Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2012

.
signature
foteini
.
Νεφροί και καρδία από μάρμαρο λευκό Πεντελικό
ή ίσως, σε άλλον ευγενή λίθο φθεγγόμενο, λαξευμένα,
κράτησαν ήδη από το φθινόπωρο του έτους 2010,
αυτήν την μικράν σημείωση στο ημερολόγιον ταξιδίου τους :
«όσο σε αγαπώ, σε ελευθερώνω»

Στο μεταξύ,
πορευόμαστε via deserto,
πάντα σε χρόνο παρόντα και ταυτοχρόνως χρόνο κατηργημένο,
τους πόδας γυμνούς στην χιόνα,
κρατώντας σταθεράν κατεύθυνση και προσανατολισμόν,
προς
Aldebaran.
:
:
:
:
:

Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2012

.
σημειώσεις του απλού μου σημειωματάριου,
από την παράσταση...
.


΄΄Στο Καπνοπωλείο του Φερνάντο Πεσσόα,
ο Κωνσταντίνος Καβάφης σχεδιάζει την οριστική μορφή του΄΄



Ξυπνάει η Αλεξάνδρεια στην corniche.
Κοντά σε μια κατάφωτη προθήκη καπνοπωλείου.
Tabacaria, στην Αράπικη γειτονιά.

Ο Álvaro de Campos - Φερνάντο (Πεσσόα ;) μηχανικός στο "Εσπεράντζα", από τη Λισσαβόνα, με μπάρκο για το Σουέζ.

Ο Καβάφης ,
με τα χέρια του έγραφε αραβουργήματα στον αέρα.

(Δεν γνώριζα ότι ) ο Γρηγόριος Ξενόπουλος τον είχε συναντήσει στην Αθήνα.

Κανείς δεν ξέρει πού πονάς. Την πανοπλία σου, την έφτιαξες έτσι, ποιητή, που κανείς δεν ένιωσε πού πονάς.

Το μανιφέστο των φουτουριστών.

Σαν την καρδιά μου, που χτυπάει το ίδιο
στην αγρύπνια
και στον ύπνο.



Ομολογώ ότι το κείμενο της κυρίας Πόλυ Χατζημανωλάκη
μου άρεσε !
:
:
:
:
:

Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2012

.
με κάνει κάπως κι αναθαρρώ το μάθημα.
δεν έχω ακόμα προσδιορίσει τι ακριβώς είναι αυτό που με κάνει κι αναθαρρώ, μα έτσι είναι...
τελειώνω το βραδάκι κι ύστερα φεύγω από κει παγωμένη μα χαρούμενη.
όχι χαρούμενη, αλλά με αρκετά ανορθωμένο το ηθικό.
ξυρίζει ο αέρας μες στα σοκκάκια.
τα σπιτάκια είναι χαμηλά. δεν έχει ψηλά κτίρια τριγύρω να κόβουν τον αέρα...
ντύνομαι ζεστά, φοράω παλτό, την καφέ ζεστή ρεπούμπλικα, και πλεχτά γάντια. την περασμένη βδομάδα είχα βάλει και τ' άρβυλα. κρατάνε μάλλον καλύτερη θερμοκρασία.
σήμερα, στο σχόλασμα ήρθε κι η Μαρία, και ήπιαμε μιά ζεστή σοκολάτα.
.
αύριο νωρίς - νωρίς θ' ανέβουμε με τη Μ., να δούμε το ξημέρωμα στον Υμηττό.
.
.
.
.
.

Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2012

.

¨Ο δρόμος περνά από μέσα" στο Θέατρο Κ. Kουν

.

έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη, σε σκηνοθεσία του Διαγόρα Χρονόπουλου
.
ερμηνεύουν :
Γιάννης Φέρτης, Μελίνα Ασλάνογλου, Αλίκη Αλεξανδράκη, Γιάννης Δρακόπουλος και Αλέξανδρος Πέρρος.
Σκηνικά-κοστούμια: Ελλη Παπαγεωργακοπούλου

.
μου άρεσε !
σας το προτείνω...
.
.

Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2012


εορτή


σήμερα Τετ 25 Ιαν 12 :
.
Γρηγόρης, Γρηγορία, Γρηγόριος
.
.




.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΑ, ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ !
.
.
.
.
.
.

Σάββατο 14 Ιανουαρίου 2012

.
Έτσι και νυχτώσει, αρχινά η δική μου δεύτερη μέρα. Η πρώτη θέλει μπλάβα πέλαγα, η δεύτερη, τέσσερις τοίχους, χειρόγραφα και ποτό.
Ένα μαύρο δαιμόνιο, μα όλο λευκότη στην ψυχή, με σκουντάει στον ώμο, συγκρατεί το χέρι μου : «μη, όχι έτσι, αλλιώς», «όχι έτσι, αλλιώς». Να μη βγει κακός λόγος από το στόμα μου, να μη βγει παράπονο. Αυτό θέλει. Κι άλλα μικρά δαιμόνια, παρόμοια, μου εμφανίζονται κατά καιρούς, κρατώντας εικόνες, χρωματιστά γυαλιά, χάρτινα βαπόρια φωταγωγημένα. Είναι φιλικά, μου γνέφουν κιόλας, πότε πότε : «μην ακούς», «κάνε τη δουλειά σου», εδώ είμαστ’ εμείς». Μόνο άνωθεν το κουράγιο. Κι όχι πάντοτε. Είναι βραδιές όπου η στεναχώρια μόλις που χωράει. Πάει να σπάσει τους τοίχους. Μένω μόνος ώρες μπροστά σ’ ένα τετράγωνο παράθυρο κομμένο επάνω στο σκοτάδι. Δεν περνάει ούτ’ ένας άνθρωπος. Πουθενά κανένα φως.
……………………………………………………………………

Στη μοναξιά υπάρχουν κι εκεί, όπως μέσα στη γλώσσα, ιδιώματα. Το δικό μου πρέπει να ‘ναι της πλέον ακατοίκητης ερημονησίδας. Αλλιώς δεν εξηγείται πώς τα λόγια μου, ενώ τα κατευθύνω στο κέντρο των ενδιαφερόντων του κόσμου, ηχούν απόμακρα ή χάνονται ολότελα. Τα φωνήεντά μου, τα «ά» μου και τα «έ» μου, δε γίνεται, φαίνεται, να τα πιάσεις σε καμιά συχνότητα. Το πολύ ν’ ακούσεις κάτι σαν τραύλισμα κυμάτων επάνω στα βότσαλα.
.
.
.
οδυσσέας ελύτης
.
τα δημόσια και τα ιδιωτικά
.
εκδ. ίκαρος
.
.
.
.
.

Κυριακή 1 Ιανουαρίου 2012

.
.
να είναι ευλογημένη ετούτη η χρονιά !
.
γλυκειά να δειχτεί κι ευαίσθητη
.
προς όλα τα πλάσματα της γης ...
.
.
.
.