.

..

Στο κελί ...
.
σήμερα το απόγευμα

είδα μπροστά μου ξαφνικά

να στέκει ετούτο το πουλί !

.

δεν πίστευα στα μάτια μου !
.

ένα πανέμορφο πουλί - ζέμπρα,

και με λοφίο από πάνω !

.

και να μην τόχω ποτέ, μα ποτέ ξαναδεί !

.

τσαλαπετεινός !

Signature
foteini

.

.

Χτες έπιασα έναν τζι-
Έναν τζι-
Έναν τζι- τζι-
Χτες έπιασα έναν τζίτζικα.

Μικρά κουκουβαγιόπουλα
Φωλιάζουν στις καλαμιές
και στις πικρές, κόκκινες δάφνες ανάμεσα.

Όλη τη νύχτα με νανουρίζουν
Τα κουκουβάου
Τα τρι τρι τρι.
Τα γκιών

Την αυγούλα ο ήλιος σηκώνεται
Μόλις η καρακάξα κάνει να σούρει την ουρά της
Μέσα στ’ αμπέλια

.

Μιά διαρκής, πεισματάρα αρίθμηση, σαν επίμονη πρόσθεση
Έρχεται απ’ τις ελιές, τις φιστικιές και τα πεύκα
Δέκα οκτώ, δέκα οκτώ
Που σίγουρα – το λέει κι ο Ποιητής –
Δεν κάνουν

Δεν κάνουν, σίγουρα
Τριάντα έξι !

.

Κι έπειτα πάλι τις νύχτες

.Οδύσσεια Ε

Στίχ. 271-275
.

.

«Δεν του ερχόταν στα μάτια ύπνος,
Την Πούλια θωρώντας, τον Αρκτούρο –να βασιλέψει τούτος αργεί –
Και την Άρκτο – αλλιώς τη λένε κι αμάξι -,
Που επιτόπου κλωθογυρνά και καραδοκεί ολοένα τον Ωρίωνα
Ούτε λούζεται στον Ωκεανό ποτέ της.»

.

.

.

.

.

.