Κυριακή 30 Αυγούστου 2009

.
έτσι λοιπόν...
μήτε λέξη ...
ούτε καν σήμερα !...
μήτε ευχή...
εκείνη,
πολύ περήφανη για να πιέζει κι άλλο, να διεκδικεί, να ζητάει ευχές, να χώνεται μέσα στο πλήθος για λίγη, τόση δα λίγη στοργή...
εκείνη, πολύ περήφανη για την αναμένη λαμπάδα που η ίδια είναι, χρόνους ολόκληρους, δίχως τελειωμό...
πολύ περήφανη, που η θλίψη δεν την αναγκάζει να ξεχνάει
μήτε να εγκαταλείπει
πολύ περήφανη, που στέκει εκεί που έστεκε
"στώμεν καλώς"
εκείνη, ευχή προφορική για αύριο...
.
.
.
μπήκε φθινόπωρο πάλι
σύννεφα
καταιγίδες
κι
άγρια βροχή
.
.
.
ρίχνω την καρδιά μου στο πηγάδι
στη φωτιά τη ρίχνω την καρδιά μου
.
.
.
.
.

Σάββατο 29 Αυγούστου 2009

.
φωτογραφίες σημερινές...
.
.
η θάλασσα κάτωθέ μας
και ήλιοι σημερινοί
κι αποψινά φεγγάρια...
.
.
ανατέλει ο ήλιος στο βουνό
.
.
ανατέλει και η σελήνη
.


.
κάτω η θάλασσα του Πειραιά,
όπως φαίνεται από τον Υμηττό
.



.
η δύση στα βουνά.









e di carta
.









.
.
.
.
.






.
hola, mikremoumozart,

καλημέρα
και πάμε στη δουλειά μας.
.
.
.
.

Παρασκευή 28 Αυγούστου 2009


hola, mikremoufourla,
.
βγήκαν λοιπόν τα κυκλάμινα !
κι αυτή είναι απογευματινή φωτογραφία.
.
οι μέρες περνάν με μεγάλη πίεση...
σήμερα γιόρταζε το μοναστήρι.
εκεί που τόσες μέρες μήτε πεζό δεν αφίναμε ν' ανέβει στο βουνό , σήμερα ανέβηκε πολύς κόσμος... εκατοντάδες άνθρωποι... κι εκατοντάδες αυτοκίνητα.
με σήμα επικινδυνότητας τέσσερα και με το στομάχι μου κόμπο απ' το άγχος...
δεν γινόταν να μη γιορτάσει η μονή !...
εξελίχθηκαν όμως όλα άριστα, όσο άριστα ήταν δυνατό...
προετοιμαζόμουν δυό μέρες.
χτες, ανέβηκα στη μονή. μίλησα με την ηγουμένη.
κάθε φορά που μπαίνω σ' αυτόν το ναό του 10ου ή 11ου αιώνα, χαίρεται η ψυχή μου απ' την ομορφιά !
"ξέρετε της λέω, πως τα κελλιά που ζείτε σήμερα, όταν είμασταν παιδιά, ήσαν γκρεμίδια, και παίζαμε εδώ μέσα κρυφτό ; και ξέρετε πως εδώ πετάγαμε τους αητούς μας ;"
γελάσαμε, με κέρασαν, συνεννοηθήκαμε για όλα...
σήμερα το πρωί πήγα και μίλησα με τα γειτονικά "σώματα". συνεννοηθήκαμε για όλα.
καθάρισα σωρούς πούσια.
οργανώθηκε η ροή των αυτοκινήτων, με τρόπο ώστε να μπορεί να κυκλοφορεί άνετα η πυροσβεστική.
ευτυχώς, όλα πήγαν καλά.
βοήθησαν πολλοί άνθρωποι. έχω μιάν ευγνωμοσύνη, για την αυταπάρνηση που δείχνουν πολλοί άνθρωποι.
και για αύριο, το ίδιο σχέδιο...
όμως, mikremoufourla, νοιώθω αληθινά εξαντλημένη. που, πιό αληθινά, δε γίνεται...
.
.
.
.
.
.
φύλαξη στον Υμηττό
.
ο μοναδικός
και μοναχικός πνεύμονας
του λεκανοπέδιου

.

.
.
οι πόλεις
και τα βουνά
άσχημα καίγονται.

Σάββατο 22 Αυγούστου, του 09
.










αρρωστημένος ο ήλιος
μές στους καπνούς...


.
θολούρα γύρω κι απέναντι

.
Κυριακή, 23 Αυγούστου, του 09




.
δεξαμενές,
πυροσβεστικό ελικόπτερο
.
.
ο Υμηττός
βοηθάει την Πεντέλη



.
το απόγευμα Δευτέρας
24 Αυγούστου του 09
.
.
απέναντι
ησύχασε λίγο ο τόπος...
.



φαίνεται πάλι το σούρουπο στον ορίζοντα
.


σαν ελπίδα χαράζει...
.




πού βρέθηκε ξαφνικά τόσος κόσμος,
να φυλάει ολονυχτίς το βουνό ;!
.





.
Δευτέρα βράδυ
24 Αυγούστου 09
.
γαλήνεψε λίγο ο τόπος
.
.
τα φώτα της πόλης...








.
με βρήκε τ' άστρο της αυγής...
.




.
.
.
.
Πέμπτη 27 Αυγούστου 09
.
μπροστά στα φώτα του μικρού πυροσβεστικού,
μας έπεσε απόψε ένας λαγός
με δυό όρθιες, μεγάλες αυτάρες
.
.
.
σήμερα
στον Υμηττό
βγήκαν
τα πρώτα
κυκλάμινα
.
.
.
.
.

Τετάρτη 26 Αυγούστου 2009

.
η αλεπούδα μου

απόψε, ενώ άκουγα κάτι τις για τον Arthur Rimbaud, μιά μικρή κοκκινομάλλα αλεπού ξεπετάχτηκε στο χωματόδρομο, μπροστά μου.
γύρισε ξαφνιασμένη το κεφάλι κατά μένα για ελάχιστα δευτερόλεπτα κι ύστερα χάθηκε τρέχοντας μέσα στους θάμνους.
νωρίτερα, είδα ανάμεσα στα κλαδιά, τα μάτια μιάς κουκουβάγιας, να μας παρατηρούν σκεφτικά, μπορεί και υποψιασμένα.
κατεβαίνοντας αργά το βράδυ απ' το δάσος, ξαναείδα τρεχάτη την αλεπούδα μου.
έπειτα, σκέφτηκα νάρθω κατά κει, στη λεωφόρο σου, με το μικρό μου πυροσβεστικό όχημα.
ήθελα μόνο να σου πω, για τη φωτιά που μου τρώει τα χρόνια ..
.
.
.
.

Τρίτη 25 Αυγούστου 2009

.
σε αγώνα αδιάκοπο και σε αγωνία αδιάκοπη, όταν η ψυχή χρειάζεται έναν τόπο απάγγειο να ξαποστάσει μιά στάλα, αν ήξερες τι ευλογία είναι, που σε συνοδεύει στα μπαγκάζια σου, καιρό πριν, ετούτη η προτροπή κι η έγνοια...
- "να προσέχεις !"
.
.
.
.

Δευτέρα 24 Αυγούστου 2009

.
hola,
mikremoumozart !


όταν γεράσουμε (αν προλάβουμε...), θα είμαστε σαν το θείο Κώστα θαρρώ !
θα διηγούμαστε στους νεώτερους τις μάχες, όπου πήραμε μέρος.
γιατί, τι άλλο από πόλεμος, είναι ετούτες οι ιστορίες;
ΠΟΛΕΜΟΣ είναι η φωτιά.
πόλεμος.
βλέπεις τον εχθρό να ζυγώνει, τρέμει η ψυχή σου, μα ξέρεις πως πρέπει να μείνεις στη θέση και να την φυλάξεις.
πρέπει να έχεις - ανά πάσα στιγμή - έτοιμο σχέδιο.
να παίρνεις μικρές ή μεγάλες αποφάσεις.
να ξεχνάς το φόβο την ώρα της μάχης και να ρίχνεσαι μέσα.
να ξεχνάς τον ύπνο.
ας είσαι άϋπνος, βρώμικος, κατάκοπος... να μη σταματάς να οργώνεις τον τόπο, για να χεις ο ίδιος εικόνα και άποψη.
να είσαι στην πρώτη γραμμή συνέχεια, για να μπορείς να πείσεις τους ανθρώπους, να υπερβούν τον εαυτό τους.
να πηγαίνεις να βοηθάς την διπλανή πόλη.

ο πόλεμος των δύο ημερών ήταν αυτός.
κι απέραντη θλίψη κι οργή έχει ο κόσμος, για το βιός μας, που χάθηκε...

ο Υμηττός όμως κρατήθηκε.
είναι σπουδαίο, που ο Υμηττός κρατήθηκε.
στο μέρος τουλάχιστον που μας αφορά, mikremoumozart, με νύχια και με δόντια.
αλλά
ας μην πανηγυρίσουμε...
έχουμε καλοκαίρι ακόμα μπροστά...
κι έχουμε ακόμα και ζέστες
και αέρηδες
και εμπρηστές...

το νου σου, mikremoumozart !






Κυριακή 23 Αυγούστου 2009

.
δύσκολες μέρες
κι ακόμα πιό δύσκολες νύχτες
..
.
.
η Πεντέλη
απέναντι,
στις 03.30 το πρωί























.
.
.
.
.






Παρασκευή 21 Αυγούστου 2009

video Foteini no 9, corrida

.

.

.

.

.

.
με κάθε θυσία... .
το βουνό, πρέπει να μείνει "αλώβητο"
με κάθε θυσία...
.


.
και με στέρηση του ύπνου...
.



.
το βουνό
τη νύχτα
έχει μέσα μιά δικιά του,
μυστική ζωή
.




.
.
τα φώτα της πόλης



.
ο αλητάκος σαρλώ
τριγυρνάει στις κορφές
και λατρεύει
θυμάρια, κοτρώνια, μπούφους και κουκουβάγιες





"φρέσκιες" φωτογραφίες,
πριν λίγη ώρα τραβηγμένες...
.
τζιτζίκια να ξεκουφαίνουν
τα μαύρα σκοτάδια...







ξανά στον πολιτισμό...
.




φωτογραφία
φουτουριστική...





Πέμπτη 20 Αυγούστου 2009

.
"je m'enferme
et j'avale ma solitude
toute entière"
.
.
.

Τετάρτη 19 Αυγούστου 2009

.
.
.
.
Λα
Λάβα
Λάβαρο
Περηφάνεια
Λάβωμα
Λαβωματιά
Λαβώνομαι
Περηφάνεια
Λαγήνι
Λαγκάδι
Λαγούτο
Λάθεμα
Λάθος
Λαίλαπα
Περηφάνεια
Λάκκος
Λακωνίζω
Λαλιά
Λάμα
Λάξεμα
Λαογράφος
Λαός
Λαχανιάζω
Λαχτάρα
Λαχταρώ
Περηφάνεια
Λέαινα
Λεβάντα
Λεβάντες
Λεβεντιά
Λεηλασία
Λείπεις
Λειτουργιά
Λειτουργός
Λεμονανθός
Λεμονοδάσος
Λεμονοπορτόκαλο
Λέξη
Λέξημα
Λέοντας
Λεπτότητα
Λεύγα
Λεύκα
Λευκόχρυσος
Λεύτερος
Λευτερώνω
Περηφάνεια
Λήθη
Λησμονιά
Λιακάδα
Λιακωτό
Λίαν
Λιανοτράγουδο
Λιβάδι
Λιβάνι
Λίβας
Λιγοθυμώ
Λιγόλογη
Λιγομίλητη
Λιθάρι
Περηφάνεια
Λιθογραφία
Λιθοξόος
Λίκνο
Λιλά
Λιμάνι
Λίμνη
Λιμνοθάλασσα
Λιμπρέτο
Λινάρι
Λινάτσα
Λινομέταξο
Λινοτυπία
Λιόγερμα
Λιόδεντρο
Λιοκούκουτσο
Λιοπύρι
Λιοτριβειό
Λιόφυτο
Λιόχαρος
Λιποθυμώ
Περηφάνεια
Λιποταξία
Λιτή
Λίχνισμα
Λιώμα
Λογιέμαι
Λόγιος
Λογοτεχνία
Λόγχισμα
Λοιπόν
Λουίζα
Λουλακί
Λούλουδο
Λόχμη
Λυγαριά
Λυγίζω
Λυγμός
Λυγώ
Λύπη
Περηφάνεια
Λυράρης
Λυχνάρι
Λωτός

.
.
.
.
.




.
λάμδα
όπως λιώμα
όπως λιάδα
πι
όπως περηφάνεια
.
.
.
.
η φωτογραφία είναι της Φωτεινής
απ' το παράθυρο του πατρικού σπιτιού
χειμώνας 2009
.
.
.
.
.
Ernest Renan

Prière sur l’ Acropole


Traduction

Iphigénie Botouropoulou


Editions
Con. Corontzis


.
.
La “Prière sur l’ Acropole” :
un symbole et un testament spirituel pour les Grecs.




Άρχισα να έχω αναμνήσεις πολύ αργά. Για πολλά χρόνια, όταν ήμουν νέος, υποχρεώθηκα να λύνω για λογαριασμό μου τα πιο δύσκολα προβλήματα της φιλοσοφίας και της θρησκείας, όχι με τη νωχέλεια της θεωρίας, αλλά με τον πυρετό εκείνου που αγωνίζεται για τη ζωή. Το γεγονός αυτό μ’ εμπόδιζε να κοιτάζω τα περασμένα.

…………………


Η εντύπωση που μου προξένησε η Αθήνα είναι η πιο δυνατή, κατά πολύ απ’ όσες έχω νιώσει μέχρι τώρα. Ένας είναι ο τόπος όπου υπάρχει η τελειότητα. Δεν υπάρχει δεύτερος : είναι αυτός. Ποτέ δεν είχα φανταστεί κάτι παρόμοιο. Αυτό που αντίκρυζα ήταν το ιδεώδες, απαθανατισμένο σε πεντελικό μάρμαρο. Μέχρι τότε πίστευα ότι η τελειότητα δεν είναι του κόσμου τούτου.


…………………


το ελληνικό θαύμα, κάτι που υπήρξε μόνο μιά φορά, που δεν επαναλήφθηκε και δεν θα ξαναφανεί ποτέ, αλλά που το αποτέλεσμα του θα διαρκέσει παντοτινά, θέλω να πω έναν τύπο αιώνιας ομορφιάς, χωρίς κανένα ίχνος τοπικό ή εθνικό. Ήξερα, πριν από το ταξίδι μου ότι η Ελλάδα είχε δημιουργήσει την επιστήμη, την τέχνη, τη φιλοσοφία, τον πολιτισμό. Αλλά, μου έλειπε η κλίμακα. Όταν είδα την Ακρόπολη, μου αποκαλύφθηκε το θείο, όπως τότε που ένιωσα για πρώτη φορά να ζει το Ευαγγέλιο, αντικρίζοντας την κοιλάδα του Ιορδάνη από τα υψώματα του Κασίου όρους. Ολόκληρος ο κόσμος τότε μου φάνηκε βάρβαρος. Η Ανατολή με ενόχλησε με την πομπή, την επίδειξη, τους φενακισμούς της. Οι Ρωμαίοι δεν ήταν παρά άξεστοι στρατιώτες. Το μεγαλείο, του πιο όμορφου Ρωμαίου, ενός Αυγούστου, ενός Τραϊανού, μου φάνηκε απλή πόζα μπροστά στην άνεση, στην απλή ευγένεια αυτών των περήφανων και ήσυχων πολιτών. Κέλτες, Γερμανοί, Σλαύοι, μου φάνηκαν κάτι σαν Σκύθες ευσυνείδητοι, αλλά μετά βίας πολιτισμένοι. Βρήκα το Μεσαίωνά μας άκομψο κι άχαρο, φορτωμένο με άτοπη υπερηφάνεια και σχολαστικότητα. Ο Καρλομάγνος μου φάνηκε σαν αγροίκος Γερμανός ιπποκόμος. Οι ιππότες μας σαν χωριάτες που θα έκαναν τον Θεμιστοκλή και τον Αλκιβιάδη να χαμογελάσουν. Υπήρξε ένας λαός αριστοκρατών, ένα κοινό, που αποτελούνταν όλο από ειδήμονες, μια δημοκρατία που συνέλαβε τόσο λεπτές αποχρώσεις τέχνης, που και οι πιο εκλεπτυσμένοι δικοί μας μόλις αντιλαμβάνονται. Υπήρξε ένα κοινό που μπορούσε να καταλάβει την ομορφιά των Προπυλαίων και την τελειότητα των γλυπτών του Παρθενώνα. Αυτή η αποκάλυψη του αληθινού και απλού μεγαλείου με άγγιξε μέχρι τα βάθη της ψυχής μου.

………………………


Αυτό που πράγματι καταπλήσσει, είναι ότι το ωραίο εδώ δεν είναι παρά η απόλυτη εντιμότητα, ο ορθός λόγος, ο ίδιος ο σεβασμός προς το θείο.

………………………


Ένα παλιό χαρτί που ξαναβρίσκω ανάμεσα στις ταξιδιωτικές μου σημειώσεις περιέχει τούτα εδώ :

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΛΗ
ΟΤΑΝ ΚΑΤΟΡΘΩΣΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ
ΤΗΝ ΤΕΛΕΙΑ ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΗΣ.


O noblesse ! o beauté simple et vraie !
(ακολουθεί η προσευχή…)


Πόσο λαμπρή θα είναι η μέρα εκείνη, όταν όλες οι πόλεις που πήρανε κομμάτια του ναού σου, η Βενετία, το Παρίσι, το Λονδίνο, η Κοπεγχάγη θα επανορθώσουν τις κλοπές τους, θα σχηματίσουν ιερές θεωρίες για να επιστρέψουν τα λείψανα που κατέχουν λέγοντας : «Συγχώρεσέ μας, Θεά ! ήταν για να τα σώσουμε από τα κακά πνεύματα της νύχτας», και θα ξαναχτίσουν τους τοίχους σου υπό τον ήχο του αυλού…
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

Δευτέρα 17 Αυγούστου 2009

video Foteini no 8, flamenco

.

.

.

.

.

Κυριακή 16 Αυγούστου 2009


καρακάξες.
μαύρα βαριά πουλιά, με λευκή κοιλιά και λευκά τα κάτω φτερά.
καρακάξες σεριανάν νωρίς το πρωί στα χωράφια, ανάμεσα στα κλήματα.
δεν πετάν χαμηλά, περπατάνε πηδώντας με μικρά χαμηλά πηδηματάκια, όπως πηδάν οι φραγκόκοτες.
καρακάξες το χάραμα χοροπηδάν ανάμεσα στ΄αμπέλια και τσιμπολογάν σταφύλια.
αγαπώ τις μακριές, αυθάδικές τους ουρές.
.
.
.
.

Παρασκευή 14 Αυγούστου 2009

.
περπατάει σιγά. να μην ακούγονται τα βήματά της. ήσυχα μιλάει. να μην ακούγεται η φωνή της. εκεί όπου ετάχθηκε παλεύει. μη γογγίζοντας. προσηλωμένα. ανθρώπινα. με όλα τα λάθη και τις αδυναμίες. έχοντας το καλό στο νου.
σε χώρους μέσα, όπου η ανθρώπινη μικρότητα καραδοκεί. και η βλακεία. και η κακότητα.
και τα πισώπλατα μαχαιρώματα.
δεν είναι ότι δεν αντέχει τα μαχαιρώματα. την διαλύουν τα πισώπλατα.
.
.
.
.

Πέμπτη 13 Αυγούστου 2009



.

signature

foteini.

.

Βάδισα μυστικά, σε απόλυτη σιγή, κοιτάζοντας αυστηρά, με συγκίνηση, τις επάλληλες στρώσεις από χώμα. Τούβλο στενό κόκκινο, Βυζαντινά πηγάδια, σπασμένα μέλη ελληνιστικά, χρώμα λευκό εκτυφλωτικό Πεντέλης, άνθη γαλάζιες ψηφίδες, μένουν στη θέση τους μες στους σεισμούς, τις πυρκαγιές, τις επιχωματώσεις, τις πλημμυρίδες των αιώνων.

Έκλαψα κρυφά, κοντά στα σφονδύλια και στα μυροδοχεία. Βαθιά πινάκια φακής, κεραμικές καθημερνές κούπες νερού, λυχνάρια λαδιού ελιάς, ένα μικρό καύκαλο χελώνας, σκαλισμένο στην πέτρα.

.Κύκλοι, πρωτογεωμετρικά ημικύκλια , γραμμές τεθλασμένες, μαίανδροι. Κοσμήματα καμπυλόγραμμα. Οι αμφορείς τεφροδόχοι καταργούν του χρυσού το μάταιον, δηλώνουν το εύθραυστον της φαγεντιανής ζωής.

.ΗΛΕΜΑΧΟΣ ίδρυσε το Ασκληπιείον της πόλεως των Αθηνών.
ΧΑΛΚΟΥΡΓΟΣ παράχωσε και έκρυψε θησαυρόν. Επί δυόμιση χιλιάδες έτη. Τουλάχιστον. Υνία, σμίλες, σφυριά, διπλούς πελέκεις.
ΗΡΑΚΛΕΙΟΣ και
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ έφεραν χρυσόν.
Γερές ΚΟΡΕΣ, χοηφόροι του βασιλέα Κέκροπα , μαλλιά πλεχτά, χοντρές πλεξούδες ριγμένες στην πλάτη, να κουβαλάν αιώνες το φορτίο της ομορφιάς. Ασήκωτο βάρος ομορφιάς. Άτλαντες θηλυκοί.

Ο βάρβαρος ηγεμόνας, απέναντι από την προτομή του αυτοκράτορα Λουκίου Βέρου, έχει θαρρώ, την γλυκύτητα της μορφής σου.

.

.

.

.

.

Δευτέρα 10 Αυγούστου 2009

νεκρές φύσεις

.
στην Αθήνα, πάντα...


.






τα απογεύματα
βάζω ένα μικρό τραπέζι
στη μέση στα χωράφια
.



ώσπου νυχτώνει...
.














νεκρές
είναι οι φύσεις
.
.
.
.
.





Παρασκευή 7 Αυγούστου 2009

Πέμπτη 6 Αυγούστου 2009

.
δύσκολος ο καιρός. άχαρος. άχρωμος. άγευστος. ανόρεχτος. 7 το πρωί έγερση. 8 στη δουλειά. απνευστί ως τις 3. διάφορα προβλήματα, μικρά και μεγάλα... μετά, καμιά φορά θαλασσινό μπάνιο, συνήθως όμως επιστροφή στο σπίτι. σχεδόν δεν τρώω. συνήθως ξαπλώνω. πολλά απογεύματα στο βουνό. έλεγχος στις βάρδιες. αυτά τα βράδια Gaudi άζομαι, κι είναι αυτό μιά μικρή χαρά της ζωής. ψάχνω, διαβάζω, κατασκευάζω. γενικά προσπαθώ να μη σκέφτομαι. αυτό είναι, δεν υπάρχει άλλο, κλάψε με την ψυχή σου. όσο δουλεύω, προσπαθώ να μη σκέφτομαι. φυσικά δεν το καταφέρνω. κι ακόμα, όταν πλαγιάζεις, δε σε ρωτάει το μυαλό, μήτε η καρδιά. λειτουργούν μόνα τους. βροχερός καιρός, καταιγίδες. αργά με παίρνει ο ύπνος, σηκώνομαι νωρίς να δουλέψω. είναι κι η δουλειά ένα στήριγμα.


Δευτέρα 3 Αυγούστου 2009

.
Ισπανία

Ιούλιος 09


Signature
Foteini




I.

Πορευόμαστε δυτικά.
Στα σκότη χώνομαι.
Αν απλώσω το χέρι, θ’ αγγίξω ένα φεγγάρι νύχι στον ουρανό
και τ’ άστρο της αυγής.
Αν κοιμηθώ, θα χάσω το ξημέρωμα.
Δεν θα κοιμηθώ.




II.

Πορεία προς τα τέσσερα βασίλεια.
Της Αραγωνίας, της Καστίλλης, του Λεόνε, της Βαλένθια.
Στα ρυάκια και στα παλιά τείχη,
Ευλαλίας της αγίας, πορεύομαι.
Στην πύλη της γενέσεως
και στου θανάτου την πύλη.
.
Art i poesia .




III.

La trahison

Δάκρυα.
Cordillères Catalanes
El Girona - με τις χίλιες πολιορκίες.
Στη Ρωμαϊκή γέφυρα,
μέσα στον ποταμό Onyar
στάζουν τα δάκρυά μου.
Girona, Carcassone, Perpignan
ομοίως
Νάπολη, Γένοβα, Πίζα
la procession
confrerie responsable des penitens
-visage caché
.
Στη Ρωμαϊκή γέφυρα
μέσα στον ποταμό Onyar
σταλάζουν δάκρυα.
Σκεπάζω το πρόσωπό μου.




IV.

Το δισκοπότηρο της πρώτης μετάληψης
ευλόγησε
τις ελιές της Κόρντομπα
της Σεβίλλης
της Γρανάδα.
Το δισκοπότηρο της πρώτης μετάληψης
ευλόγησε
της Βαλένθια τους πορτοκαλεώνες
την ένωση της Αραγωνίας με την Καστίλλη
τα νήματα της Φλάνδρας
της Πίζα τις χρωστικές ύλες.
Το δισκοπότηρο της πρώτης μετάληψης
ευλόγησε
τον Βράχο,
τη θάλασσα στη μέση της γης,
την Ταγγέρη απέναντι.

Carthago είναι delenda.




V.

H Gerona στα Πυρηναία πέρα…
Κι έπειτα, ο δρόμος της Μεσογείου
Gerona
Barcelona
Tarragona
Castellona de la plana
Valencia
Πεύκα και δρυς.
Μακριά στο Νότο
στην πεδιάδα της Ανδαλουσίας
τα εσπεριδοειδή
οι φοίνικες της Αφρικής
και τα ζαχαροκάλαμα.




VI.

La Mancha Castillana
και η autovia del Este
Οι ανεμόμυλοι του ονείρου σου
γυρίζουν
ψηλά στα οροπέδια
ανάμεσα σε χωράφια σιτηρών
και στα ηλιοτρόπια που αγάπησε ο Van Gogh.
Val de laguna.
Δάκρυα.




VII.

Valencia

Στη Valencia είναι θαμμένος ο ποταμός Turia.
H Valencia έχει ορυζώνες,
πορτοκαλένιες πεδιάδες,
ένα λιμάνι,
μιά λιμνοθάλασσα,
το άγιο δισκοπότηρο.
Στη Valencia τη νύχτα
ακούς τις ιαχές του πλήθους στην αρένα
και μυρίζεις το αίμα των toros.
.
.
.
.
.

Κυριακή 2 Αυγούστου 2009

signature
Foteini
Φυσάει ένας άνεμος
που ανακατώνει τις ήσυχες ελιές,
παίρνει τα μυρμήγκια
απ’ τις ασβεστωμένες μάντρες,
μαζεύει σωρό τις ξερές πευκοβελόνες
στις άκριες του δρόμου.

Φυσάει ένας άνεμος
αδύναμος
τα δάκρυά μου να στεγνώσει.
.
.
.
.