Διαβάζοντας ένα βιβλίο της Ρ. Γαλανάκη, είναι μέρες τώρα που σκέφτομαι,
ότι ασφαλώς και δεν υπάρχει "δεν μπορώ...!"
μόνο "δεν θέλω !" υπάρχει...
συμβαίνει να τό χω μάθει κι εγώ αυτό, από παιδί...
όμως, το "δεν θέλω" του άλλου, καλείται κανείς να το σεβαστεί. απόλυτα.
το "δεν θέλω", που δηλώνει ο άλλος άνθρωπος, το σέβεσαι απαρέγκλιτα.
τρώς τη γλώσσα σου, τρώς τα μέσα σου, τρως τα χρόνια σου, τρως την πίστη σου, τρως τις ελπίδες σου, τρως τη ζωή σου, τρως τους πόθους σου, τα σωθικά σου τα τρώς,
μα το "δεν θέλω" του άλλου, κόβεις το λαιμό σου και το σέβεσαι.
απαρέγκλιτα.

τελειώνω και το οδοιπορικό του Εβλιά Τσελεμπί.
όταν μπορέσω, θα σημειώσω κάτι τις.