Σήμερα, 26 Αυγούστου 2020,

έχουν περάσει ημέρες οκτώ...

Da Vinci τον είχε ονοματίσει ο πατέρας μου τον μάστορα! Πολύ καλός μάστορας, λέμε! Επί παντός... Άνθρωπος εμπιστοσύνης, δεν σε γέλαγε στα λεφτά, εκείνο που ανελάμβανε να σιάξει το έκανε πάντα με συνείδηση, με τον καλύτερο τρόπο, έκοβε το μυαλό του κι έδινε λύσεις στα τεχνικά προβλήματα που έχουν πάντοτε τα σπίτια κι επιπλέον είχε πάντα κοντά του να τον βοηθάνε ένα επιτελείο από καλούς μαστόρους , διάφορες ειδικότητες, υδραυλικούς, ηλεκτρολόγους, μπογιατζήδες, χτιστάδες... 

Σπύρο τονε λένε δηλαδή τον άνθρωπο, Άκη τονε φωνάζουνε όλοι οι δικοί του, εμείς όμως στην οικογένειά μας, όταν θέλουμε να μιλήσουμε γι αυτόν, τονε φωνάζουμε χαϊδευτικά Da Vinci. Έτσι μας βγαίνει, μπορεί απ' την βαθειά παραδοχή που χουμε μέσα μας γιά την ικανότητά του στην τέχνη του.

Στις 14 Αυγούστου του τρέχοντος έτους 2020, 

ο Σπυρος-Άκης-Da Vinci έστειλε τον μάστορά του, τον Βαγγέλη στο σπίτι μου, να πάρει κάτι οικοδομικά υλικά, που είχε αφήσει ο αδερφός μου. 

Εγώ αυτόν τον Vangel ούτε που τον ήξερα, ούτε που τον έχω δει τον άνθρωπο ποτέ στη ζωή μου, και την ώρα που ήρθε στο σπίτι μου έτυχε να λείπω. Μου είπαν πάντως ότι ο Vangel μπήκε στο σπίτι χωρίς να φοράει μάσκα στο πρόσωπό του (συνηθίζεται αυτήν την εποχή, αιώνα 21ο, έτος 2020, μήνα Αύγουστο, οι απανταχού άνθρωποι να φοράμε στο πρόσωπο μάσκα), πήρε τα υλικά του κι έφυγε αμέσως.

Στις 18 Αυγούστου του τρέχοντος έτους 2020,

ο αδερφός μου συνάντησε τον αρχιμάστορα Da Vinci και τον παραμάστορα Vangel και τους εξόφλησε γιά τις οικοδομικές εργασίες που έκαναν στο εξοχικό του.

Σε αυτό το δεύτερο ραντεβού, έμαθα ότι ο Vangel ενεφανίσθη με καλά στερεωμένη μάσκα στο πρόσωπό του!

Αμέσως μετά από αυτή του τη συνάντηση με τον Vangel, ο αδερφός μου ήρθε στο σπίτι μου, φάγαμε μαζί το μεσημέρι ψητό κοτόπουλο που είχα φτιάξει με πατατούλες στον φούρνο, στη συνέχεια του έστρωσα καθαρά σεντόνια στον καναπέ κι έκανε την μεσημεριανή του σιέστα, τέλος πάντων συνυπήρξαμε γιά μιάν ημέρα.

Την Κυριακή, 23 Αυγούστου του τρέχοντος έτους 2020,

μας έφτασε η είδηση , ότι ο Vangel έχει αρρωστήσει από τον ιό Covid 19. Κάποιοι από το περιβάλλον του επίσης...

Το πρώτο πράγμα που έκανα, μόλις οσμίστηκα τον κίνδυνο, είναι να στραφώ στην πρακτική αριθμητική. Λες και μπορεί η αριθμητική με κάποιον τρόπο να σε σώσει! 

Μέτρημα με τα δάκτυλα. 14 Αυγούστου, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, είναι ήδη εννέα ολόκληρες μέρες. Θα είχαμε ήδη αρρωστήσει... Αν ο Vangel στις 14 του Αυγούστου, στην πρώτη του επίσκεψη στο σπίτι μου ήταν άρρωστος, θα είχαμε ήδη αρρωστήσει... Ουφ, φεύγει ήδη ένα βάρος από μέσα μου...

Κι η συνάντηση στις 18 Αυγούστου του 2020?

Όπου ο Vangel ήρθε να πληρωθεί, παραδόξως με μάσκα στο πρόσωπό του?...

Η υπόθεση που κάνω, είναι ότι ο άνθρωπος ήξερε ήδη ή υποψιαζόταν πως ασθενεί! εξ αυτού και η μάσκα...

Άντε πάλι μετρήσεις με τα δάχτυλα... 18 Αυγούστου, 19, 20, 21, 22, 23 που το έμαθα, το βράδυ τρομοκρατημένη, 24 βρίσκω και διαβάζω τα συμπτώματα του Covid 19 :

-Πυρετός ή ρίγη
-Βήχας
-Δύσπνοια ή δυσκολία στην αναπνοή
-Κόπωση (τσεκ)
-Πόνος στους μυς ή στο σώμα (τσεκ)
-Πονοκέφαλος
-Πρωτοεμφανιζόμενη απώλεια όσφρησης ή γεύσης
-Πονόλαιμος
-Συνάχι ή ρινική συμφόρηση ("μπούκωμα" στη μύτη)
-Ναυτία ή έμετος
-Διάρροια 

2 τσεκ...

Το βράδυ έβηξα λίγο στον ύπνο μου και πετάχτηκα πολύ ανήσυχη... τρομοκρατημένη...

25 το πρωί στις 6.30 πήρα τον αδερφό μου και κάναμε μιά πορεία, χιλιόμετρα στο βουνό. Με κάποιον τρόπο που δεν κατανοώ ακριβώς, ο Υμηττός κάπως με ηρεμεί... Έχουνε βγεί και τα πρώτα κυκλάμινα... Οι κουμαριές έτοιμες, καταπράσινες, φουντωμένες...

-Δε φοβάσαι, τον ρώτησα, μήπως έχουμε κολλήσει? 

-Μετράω τις μέρες, μ' απάντησε. Σήμερα έχουν περάσει 7 ημέρες... Μάλλον το αποφύγαμε...

Τότε κατάλαβα ότι στον κίνδυνο, η πρακτική αριθμητική βοηθάει κι άλλους, όχι μόνο εμένα...

Σήμερα, 26 Αυγούστου 2020,

έχουν περάσει ημέρες οκτώ...