"ΘΕΛΩ ΝΑ ΔΩ ΤΟΝ ΠΑΠΑ"

Οπερέτα του Θ. Σακελλαρίδη, που ανέβασε η Ε.Λ.Σ., στο θαυμάσια ανακαινισμένο Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά !
Μικρογραφία είναι, λεν, το θέατρο, της Σκάλας, και που εμένα μου θύμησε πολύ το ωραιότατο επίσης θέατρο, που είδα στην  Σύρο !

Έβγαλα απόψε φωτογραφίες από το κτίριο, χάρηκα και το κτίριο και τη γειτονιά όπου γεννήθηκα, το Πασαλιμάνι.
Παρακολουθώντας το έργο, μονάχα αυτά τά τα δύο χάρηκα απόψε : το κτίριο και το Πασαλιμάνι.

Επιεικώς.

 signature

ψαροκασέλα 

οι κότσυφες ξυπνάν στις 6 το πρωί κι αρχινάν τα τραγούδια. οι λαρυγγισμοί τους είναι κάπως κατώτεροι από αυτούς των αηδονιών, παρ' όλ' αυτά είναι εξαιρετικοί ! εξ άλλου, πού να τα βρούμε εδωπέρα τ' αηδόνια ; !
αυτόν τον καιρό, την περισσότερη νύχτα την περνάω καθιστή, κουτουλώντας απ' τη νύστα, μα καθιστή. δεν τον αντέχω τον βήχα, μόλις κάνω να ξαπλώσω το κεφάλι μου, μου κόβεται η ανάσα απ' τον βήχα, έτσι καλύτερα να στέκομαι καθιστή.
αυτός ο χειμώνας με τσάκισε. αντιβίωση και εισπνοές συνέχεια από τις 20 του Φλεβάρη, κι ακόμα δεν μπορώ να γειάνω. πότε ο Γιάννης δεν μπορεί, πότε ο κώλος του πονεί.
το στήθος μου, ο λαιμός μου, το μάτι μου, τ' αυτί μου, μιά πυρετός, μιά βήχας και πάει λέγοντας...
φυσικά σχεδόν κάθε μέρα κατεβαίνω στο κέντρο. το χρειάζομαι το κέντρο. προσπαθώ πάντα ν' ανακαλύπτω "τα σημεία" της Αθήνας, πολλά και άφθαστα σημεία, τούτης της υπέροχης πόλης , που στενάζει πάντα κάτω απ' την αδιαφορία ή την ανημπόρια ή την ξεδιαντροπιά των ιθυνόντων...
περπατάω χιλιόμετρα, μετράω τις γειτονιές, τους δρόμους, τα κτίσματα, τα μαγαζιά, τους ανθρώπους.
συναντώ φίλους, τριγυρίζω, παρατηρώ, κάθομαι κάπου διαβάζοντας...
αν μπορούσα τώρα να μείνω κάπου αλλού, θα διάλεγα να μείνω στο κέντρο της πόλης. στο πιό κέντρο από τα κέντρα της.

είδα χτες βράδυ στην τηλεόραση ανθρώπους και καλλιτέχνες αγαπημένους. η Αρλέτα, ο Λάκης ψ. ρ., ο αγαπημένος Μουζουράκης, πολλοί καλοί καλλιτέχνες και κάπου εκεί ανάμεσα η αγαπημένη Μ. 
εσύ δεν ξέρεις, και ίσως μήτε εκείνη το ξέρει, το πόσο πολύ μου συμπαραστάθηκε κάποτε...

τέλος,
λιακάδα είναι σήμερα έξω, να ντυθώ και να βγώ.
πάραυτα !

στο κελί…

κοιτάζω τα στάχυα να σαλεύουν στην Όστρια.

αυτή η "οριζόντια κίνηση" του αέρα, σήμερα είναι νοτιάς.

γεμάτες φρέσκα τσάγαλα οι μυγδαλιές, παπαρούνες, άγριες ορχιδέες κι ολούθε το αγριεμένο κίτρινο της άνοιξης.

πολυθρόνα κάτω απ’ τη μουριά, pliant τραπεζάκι και μολυβένιο πάντα μολύβι. πανευτυχής για το ωραίο βιβλίο, που κρατάω στα χέρια μου.

στην οδό Αιόλου, στις εκδόσεις ΠΟΛΙΣ, ανακάλυψα μιάν ωραία μετάφραση της "ξυγγραφής" του Θουκυδίδη, με μια κατατοπιστική εισαγωγή και πολύ καλά συμπληρωματικά σχόλια.

η εργασία αυτή είναι του Ν.Μ.Σκουτερόπουλου, τυπωμένη σε πολυτονικό σύστημα  (!) και με  ευχαρίστηση βλέπω πως μέσα σε 3 χρόνια έχουν γίνει ήδη 6 επανεκδόσεις !

στη σημείωση για την έκδοση διαβάζω : "η ανά χείρας μετάφραση τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Μετάφρασης"

έτσι, κάτω απ’ τη μουριά που ανθίζει, μέσα στα στάχυα που σαλεύουν στον νότιο άνεμο, παρέα με τα τσάγαλα, τις παπαρούνες και τ’ αγριεμένα κίτρινα, pliant τραπεζάκι και μολύβι μολυβένιο, ανοίγω τα μάτια μου να μάθω για τα δυό μεγάλα πολιτικοστρατιωτικά σχήματα, που είχαν διαμορφωθεί στον Ελλαδικό χώρο, τον 5^οαι., τον αιώνα του Ελληνικού διαφωτισμού...

- την Πελοποννησιακή Συμμαχία υπό την ηγεσία της Σπάρτης

και

- τη Συμμαχία της Δήλου υπό την ηγεσία της Αθήνας, που έκδηλα ασκούσε καταπιεστική πολιτική απέναντι στους συμμάχους της.  

συνοπτικά σταχυολογώ από την εισαγωγή :

οι Σπαρτιάτες, προς τους οποίους έκλιναν τότε περισσότερο οι συμπάθειες των άλλων Ελλήνων που έβλεπαν την καταπιεστικά ηγεμονική στάση των Αθηναίων, διακήρυχναν ότι αγωνίζονται για την απελευθέρωση των Ελλήνων.

…………

σε αυτή την ελευθερία περιλάμβαναν και τη διαμόρφωση μιάς κατάστασης στο εσωτερικό των πόλεων, όπου ούτε η πλειοψηφία θα υποδουλωνόταν στους λίγους, ούτε η μειοψηφία στην εξουσία ολωνών 

………...

άρα, για τους Σπαρτιάτες ελευθερία σήμαινε και μια ορισμένη ισορροπία μέσα στις πόλεις μεταξύ των κοινωνικών τάξεων. Και το πολιτικό αυτό πρόγραμμα είχε απήχηση στους Έλληνες, π.χ. στους Κορινθίους ή στους Βοιωτούς , που αναγνώριζαν την απελευθερωτική σημασία της Σπαρτιατικής παρέμβασης. Έτσι και οι Συρακούσιοι βλέπουν τον αμυντικό αγώνα τους εναντίον των Αθηναίων εισβολέων και ως αγώνα για την ελευθερία όλων των Ελλήνων και απευθύνονται για βοήθεια στους Λακεδαιμονίους

…….....

Στους Λακεδαιμονίους απευθύνονται και οι Μυτιληναίοι, το ίδιο κάνουν και οι Πλαταιείς

…..…....

Βλέπουμε λοιπόν ότι το πρόγραμμα αυτό των Λακεδαιμονίων αποτελεί μια πολιτική σταθερά στο ιστορικό περιβάλλον εκείνων των χρόνων.

Οι Αθηναίοι αναγνωρίζουν την πολιτική απήχηση του προγράμματος  των Σπαρτιατών χωρίς να έχουν να αντιτάξουν κάτι ανάλογο.

Ο Περικλής στηρίζει την υπερηφάνεια της πόλης του στο παρελθόν της, 

απηχώντας τη γενικότερη Αθηναϊκή άποψη 
ότι αξίζουν τη θέση που έχουν στον Ελληνικό κόσμο 
διότι την κρίσιμη ώρα των Μηδικών 
δεν δίστασαν να αναλάβουν πολλούς και μεγάλους κινδύνους, 
τότε που έχοντας χάσει την πόλη, 
μπήκαν στα πλοία και έδωσαν από εκεί με το στόλο τη μάχη 
για την ελευθερία των Ελλήνων.

Ο Θουκυδίδης προσπαθεί να συλλάβει την ιστορική αλήθεια για να την καταστήσει εργαλείο στα χέρια κάθε μελλοντικού πολιτικού που θα έχει τη βούληση να την μετουσιώσει σε ΟΡΘΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΑΞΗ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΦΥΓΕΙ ΤΑ ΛΑΘΗ ΠΟΥ ΔΙΕΠΡΑΞΑΝ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΤΟΥ ΔΙΚΟΥ ΤΟΥ ΚΑΙΡΟΥ.

και γιά να μην ξεχνιόμαστε...

Να σταθείς στη γωνία Κανάρη και Μέρλιν.
Καθώς πέρναγα χτες από κει, ζαλίστηκα απ' τις μυρωδιές. Δεν κατάλαβα αμέσως τι ευωδιάζει έτσι ! Μετά όμως είδα τις νερατζιές σου. Αυτές που αγαπάς. Άνθη γεμάτες και μιά ευωδιά, που ξεχύνεται και λιγώνει τους γύρω δρόμους. Μεθυστικό είναι !

Οι νάρκισσοι, που είχα φυτέψει στις γλάστρες πριν δυό μήνες, άνθισαν κι αυτοί.

και το γαρούφαλό μου !

Πολλά χρόνια πριν, τέτοια μέρα ψάλλαμε τη λειτουργία στην Ζωοδόχο Πηγή.


Μιλήσαμε απόψε με τον Φαίδωνα. Μου εξήγησε την "ολιστική" προσέγγιση , κατά την ιατρική επιστήμη. Είναι κάτι που γνώριζα, και μάλλον πρέπει να το λάβω , όσο γίνεται, υπ' όψιν μου...

Όλη η μέρα χαριτωμένη, χαρίεσσα .
Η νύχτα κρύα.

Το πρωί αλώνισα έξω, πέρα - δώθε.
Το μεσημέρι ήρθαν ο L. με την D.
Τους έφτιαξα ένα "χλωρό" ριζότο, με φρέσκα κρεμμυδάκια μέσα, αγγινάρες, αρακά και άνιθο. Μοσχομυριστό.
 Έφτιαξα κι ένα ζελέ με φρέσκο χαμομήλι και τριαντάφυλλα απ' τον κήπο μου ! Αλλιώτικο και δροσερό!

Διαβάζω. Βλέπω φίλους.
Είμαι κάπως καλύτερα. Μιλάω σιγανά, μα οπωσδήποτε είναι μιά πρόοδος...
Δεν βγήκα το βράδυ. Άκουσα και τα ευαγγέλια στο ραδιόφωνο.

στις 9 το πρωί έριξε ένα χοντρό χαλάζι.
έσιαξε αργότερα και βγήκε ο ήλιος.
περπάτησα πολύ και σήμερα. ολημερίς σχεδόν.
ακούσαμε με την Τατ έναν υπέροχο ύμνο της Κασσιανής, τραγουδισμένο από φωνές αγγελικές κι εξαίσιες.
σε αφωνία πάντα, ο γιατρός διέταξε αντιβίωση και εισπνοή κορτιζόνης.
κρύο χειμωνιάτικο.
βρήκα και μεγάλους , λευκούς κρίνους, αυτούς που τους αποκαλούν "της Παναγίας"

Πλήρης αφωνία και γενικότερη δυσκολία. Χειροτέρεψα.
Το πρωί είχε ήλιο.  Το απόγευμα ευχαριστήθηκα τις ψαλμωδίες στη λειτουργία. Στις 8 κατέβηκα στο Duomo, γιά τη συναυλία των 9. Αδιαχώρητο. Όρθιοι ως έξω, στον δρόμο. Έξω κρύο τσουχτερό κι αέρας σφυρίζει στα καντούνια. Έμεινα έτσι κανα μισάωρο, όσο μπορούσα τυλιγμένη, μα ξύλιασα κι έφυγα.
Ήπια ένα ζεστό, στο petite fleur.  
Είμαι και χωρίς τηλέφωνο, αποκομμένη. Αύριο, όπως και να είμαι, πρέπει να πάω ν' αγοράσω συσκευή τηλεφώνου.

Ο ΓΕΡΑΚΑΣ ΚΑΙ Τ’ ΑΗΔΟΝΙ

Τώρα θα ειπώ κι έναν μύθο και για συνετούς βασιλιάδες :

Έτσι είπ’ ο γέρακας στο ποικιλόλαιμο αηδόνι, που το χε

Πιάσει στα νύχια και τα’ αψηλοσήκωνε κατά τα νέφη,

Τ’ άμοιρο , που όπως τρυπιόταν απ’ τα αγκυλωτά του τα νύχια

Θρήναγε. Του πε λοιπόν σαν κυρίαρχος κι εξουσιαστής του :

- δόλιο, τι σκούζεις ; Πολύ δυνατότερος σ’ έχει στο χέρι.

Πάς όπου εγώ θα σε πάω κι ας είσαι και τραγουδολόγος.

Θέλω σε τρώω για το δείπνο μου, θέλω σ’ αφήνω.

Μ’ άμυαλος είν’ όποιος θέλει μ’ ανώτερον ν’ αντιπαλεύει :

Χάνει τη νίκη, ντροπιάζεται κιόλα και κακοπεθαίνει.

Έτσι είπ’ ο γέρακας ο τεντοφτέρουγος και γοργοπέτης.

Έτσι γράφει ο Ησίοδος στο "έργα και ημέραι" του.

Ο Βασίλης Ρώτας μεταφράζει :

- αηδόνα ποικιλόδειρον = ποικιλόλαιμο αηδόνι

- αοιδόν εούσαν = είσαι και τραγουδολόγος

- τανυσίπτερος = τεντοφτέρουγος

Φύσει και θέσει, (κυρίως φύσει) προτιμώ τον, κατά Oscar Fingal O’ Flahertie Wills Wilde, θάνατο του αηδονιού...

Καλά δείχνω όλον ετούτον τον τελευταίο καιρό.

Δείχνω καλά ,  μα δεν έχω κέφι γιά τίποτε.

Η αλήθεια είναι πως αρρωσταίνω συνέχεια, σαν κάτι μυξιάρικα κοριτσάκια, μιά μύξες, μιά λαιμός, μια πυρετός, μιά βήχας και πάει λέγοντας…

Από χτες στα Highlands, βροχή, αέρας, υγρασία και κρύο, σήμερα έκλεισε εντελώς η φωνή μου. Έμεινα μέσα. Δεν εβγήκε μήτε ο Άγιος.