Με μια αφορμή χθες, ξαναβρήκα και θυμήθηκα το Αστρονομικό ρολόϊ της Πράγας – ένα μικρό πλανητάριο , που χρονολογείται από το 1410 !

Η παράστασή του - κάθε μία ώρα :

Ο χάροντας αναποδογυρίζει την κλεψύδρα

Ο Άγιος Πέτρος και οι 12 Απόστολοι ευλογούν τον κόσμο

Ο πετεινός φωνάζει τις ώρες.

Η τρέχουσα ώρα

Η παλαιά ώρα της Τσεχίας

Η ώρα Ανατολής και Δύσης

Η ημερομηνία

Οι φάσεις της σελήνης

Το ρολόϊ πλαισιώνουν 4 σημαίνουσες φιγούρες

Ο Εβραίος - κατά την Μεσαιωνική κοινωνία – σύμβολο της απληστίας.

Ο Τούρκος – κατά την Μεσαιωνική πάντα κοινωνία – σύμβολο της λαγνείας.

Ο φιλάρεσκος – σύμβολο της ματαιοδοξίας

Ο σκελετός – σύμβολο του χρόνου

Πολύ μ’ αρέσουν όλ’ αυτά !

Κουβεντιάζοντας έτσι με την Κ., θυμηθήκαμε κι εκείνο το καταπληκτικό ρολόϊ , που είδαμε κάποια Χριστούγεννα (πολλά χρόνια πριν) στο Rothenburg, στο Ratstrinkstube  του μεσαίωνα, όπου ιστορούσε έναν ολόκληρο μύθο και που όμως, πραγματικά είναι αδύνατο να θυμηθώ τον μύθο που ιστορούσε…

Χτες και σήμερα, την καρδιά μου στο χωριό έκλεψε ένας πολύ μικρός σκυλάκος, που τον είχαν σ’ ένα χωράφι δεμένο με ένα τόσο δα κοντό σκοινάκι, για σπίτι του είχαν ένα παλιό μπαούλο ριγμένο στο πλάϊ, πλησίασα και του μίλαγα κι αυτός ο μικρός μου, έκανε τέτοιες χαρές που κάποιος του μίλαγε στη μοναξιά του… έτσι μου ήρθε να τους τον ζητήσω να τον πάρω εγώ  – αν δεν είχα ήδη εδώ το θηρίο... 

Τέλος, ένα κομμάτι της καρδιάς και του μυαλού μου έχουν μείνει εκεί... η ζωή δεν είναι καλή, μήτε δίκαιη γιά τους μικρούς σκυλάκους, και γιά όλους μας δηλαδή...