Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2022
Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου 2022
Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου 2022
- ένα δρόμο υποχρεώσεων, υπομονής και συμβιβασμών,
όπου περπάτησε χωρίς συγκατάβαση , ελεύθερο, το βαθύτερο Εγώ μου-,
γιατί γνώρισε και έζησε δυό κόσμους ξεχωρισμένους καθαρά..."
Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2022
Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου 2022
Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου 2022
Τετάρτη 24 Αυγούστου 2022
Πονάω. Μουγκρίζω απ' τον πόνο. Σιγανά μουγκανητά μέσα στη θάλασσα, όπου φεύγω και ξανοίγομαι μονάχη μου, γιά να μπορώ να μουγκανίσω με την ησυχία μου. Και με την ψυχή μου.
Ίσως δεν θα τα βγάλω πέρα... Δεν γνωρίζω... Θα ήθελα να τα βγάλω πέρα και να επιβιώσω, γιατί έχω ακόμα αφημένες πολλές εκκρεμότητες με τα παιδιά, αλλά δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω...
Πονάω και σου μιλάω. Κλαίω σιωπηλά και σου μιλάω. Μουγκανίζω σιγανά και σου μιλάω. Σκέφτομαι και σου μιλάω. Προσεύχομαι και σου μιλάω.
Θέλω να είσαι καλά. Θέλω να είσαι στο φως. Νομίζω ότι είσαι στο φως. Αν δεν είσαι εσύ στο φως, τότε ποιός?! Αν η δική σου ψυχή δεν λούζεται με φως, τότε τι?!
Εχω σκληρούς πόνους.
Εσύ ξέρεις, ότι τα σωματικοποιώ... Έτσι τώρα! Σχεδόν δυσκολεύομαι να περπατήσω... Σα να ξέχασα πώς περπατάνε... Εγώ, ο περιπατητής των βουνών, βαδίζω με δυσκολία αυτόν τον καιρό... Γνωρίζω όμως, πως αυτό ξεκινάει απ τα μέσα μου... Δεν περπατάνε τα μέσα μου... Δεν περπατάνε τα μέσα μου, και χάνω τον έξω μου βηματισμό...
Θα προσπαθήσω. Ανάγκη, εσύ πρώτα να είσαι καλά.
Πέμπτη 18 Αυγούστου 2022
Σάββατο 13 Αυγούστου 2022
"Πράσινο σκοτάδι απ’ τα μάτια σου βαμμένο
Χύμηξε κι απόψε να με βρει
κι έγινε το σπίτι ένα δάσος πετρωμένο
που έμοιαζαν τα δέντρα του σταυροί.
Κυριακή 17 Ιουλίου 2022
Τετάρτη 22 Ιουνίου 2022
Αν έγραφα τώρα ένα βιβλίο, θα ήσαν λευκές οι σελίδες, άδειες, μόνο κάθε πρωί θα έγραφα σε σένα "καλημέρα" και κάθε βράδυ "καληνύχτα"
Στον ύπνο μου βλέπω άδειον τον χώρο σου.
Ο χώρος είναι ο ίδιος, μα είναι άδειος, άδεια δωμάτια... δεν είσαι εσύ εκεί.
Άλλοτε βλέπω στον ύπνο μου, ότι βαδίζω σ έναν δρόμο και κλαίω.
absurde
Κυριακή 12 Ιουνίου 2022
Δευτέρα 6 Ιουνίου 2022
Δευτέρα 30 Μαΐου 2022
Δευτέρα 23 Μαΐου 2022
Δευτέρα 16 Μαΐου 2022
Μούδιασμα στο κεφάλι.
Πόνοι στα σπλάχνα. Πόνοι στο στέρνο. Πόνοι στον λάρυγγα. Πόνοι στο σάλιο. Πόνοι στα μάτια. Πόνοι στα δάκρυα. Πόνοι στο μυαλό. Πόνοι παντού.
Μιά γυναίκα αισιόδοξη, θετική στη ζωή, δραστήρια και δυνατή, ποτέ μα ποτέ δεν το είχε πραγματικά βάλει με τον νου της...
Προσπαθεί. Προσπαθεί κάθε μέρα. Κάνει σχεδόν τα πράγματα που έκανε. Δουλεύει. Έρχεται. Μεγαλώνει το μωρό. Φροντίζει τους γέρους. Προσπαθεί. Περπατάει. Ψωνίζει. Κάνει περιπάτους. Βάφει τα μάτια της. Ακούει μουσική. Φοράει κοσμήματα. Προσπαθεί. Βλέπει φίλους. Διαβάζει λίγο. Μαγειρεύει. Ανάβει κάθε πρωί το καντηλάκι σου. Βάζει κάθε πρωί στην άκρη ένα καθαρό ποτήρι με δροσερό νερό, να έχεις, να δροσίζεσαι.
Χρειάζονται κι οι άγγελοι δροσιά!
14 χρόνια πριν,
στις 15 Ιουνίου του 2008, η γυναίκα, σου έλεγε:
Κυριακή, Ιουνίου 15, 2008
"Καμιά φορά, όταν σ’ ακούω να λες πως αψηφάς το θάνατο,
συλλογίζομαι ποιός απ’ τους δυό, θα τύχει να φύγει νωρίτερα…
Έπειτα από πολλά χρόνια ή τώρα, δεν έχει να κάνει, γι αυτό που θέλω να πω…
Αν τύχει και φύγω εγώ πρώτα, μη φοβηθείς. Να ξέρεις, εδώ γύρω θα είμαι.
Εγώ, ο κοντορεβυθούλης με τα σημάδια του, όπως λες κι εσύ…
Αν όμως τύχει και φύγεις εσύ πρώτα, να ρθεις να τον μαζέψεις τον
κοντορεβυθούλη, κοντά σου".
Έτσι την έλεγες... "ο κοντορεβυθούλης με τα σημάδια του"...
Ο κοντορεβυθούλης έχει πιά χάσει τον δρόμο
τον μπούσουλα
και το σημείο αναφοράς στη ζωή.
Ζωή point final.
Πέμπτη 12 Μαΐου 2022
Τετάρτη 11 Μαΐου 2022
Δεν θα σταματήσω να σου τα λέω τα νέα. Όσο εγώ ζω.
Τίποτα δεν θα σταματήσω, το ξέρεις...
Insieme a te io resterò
Είμαστε και οι δυό, άνθρωποι εντελώς σταθεροί κι απόλυτοι. Και στα καλά και στις παραξενιές μας.
Insieme a te io resterò
ή αλλιώς "τεθεμελιωμένοι και στερεοί, και μή μετακινούμενοι"
ή αλλιώς "ne bouge pas!"
κι απόψε, όπως σου το έλεγα τα τελευταία χρόνια, θα σου πω, ότι άκουσα λίγο την Eurovision, κι ότι απ' τα μισά τραγούδια, εμένα μου άρεσε κάπως η Μολδαβία.
kalinifta!
Πέμπτη 5 Μαΐου 2022
Τρίτη 3 Μαΐου 2022
" Τὸ ξέρω πὼς καθένας μοναχὸς πορεύεται στὸν ἔρωτα,
μοναχὸς στὴ δόξα
καὶ στὸ θάνατο.
Τὸ ξέρω. Τὸ δοκίμασα. Δὲν ὠφελεῖ.
Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου."
Γ. Ρίτσος
άφησέ με να ρθώ μαζί σου...
Κυριακή 1 Μαΐου 2022
"γλυκύ μου έαρ, που έδυ σου το κάλλος;"
Πέμπτη 28 Απριλίου 2022
Παρασκευή 22 Απριλίου 2022
Τρίτη 19 Απριλίου 2022
Σουρεαλιστικό...
Δεν ξέρω, πώς το αντέχω... Δεν γνωρίζω πώς...
Βράζω απόψε τον καρπό, με φρέσκια φλούδα λεμονιού και δαφνόφυλλο. Θα το βάλω ως το πρωί να στεγνώνει ανάμεσα σε πετσέτες βαμβακερές.
Πήρα φρέσκα καρύδια, φρέσκο ρόδι, σταφίδες ξανθές, σταφίδες μαύρες, φουντούκια, πήρα γλυκάνισο, κόλιαντρο, κύμινο.
Τώρα θα ψήσω λίγο τ' αμύγδαλα, θα καβουρδίσω λίγο το σουσάμι και το σιμιγδάλι.
Θα βάλω απόψε το ρόδι ανάμεσα σε χαρτί, στο ψυγείο, να στεγνώνει ως το πρωί.
Θα ψιλοκόψω τον μαϊντανό.
Σουρεαλιστικό...
Απίθανο...
Σα να μιλάμε γιά τις ζωές άλλων...
Σάββατο 16 Απριλίου 2022
Κυριακή 3 Απριλίου 2022
Η μία γιαγιά "έφυγε" το ξημέρωμα από κοντά μας, πλήρης ημερών, ήσυχα, στο σπίτι της, με τα παιδιά της ολόγυρά της.
Δεν είχα ποτέ ξαναδεί, πώς ο άνθρωπος αφήνει την τελευταία πνοή του...
Μέγα μυστήριο ο θάνατος!
Και η ζωή, μέγα μυστήριο!
Σάββατο 2 Απριλίου 2022
Άφησε την αδερφή της καθιστή σ’ ένα παγκάκι να την περιμένει,
κοντά στο μνήμα του πατέρα τους.
“Κάπου θα πάω εγώ! της είπε, εσύ να με περιμένεις εδώ!”
Βάδισε μονάχη της, ανάμεσα στις πρασινάδες και τα κυπαρίσσια, άγγελοι
φτερωτοί ολόγυρα, λευκά μάρμαρα, κίσσες πετάνε με τις μακριές μαύρες ουρές τους,
κοράκια φωνάζουν, μια αιωνόβια χελώνα τρέχει πάνω στα μικρά ποδαράκια της, ένα
όνομα χαραγμένο μπροστά στη γυναίκα, Εμμανουήλ Ξάνθος, ΦΙΛΙΚΟΣ.
Ήρθε στη γειτονιά σου, μα δεν μπορούσε να σου πει μια κουβέντα,
ούτε μια κουβέντα δεν έβγαινε, καμιά κουβέντα δεν ερχόταν στο μυαλό της, παρά
μονάχα τ’ όνομά σου έλεγε τρυφερά μέσα της, μονάχα αυτό, τίποτε άλλο…
Στο τέλος, σου είπε “Πού βρίσκεσαι?! Στείλε μου, καλέ μου, ένα σημάδι! στείλε, καλέ μου, ένα σημάδι! στείλε μου, καλέ μου, ένα σημάδι! ”, κατέβασε τα μάτια της κάτω στο χώμα κι έφυγε.
Επέστρεφε, βαδίζοντας μονάχη της ανάμεσα στις πρασινάδες και τα
κυπαρίσσια, στους φτερωτούς άγγελους, στους λευκούς μαρμαρένιους σταυρούς, η
αιωνόβια χελώνα είχε πιά κρυφτεί, τα κοράκια φώναζαν, οι κίσσες με τις μακριές
ουρές τους, πετούσαν χαμηλά…
Όταν πλησίασε κι έφτασε πάλι πίσω, κοντά στην αδερφή της,
την είδε να κρατάει στο χέρι της ένα μπουκέτο άσπρες φρέζιες, λευκές με κίτρινη
καρδιά, αυτά ακριβώς τα τελευταία λουλούδια, που εσύ είχες στείλει στη γυναίκα!
“Πού τα βρήκες αυτά τα λουλούδια;” ρώτησε την αδερφή της,
ταραγμένη.
“Πρώτη φορά τα βλέπω εδώ, να φυτρώνουν στο χώμα, εδώ, μπροστά στα πόδια μου, απάντησε
απορημένη η άλλη, όσα χρόνια έρχομαι εδώ, πρώτη φορά φυτρώνουν μονάχες τους, άσπρες
φρέζιες!”
Πέμπτη 31 Μαρτίου 2022
Κυριακή 27 Μαρτίου 2022
Τετάρτη 23 Μαρτίου 2022
Δευτέρα 21 Μαρτίου 2022
Πέμπτη 17 Μαρτίου 2022
Θυμάσαι, την ξαδέρφη μου την Κατερίνα?
"πόσες μυστικές αποστολές, μου λέει, έκανα"! Έτσι είναι, έκανε αποστολές η Κατερίνα, αλλά έκαναν κι άλλοι... Δεν θυμάμαι πότε ήρθε κοντά σου η Κατερίνα... όταν γύριζα από Παρίσι ή από Κωνσταντινούπολη ή από Πράγα ή άλλοτε... ή Χριστούγεννα ή, μέσα σ' όλα τα χρόνια, δεν θυμάμαι πότε... Σίγουρα ήρθε στην έκθεση ζωγραφικής της φίλης σου ..., που την προλόγισες. Έχω και δυό θαυμάσιες φωτογραφίες από κεινο το βράδυ, μέσα στο αρχείο με όλες τις φωτογραφίες, από την "Σωτηρία" κτλ...
Την ημέρα των γενεθλίων μου, Σάββατο 12 Μαρτίου, η Κατερίνα με πήρε τηλέφωνο πρωί πρωί, "χρόνια πολλά, αγάπη μου, να μου είσαι καλά, να σε χαιρόμαστε...", όλα τέλος πάντων...
Δεν περίμενα κανέναν εκείνη την ημέρα, αλλά ήρθαν ξαφνικά το μεσημέρι τα παιδιά, έσβυσα το κεράκι μου, τους άναψα το τζάκι, τους έφτιαξα φαγάκι, κάθισαν, φάγαμε, το απόγευμα έφυγαν.
Το βράδυ η Κατερίνα με πήρε πάλι τηλέφωνο. "Εγώ είμαι", λέει. Δεν μου μίλαγε όμως...
"Τι είναι?" τη ρωτάω, αλλά εκείνη δεν μου μίλαγε.
"Δεν μπορώ να στο πω, μου έλεγε, δεν γίνεται να στο πω"...
Δεν ήξερα τι να υποθέσω, εκείνη μου λεγε συνέχεια "δεν γίνεται να στο πω..." κι εγώ ανήσυχη, αλλά εντελώς ανύποπτη, την ρώταγα τι συμβαίνει...
Έτσι.
12 Μαρτίου, τα γενέθλια γιά μένα τελείωσαν. Διά παντός.
Τετάρτη 16 Μαρτίου 2022
Απόψε πήγε στην εκκλησία. Δεν μπορεί να το διαχειριστεί αλλιώς...
Είχε ένα χρόνο να πάει σε εκκλησία... -Εξαιρείται η χθεσινή μέρα-
Κάθισε στα σκοτεινά, μοναχικά σ' ένα στασίδι κι άφησε τα δάκρυά της να κυλάνε ελεύθερα.
Προσ ευχήθηκε. Εσύ είσαι τώρα ένας άγγελος, όμως κι οι άγγελοι χρειάζονται προσ ευχή.
Τρίτη 15 Μαρτίου 2022
Λίγο καστανόχωμα στα πόδια σου, ίσα ίσα γιά να το χεις πάνω σου, κάπου να σ΄ακουμπάει λίγο, η αφή απ' το χέρι της.
Παραμιλάει. Όσες ώρες είναι μόνη της βαδίζει και παραμιλάει σιγανά. Σου μιλαει δηλαδή...
Δεν παραλογίζεται... Λογικά σου μιλάει...
Κλαίει. Όχι με λυγμούς. Κλαίει με σιγανά ουρλιαχτά. κοφτά και σιγανά. Βουβά, σιγανά ουρλιαχτά, λίγο μέσα της, λίγο έξω της...
Μουγκανίζει. Παραξενεύεται, που μπορεί και μουγκανίζει... Σα μοσχαράκι, που το σφάζουνε κάνει. Το μουγκανητό ξεκινάει από κάτω, μέσα απ' την κοιλιά της κι ανεβαίνει στα πνεμόνια, έπειτα δεν περνάει απ' τον λάρυγγα, βγαίνει κατ΄ευθείαν στην κοιλότητα του στόματος και στη μύτη.
Απόψε, βρίσκεσαι σε λάθος τόπο. Δεν είσαι εκεί, όπου θα πρεπε να είσαι.
Κυριακή 13 Μαρτίου 2022
Πέμπτη 10 Μαρτίου 2022
Τελείωσε εχθές η 2η ή μήπως η 3η διόρθωση, του 2ου βιβλίου...
Μάλλον η δεύτερη του δεύτερου, αλλά δεν είμαι και εντελώς σίγουρη...
408 σελίδες... Ζορικούτσικο... Εκείνο που με διευκολύνει είναι ότι το κάνω κέφι, γνωρίζω το θέμα, την ορολογία, τις λέξεις που πρέπει να χρησιμοποιηθούν, πολιτικά, κοινωνικά, ψυχολογικά κτλ...
Είμαι στο στοιχείο μου, θα έλεγα... Το λέω και στον ίδιον τον Μ.
"κι εγώ, μου λέει, στα εμπιστεύομαι! σου χω την απόλυτη εμπιστοσύνη".
είναι έτσι προφανώς, γιατί αισθάνομαι πολιτικό ζώο. η έμφαση στη δεύτερη λέξη...
Ξημερώνοντας Καθαρά Τρίτη, με την αύριο της Καθαράς Δευτέρας, η γυναίκα είδε ολονυκτίς ένα πλήρες, ένα "διαυγές" όνειρο.
Ήντουσαν (τι προφορική λέξη κι αυτή!), ήντουσαν, λέει, μαζί, οι δυό τους, στην οδό Ακαδημίας. Στέκονταν όρθιοι, πλάϊ πλάϊ, στο πίσω πεζοδρόμιο, κοντά στα περίπτερα, με την πλάτη γυρισμένη στο πανεπιστήμιο, σαν να κοιτάζανε, ας πούμε, το άγαλμα του Παλαμά... ή μήπως ήτανε στο μεσαίο διάζωμα; Μπορεί και νά ταν στο μεσαίο διάζωμα, στο διάζωμα των λεωφορείων... Ναι, μάλλον εκεί ήσαντε(!) Αλλά τι σημασία έχει τώρα το διάζωμα της οδού Ακαδημίας; Πάντως προς το μέρος του πνευματικού κέντρου της Αθήνας κοιτάζανε.
Είχανε κι οι δυό μιά χαρά και μιά προσμονή στη στάση τους. Εκείνος έβγαλε από την τσέπη του εισιτήρια γιά το θέατρο. Έσκυψε λίγο κοντά της, "έβγαλα εισιτήρια, της είπε, να πάμε θέατρο". Ευχαριστημένοι κι οι δυό, κουβέντιαζαν ήσυχα...
Αυτό είναι μονάχα το μισό όνειρο!
Το άλλο μισό όνειρο, ήταν ακόμα καλύτερο, είχε στοργή πάλι κι αυτό, αλλά η γυναίκα δεν το θυμάται! Δεν μπορεί να το θυμηθεί, όσο κι αν στίβει το μυαλό της... Όσο κι αν το στίβει... Όταν ξύπνησε πάντως, είχε χαρά, μιάν ησυχία, μιάν ηρεμία μέσα της.
Σα να θελε κάτι τις να τον ρωτήσει... Στο μυαλό της τριγύριζε διαρκώς ο στίχος γιά το "ημερολόγιο ενός αθέατου Απριλίου"... Όχι αθέατου ! Άλλη λέξη θα χρησιμοποιούσε αυτή... "ενός απρόσμενου Απριλίου" ίσως; "ενός άδικου Απριλίου"; Μάλλον αυτό της φαίνεται πιό ταιριαστό στην περίσταση... "ενός Άδικου Απριλίου", το "Άδικου" με Άλφα κεφαλαίο!
"Γιατί άδικου;!" θα απαντούσε εκείνος. Πώς προκύπτει το "άδικου;" Ξέχασες φαίνεται, ό, τι σου είχε μάθει η γιαγιά σου! L'indiscrétion είναι σοβαρό αμάρτημα και η προβλεπόμενη από τον νόμο ποινή είναι αυστηρή! Παραβίασες τον πρώτο κανόνα! "soyons discrets!"
Ξέρεις καλά, θα του έλεγε τότε εκείνη, ότι δεν ήταν αυτή η πρόθεσή μου...
Δεν σβήνεις έτσι, το ένα τρίτο της ζωής, τραβώντας απλά μιά μονοκοντυλιά!
Παρ' όλ' αυτά, η γυναίκα έχει πάντα βαθειά μες στο μυαλό της, τα λόγια του Hugo:
"Comprendre est au delà d'aimer"
Πέμπτη 17 Φεβρουαρίου 2022
Τώρα που οι δείκτες υγείας, φαίνεται να πηγαίνουν καλά, επανέρχομαι στο να βρω ένα κουτάβι...
Όταν ο Φελούπε μου "έφυγε", είπα : δεν θα μπορέσω ποτέ ξανά! ένα πλάσμα, ένα τέτοιο πλάσμα, έτσι κι αλλιώς δεν αναπληρώνεται! δεν πρόκειται γι αυτό... ούτε σκέψη!
Κοίταζα και κοιτάζω κάθε μέρα τον μικρό του χώρο, ένα επί ένα, συντροφεύουμε στοργικά ο ένας τον άλλο...
Εδώ και καιρό σκεφτόμουν πως θα μπορούσα να περιμαζέψω ένα πλασματάκι απ' τους δρόμους... Χωράει πολλές φορές το νοιάξιμο και την αγάπη, τ' ανθρώπου η καρδιά...
Κατόπιν ήρθανε μέρες δύσκολες. Très difficiles... Μέρες, όπου παλεύεις με τον εαυτό σου, με τη ζωή, με τον θάνατο, με τον Θεό, με τους άλλους ανθρώπους, με ζωντανούς, με αποθαμένους, παλεύεις με τις δυνάμεις σου, με την αδυναμία σου, με τη φιλία, με την αγάπη, με την εγκατάλειψη, με τις ανθρώπινες ανασφάλειες, με τον θυμό σου, παλεύεις με τη φιλοσοφία, με τη φιλοσοφία πάντα, αλλοίμονο αν όλες ανεξαιρέτως τις καταστάσεις δεν προσπαθείς να τις φιλοσοφήσεις... Πάντα 10' είχα στον Μουτσόπουλο.
Και τι τον θέλαμε τον Sartre, τι τους θέλαμε τον Σωκράτη, τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη, τον Αυγουστίνο, τον Ακινάτη, τον Καρτέσιο, τον Σπινόζα, τον Λόκ, τον Βολταίρο, τον Ρουσσώ, τον Ντιντερό, τον Χέγκελ, τον Μαρξ, τον Ένγκελς, τον Νίτσε, τον Χάϊντεγκερ, τον Καστοριάδη, τον Έκο, τον Ράμφο... Και τι τους διδαχτήκαμε μες τα χρόνια, αν δεν μας έμαθαν να πηγαίνουμε ένα βήμα πάρα πέρα τη σκέψη μας, χωμένοι μες στην αγωνία, κρατώντας την ψυχραιμία μας και το μυαλό μες το κεφάλι μας?...
Τώρα που φαίνεται ΣΑΝ να πηγαίνουν καλά τα πράγματα, σκέφτομαι να ψάξω στους δρόμους, μήπως και βρω, να περιμαζέψω ένα κουτάβι...
Αγώνας, αγώνας, αγώνας διαρκείας, καθώς φωνάζαμε πάντοτε κεφάλια, στις λαϊκές διαδηλώσεις...
Πέμπτη 20 Ιανουαρίου 2022
Τελείωσα χτες και παρέδωσα το 2ο βιβλίο του Μ., σελ. 420.
Δεν τελειώσαμε όμως. Προσθέτει συνέχεια νέο υλικό. Θα χρειαστεί να το ξαναδουλέψω 1 ή 2 φορές...
Κάνουμε μάλλον μακρές συζητήσεις, σε θέματα όμως που με ενδιαφέρουν και τα κατέχω από πολύ νέα.
Όλο όμως πληροφορούμαι και καταννοώ...
Διάγω περίοδο ησυχίας και ανησυχίας μαζί.