Προσπαθώ να το φιλοσοφήσω, μου λέει ο Κωνσταντίνος... Δεν παραπονιέμαι. Δεν γκρινιάζω... Ούτε μιά στιγμή δεν σκέφτηκα να πω "γιατί εγώ?" "γιατί πάλι εγώ?!"

Όχι, δεν παραπονιέμαι. Προσπαθώ να το φιλοσοφήσω... Όσο γίνεται... Κι έπειτα ό, τι γίνει...

Φυσικά η ψυχή μου είναι περίλυπη, είμαι αγωνιστής όμως... Τι στο καλό, τον μοίραζα τόσα χρόνια τον "ΑΓΩΝΙΣΤΗ" στις γειτονιές!... Τέτοια λέω στον εαυτό μου, και σκάει κανα χαμόγελο...

Προσπαθώ να μην ενοχλώ τους ανθρώπους... Σκέφτομαι ότι οι άνθρωποι είναι ήδη πολύ επιβαρυμένοι, αυτόν τον φονικό καιρό... Τι να κάθομαι να τους ιστορώ κι εγώ? Σκέφτομαι ότι είναι γαϊδουριά να τους στεναχωρώ, να τους επιβαρύνω κι εγώ... Silence λοιπόν, κι ό, τι γίνει...