Δευτέρα 31 Ιουλίου 2017

στο κελί

εδέησε ο καιρός (το καλοκαίρι οδεύει προς το τέλος του...), να κάνω το πέμπτο(?) μπάνιο...
μέσα στη θάλασσα είμαι ακριβώς στο στοιχείο μου. ακριβώς !
βρήκα κι ένα μικρό λευκό όστρακο, που μου άρεσε τόσο, και λέω θα το κάνω δαχτυλίδι!
φυσικά δεν στέκομαι καθόλου στον ήλιο... με έπιασε όμως γερά μέσα στο νερό, και χρειάστηκε να ρθει η Άσπα πριν λίγο, να με αλείψει ολόκληρη με γιαουρτοκρέμα.

κοιμήθηκα, πότισα τα δεντράκια, πλατσούρισα και το απόλαυσα.




Παρασκευή 28 Ιουλίου 2017

La zingarella, la zingarella, la zingarella !



... a sound from that silence.
I listened to this sweet, gentle sound.
It was the harmony of a lute ; 
and a troubador, singing his melancholy song.
Prayer like, humble verses, 
like one praying to God. 


Στου Trovatore πάλι...





Καλή παρουσίαση, παράστασης πιο πολύ αφηγηματικής παρά εν δράσει, με ιδιαίτερα λυρικό – ρομαντικό libretto.

Το ευχαριστήθηκα, όσο με άφησαν οι δίδυμοι κι ο Hadi να το ευχαριστηθώ, με τις γκρίνιες και τη μουρμούρα τους , αλλά σκέφτομαι πως είναι καλό να παίρνουνε μιά μυρουδιά και μιά γεύση απ’ όλο αυτό, ακόμα κι αν μουρμουράνε…

Μαέστρος πολύ αγαπητός
και

επιμένω να το λέω, γκροτέσκα άποψη σκηνικών, γκροτέσκα γύψινα (?), κακόγουστα κατά την ταπεινή μου άποψη, 
η τεράστια γύψινη (?) χερούκλα,






παρομοίως η μπάλα, 






καθώς και το κραυγάζον artificiel πάτωμα , με το οποίο έντυσαν το πάτωμα του Ηρώδειου…

(Λέω απλά, ότι οι ευλογημένοι χώροι, Ηρώδειο, θέατρο Επιδαύρου κ.τ.λ., 
αντί να προσεγγίζονται με χονδροειδή σκηνικά, 
θα έπρεπε να προσεγγίζονται με το πέταγμα πεταλούδας, 
αλλά αυτό είναι μόνο η άποψή μου - μπορεί και λαθεμένη...)



Υπέροχο πάντα το “Χορωδιακό των τσιγγάνων”, που και μόνο γι αυτό δεν θα βαριόμουνα να βλέπω το έργο…


Chi del gitano i giorni abbella?
Chi del gitano i giorni abbella,
chi? chi i giorni abbella?
Chi del gitano i giorni abbella?

La zingarella!







Πέμπτη 27 Ιουλίου 2017

Θυμώνω, που θυμώνω.
Θυμώνω, που είμαι απροσάρμοστη, και θέλω τα πράγματα να λειτουργούν κατά common sense...
Θυμώνω, που κοτζάμ γυναίκα, στέκομαι στους δρόμους και τσακώνομαι σαν κάτι αλητάκια, που προσπαθούν να βρούν το δίκιο τους...
Θυμώνω, που ενώ μιά ζωή στα κάγκελα, διά πυρός και σιδήρου, δεν λέω ακόμα να συνηθίσω και να πάρω απόφαση κάποια πράγματα...  
Θυμώνω που θυμώνω, μα έτσι είμαι φτιαγμένη, και δεν ξέρω πιά αν μπορώ να διορθωθώ...

Στο ταμείο του Φεστιβάλ Αθηνών, 
αφού έβγαλα προχτές γιά μιά παράσταση τα εισιτήρια που ήθελα, 
έκανα το λάθος να θέλω να αγοράσω και εισιτήρια γιά την Κάρμεν του Σάουρα (που θα παίξει στο Ηρώδειο!).

"Δεν βγάζουμε εμείς τα εισιτήρια", μου είπε ευγενώς ο υπάλληλος, στο ταμείο του Φεστιβάλ Αθηνών !
"Γιατί;" ρωτάω εγώ η αφελής...
"Διότι δεν είναι δική μας παραγωγή" (!), μου απαντάει ευγενώς ο υπάλληλος... (sic!)
"Ο. Κ, πού θα βγάλω εισιτήρια;" ξαναρωτάω εγώ η αφελής...
"Θα πάτε στο Σύνταγμα, μου λεν, όπου υπάρχει ένα τεράστιο περίπτερο, με μεγάλη ταμπέλα μπροστά, της VIVA, φαίνεται, θα το δείτε αμέσως, εκεί θα βγάλετε εισιτήρια"
"Εντάξει", συμφώνησα εγώ η αφελής, και πορεύτηκα προς το Σύνταγμα να βρω το τεράστιο περίπτερο με την μεγάλη ταμπέλα.

Δεν το έβρισκα όμως ! Έψαχνα και δεν το έβλεπα πουθενά !
"Μπα, λέω μες στην αφέλειά μου, είμαι ζαλισμένη, που ψάχνω μες στους 40' βαθμούς θερμοκρασία, και δεν το βλέπω το περίπτερο"...
Ξαναψάχνω, πάλι όμως δεν το έβρισκα... 
Ρωτάω σε κάτι fast καφενεία εκεί γύρω, "σας παρακαλώ, πού πουλάν εισιτήρια γιά την Κάρμεν του Σάουρα, γιά το Ηρώδειο, ξέρετε..." με κοίταζαν οι άνθρωποι με απορία, σαν να τους μιλούσε εξωγήινος...
Έπειτα, μες στην απελπισία μου, επειδή όπωσδήποτε τα ήθελα αυτά τα εισιτήρια της Κάρμεν του Σάουρα, πήρα σβάρνα τα περίπτερα... Τα κα νο νι κά περίπτερα, ξέρετε, αυτά που πουλάν τσίχλες, τσιγάρα, εφημερίδες, νερά και αναψυκτικά.
"Εισιτήρια της Κάρμεν, όχι ! Θέλετε ένα μπουκαλάκι κρύο νερό γιά τη ζέστη;"
"Δεν θέλω ένα μπουκαλάκι κρύο νερό γιά τη ζέστη ! Ψάχνω να βρω αυτά τα γ μ μ ν  τα εισιτήρια !"
Τέλος, γιά να μην πολυλογώ, προς το τέρμα της πλατείας Συντάγματος, ένας ευγενής κύριος, κα νο νι κός περιπτεράς, μέσα από ένα κα νο νι κό περίπτερο, που πουλάει τσιγάρα, κόκα κόλα και τσίχλες, μου είπε "Ναι, εδώ πουλάμε αυτά τα εισιτήρια" (!!!)

Τώρα, χωρίς να έχω κάποιο πρόβλημα με τον συμπαθή κλάδο των περιπτεράδων, ξέρω πως ακούγεται τρελό, αλλά τελικά από κει εισιτήρια δεν αγόρασα.
Τα ήθελα τόσο πολύ, τα ήθελα πάρα πολύ, τα ήθελα τόσο πάρα πολύ, αλλά δεν τα αγόρασα.
Γι αυτό λέω, θυμώνω που θυμώνω, κοτζάμ γυναίκα αντί να κάνω εκειπέρα τη δουλειά μου όπως όπως και να τελειώνω, στέκομαι σαν κάτι αλητάκια και τσακώνομαι στους δρόμους.
Τέτοια είμαι... Τέτοια λογιώ σκατά είμαι...


Η χτεσινή επίσης επίσκεψη στο Αρχαιολογικό μουσείο της Αθήνας 
θα μου μείνει γιά καιρό αξέχαστη...

Το μουσείο αυτό δεν μου είναι άγνωστο... Γνώριμο, μου είναι.
Από παιδιά, μας μπαινοβγάζανε εκεί μέσα, παιδιά μπαινοβγάζαμε κι εμείς εκεί μέσα, κατά καιρούς παρακολουθούμε όποιες εκθέσεις μας ενδιαφέρουν, πρόκειται γιά ένα μουσείο γνώριμο, μουσείο σπουδαίο, με πολλά κομμάτια μέσα -αριστουργήματα έργα τέχνης !  Chefs-d'œuvre !  Έργα κλασικά, από τα σπουδαιότερα στον κόσμο, γι αυτό και επισκέπτες χιλιάδες, απ' όλον τον κόσμο !
Στην μεγάλη πλειοψηφία τους επισκέπτες Αγγλόφωνοι.

Τώρα τι μου ήρθε, εμένα της βλαμένης γυναίκας, να πάω στο κατάστημα του μουσείου και να ζητήσω το βιβλιαράκι του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου σε αγγλόφωνη έκδοση, αληθινά δεν ξέρω !...
Τέτοιες περίεργες ιδέες καταβάζει το κεφάλι μου...

Είναι που πήγαμε την ξενάγηση μαζί με τον Hadi και σκέφτηκα "του άρεσε το μουσείο ! ας του πάρω και το βιβλιαράκι με τα κλασικά εκθέματα ή, ας του πάρω το βιβλίο γιά ολόκληρο το Αρχαιολογικό, να το βάλει στη βαλίτσα του, να το πάρει μαζί του στο Λίβανο, να χει να θυμάται αυτή του την επίσκεψη στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας!"

"Δεν υπάρχει ο οδηγός του μουσείου στα Αγγλικά!", με ενημέρωσαν οι ευγενείς πωληταί. "Ούτε το βιβλίο με τις κλασικές αρχαιότητες υπάρχει στα Αγγλικά!"
"Γιατί δεν υπάρχουν;!", ρώτησα η ανόητη, εγώ...
"Έχουν τελειώσει..." με ενημέρωσαν με ευγένεια. 
"Πότε θα τα φέρετε;" ξαναρώτησα ο βλαξ, εγώ...
"Όταν μας τα στείλουν", μου απάντησαν.
"Πότε θα σας τα στείλουν;" επέμεινα, το ξερό κεφάλι, εγώ... "τώρα είναι η τουριστική περίοδος, αυτούς τους καλοκαιρινούς μήνες ! μπορεί δηλαδή να σας τα στείλουν τον Σεπτέμβριο ;"
Οι ευγενείς πωλητές σήκωσαν τους ώμους...
Τότε, με πλησίασε ένας κύριος εξ αυτών. "Ξέρετε, μου λέει, έχουμε και τον Σεπτέμβρη πολύ τουρισμό στο μουσείο" (sic!)
"Το γνωρίζω , κύριε, αλλά πώς γίνεται να μην έχετε τα αγγλόφωνα βιβλία του μουσείου, τους μήνες της καλοκαιρινής αιχμής;!" επιμένω βλακωδώς εγώ... 
"Μία βιομηχανία έχει η Ελλάδα! Μία βαρειά βιομηχανία, τον τουρισμό! Αν χάσουμε την τουριστική περίοδο το κατακαλόκαιρο, τότε τι κάνουμε ;"
"Ξέρετε, μου λέει ο ευγενής κύριος, όταν εγώ είχα πάει στην Μαδρίτη, στο μουσείο Reina Sofia, το μουσείο δεν είχε τυπωμένα βιβλιαράκια στα Ελληνικά! Και ξέρετε, συνεχίζει ο ευγενέστατος πωλητής, η Reina Sofia είναι Ελληνίδα! Δεν θα πρεπε λοιπόν, να υπάρχουν τα βιβλία εκείνου του μουσείου και στα Ελληνικά;! " 

Αυτό το τελευταίο τους επιχείρημα , στο ερώτημα 
"γιατί σε καιρό τουριστικής αιχμής το Αρχαιολογικό μουσείο της Αθήνας, δεν έχει τον οδηγό του σε αγγλόφωνη έκδοση, μήτε το βιβλιαράκι γιά τις κλασικές του αρχαιότητες σε αγγλόφωνη έκδοση"; (!)
αυτό λοιπόν το τελευταίο επιχείρημα (ότι ούτε στο ίδρυμα Reina Sofia υπάρχουν Ελληνόφωνα βιβλία...) με αποτελείωσε κι επέδρασε πάνω μου ως κίνηση ROI MAT (!)

Μάζεψα αποκαμωμένη τα μπογαλάκια μου, μάζεψα τον Hadi και τους δίδυμους κι έφυγα , βλαστημώντας τις εμμονές μου περί common sense...

Ελλάς, το μεγαλείο σου !
Αχ, Ελλάδα !... Αχ!







Παρασκευή 21 Ιουλίου 2017

Αρκάς

Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ
οργίζεται

εκδόσεις
γράμματα


Ο Προφήτης:

Μην χάνετε την ελπίδα!...
Θα τη βρούν και θα σας
την ξαναπουλήσουν!



Ο Προφήτης:

Οι σοφοί δεν γνωρίζουν τίποτα
Οι έξυπνοι αναρωτιούνται για όλα
Οι ηλίθιοι ξέρουν τα πάντα !



Ο Προφήτης:

Στο εξής, όταν σας ρωτούν:
“τι κάνετε;” Να απαντάτε: “Λάθη”!




-Γιατί κινδυνολογείς, Προφήτη;
Εμείς βλέπουμε ότι όλα πάνε ρολόϊ!

-Εγώ βλέπω με τι είναι συνδεδεμένο!




Ο Προφήτης:

Δύο πράγματα σας λείπουν:
Η παιδεία και η όρεξη για δουλειά!
…δεν ξέρω ποιος είναι πιο ακαλλιέργητος, εσείς ή
τα χωράφια σας !



Ο Προφήτης:

Σ’ άλλους, τα παθήματα έχουν γίνει
μαθήματα, σ’ εσάς έχουν γίνει συνήθεια!




-Περνάμε δύσκολα, Προφήτη,
αλλά ό, τι δε σε σκοτώνει
σε κάνει πιο δυνατό!

-Ο Νίτσε σας μάρανε, ζωντόβολα!




Ο Προφήτης:

-Δεν πιστεύω να είσαστε ρατσιστές!
-Όχι, βέβαια!
-Ωραία, γιατί το μέλλον σας
θα είναι μαύρο!





-Ζητάς πολλά από μας, Προφήτη!
Δεν είμαστε υπεράνθρωποι, ούτε
εσύ είσαι ο Ζαρατούστρα!

-Τι διάολο!... Τους τυλίγουν
τα σουβλάκια με σελίδες
του Νίτσε ;




Ο Προφήτης:

Το πρόβλημά σας είναι ότι
κάνετε πάντα το αντίθετο από αυτό
που πρέπει!... Αν σας πω ότι θα σας βρει
μια συμφορά, αντί να προετοιμαστείτε,
θα θυμώσετε! Αν σας πω ότι η συμφορά
θα βρει κάποιον άγνωστο, αντί να
ανησυχήσετε, θα αδιαφορήσετε!
Αν σας πω ότι η συμφορά θα βρει
τον διπλανό σας, αντί να λυπηθείτε,
θα χαρείτε! Αν σας πω ότι θα
εξαφανιστούν οι συμφορές και όλα θα
είναι ρόδινα, αντί να δυσπιστήσετε,
θα με ψηφίσετε!




Ο Προφήτης:

Στο μέλλον θα γίνει ένα μεγάλο θαύμα !...
Ξαφνικά οι άνθρωποι θα νομίσουν ότι
έχουν φίλους ενώ θα είναι ολομόναχοι,
θα πιστέψουν ότι η γνώμη τους μετράει
ενώ θα περνάει αδιάφορη, θα είναι
σίγουροι ότι παρεμβαίνουν στα
πράγματα ενώ δεν θα έχουν
καμιά ισχύ!... Αυτό το θαύμα
θα το ονομάσουν:
“Μέσα κοινωνικής
δικτύωσης




Ο Προφήτης: Αν η μόρφωση ήταν βροχή, εδώ θα ήταν Σαχαρα!

Ο λαός: Ανοησίες!... και πρώτα-πρώτα,
τι είναι τα σαχαρα ;



Ο Προφήτης:

Θέλω να τους σκοτώσω
έναν – έναν, χτυπώντας τους
με ένα βαρύ λεξικό
στο κεφάλι!



Ο Προφήτης:

Ένα πράγμα είναι χειρότερο
από το να σε εξαπατούν:

Να το συνηθίσεις!





Τετάρτη 19 Ιουλίου 2017

μία πολύ μικρή σημείωση
γιά θέματα πολύ μεγάλα...


“Αρχαίων Δράμα” !

Τι εκπομπή κι αυτή στην τηλεόραση ! Στην κρατική, εννοείται, τηλεόραση!
Από τότε που ξεκίνησε, ίσως να έχω χάσει κανα δυό τρείς παρουσιάσεις, και με λυπεί αληθινά που τις έχασα…

Ανάμεσα σ’ όλα τα “βρωμερά κι εμετικά σκουπίδια” που παίζουν ολημερίς κι ολονυχτίς, επίμονα, αδιάλειπτα, ξεδιάντροπα, και μας βομβαρδίζουν στην πλειοψηφία τους μ’ αυτά οι τηλεοράσεις, ξεπροβάλουν εδώ κι εκεί κάτι εκπομπές, αδερφέ μου, μα κάτι εκπομπές, να τις πιείς στο ποτήρι ! Ανάταση νου και ψυχής!

Όπως, ας πούμε,

ορισμένες, συγκεκριμένες, Πολιτιστικές και Ψυχ αγωγικές εκπομπές,

λίγες – ελάχιστες (για τα δικά μου τα πτωχά γούστα...) κατά καιρούς Συναυλίες  ,

μου αρέσουν πάρα πολύ κάποιες καλές παρουσιάσεις Ανθρώπων, Τόπων, Πόλεων,

πολύ συγκεκριμένες Ταξιδιωτικές εκπομπές στην Ελλάδα ή αλλού,

(η παρακάτω παρατήρηση αφορά μονάχα σε όσους επίδοξους τηλεοπτικούς περιηγητάς δεν διαθέτουν εμφανώς μία, έστω και σχετικά , καλλιεργημένη νοημοσύνη:
βρε παιδιά, όχι επειδή βρήκαμε χορηγούς και ταξιδεύουμε τζάμπα, πήραμε σβάρνα την υφήλιο, αραδιάζοντας στους Έλληνες τηλεθεατές ανοησίες, μπούρδες κι αγραμματοσύνες, ενώ παράλληλα, με τα καραγκιοζιλίκια ψιλοξευτιλίζουμε και την Ελλάδα ανά τας ηπείρους και τα γεωγραφικά πλάτη...
Να πω λαϊκά – και όσο ευγενικά μπορώ – παίδες, τα μεταξωτά βρακιά χρειάζονται και μεταξωτούς πωπούς !
Ή αλλιώς ειπείν, όποιος εμφανίζεται από τας τηλεοράσεις εις τόπους ξένους, είναι εκ των πραγμάτων και ολίγον πρεσβευτής της πατρίδας εις την αλλοδαπήν...
Και πόσην δηλαδή μ λ κί ν, να διαθέτει ο κάθε είς πρεσβευτής; ! παιδιά, πιο πολλή μ λ κί  , σκοτώνει!)


μ’ αρέσουν ακόμα τα προσεγμένα ντοκυμανταίρ για το Σύμπαν, για τον Πλανήτη Γη, για Πρόσωπα, για  τον Κόπο των Ανθρώπων,

μερικές καλές Ιστορικές παρουσιάσεις,

το “Αστικό Τοπίο” ενίοτε,

ξέρω τώρα πως θα με πεις λωλή, αλλά εμένα μου άρεσαν πάρα μα πάρα πολύ και τα σούρτα φέρτα του Βέλτσου με τον συρμό Πειραιάς – Κηφισιά,

καμμιά φορά “Από την πόλη έρχομαι” γιατί ακούω και βλέπω τα σοκάκια και τις γειτονιές της “Πόλης” και φτερουγάει το φυλλοκάρδι μου,

η καλή, καλότατη εκπομπή “Χαρά Θεού”, αφού έχω αποβάλει απ’ το κεφάλι μου το ψευδοπρόβλημα περί ύπαρξης ή ανυπαρξίας μιάς Αρχής του κόσμου, και γιατί η εκπομπή αγγίζει με καλόν τρόπο θέματα της ζωής,

ντοκυμανταίρ, καθώς αυτά τα χαρισματικά του "ΕΞΑΝΤΑ"
και γιά αληθινά σημαντικά πρόσωπα, από το ευλογημένο αρχείο της ΕΡΤ,

καλά αφιερώματα και κάποιες ταινίες

και φυσικά υπάρχουν κι άλλα, καλά τηλεοπτικά προγράμματα, που δεν μπορώ τώρα να τα σκεφτώ και να τα αραδιάσω εδώ απόψε...

Είναι λίγα πάντως, σε σχέση με το τηλεοπτικό τοπίο και με τον απίστευτο αριθμό καναλιών που εκπέμπουν, για να εμπορεύονται σε βάρος του καταναλωτή κάθε λογιώ προϊόντα, καλά, κακά κι αμφίβολης ποιότητας...

Και πώς αλλιώς θα μπορούσε να γίνει ;
όταν δεν μπορεί ένα οργανωμένο (;) κράτος,  να βάζει δίκαιους (τηλεοπτικούς) κανόνες προς όφελος του πολίτη, να τους τηρεί πρώτα αυτό και κατόπιν να τους επιβάλει...

Αν δεν συμβαίνει αυτό, ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται, κι ο κάθε επιτήδειος καταφερτζής τρουπώνει κάπου όπως – όπως, σε βάρος όλων των άλλων, για να υπηρετήσει αποκλειστικά της τσέπης του τα συμφέροντα...

Από το σπουδαίο “Αρχαίων Δράμα” ξεκινήσαμε
και κοίτα τώρα σε τι κουβέντες καταλήξαμε
δύο η ώρα της νυκτός!


                                                                                                                      
Σημείωση του μεταφραστή :

Όχι, αυτή η γυναίκα δεν είναι κανα ψώνιο, να της αρέσουν
μονάχα τα κλασικά, τα σοβαρά και των αρχαίων τα δράματα !... 
ίσα ίσα,
τα αστεία, τα ζωηρά, τα σπιρτόζικα, τα γελαστερά, τα παρεϊστικα,
τα χιουμορίστικα και τα πειραγμένα της αρέσουν!

Αρκεί βέβαια, πρώτα να χουμε ορίσει και ξε χωρίσει 
τι είναι αστείο, τι χιουμορίστικο, τι έξυπνο
και τι μ λ κ...



            -και πόσα άπειρα δεν θα μπορούσαμε γι αυτά τα θέματα να πούμε!…





η ίωσή πάει κάπως καλύτερα...
σήμερα πάντως έκανα την πρώτη μου έξοδο, ακριβώς μιά βδομάδα στο κρεβάτι...





Κυριακή 16 Ιουλίου 2017

Καλύτερα, από την άποψη του πυρετού. Σήμερα ήμουν απύρετη.
Μίλησα και με τον γιατρό που εμπιστεύομαι (μεγάλο πράμα να χεις εμπιστοσύνη σε έναν τουλάχιστον γιατρό!) και με καθησύχασε.
Παρ' όλ' αυτά, δε νιώθω καλά, μόλις περπατήσω λίγο μέσα στο σπίτι με λούζει κρύος ιδρώτας, και διάφορα άλλα, που με ενοχλούν... Με τσάκισε...
Ελπίζω αύριο θα είναι όλα μιά στάλα καλύτερα.


Κάθομαι πάντως από το σούρουπο απόψε στη βεράντα, διαβάζω και σκαλίζω διάφορα...
Είδα και μία πολύ καλή εκπομπή, γι αυτό όμως θα πω μιάν άλλη στιγμή...











Παρασκευή 14 Ιουλίου 2017

Άλλη μιά μαρτυρική νύχτα πέρασα, αλλάζοντας διαρκώς φανελάκια και μαξιλαροντήματα.
Τριανταεννιά ακατέβατο, ιδρώτας, πόνοι, το σώμα σα φέτες κομμένο.
Παρ' όλ' αυτά, και παρ' όλη τη σκουντούφλα μου, είδα την Τετάρτη το βράδυ δυό τρομερά ντοκυμανταίρ στο κανάλι της βουλής, γιά τον Σαίξπηρ.
Παραγωγές BBC, το ένα πίσω απ' τ' άλλο, ήταν τόσο καλοστημένα, με αναφορές στην πολιτική - κοινωνική κατάσταση τα χρόνια εκείνα, τόσο καλοστημένα, που ευχαριστήθηκε το είναι μου !
Μου δημιουργήθηκε η επιθυμία, όταν μπορέσω, να πιάσω ξανά τα έργα του, διαβασμένα κι αδιάβαστα...





Πέμπτη 13 Ιουλίου 2017

Στο κρεβάτι από χτες το μεσημέρι, με σαράντα πυρετό.
Συν σαράντα του ήλιου, ίσον ογδόντα...
Πόνοι στο λαιμό, στο κεφάλι, σ' όλο το σώμα.
Μαρτυρική ήταν η νύχτα.
Δεν προλαβαίνει να βγει στην πιάτσα μιά ίωση, τσούπ, τρέχω και την αρπάζω ! Μη χάσω...





Κυριακή 9 Ιουλίου 2017

στο κελί


Σαββατόβραδο

Κάθομαι εδωδά, νυχτώνει, σε λίγο θα δω να βγαίνει το φεγγάρι πίσω απ' τους λόφους.
Ξεμυτάει σιγά σιγά, λαμπρός ο δίσκος, πηγή νυχτερινού φωτός, σε ελάχιστα λεπτά ανεβαίνει στο στερέωμα ολόκληρος, ολοστρόγγυλος.
Η σελήνη, μιά σταθερά, γιά τις επόμενες χιλιάδες ή μερικά εκατομμύρια χρόνια... ΑΝ στο μεταξύ υπάρχει ακόμα η γη και δεν την έχουμε διαλύσει εις τα εξ ων συνετέθη... Εμείς οι αλαζόνες. Εμείς οι ανάξιοι. Οι πανηλίθιοι εμείς. 
Τ' άστρα προβάλουν αργότερα... Δεν ξέρω αν θα προλάβω να τα ιδώ απόψε. Νιώθω τόσο κουρασμένη, ετοιμάζεται ο ύπνος να με πάρει στην πολυθρόνα...


Κυριακή

Χτες ένοιωθα τέτοια κούραση, που δεν μπόρεσα να χαρώ τη θάλασσα.
Λαχταρούσα τη θάλασσα, και σκεφτόμουν πηγαίνοντας "μονάχα μες στη θάλασσα, με το κολύμπι θα ξεκουραστώ...".
Ύστερα μπήκα στο νερό και δεν μπορούσα να κολυμπήσω ! Δεν με άκουγε το σώμα μου. Δεν λειτουργούσε.
Σήμερα ήταν καλύτερα. Διπλό κολύμπι, πρωί και μεσημέρι. Με την Άννα και την Μαρίζα μου. Πότισα τα δέντρα. Μάζεψα αχλάδια. Κοιμήθηκα αρκετά.



Σάββατο 1 Ιουλίου 2017

Παραμονή Πέτρου και Παύλου, ο φίλος μου ο παπάς έκανε μιάν αγρυπνία, όπου με φώναξε και πήγα.
Τα νυχτέρια με βοηθάν στην πλήρη αυτο συγκέντρωση.

Χτες, σε θερμοπληξία, σα να χα σαρανταδυό πυρετό στο κρεβάτι, σε κατάσταση αφασίας.
Σήμερα όμως είπα, θα πάω κόντρα σ' αυτό, θα το πολεμήσω. Βγήκα στο δρόμο, κανονική δραστηριότητα στην αγορά, γύρισα έπειτα σπίτι κι άνοιξα τα λάστιχα σ' όλες τις βεράντες, κολύμπησα στα νερά, εγώ κι οι γλάστρες...
Έτσι κι αλλιώς, δεν προβλέπω και κανονικά μπάνια και κολύμπι εφέτος, υποχρεώσεις διάφορες μ' έχουνε ζώσει, κι ένα μπάνιο που έκανα ως τώρα, κι αυτό σε νυχτερινή θάλασσα, μπάνιο μέσα στα φώτα της πόλης, στα φώτα δηλαδή που αντιφέγγιζαν στα σκοτεινά νερά.

θά ρθουν, ελπίζω, και καλύτερες μέρες...