στην καλύβα, ψηλά στο βουνό...

είναι η τρίτη νύχτα στη σειρά, που ακούω το κουνάβι να ξελαρυγγιάζει τους ποντικούς του αγρού...
μακριά ακούγονται αγέλες τα τσακάλια, χαμηλά ουρλιαχτά, μακρόσυρτα, σκίζουνε από απέναντι τις κορφές και φτάνουν ίσαμε δω...
εδώ γύρω, τζιτζίκια και τριζόνια μόνο.
και ξαφνικά, μες τη νύχτα ακούς τις στριγγλιές και το ουρλιαχτό από τους ποντικούς του αγρού, που τους βουτάει το κουνάβι και τους ξεσκίζει... 
φρικάρω λίγο, αλλά ... c est la vie...
τι άλλο να πω ;