Το Σάββατο ανέβηκα στο βουνό. Μιάμιση ώρα γερή προσπάθεια. Οργιάζει η φύση γύρω. Άνοιξη ανοιξένια, ανοιξάτη, ανοιξωτάτη...

Δεν ξέρω πώς είμαι. Αγνοώ παντελώς... Μιά καλά, μιά κακά...

Αναμένεται στον ορίζοντα τραχύ ελληνικό χούι... τώρα που η μπόρα σιγά σιγά καταλαγιάζει, θ' αρχίσουν... περιμένω να σκαρφιστούν ό, τι κακό... ήδη κυκλοφορούν στα πέριξ ένα σωρό συνωμοσιολογικές ιστορίες. η επιπολαιότητα, η λησμονιά, παλιά τέχνη κόσκινο. κι η ελληνική αχαριστία. ΔΕΝ θα γίνουμε άνθρωποι... ποτέ !

Δεν υπάρχει ύπνος απόψε.

Στις 6 το πρωί, η Ματίλντα μπαίνει να γεννήσει.

Το στομάχι μου είναι μιά μπουνιά κι ένα κουβάρι. Γίνεται να γεννάς μόνη ? Δίχως έναν άνθρωπό σου κοντά ? Τι κουράγιο να κάνεις ? Αχ, Σωτήρη Τσιόδρα μου, δεν γίνονται αυτά!... Πώς γίνονται αυτά ?


Ξεχάστηκα, απ' την αγωνία μου... Ως το ξημέρωμα χτες, κι από πρωί πρωί πάλι, χτενίζαμε με τον Οδυσσέα το κείμενό του. Δεν είμαι παρεμβατική. Καθόλου! Η νέα γενιά... Η νέα γενιά προσπαθεί να εκφέρει κι αυτή τον λόγο της... Προσπαθεί!...

Μέσα σε όλο αυτό το τρελό που συμβαίνει και μέσα στη μαυρίλα γενικώς και τη μουτζουφλιά, μου συμβαίνει και κάτι καλό, κάτι τόσο καλό, που ώρες ώρες με ανεβάζει και με παρηγορεί !
Με αυτό εδώ το μαραφέτι -που το πηγαίνω όσο προσεκτικά μπορώ-, ξαναβρίσκω ανθρώπους!
Ανθρώπους δικούς μου, κάποιους κατάδικούς μου, που γιά κάποιο λόγο η ζωή μας είχε χρόνια μακριά, και μόλις βγήκα απ' το καβούκι, τσούπ, ξαφνικά άρχισαν να εμφανίζονται, όχι απαραίτητα φανερά, -τα φανερά είναι απ' τα πρώτα, τα προφανή, τα πιό εύκολα προσβάσιμα και τα λιγότερα-, αλλά το messenger και τα μηνύματα καλά δουλεύουν ! Να μιά πτυχή, που δεν την είχα υπολογίσει!...
Κατά τα άλλα, βαδίζω αργά, με περίσκεψη... μαθαίνω...

Κλαίω λίγο. Μες στην ημέρα, όλο κάτι ακούω, όλο κάτι διαβάζω, κάτι σκέφτομαι και με πιάνουν κλάματα.

Προσπαθώ να βγάζω τα δάκρυα προς τα έξω. Έτσι πρέπει. Δεν κάνει να στέκουν μέσα οι ουσίες. Χημεία είναι. Το έμαθα, πληρώνοντάς το βαρειά. Τα δάκρυα  πρέπει να βγαίνουν. Να φεύγουν. Να κυλάνε.  Έξω !

Δουλεύω όλη μέρα, εφευρίσκω διάφορα αισιόδοξα πράγματα, δεν μπορώ να δω καμμία ταινία, απολύτως καμμία, κάνω ό, τι μπορώ γιά όλους, κλαίω λίγο, τα βράδυα δύσκολα κοιμάμαι... 
Λες, "θα περάσει κι αυτό"... Το ακούω. Θα περάσει και αυτό...

Μου έρχονται απανωτά κάτι αιτήματα φιλίας ύποπτα, αλλοδαπά, ξένοι κι άσχετοι, με σελίδες μάλλον faux, που τους πετάω κατευθείαν στα spam.

Βαδίζεις λίγο στα τυφλά με όλους αυτούς...

Δεν τό χω και πολύ να το κλείσω...

"Πάνε χρόνια που δε ζήσαμε γιορτή...

Το πρόσωπό μου έκρυψα, μήπως με δεις…

Τα μάτια μου θα κλείσω για να με βρεις"

Το σενάριο επιστημονικής φαντασίας, προβλέπει, κατά τους οικονομολόγους, και κρίση παραγωγικής διαδικασίας...
Με γεωμετρική πρόοδο, θα υπάρξει, λέει, κρίση τροφής, επάρκειας αγαθών στην αγορά και κρίση φαρμάκων...

ας δούμε το ποτήρι μισογεμάτο, καλύτερα...

Ήδη, στην Ευρώπη έχουν ξεκινήσει κάποιες συζητήσεις "περί ελευθερίας του ατόμου" και "περί δημοκρατίας"...
Θα μου πεις, τι άλλο μπορεί να γίνει σήμερα, με αυτές τις συνθήκες;!
Ας έχουμε πάντως τον νου μας !...


 Ο πρόεδρος των Φιλιππίνων σήμερα δήλωσε "όποιος δεν υπακούει, πυροβολήστε τον"!

Πού στον διάβολο τους βρήκαμε ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΩΣ όλους αυτούς τους λαοπρόβλητους ηγέτες; ! Ο Τράμπ, ο Τζόνσον, ο Κίμ, ο Ερντογάν, ο Φιλιππίνος...
Όλοι οι τρελοί μαζί;! Τον 21ο αιώνα;! Τι διάβολο;...

Ποιός μας κυβερνάει;! Ποιός κυβερνάει τον πλανήτη γη ;!

Άσε που, έλεγαν χτες βράδυ, ότι με τον εγκλεισμό αυξήθηκαν στην Ελλάδα τα κρούσματα ενδοοικογενειακής βίας κι ετοιμάζονται να πάρουν μέτρα γι αυτό... 

Θα πηγαίνει, λέει, το θύμα στο φαρμακείο, θα λέει έναν κωδικό αριθμό, θα καταλαβαίνει ο φαρμακοποιός, και θα στέλνει στο σπίτι την πρόνοια, τον εισαγγελέα, δεν ξέρω ακριβώς ποιόν...

Μη χειρότερα... Τι άλλο θα μας συμβεί, το 2020;!
Τι άλλο προβλέπει το σενάριο της επιστημονικής φαντασίας;

Discrète είμαι. Απόλυτα!
Έτσι είμαι κι έτσι ήμουν πάντα... Δεν ψάχνω, δεν χώνομαι. Δεν ζητάω τίποτα από κανέναν. Φυσικά, γνωρίζω δεκάδες από τους προτεινόμενους! Όμως, ούτε αιτήσεις κάνω, ούτε αιτήματα φιλίας... Και αποδέχομαι επιλεκτικά. 
Πάω προσεκτικά. Δεν πάω γυρεύοντας... Δεν ψυχαναγκάζω, δεν φέρνω τους ανθρώπους σε δύσκολη θέση. Δεν είναι τωρινό αυτό. Έτσι είμαι φτιαγμένη. Καλά, κακά, έτσι ήμουνα, έτσι είμαι...
Όποιος επιθυμεί επικοινωνεί. Δεν διαπραγματεύομαι στο μυαλό μου την ελευθερία των ανθρώπων... Την απόλυτή τους ελευθερία !
Αυτά σκέφτομαι, μπροστά στις καινούργιες συνθήκες και δυνατότητες διαβίωσης...

Στις 7 το πρωί κοιμήθηκα σήμερα. Βασανίστηκα ολονυχτίς... Βαρειές είν' οι μέρες...