.
μόλις κατέβασα το σκυλί, γιά τη βραδυνή του βόλτα.
ντυμένη, έριξα επιπλέον από πάνω και τυλίχτηκα ως τα μάτια, ένα καφέ, μαλακό κουβερτόνι της Άννας !
ο Ζορό με τη μπέρτα του !
έτρεμα, αλλά το ζώο δεν φταίει σε τίποτα... χρειάζεται κι αυτό τη βόλτα του. τον άφησα ώρα και σουρτούκιασε κανονικά.
.
όσο αυτός τριγύρναγε, εγώ κοίταζα τ' αστέρια. κατακάθαρος νυχτερινός ουρανός, βλέπεις καθαρά να φέγγει πάνω ακόμα και το πιό μικρό αστεράκι.
το ευλογημένο κλίμα της Αττικής είναι αυτό !
.
συνέχισα σήμερα τη βιβλιοθήκη του γραφείου μου, με δυσκολία, χωρίς κέφι, αλλά συνέχισα. πρέπει να προχωρήσω, γιατί χρειάζομαι βιβλία και δεν μπορώ να τα βρω μέσα στο χάος.
τα βράδια διαβάζω την "ερημιά" του Ευγένιου Ο' Νήλ, έκδοση ΓΚΟΒΟΣΤΗ, σε μετάφραση Άρη Αλεξάνδρου. το είχα αγοράσει και διαβάσει πριν τριάντα χρόνια ... δεν το θυμάμαι φυσικά, μόνο θυμάμαι ότι μ' άρεσε τότε.
και τώρα, διαβάζοντάς το, μ' αρέσει !
.
αύριο το μεσημέρι μ' έχουνε καλέσει οι "καινούργιοι".
θέλουν -κατ' απαίτηση των γονέων, είναι η αλήθεια- να κάνουν το "μαθητικό",
κανείς όμως δεν ξέρει πώς γίνεται αυτό το πράμα !
έτσι, "is very simple, Patton!", φτιάξανε τάχα μιά επιτροπή και αύριο με καλέσανε...
θα πάω φυσικά, αλλά ... είναι δουλειά δική τους ... καλά άρχισα να ξεμπλέκω απ' αυτά τα άγχη, δε θέλω με κανέναν τρόπο να ξαναμπλέξω ! θα δούμε...
.
δυό μέρες τώρα, δεν έχω διόλου βγει απ' το καβούκι μου.
χτες με πήρε τηλέφωνο η Βάντα, είχε βγάλει εισιτήρια να πάμε στον Adamo.
- θάρθω, μου λέει, στις 7 να σε πάρω με το αυτοκίνητο
- μην έρθεις, της λέω
- βρε αμάν, έχω το εισιτήριο
- μην έρθεις
.
σε κατακόρυφη πτώση διάθεσης...
πώς γίνεται, ενώ έχεις γιά χρόνια ροντάρει τον εαυτό σου σα μηχανή ας πούμε, κάθε μέρα να συναναστρέφεσαι παραγωγικά μερικές δεκάδες ή εκατοντάδες ανθρώπους - άλλοτε παιδιά, άλλοτε ενήλικες -, πώς γίνεται ξαφνικά να μη βλέπεις μήτε τη σκιά σου στον τοίχο ;
γίνομαι δύσκολη, δύστροπη, όλο και περισσότερο fragile.
.
.
.
.
.
.