.
είναι εκεί έξω ένα θολό φεγγάρι, ξαπλωμένο και πλακουτσό, με μιά θολούρα γύρω του, όπου εκεί πάνω διαβάζεις καθαρά :
"φ υ σ ά ε ι π α γ ω μ έ ν ο ς α έ ρ α ς"...
.
η εβδομάδα που πέρασε είχε και μερικές καλές δραστηριότητες...
μιά καινούργια ομάδα εργασίας, ένα καλό θέατρο, ένα καλό σινεμά, είδα παλιούς φίλους, έφτιαξα μαρμελάδα πορτοκάλι, συνάντησα την παρέα της Τετάρτης, την Παρασκευή έκανα τα μαθήματά μου, διαβάζω τον Ηρόδοτο ωσάν maniaque, σκέφτομαι...
τι κρίμα, να μην υπάρχουν άνθρωποι που ασχολούνται με τα κοινά και που να μπορούν να εμπνεύσουν την κοινωνία...
τι κρίμα αλήθεια, να μην υπάρχουν στο προσκήνιο πολιτικοί, που να μπορούν να εμπνεύσουν εμπιστοσύνη στον κόσμο...
λέω "στο προσκήνιο", γιατί φυσικά κάποιοι άνθρωποι δυνατοί και με υγιή σκέψη πάντα υπάρχουν, μα βρίσκονται εκτός συστήματος...
άνθρωποι, που να μπορούσαν να δώσουν μιάν ελπίδα στους νέους...
άνθρωποι με λόγο καθαρό και κυρίως, πράξεις καθρέφτες...

.
"άλλοτε, άκουσα σ' ένα έργο, οι άνθρωποι προσπαθούσαν να ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΤΙ ! τώρα, οι άνθρωποι προσπαθούν να γίνουν κάτι..."
mikremouMozart, φοβερή αλήθεια...
.
.
.
.
.
.