"Πράσινο σκοτάδι απ’ τα μάτια σου βαμμένο

Χύμηξε κι απόψε να με βρει

κι έγινε το σπίτι ένα δάσος πετρωμένο

που έμοιαζαν τα δέντρα του σταυροί.

Έρημο τραγούδι από αίμα κι από χιόνι

κλαίει στα παλιά μου τα χαρτιά

όπως το φτωχό μου το κορμί που δεν παλιώνει

για να το πετάξω στη φωτιά

Ήσουνα φεγγάρι κι ήμουνα πουλί

πέταξα για να σε φτάσω

κι όταν σ’ είχα φτάσει μέχρι το φιλί

σ’ έσβησε η ανατολή"

*

*

Σκληρά περνάν οι μέρες.

Κι οι νύχτες.