- με αφορμή την Καταλάνικη γλώσσα, στην οποία γράφτηκε αρχικά το Confiteor,
(προσεγγίζοντας και το θέμα της μετάφρασης των κειμένων),
και έχοντας στο παρελθόν μιά (πολύ σύντομη είναι η αλήθεια) επαφή με την δύσκολη Καταλάνικη γλώσσα

- με πρόσφατη αφορμή ακόμα το γλωσσικό ιδίωμα του Πιεμόντε της βόρειας Ιταλίας, που έτυχε αυτές τις μέρες κι ανακάλυψα, ψάχνοντας γιά ένα προσωπικό, δικό μου ενδιαφέρον


το γλωσσικό ζήτημα :

να υπάρχει

μία διεθνής, ομοιόμορφη γλώσσα, παγκόσμια και παγκοσμιοποιημένη, 
ΠΟΥ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΕΙ ΤΗΝ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ανάμεσα στους ανθρώπους

ή

η "lingua naturalis" του Dante, η γλώσσα με την οποία ο καθένας μεγάλωσε και πρωτομίλησε στον τόπο του, που όμως αυτό ΔΥΣΚΟΛΕΥΕΙ  ΤΗΝ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ των ανθρώπων




το ζήτημα κοινωνιολογικά μάλλον τίθεται :


- παγκοσμιοποίηση της γλώσσας, μία διεθνής, ομοιόμορφη, κοινή γλώσσα γιά όλους, προς χάριν της ΑΜΕΣΗΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

ή

- προσπάθεια να διατηρήσουμε τις "μειονότητες" με τις ντοπιολαλιές τους,
να διατηρήσουμε τις εθνικές γλώσσες και προσπάθεια να διατηρήσουμε τις εθνικές ταυτότητες ;



δηλαδή,
εκείνο που τελικά θα βαρύνει, πρέπει να είναι η ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ;

ή 

η αναγκαστική ομοιομορφία πρέπει να μας ενοχλεί κι οφείλουμε να συντηρούμε τις ιδιαιτερότητες, τα ειδικά και εθνικά χαρακτηριστικά ;




έχοντας από πολλά χρόνια ξεκαθαρισμένο μέσα στο δικό μου κεφάλι το δεύτερο,
την διατήρηση δηλαδή των χαρακτηριστικών, των ντοπιολαλιών και των εθνικών γλωσσών, 
γνωρίζω ότι η απάντηση δεν είναι διόλου αυτονόητη !


κατά τα συμφέροντα ή από άγνοια ή, τέλος πάντων γιά διάφορους και διαφορετικούς λόγους, υπάρχουν διάφορες απόψεις γιά το γλωσσικό...

κοιμούμαι

και η καρδιά μου ξαγρυπνά...