Τουραντό

Βέρντι, Traviata

           Nabucco

Bizet, Carmen

μπάνιο 23ο, κακήν κακώς,

γιατί ένα μικρό ψάρι (σπάρος?)

με δάγκανε εξακολουθητικά...

στην πεζούλα...

απολαμβάνω τη θάλασσα κάθε πρωί, νωρίς...
κολυμπάω τουλάχιστον μιάν ώρα, στο ponte πάντα, με κόσμο ελάχιστο, μετρημένο στα δάχτυλα...
σήμερα, πριν μπω στη θάλασσα, μάζεψα στα βράχια κάτω απ' το "ησυχαστήριό μου", κάπαρη κι αγγουράκια της κάπαρης (καπαρόμηλα), βρεγμένα απ το θαλασσινό νερό...
ίσα ίσα ένα βαζάκι είναι, έβαλα να τα κάνω τουρσί.
πολύ μου αρέσει, είναι σαν ένα παιχνίδι, να παίρνεις τους καρπούς και να τους μετασχηματίζεις...

το βράδυ ποτό στην Τένεδο, πρωί - βράδυ με τους φίλους πάντα.

βαδίζω αρκετά χιλιόμετρα, κάθε μέρα.

νούμερο 22

μικρό οδοιπορικό...

photos

foteini

στην καλύβα, ψηλά στο βουνό...

συνάντησα την Αυγουστιάτικη πανσέληνο

απάνω στα ψηλά βουνά,
παρέα στον ασβό, το τσακάλι, τη μικρή αλεπού και το γεράκι...



σε τόπο αγαπητό

το χάραμα παραμόνευα τον ήλιο να βγαίνει στη θάλασσα

κι ύστερα πάλι, 
στο σκηνικό θεάτρου...

μπάνιο 21ο  σήμερα,
στο ησυχαστήριό μου,
μες τους ερωδιούς...

αγιάπα...

τα γατιά μου έμειναν πάλι χωρίς στοργή, νύχτα μες στα σκοτάδια...
θα νομίζουνε ότι πέθανα...

και τι μπορούσα να κάνω με τα 6 γατιά ;

ορίζει τα πράγματα η πτν η ζωή πάμπολλες φορές δίχως τη θέλησή μας...

εμένα ρώτα...

στο κελί...

Εικοστό μπάνιο σήμερα.
Η θάλασσα μέσα είναι χλιαρή και υπέροχη, φυσάει όμως δώθε ένα στεριανό βοριαδάκι κι όταν βγάζεις το κεφάλι έξω απ' το νερό ξυλιάζεις...
Χαλαρά, ξανοίγομαι... Ξανοίγομαι αρκετά, περνάω τον κάβο, μέχρι που βλέπω την διπλανή παραλία. Όταν όμως δεν υπάρχει ψυχή τριγύρω, ανησυχώ μη συμβεί οτιδήποτε κι επιστρέφω... μου αρέσει αυτή η αποκοτιά! μετράς έτσι λίγο τις δυνάμεις σου...
Στο χτήμα μαζεύω πούσια, ποτίζω, περνωδιαβαίνω (περνοδιαβαίνω), χαζεύω λίγο, διαβάζω λίγο, ας πούμε  ξεκουράζομαι...

στο κελί...

βραδυνό μπάνιο του λαού, νούμερο 18.

στο κελί...

η θεία πρόνοια και τα πετεινά του ουρανού

(ομοίως και η γαλή...)

πρωί στις οκτώμιση ήρθε ο Πέτρος.
τον Πέτρο είχα να τον δω ένα χρόνο, μπορεί και δύο. 
έψαξε τον Φελούπε... "άστο, Πέτρο, του λέω, κάτσε να πιείς έναν καφέ και μη ρωτάς παραπέρα..."

Ο Πέτρος, πρώην αστός νύν αγρότης, δουλεύει σε μιά οργάνωση γιά πληγωμένα ημιάγρια ζώα πτηνά, έχει όμως στο χτήμα και δικά του ζώα, καμιά φορά ταϊζει και τις μικρές αλεπούδες που κατεβαίνουν απ' το βουνό.

Πριν καν προλάβω εγώ να ανοίξω το στόμα μου και πριν να πω την παραμικρή κουβέντα, ο Πέτρος λέει:
"τώρα που θα φύγεις, θά ρχομαι εγώ κάθε μέρα να ταϊζω τα γατιά" 


τότε, ξάφνου θυμήθηκα τι γράφει ο Ματθαίος γιά τα πετεινά του ουρανού:

Ματθ. στ’ 26

26. εμβλέψατε εις τα πετεινά του ουρανού, ότι ου σπείρουσιν ουδέ θερίζουσιν ουδέ συνάγουσιν εις αποθήκας, και ο πατήρ υμών ο ουράνιος τρέφει αυτά•

η θεία πρόνοια !

θυμάμαι τι έγραφε στη "βιογραφία μιάς ψυχής" η Thérèse de l'Enfant-Jésus:

"ο Κύριος, έλεγε, με αγαπάει τόσο, που με πολλή λεπτότητα μου προσφέρει ό, τι χρειάζομαι, χωρίς καν να του το ζητήσω"...

εγώ τι να τολμήσω να πω ;

η θεία πρόνοια!

στο κελί...

photos

foteini

17 τα μπάνια του λαού... 
9 το πρωί τα Σαββατοκύριακα του Αυγούστου, ωραία και καθαρή η θάλασσα, αλλιώς καλύτερα να λείπει... 

θερινό σινεμά αποβραδίς , "η πτώση της Αμερικανικής αυτοκρατορίας", ντάαξ, χαρακτηρισμένο καλοκαιρινή δραματική κομεντί, έχει και πολλές αλήθειες μέσα, γιά το πώς κινείται απανταχού το χρήμα, χαίρε Ντομινίκ Στρός Καν, κυκλώματα κτλ... 
ντάααξ... χαίρεσαι τουλάχιστον την όλη διαδικασία, το θερινό σινεμά, το απαραίτητο γιασεμί, το απαραίτητο πόπ κόρν... 


νιούτσικο φεγγάρι απόψε

σε μπαράκι ως αργά, κοίταζα τον αποσπερίτη και την κασσιώπη, με τα πόδια στη θάλασσα κι αγκαλιά μιά βότκα πορτοκάλι
τι να σου κάνει η μία βότκα πορτοκάλι;!

το γατόνι άρχισε να κάνει σώμα, έπαψα να της μετράω τα παϊδια, τελικά τα μωρά είναι 5, την ρουφάνε τα θηρία ασταμάτητα, σπρώχνονται, παλεύουν, δαγκώνονται και δέρνονται γιά το ποιός θα βρεί πρώτος βυζί να θηλάσει 
κι αφού μου έτυχε αυτό, φροντίζω και ταϊζω την μάνα εξακολουθητικώς κι αδιαλλείπτως.
γιά λίγες μόνο μέρες ακόμα... με αγχώνει το μετά...

έως και την 1η Αυγούστου, 15ο μπάνιο του λαού

στο κελί...

με βρήκανε κι εδώ, μες στα χωράφια, στην άκρη της ερημίας... όχι, σιγά που δεν θα με βρίσκανε...
διότι, όσο νά ναι, τον έχω εγώ τον μαγνήτη μου... έστω, ένα τόσο δα ψιλο μαγνητάκι, τό χω !

ποτέ στη ζωή μου ως τώρα δεν είχα σχέσεις με γάτες! δεν μου άρεσαν και δεν μου αρέσουν οι γάτες.
σε αντίθεση με τα σκυλιά - που λάτρεψα -, ποτέ δεν αγάπησα καμιά γάτα... τέλος πάντων... στη ζωή, ποτέ μην πεις "ποτέ"!

τις προάλλες μιά γάτα με υιοθέτησε! έτσι κατ΄ευθείαν με βρήκε και με υιοθέτησε, τσάκ μπάμ!
δεν μου έχει ξανασυμβεί κάτι τέτοιο, αν και σε χτήμα έχω μεγαλώσει, κι έρχομαι σε τούτο δω το άλλο χτήμα, άπειρα χρόνια, από κορίτσι...

ανέβηκε το γατόνι στη βεράντα, μικρό, λιανό να μετράς τα παϊδια του, εμφανώς εξαθλιωμένο και ταλαίπωρο και με κραυγές απελπισίας ζήτησε βοήθεια. φαγητό δηλαδή κατάλαβα...
ξαφνιάστηκα με τις δυνατές, απαιτητικές κραυγές.
κατάσταση λιμοκτονίας.

δεν ήξερα τι μπορεί να ταϊσει κανείς μιά γάτα, δεν είχα μαζί μου κάτι σχετικό... κατάλαβα όμως στις φωνές της, την απελπισία...

η αδελφή μου, μιά μέρα πριν το συναπάντημα με τη γάτα, έτυχε να μου έχει στείλει ψάρια.
δυό φρέσκα, μεγάλα, καλοψημένα ψάρια. 
ανοίγω το ψυγείο, βγάζω τα ψάρια, τα κόβω με τα χέρια σε κομμάτια, δυό πήλινους κεσέδες, στον ένα ψάρια, στον άλλο νερό, σερβίρω τη γάτα...
η οποία γάτα, μόλις έτρωγε, ύστερα από λίγο ερχόταν και κραύγαζε πως θέλει να ξαναφάει...
"πόσες φορές τρώνε οι γάτες;" ρώτησα απορημένη τον Νικόλα μου, που έχει γατί στο σπίτι του.
"αν είναι μικρό, μου λέει ο Νικόλας, θα ζητάει τροφή συνέχεια..."
τού έδινα λοιπόν κι εγώ τροφή, συνέχεια...

σε δυό μέρες τα ψάρια τελείωσαν...δεν ήξερα τι να κάνω... κατόπιν, το γατί έφαγε την μπριζόλα μου, κομμένη ψιλά κομματάκια. καλό της φάνηκε και το μοσχάρι... και τορτελίνια γεμιστά με τυρί έφαγε... τι να κάνω ;! αυτά είχα...
βρε μπελάς !
εκεί που ήμουν μόνη μου γιά λίγες μέρες, στη μέση του πουθενά, μην έχοντας να φροντίσω κανέναν, βρε μπελάς που με βρήκε!

χτες το απόγευμα, το γατί εξαφανίστηκε γιά ένα διάστημα. δεν με περίμενε έξω απ' την πόρτα, δεν ακούστηκε η φωνή του, κανείς δεν μου ζήτησε τροφή...
βρε, λες να παθε κάτι; λες να έφυγε ;

αμ δε...
έλειψε γιά κανένα δίωρο, κι όταν επέστρεψε, μου έφερε μαζί της και τρία μωρά, γατάκια ολίγων ημερών!

τι μπελάς με βρήκε εδώ, μες στα χωράφια, στη μέση του πουθενά!...
τώρα εξηγούνται οι κραυγές της απελπισίας της, οι επιτακτικές φωνές της και το λιπόσαρκο κορμάκι... θηλάζει !
το γατόνι, που εγώ νόμιζα πως είναι μωρό, θηλάζει ! τρία μικρά, που κρέμονται απ΄τα μαστάρια της, κι έψαχνε να βρεί τροφή να τα ταϊσει, να συντηρηθεί κι η ίδια, μην ψοφήσει από ασιτία...
κάπου θα τα είχε κρυμμένα, κι ως φαίνεται, ένιωσε ασφάλεια και μου τα κουβάλησε...

έτσι έχουν τα πράγματα...
κι άρχισα πάλι να βράζω κοτόπουλα με ρύζια, γιατί διάβασα πως είναι καλή τροφή γιά γάτα που αναρρώνει, κι έχω βάλει άλλο μπελά κι άλλο βάσανο τώρα στη ζωή μου : σε λίγες μέρες που θα φύγω εγώ απ' εδώ, κι ο τόπος θα ξαναμπεί στην απόλυτή του ερημία, τι θ΄απογίνει η γατοοικογένεια ;