Σάββατο 26 Απριλίου 2014



signature
foteini

Πασαπνοάριον 


μοναχικού όρθρου Κυριακής, στην εξοχή της Αττικής.



Πάσα πνοή αινεσάτω τον Κύριον
Κατά τον όρθρο της Κυριακής
Στην Αττική γη

Αινείτε τον Θεόν
Εν τοις όροις του λεκανοπεδίου Αυτού

Αινείτε Αυτόν
Εν στερεώματι του όρους Αιγάλεω
Εν στερεώματι του όρους Υμηττού
Εν στερεώματι του όρους Πάρνηθος και του Πεντελικού όρους, Αυτού.

Αινείτε Αυτόν
Επί τω βράχω του άκρου της πόλεως Αυτού
Αινείτε Αυτόν
Επί ταις μικραίς, βυζαντιναίς εκκλησίαις
Αινείτε Αυτόν
Στα αλειτούργητα, ασβεστωμένα ξωκκλήσια Αυτού

Αινείτε Αυτόν
Κατά το πλήθος της μεγαλωσύνης Αυτού.

Αινείτε τον Κύριον εν τοις πελάγοις,
Μπλέ αργοσαρωνικού, βαθύ μπλέ Αιγαίου

Αινείτε Αυτόν
Εκ των κάβων και των δωρικών στύλων του Ποσειδώνος

Σοι πρέπει ύμνος τω Θεώ

Αινείτε Αυτόν
Πάντες οι άνυδροι χείμαρροι μες στα περβόλια
Αινείτε Αυτόν
Πάσαι αι πικραί δάφναι και αι ελαίαι

Σοι πρέπει ύμνος τω Θεώ.

Αινείτε Αυτόν
Εν ήχω αυθάδικου κρωξίματος καρακάξας, μες τις κληματαριές
Αινείτε Αυτόν
Εν οσμή κοπριάς και ορθρινής πάχνης, στην πεδιάδα των Μεσογείων

Αινείτε Αυτόν
Εν τυμπάνω τζιτζικιού
Και χορώ λιμπελούλας
Αινείτε Αυτόν
Εν χορδαίς τριζονιού
Και συναυλία βατράχων

Τα πρωϊνά της Κυριακής στην Αττική γη
Αινείτε τον Κύριον
εν κυμβάλοις τιτιβισμών φωλιάς χελιδονιών
Αινείτε Αυτόν
Εν κυμβάλοις ευήχοις κυψέλης μελισσών

Πάσα πνοή αινεσάτω τον Κύριον

Αινείτε τον Κύριον εις τους αιθέρας
Εν κυμβάλοις ατάκτου σμήνους σπουργιτιών
Αινείτε Αυτόν εις τα όρη
εν κυμβάλοις αλαλαγμού ουρλιάσματος τσακαλιών
Αινείτε Αυτόν
κατά το πέταγμα των γερακιών

Αινείτε Αυτόν
Εν κραυγή γκιώνη
Αινείτε Αυτόν εν ανθισμένη μυγδαλιά
Αινείτε Αυτόν εν καρπισμένη ροδιά

Αινείτε Αυτόν
Εν τυμπάνω φθινοπωρινής βροχής

Αινείτε Αυτόν
εν χορώ διαττόντων αστέρων
Νύχτα καλοκαιριού
Στον ουρανό της Αττικής γης.

Πάσα πνοή αινεσάτω τον Κύριον
Σοι πρέπει ύμνος τω Θεώ








Πέμπτη 24 Απριλίου 2014



Signature
foteini
Τα πρωϊνά της Μεγάλης Παρασκευής
υπάρχει χρεία
να δοξαστούν οι χαμηλές βρούβες
στα λιβάδια.

Ένας άνθρωπος να σιμώσει
την κίτρινη, θεριεμένη θάλασσα
- που δεν είναι καμωμένη από την ιλύ του Κίτρινου ποταμιού
μήτε είναι καμωμένη από την άμμο του ποταμού Χάϊ – Χε,
μόνο είναι μια κίτρινη θάλασσα, διαβαίνοντας στην ιερή Ελευσίνα,
εκεί όπου η γης σχίζει στα δυό κι ανθίζει.

Ένας άνθρωπος να σιμώσει
το αγριεμένο ετούτο κίτρινο,
να νιώσει τον κραδασμό
- ανεώχθη η γης -
πάνω στα μέλη του σώματός του
- επρόβαλε η λεπτεπίλεπτη ταπεινότητα της θηριώδους βρούβας

Να σιμώσει τον κάμπο ένας άνθρωπος,
να λογαριάσει καθαρά στο νου
την περιοδική νομοτέλεια.
Ύστερα ο άνθρωπος να γευτεί στο στόμα του
την γλύκα της ιερόδουλης άνοιξης.

Τα πρωϊνά της Μεγάλης Παρασκευής
υπάρχει χρεία
κοντά στην Ελευσίνεια, ταπεινή βρούβα
να δοξαστεί ο Εσταυρωμένος Κύριος.









Signature
Foteini
Μουντάδα ο καιρός.
Στους φράχτες άγρια τριαντάφυλλα
και βρούβες πάντα
και σπάρτα.
Όπου          αρχαία γιοφύρια
και                ξεροί χείμαρροι
να                 αγριελιές, ξωκκλήσια
ταξιδέψω      βουνά και κάτω
η                   θάλασσα
Ελλάδα         αχαμνά πεύκα
με                 χοντρές ψιχάλες
πληγώνει     κοράκια τσιμπολογάν ορνούς

Η βροχή δυναμώνει...








Σάββατο 19 Απριλίου 2014

βρέχει καρέκλες.
συγνώμη, όχι καρέκλες... βρέχει πολυθρόνες.
πολυθρόνες στο κεφάλι, νταν !
διαλύθηκαν οι επιτάφιοι, οι παρελάσεις κι οι μούζικες.

όποιος επιτάφιος πρόλαβε, βγήκε από τις δυό το μεσημέρι, ως το απόγευμα.
οι υπόλοιποι καθώς κι η μεγάλη παρέλαση με τσου Αμλέτους και τσι μπάντες, ακυρώθηκαν.

χοντρό παλτό, πλεχτό κασκόλ, ζεστό παντελόνι, ομπρέλα και παπούτσια μαλακό σουέτ.
το νερό έφτασε ως το κόκκαλο.
πού πας, κορίτσι μου, με παπούτσια μαλακό σουέτ ; 
άσχετη, πάνε με μαλακό σουέτ στα highlands ?







Τρίτη 15 Απριλίου 2014


Δευτέρα απομεσήμερο στο Χαλάντρι,
πόσους συνάντησα !
συνεργάτες μιάς εικοσιπενταετίας, συντρόφους σε εύκολα και σε πολύ δύσκολα, και σε παρα πολύ δύσκολα, άντρες και γυναίκες που έζησα μαζί τους, δούλεψα καθημερινά μαζί τους, αγωνίστηκα μαζί τους, τους υπερασπίστηκα, μοιραστήκαμε πράγματα μέσα στα χρόνια με κάθε έναν από αυτούς χωριστά, συμφώνησα μαζί τους, διεφώνησα, διασκέδασα, χάρηκα, θύμωσα, μάλωσα, φίλιωσα, εν νόησα, ωρίμασα μαζί τους.
με κάποιους απ' αυτούς, τρώμε ακόμα ψωμί κι αλάτι...
σχέσεις εμπιστοσύνης...
πόση χαρά μου δίνει αυτή η εμπιστοσύνη !
κι οι ανοιχτές αγκαλιές τους...
σαν ένα τείχος προστασίας μου μοιάζει.






Δευτέρα 14 Απριλίου 2014


αυτό το τόσο ρεαλιστικό και τόσο απελπισμένο 
και τόσο παρακλητικό - σαν προσευχή - ποίημα του Paul FORT
το είχα πρωτοδιαβάσει στο βιβλίο του Παλαμά
"Γράμματα στη Ραχήλ"




Il faut nous aimer sur terre,
il faut nous aimer vivants

Ne crois pas au cimetière
il faut nous aimer avant.

Ta poussière et ma poussière
deviendront le gré des vents



αν θυμάμαι σωστά, στο βιβλίο του Παλαμά, η τελευταία πρόταση ήταν :
"deviendront le jouet des vents", μπορεί όμως να το θυμάμαι και λάθος...

το δημοσιεύω με μιά βδομάδα καθυστέρηση - γιά λόγους τακτ.



άνθισαν οι πασχαλιές.
έκοψα δυό κλαδάκια και μοσχοβόλησε ο τόπος !







Σάββατο 12 Απριλίου 2014


η εβδομάδα των Παθών σα να ήταν αυτή !

4ος σήμερα, έφυγε κι ο Γιάννης.
παιδεύτηκε γιά καιρό. έπρεπε να ξεκουραστεί...
έχω πάντα πολύ ισχυρή την άποψη ότι ο άνθρωπος δεν πρέπει να παιδεύεται !
πρέπει να φεύγει απ' τη ζωή ήσυχα και αβασάνιστα...

με τον Γιάννη είμαστε πολλά χρόνια συνάδελφοι και συνεργάτες.
θα είναι ίσως πριν 12-13 χρόνια, που κάναμε μαζί μιά εκπαίδευση, στο Παρίσι.
από τότε, θυμόμαστε συχνά και γελούσαμε, δυό πράγματα :

γιά να μας "περιποιηθούν" οι Γάλλοι, μιά μέρα μας προσέφεραν μιάν εκλεκτή τους λιχουδιά.
ένα πιάτο με φρέσκο αίμα, μέσα στο οποίο υπήρχε συκώτι χήνας, σχεδόν ολότελα ωμό.

στεκόμαστε στην αρχή και το κοιτούσαμε αμήχανα, στέκονταν κι αυτοί και περίμεναν να φάμε το ωμό συκώτι τους...
εμείς, ντρεπόμαστε να δώσουμε πίσω τα πιάτα μας άγγιχτα, αλλά φυσικά, άγγιχτα τους τα επιστρέψαμε!

στο ίδιο ταξίδι, απ' το πρώτο βράδυ που μαζευτήκαμε μέσα, θέλαμε να παίξουμε χαρτιά, μιάς και δεν είμασταν κι οι δυό του νωρίς ύπνου.
δεν είχαμε όμως μαζί μας τράπουλες κι ούτε μέναμε στο κέντρο, ώστε να βγούμε έξω μες τη νύχτα, γιά να βρούμε τράπουλα...
γιά καλή μας τύχη, υπήρχε στο ισόγειο του κτιρίου ένα μηχάνημα - όπως αυτά που ρίχνεις κέρμα και σου βγάζουν καφέ, πορτοκαλάδα, νερό κ.τ.λ.-, που όμως εκείνο, εκτός από πορτοκαλάδες, έριχνες κέρμα και σου έβγαζε τράπουλες.
πήραμε λοιπόν δυό τράπουλες, που έπειτα μου τις χάρισε και τις έχω ακόμα, και κάθε βράδυ το ρίχναμε στην μπιρίμπα.
τις πιό πολλές φορές με κέρδιζε, ε, καμιά φορά κέρδιζα κι εγώ, αλλά ένα βράδυ θυμάμαι, μου πήρε τα σώβρακα ! με διέλυσε. με κατετρόπωσε. η χειρότερη της ζωής μου μπιρίμπα.

ας είσαι καλά, φίλε μου, όπου είσαι !
ξεκουράσου !
τέλειωσε η ταλαιπώρια.
ξεκουράσου !






Πέμπτη 10 Απριλίου 2014


τρίτωσε !
ίσως και να ξέρει ο λαός τι λέει...
μέσα σε λίγες μέρες, τρείς.
40 χρονώ, 50 κι 90.

η 90 ήταν αίμα μου, αλλά, πάλι ο λαός ξέρει τι λέει, όταν η σειρά κρατιέται, είναι φυσιολογικό, δεν πειράζει...
τα 40 και τα 50 είναι εντελώς εκτός σειράς... πονάνε... είναι αφύσικο... 
τα 90 είναι στη σειρά τους.
χρόνια στη σειρά σαν στρατιωτάκια. κοντά ένας αιώνας !
κοκέτικος αιώνας, ναζιάρικος και κακομαθημένος, αλλά πάντως, αιώνας.


καθίσαμε όλοι γύρω στο τραπέζι, παιδιά, ανήψια, ξαδέρφια, μικρανήψια,
και πάλι σαν ο λαός το θέλει, ήπιαμε ένα μοσχάτο κρασάκι, γιά κατευώδιο στα 90 χρόνια που έφυγαν...
κι είπαμε αστεία, κι ανέκδοτα, κι είχαμε γέλια και παιχνίδια παιδιών, κι άλλα γέλια, σαν να μην ήταν κατευώδιο, αλλά σαν γιορτή νάταν.
γιορτή, διότι κρατήθηκε η σειρά...

 και φυσικά, της γειτονιάς μας ο τρελός, εγώ η ιδία,

 Πάει στις κηδείες και γελάει,
στα γεννητούρια πάει και κλαίει,
κι όλα ανάποδα τα λέει,
κι όλα ανάποδα τα λέει.









Σάββατο 5 Απριλίου 2014



μονάχα κούραση.
κούραση πάνω στην κούραση.
τίποτε άλλο.

Τετάρτη 2 Απριλίου 2014


είναι βέβαιον  ότι scripta manent ? !



πάντα δυσκολεύομαι να πιστέψω, πως είναι έτσι οι άνθρωποι ...
με ενοχλεί. με ξαφνιάζει.
παρ' όλο που έχω φάει στη ζωή πολλές χλαπάτσες, και διόλου άμαθη δεν είμαι από ανθρώπους, μου φαίνεται απίστευτο όταν το συναντώ !

με δυό λόγια :
ένας περί πολλού (και συμπαθής) ποιητής έγραψε προχτές ένα καλό άρθρο,
με το οποίο κατακεραύνωνε κάποιον "λόγιο" ,
ο οποίος πρόσφατα, στην σπουδή του να αναμειχθεί με την πολιτική
έκανε απαράδεκτα προκλητικές δηλώσεις, γιά θέματα εθνικά.

ο συμπαθής ποιητής, με ευγένεια τρόπου μεν, αλλά με λόγον οξύ, επέρασε τον πολιτευτή γενεές δεκατέσσερις...
πού σε πονεί και πού σε σφάζει ! κι έξω απ' τα δόντια !


τι, ότι τον βλέπει να βουλιάζει, του είπε, για μια ακόμη φορά τα τελευταία δεκαπέντε-είκοσι χρόνια, ίδια με μαθητή της Ρεπούση θαρρείς, μες στη ρηχότητα του βαλκάνιου βάλτου...

τι, ότι έχει άρνηση φαρμακωμένη και φαρμακερή, του είπε, σε αποστροφή απέναντι σε ό,τι πιο οικείο και δικό, σε άκριτη έξαρση του δυτικότροπου Άλλου...

 τι, ότι έχει μονομέρειες, ιδεοληψίες, στρεβλώσεις, μισές αλήθειες που του σαρακοτρώνε το πρόσωπο, του έγραψε...

τι, ότι δείχνει το χάσμα το απόλυτο, την αποξένωση που χωρίζει τους ασθενικούς πια αστούς διανοουμένους μας από το λαϊκό αίσθημα και τις συλλογικές μας ανάγκες, του έγραψε...

 τι, ότι κατέφυγε σε κριτικισμό της δεκάρας, του έγραψε...

τι, ότι κουνάει τον δείκτη του στο πόπολο αφ' υψηλού, σαν Αρσακειώτισσα δασκάλα, του έγραψε...

τι, ότι διδάσκει στον λαό την αυτοπεριφρόνηση, του έγραψε... 

όλα αυτά τα διαβάσαμε τόσοι άνθρωποι, τα σημειώσαμε, τα κουβεντιάσαμε, τα ευχαριστηθήκαμε.

όμως αυτά τα scripta, δεν υπάρχουν πιά !
ανύπαρκτα, ως σαν να μην εγράφησαν ποτέ, από κανέναν, προς κανέναν !

δες, βρε παιδί μου, ένα πράγμα...
αν δεν το είχαμε αντιγράψει και σχολιάσει αυτό το άρθρο, μπορεί και να νομίζαμε πως παραλογιάσαμε...
πως τα φανταστήκαμε... πως τα βγάλαμε απ' το μυαλό μας...
ότι ο ποιητής δεν εξεσπάθωσε κατά του πολιτευτή...


καλά το είπα χτες ξανά, ότι τα παντα ρει μέσα στο διαδίκτυο, κι ότι το όλον σύστημα δεν είναι αξιόπιστο !
απόψε, όχι μονάχα δεν υπάρχει στο διαδίκτυο αυτό το άρθρο, αλλά ούτε υποψία πως γράφτηκε, δεν υπάρχει !
πουθενά ! μήτε στα αποθηκευμένα της google, μήτε στο site όπου βρισκόταν, μήτε στο λήμμα που αποθήκευσα, που- θε- νά, λέμε !
άνοιξε η γης και το κατάπιε ...


κι αναρωτιέμαι, τι μπορεί να εξαφανίσει το άρθρο ενός ποιητή ; !
ποιά ανθρώπινη παρέμβαση ; ή, ποιό αλισβερίσι ; ή, ποιός φόβος ;
αναρωτιέμαι.
και με πειράζει. με πειράζει πολύ.

εσύ, που στο ίδιο αυτό το άρθρο αναφέρεις τον Κάλβο, 
μου εφάνηκε σαν να ξέχασες το "θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία"... 

ειδικά οι ποιητές.

"Μας πήρε το ποτάμι
 μας πήρε ο ποταμός..."
δημοτικό



με τιμή