μπάνιο numéro 22

όπου έπεσα. 
όχι μέσα στη θάλασσα, χαμαί. μπούμ. πάνω σε βράχια που γλύστραγαν.
πρησμένο γόνατο, μπανταρισμένο κι αξιοθρήνητο.
κωλώνουν όμως τ' αλάνια ? απογευματινό, γερό βάδισμα μέσα στην πόλη...

† Σοφίας, Πίστεως, Ελπίδος και Αγάπης μαρτύρων σήμερα, 

όπως κάθε τέτοια μέρα, προσκύνημα στον ναό του Μερόπειου, 
κι έπειτα πορεία, Διονυσίου Αρεοπαγίτου, ανάβαση στ' Αναφιώτικα, περιδιάβαση στην Πλάκα, Ρωμαϊκή Αγορά, Αδριανού πάνω, Αδριανού κάτω, Μοναστηράκι, Métropolitain.
ε, γιά χτυπημένο γόνατο καλά είναι...

απλά, βαδίζοντας στο κέντρο και κατεβαίνοντας βραδάκι στο μετρό, ένιωσα ασφυξία από το τόσο πλήθος...
τόσος κόσμος, πού μπαίνει βράδυ μέσα στην πόλη ;
μιλλιούνια...

Τι θέλουν όλοι αυτοί που λένε

πως βρίσκουνται στην Αθήνα ή στον Πειραιά;

O ένας έρχεται από τη Σαλαμίνα και ρωτάει τον άλλο

μήπως «έρχεται εξ Oμονοίας»

«Όχι έρχομαι εκ Συντάγματος» απαντά κι είν' ευχαριστημένος

«βρήκα το Γιάννη και με κέρασε ένα παγωτό».

Στο μεταξύ η Ελλάδα ταξιδεύει

δεν ξέρουμε τίποτε δεν ξέρουμε πως είμαστε ξέμπαρκοι όλοι εμείς

…………………………………………………………………………

Παράξενος κόσμος που λέει πως βρίσκεται στην Αττική και δε βρίσκεται πουθενά·

αγαπημένε μου Γιώργο Σεφέρη,

χαίρε !