Από την ενήλικη ζωή μου, 

πρόλαβα και σου αφιέρωσα περίπου τη μισή, σε χρόνια.

Αφοσίωση.

Γιατίι κάθομαι και μετράω τώρα?...

Θυμάσαι, που σου λεγα:

"μου ήρθε μιά τρομερή ιδέα, μικρέμουμότσαρτ !

πάει να μιλάμε μεταξύ μας α-λατινικά ; !
δεν θα μας καταλαβαίνει κανείς !
(μήπως και μας καταλαβαίνει κανείς τώρα ;...) " 

:)

Αλατινικά κουβεντιάζω πιά, ολημέρα...

Μούδιασμα στο κεφάλι.

Πόνοι στα σπλάχνα. Πόνοι στο στέρνο. Πόνοι στον λάρυγγα. Πόνοι στο σάλιο. Πόνοι στα μάτια. Πόνοι στα δάκρυα. Πόνοι στο μυαλό. Πόνοι παντού.

Μιά γυναίκα αισιόδοξη, θετική στη ζωή, δραστήρια και δυνατή, ποτέ μα ποτέ δεν το είχε πραγματικά βάλει με τον νου της...

Προσπαθεί. Προσπαθεί κάθε μέρα. Κάνει σχεδόν τα πράγματα που έκανε. Δουλεύει. Έρχεται. Μεγαλώνει το μωρό. Φροντίζει τους γέρους. Προσπαθεί. Περπατάει. Ψωνίζει. Κάνει περιπάτους. Βάφει τα μάτια της. Ακούει μουσική. Φοράει κοσμήματα. Προσπαθεί. Βλέπει φίλους. Διαβάζει λίγο. Μαγειρεύει. Ανάβει κάθε πρωί το καντηλάκι σου. Βάζει κάθε πρωί στην άκρη ένα καθαρό ποτήρι με δροσερό νερό, να έχεις, να δροσίζεσαι.

Χρειάζονται κι οι άγγελοι δροσιά!

14 χρόνια πριν, 

στις 15 Ιουνίου του 2008, η γυναίκα, σου έλεγε:

Κυριακή, Ιουνίου 15, 2008

"Καμιά φορά, όταν σ’ ακούω να λες πως αψηφάς το θάνατο,

συλλογίζομαι ποιός απ’ τους δυό, θα τύχει να φύγει νωρίτερα…
Έπειτα από πολλά χρόνια ή τώρα, δεν έχει να κάνει, γι αυτό που θέλω να πω…
Αν τύχει και φύγω εγώ πρώτα, μη φοβηθείς. Να ξέρεις, εδώ γύρω θα είμαι.
Εγώ, ο κοντορεβυθούλης με τα σημάδια του, όπως λες κι εσύ…
Αν όμως τύχει και φύγεις εσύ πρώτα, να ρθεις να τον μαζέψεις τον κοντορεβυθούλη, κοντά σου".

Έτσι την έλεγες... "ο κοντορεβυθούλης με τα σημάδια του"...

Ο κοντορεβυθούλης έχει πιά χάσει τον δρόμο

τον μπούσουλα

και το σημείο αναφοράς στη ζωή.

Ζωή point final.

12 Μάρτη

12 Μάη

rosa mutabilis

Έχει στα ουράνια κήπους

με γελαστά τριαντάφυλλα

και, μέσα στα λογιώ-λογιώ

το Ρόδο το θαυματουργό

κατά τον αγαπημένο

 F. G. L

 Δεν θα σταματήσω να σου τα λέω τα νέα. Όσο εγώ ζω.

Τίποτα δεν θα σταματήσω, το ξέρεις... 

Insieme a te io resterò

Είμαστε και οι δυό, άνθρωποι εντελώς σταθεροί κι απόλυτοι. Και στα καλά και στις παραξενιές μας.

Insieme a te io resterò

ή αλλιώς "τεθεμελιωμένοι και στερεοί, και μή μετακινούμενοι"

ή αλλιώς "ne bouge pas!"

κι απόψε, όπως σου το έλεγα τα τελευταία χρόνια, θα σου πω, ότι άκουσα λίγο την Eurovision, κι ότι απ' τα μισά τραγούδια, εμένα μου άρεσε κάπως η Μολδαβία.

kalinifta!

Ύπνος πιά, 01.00 με 03.00 ή 02.00 με 05.00 ή 03.00 με 06.00...

Δυό ώρες το 24ωρο ή τρείς... ό, τι να ναι...

Μη μιλάω καλύτερα... Τι να πουν τα λόγια; Σε ποιόν;

Nessun Dorma...

" Τὸ ξέρω πὼς καθένας μοναχὸς πορεύεται στὸν ἔρωτα, 

μοναχὸς στὴ δόξα 

καὶ στὸ θάνατο. 

Τὸ ξέρω. Τὸ δοκίμασα. Δὲν ὠφελεῖ. 

Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου."

Γ. Ρίτσος

άφησέ με να ρθώ μαζί σου...

Ο Μάϊος μήνας σου.

"γλυκύ μου έαρ, που έδυ σου το κάλλος;"

Χθες ήρθα σε πολύ κοντινή επαφή (εργάστηκα πρόσωπο με πρόσωπο, επί μίαν ώρα...) με φίλο, ασθενή, που δεν γνώριζε ότι ασθενούσε... Το βράδυ το μάθαμε.

Εγώ φταίω. Έκανα τη μλκία και ούτε εγώ φορούσα μάσκα... Φοράω πάντα. Χτες δεν φορούσα. 

Τώρα, ό, τι είναι να γίνει, θα γίνει...

Το βιβλίο τελειωμό δεν έχει... ΕΑΝ επιζήσουμε, πρέπει να το ξαναπιάσω. Απ' την αρχή. Που είμαι τελειομανής φταίει, και που ψειρίζω τα πράγματα...