.
" Μυθιστόρημα"
.
Γιώργος Σεφέρης
.
Λυπούμαι
γιατί
άφησα
να περάσει
ένα πλατύ ποτάμι μέσα από τα δάχτυλά μου
χωρίς να πιω ούτε μια στάλα.
.
Τώρα βυθίζομαι στην πέτρα.
Ένα μικρό πεύκο στο κόκκινο χώμα,
δεν έχω άλλη συντροφιά.
.
Ό,τι αγάπησα
χάθηκε
μαζί με τα σπίτια
που ήταν καινούργια το περασμένο καλοκαίρι
και γκρέμισαν
με τον αγέρα
του φθινοπώρου.
.
.
.
.
7 σχόλια:
Δεν έχεις λόγο για τόση απαισιοδοξία :)
@
καμιά φορά,
φοβάμαι
φεύγει το έδαφος κάτω απ' τα πόδια μου
καλημέρα, road art ist
Μα γιατί?
Ρώτα και εμάς.. Και παρόλα αυτά προσπαθούμε..να χαμογελάμε.. Οκ δεν τα καταφέρνουμε πάντα..
Γράψαμε και μια εργασία "χάλι μαύρο" μετά τα τελευταία γεγονότα..
Και τώρα μπαινουμε στην επόμενη (της ιστοριας της τέχνης) αλλά χρειάζονται πολλά βιβλία και έχουμε λίγα μου φαίνεται..!
Όλοι φοβόμαστε!
Τι ακριβώς δείχνει το avatar σου?
@
road art ist,
δεν πειράζει για την εργασία.
μη στενοχωρηθείς,
καλά θα πάει, θα δεις...
και το επόμενο, είναι ακόμα πιό ενδιαφέρον !
εντάξει, καλή μου road art ist !
γελαστή είμαι.
δεν δικαιούμαι ποτέ να σπάω ;
να φοβάμαι ;
να λυπάμαι ; ποτέ ;
σας φιλώ.
ok sorry
@
δεν υπάρχει θέμα συγνώμης...
να μου μιλάτε
να με μαλλώνετε, όταν πρέπει.
σας ακούω.
συνέρχομαι.
με φέρνετε στα ίσα μου...
την αγάπη μου :)
Δεν είναι κακό να λυγίζεις!
"Πρέπει να λυγίσεις, για να μάθεις να μη σπάς" :)
Δημοσίευση σχολίου