Cara Italia,

το γελαστό παιδί είναι θλιμμένο. πολύ!
δεν είναι υπαρξιακό το θέμα... καθόλου ! επί πραγματικού είναι...

φοβάμαι πρώτα γιά τους γέρους μας. τρέμει η ψυχή μου. 
ύστερα, φοβάμαι γιά όλους τους ανθρώπους γύρω.  τι θα μας ξημερώσει ;
με θλίβει η Ιταλία. όλη η γη με θλίβει.

με ανησυχούν τα σύνορα. 

δεν μας έφταναν τα 10 τελευταία, φοβερά χρόνια που ζήσαμε, όπως τα ζήσαμε, μόλις αρχίσαμε κάπως να συνερχόμαστε, μας ήβρε ο τρελός ιός Ερντογάν κι ο φοβερός ιός της κορώνας...
τι άλλο μας περιμένει;
τι άλλο περιμένει τον κόσμο; 

προσπαθώ να μη με καταβάλει το άγχος.

υποθέτω, πολλοί άνθρωποι ίσως νιώθουν έτσι...