Τετάρτη 25 Ιουλίου 2018

Κυριακή 22 Ιουλίου 2018

Δευτέρα 16 Ιουλίου 2018

ωραία, μύρια ωραία είναι η θάλασσα !









εμένα όμως,









τα θεμέλιά μου στα βουνά !







Κυριακή 15 Ιουλίου 2018

στην πεζούλα...

πολύ πρωινό, ένατο μπάνιο.

τουλάχιστον πέντε χιλιόμετρα μες το μεσημέρι, σύρε κι έλα κάτω απ' τον ήλιο, με πόδι όχι σε πολύ καλή κατάσταση. δεν σταματάω όμως... όλοι, βλέπω ότι σταματάν κάποια στιγμή. δεν είναι η περίπτωσή μου... σκέφτομαι, ότι εφευρίσκω διαρκώς πράγματα, που πρέπει να γίνουν... δεν είναι ξεκούραστο αυτό, και δεν διευκολύνει τη ζωή...
Γιά κυριακή, μόλις τελείωσα. Μία και δεκαέξι, ξημερώνει Δευτέρα...






Παρασκευή 13 Ιουλίου 2018

στην πεζούλα...

βραδυνό μπάνιο στα δικά μου μέρη, μαλακή θάλασσα, πιό ζεστή απ' ότι στις 8 και στις 9 το πρωί ...




Πέμπτη 12 Ιουλίου 2018

στην πεζούλα...


κουτσαίνω ξαφνικά σήμερα.
καταλαβαίνω ότι το πρόβλημα είναι στη μέση, κι η μέση με χτυπάει στο αριστερό πόδι.
βάδισα χιλιόμετρα, με πάρα πολύ κόπο, κουτσαίνοντας εντελώς.

μπάνιο (7) με τους φίλους σήμερα, μέσα στο κάστρο. 
δεν νομίζω να ξαναπάω εκεί, το περιβάλλον είναι καλό, αλλά η θάλασσα όλο πέτρες, κοτρώνες...





Τετάρτη 11 Ιουλίου 2018


Επίσκεψη στον "Μαγικό Λόφο" !
Θαυμαστή ήταν η μέρα σήμερα !
Επίσκεψη στο νεοϊδρυθέν, λέω εγώ, "Μουσείο Καποδίστρια" !


photos
foteini




Ένα σεμνό, οικογενειακό σπίτι, το σπίτι του αδερφού του , έγινε μουσείο.















Αυτό το έπιπλο είναι το προσωπικό γραφείο του Καποδίστρια.





Όσο μπορώ να διαβάσω στο ανοιγμένο του βιβλίο :


De l' homme
de ses facultés intellectuelles
et de son éducation 

chapitre XIX

Il est peu de mots abstraits dans les langues sauvages et beaucoup dans celles des peuples policés. Ces derniers intéressés à l'examen d’ une infinité d’ objets, sentent à chaque instant le besoin de se communiquer nettement et rapidement leurs  idées. C’ est à cet effet qu’ ils inventent tant de mots abstraits :  l'étude des sciences les y nécessite.

Tome IV.








το λυχναράκι του








οι δυό πολυθρόνες του Κυβερνήτη





και το μαγγάλι του






το προσωπικό του σερβίτσιο






το σαμοβάρι του

(ΔΕΝ είναι χρυσό!)




τα φλυτζάνια του







τα δυό του μπαουλάκια









Έτυχε να παρακολουθήσω - από πολύ μακριά είναι η αλήθεια - τα τελευταία χρόνια, τον αγώνα, ώστε να "επανιδρυθεί" κατά κάποιον τρόπο και να στηθεί αυτό το σπουδαίο μουσείο, που μάλλον στα χαρτιά φαίνεται να υπάρχει εδώ και αρκετά χρόνια πριν...

Το μουσείο λειτούργησε, εξ όσων γνωρίζω, τον Οκτώβρη του 2017.
Σήμερα που το επισκέφθηκα, είχα την μεγάλη τύχη, να συναντήσω εκεί επί τόπου δυό απογόνους του ίδιου του Κυβερνήτη !

Η μία, η κοπέλα, επιμελήτρια του μουσείου, είπε ότι το μουσείο είναι αποτέλεσμα εργασίας μιάς ολόκληρης "ομάδας". Θεωρητικά θα συμφωνήσω σε αυτό, αν και με κάποιον τρόπο έτυχε να γνωρίζω τον δικό της προσωπικό μόχθο.

Ο άλλος, ο κύριος που είχα την ευτυχία να συναντήσω σήμερα, δισέγγονος του αδερφού του Κυβερνήτη - ο ίδιος ο Κυβερνήτης δεν είχε παιδιά -, ένας χείμαρρος, ένας ποταμός βιωματικής γνώσης, που είχε την ευγένεια και μου έκανε την χάρη, να μου εξιστορήσει πραγματικές ιστορίες, που ποτέ φυσικά δεν υπήρχε περίπτωση να ακούσω και να μάθω...
Ήταν ευλογημένη η στιγμή, που βρέθηκα εκεί σήμερα, την συγκεκριμένη ώρα !

Γύρισα το μεσημέρι σπίτι σε τέτοια αναστάτωση, τόσο χορτάτη και με τέτοια ευτυχία, ώστε ολόκληρη μέρα δεν μπόρεσα να πάρω γουλιά νερό και μπουκιά τροφή.





















Τρίτη 10 Ιουλίου 2018

στην πεζούλα...


musée toujours fermé.

δεν υπάρχει αιδώς... 
(ο λαός αυτό το λέει "ξετσιπωσιά")
και το χειρότερο είναι, πως δεν βρίσκεις καμμιάν άκρη...

κάποιος από μέσα, μου είπε ότι φύλακες έχουν, air condition έχουν, αλλά ότι δεν έχουν τοποθετηθεί ακόμα τα εκθέματα (!)
μπούρδες. έχουν συνεννοηθεί, λεν ψέματα και παραμυθιάζουν τον κόσμο... στο μεταξύ, κόσμος πάει κι έρχεται άπραγος, άλλοι απογοητευμένοι, άλλοι βλαστημώντας.









στην πεζούλα...


κρύο μπάνιο νυμερό six,
στα πόδια του Άη Γιώργη







Δευτέρα 9 Ιουλίου 2018

τι χαρά έχω, όταν ανθίζουν τα δικά μου τριαντάφυλλα !




νομίζω είναι τα τελευταία καλοκαιρινά της τριανταφυλλιάς μου. τον Σεπτέμβρη πάλι !
τους έριξα μέσα και μιάν ασπιρινούλα, γιά να κρατήσουν μερικές μέρες.
ομορφιά πάνω στο τραπέζι.








Κυριακή 8 Ιουλίου 2018

στην πεζούλα...


φυσάει μαϊστρος.
μπάνιο με D. και L., απ' τη "μέσα" μεριά, σε τόπο που μου αρέσει πολύ, στο Χουχουλιό της Κουλούρας! 
Είμαστε ακριβώς πάνω στο πέρασμα. Μόλις στα δυό ναυτικά μίλια απ' την απέναντι χώρα. Αν έχεις γερές πλάτες και γερά πόδια, κολυμπάς άνετα το στενό, περνώντας απ' τη μιά χώρα στην άλλη...

Νησάκι, Καλάμι, Κουλούρα, Χουχουλιό, Κερασιά. Είναι οι καλύτερες θάλασσες (κατ' εμέ), απ' τις μέσα πλευρές !





ούτο είν' το πέρασμα ! (κατά την ντόπια διάλεκτο)





Κοντά στα μέρη του αγαπημένου Durrell, σκέφτομαι πως
εκτός από τον Σολωμό, τον Κάλβο, τον Μάντζαρο, τον Τερτσέτη, τον Πολυλά, τον Μαβίλη, τον Βαλαωρίτη και φυσικά τον Καποδίστρια, 
έχεις κι άλλους τόσους λόγους ν' αγαπήσεις ούτον τον τόπο.

τις ελιές του, τα κυπαρίσσια, τους ευκάλυπτους, τα γαλαζοπράσινά του νερά.  




τα παλαιολιθικά και νεολιθικά χρόνια, ο τόπος εδώ ήταν πολύ δασωμένος,
είχε καλή πανίδα και υπάρχουν λίθινα δείγματα εκείνης της εποχής, ότι εκατοικούνταν από κυνηγούς.  




Όταν έφτασαν εδώ οι Ρωμαίοι, 
αποψίλωσαν τα δάση γιατί χρησιμοποίησαν την ξυλεία γιά να σιάχνουν τα σκάφη τους.

Αποψιλωμένο βρήκαν τον τόπο  οι Ενετοί, και φύτεψαν παντού ελιές.
Έτσι κάπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, που αφορούν στην βλάστηση, 
κι ας λάβομε υπ' όψιν μας το κλίμα, την συνεχή υγρασία και τις βροχές -  παράγοντες καθοριστικοί. 




Εδώ στην άκρια, ξανα διαβάζω ήσυχα το βιβλιαράκι μου, με αφορμή τον Λόρκα.







κολυμπώντας στον ίσκιο,
μες στη μοσκοβολιά του ευκάλυπτου!
  







Σάββατο 7 Ιουλίου 2018

στην πεζούλα...

φυσάει μαϊστρος.
αυτό σημαίνει ότι όποιος είναι να πάει γιά μπάνιο, αν δεν θέλει να τον πάρει ο αγέρας, πρέπει να πάει καλύτερα "απ' τη μέσα μεριά" ...

εμένα μου αρέσει καλύτερα η "έξω μεριά". κολυμπάω και ανασαίνω από μακριά τον τόπο όπου εκίσσησέ με η μήτηρ μου, κι όπου μετά το βρεφικό σαράντισμα με πήραν και πέρασα εκεί τους πρώτους μήνες της ζωής μου... έτσι ήσαν τα χρόνια... 

παρ' όλ' αυτά, δεν είχα σήμερα καμιάν όρεξη γιά θάλασσα - πράγμα κάπως ανησυχητικό -, κι έτσι έχασα το μπάνιο.
πολύ κουρασμένη...




Παρασκευή 6 Ιουλίου 2018

στην πεζούλα...

τρόπος του λέγειν "στην πεζούλα" δηλαδή, αφού δεν μπορώ να καθίσω, μιά και όλα εδώ βρίσκονται under construction...
χτίζουν τις μισογκρεμισμένες πεζούλες, γιά να μην μπει ξαφνικά η θάλασσα μέσα στα σπίτια των ανθρώπων...
όλα από κάτω, οι πεζούλες, ο δρόμος, ήσαν σκαμμένα και κουφαλιασμένα απ' το θαλασσινό νερό...
δεν είχα πει, είναι δυό τρία χρόνια τώρα, ότι είχα  σπηλιές - φωλιές κάτω απ' τον δρόμο!
λίγο ακόμα γιά να βουλιάξει ο δρόμος και τα σπίτια μαζί...
έτσι το αποφάσισαν και στερεώνουν τώρα τα εδάφη. φυσικά, ο Θεός κι η ψυχή τους μονάχα ξέρουν, τι στερεώματα κάνουν... σε λίγα χρόνια θα ξέρουμε κι εμείς...

δεν πρόλαβα να καλοδώ μες τη νύχτα, μα θαρρώ το μουσείο ακόμα κλειστό τόχουν. 
δεν είμαι όμως και σίγουρη... ας μη συγχιστώ απόψε... es avrion, mikremoumozart, kalinyhta...




Πέμπτη 5 Ιουλίου 2018

Και κοίτα τώρα, τι βρήκα ! 

"... άνθρωποι που βαδίζουν μέσα στην έρημο κι έχουνε αταλάντευτα τα θέλω τους!"

Το χει γράψει αυτό ο Γκόρκι !


Γνώριζε άραγε ο θείος μας ο Γκόρκι, τι σκληρή είναι η έρημος!
Γνώριζε άραγε, πόσο ωραία, πόσο μαγική είναι η έρημος;!
Πόσο έρημη είναι η έρημος !












Στιχουργός : Κώστας Τριπολίτης
Συνθέτης : Θάνος Μικρούτσικος

"....................................

Με τρύπια μυαλά γεμάτα φουρκέτες, 
κολλημένη χρόνια 
στις ίδιες κασέτες.

Έχω τον έλεγχο 
των πιο κρυφών κυττάρων σου
του οργασμού, της πείνας σου, 
της μάρκας των τσιγάρων σου."


η παρατήρηση, ένεκα...
η ευτυχής παρατήρηση της λεπτομέρειας, ένεκα...
η ενδελεχής, absolute, αποκλειστική, παθιασμένη, αποσταμένη, θυμωμένη, κουρασμένη, απελπισμένη, τρελή, αποφασισμένη, ερωτευμένη παρατήρηση της λεπτομέρειας.
να στέκεσαι σε μιάν αθέατη μεριά και να παρατηρείς.
δίχως αφή.
με της ψυχής την όραση, τη γεύση των δακρύων, την όσφρηση λαγωνικού ζηλιάρικου, την πείνα γιά κουβέντες του μυαλού, τη δίψα γιά αφή, την εμμονή του χρόνου, την ακοή Μπελίσα και Περλιμπλίν.

τι είν' αυτό που το λένε αγάπη, αν όχι "να στέκεσαι εσύ σε μιάν αθέατη μεριά και να παρατηρείς"... απόλυτα. αποκλειστικά. διάφανα.


"... έχω τον έλεγχο
των πιό κρυφών κυττάρων σου..."

τι στίχος μάλαμα κι αυτός !







Δευτέρα 2 Ιουλίου 2018

Απρόβλεπτο πρωινό, θαλάσσιο μπάνιο νυμερό quatre.
Λιώμα από κούραση όλον αυτόν τον καιρό, δεν έχω μιά στιγμή ελεύθερη γιά τον εαυτό μου, μήτε χρόνο κι αντοχή γιά να κρατήσω μιά σημείωση...
Κάθε βράδυ αργά, τελειώνοντας όλα, πέφτω ξερή κάτω απ' την κούραση.

Θα ρθουν, λέω, καλύτερες μέρες.