Άνθρωποι ξάγρυπνοι, απλοί πολίτες, με κόπο και με αφοσίωση 
περιπολούν μερόνυχτα στη συνοριογραμμή, σ΄έναν ακήρυχτο αλλά πραγματικό πόλεμο, προστατεύοντας τα ιερά και τα όσια

"Μητρός τε καὶ πατρὸς καὶ τῶν ἄλλων προγόνων 
ἀπάντων τιμιώτερόν ἐστιν ἡ Πατρὶς καὶ σεμνότερον καὶ ἁγιώτερον 
καὶ ἐν μείζονι μοίρᾳ καὶ παρὰ θεοῖς καὶ παρ᾿ ἀνθρώποις τοῖς νοῦν ἔχουσι."

Σωκράτης (Πλάτωνος Κρίτων, 51α, 51β)

Ο κόσμος όλος είναι άνω κάτω...

Εδώ ο ιός, παρακεί ο πόλεμος, ταλαίπωροι πληθυσμοί πάνε κι έρχονται, ποιός ξέρει τι μας μέλει ακόμα...

Κι η lady, με κλαυσομουνιά, παραπονείται ότι έχει κούραση...

Κι ότι είναι πολύ πιεσμένη... αποθαρρυμένη
Κι ότι χρειάζεται απο συμπίεση...

Στην πραγματικότητα, η lady ντρέπεται να γκρινιάζει...

(έτσι κι αλλιώς όμως, ενοχική είναι...

ενοχική ήταν πάντα...)