Δευτέρα 31 Μαρτίου 2014


Την αφήγηση του Κολοκοτρώνη την είχα διαβάσει ανάμεσα στα δεκαπέντε και στα τριάντα μου, δεν θυμάμαι πότε...
τότε που ρούφαγα, σαν τρελή, τις βιβλιοθήκες.
" Φύσα, ρούφα, τράβα τονε..."
λίγο η γλώσσα του, λίγο η σύνταξη, λίγο τότε η α πειρία η δική μου, η α γνωσία μου και η α σχετοσύνη μου, λίγο είχα καταλάβει τι έλεγε, γι αυτό και λίγο μου άρεσε...

τώρα τα κάνω λιώμα.
ό, τι συνέβηκε και με τον Όμηρο...
διαβάζω αρκετές φορές την κάθε παράγραφο, κρατάω δίπλα σημειώσεις, συμπεράσματα, κύρια σημεία, ερωτηματικά που είχα μέσα απ' τα χρόνια, μαρκάρω ένα - ένα τα θέματα , ονοματίζω τα ζητήματα που προκύπτουν, είτε έχουν να κάνουν με την ίδια ιστορία, είτε με το  ιστόρημα, π.χ. την γλώσσα, τους ιδιωματισμούς κ.τ.λ.

όχι, πως τώρα τα καταλαβαίνω όλα...
το απολαμβάνω όμως.











Τρίτη 25 Μαρτίου 2014


τα βιβλία είναι καλύτερα από την νέα, εξελιγμένη, διαδικτυακή τεχνολογία.
παρ' όλο που φυσικά αναγνωρίζω (και χρησιμοποιώ) τα θεία δώρα της πρόσβασης στην παγκόσμια γνώση μέσω της τεχνολογίας , είμαι εντούτοις πεπεισμένη γιά την υπεροχή των βιβλίων, τουλάχιστον ως προς ορισμένες παραμέτρους, γιά παράδειγμα ως προς την αξιοπιστία και την σταθερότητά τους...

πώς να πω ; μπορεί κανείς να τους έχει μεγαλύτερη εμπιστοσύνη...
ένα βιβλίο το κρατάς σταθερά στο χέρι σου και ευτυχώς δεν μπορεί κανείς κερατάς αξιωματούχος να του δώσει εντολή να σου αλλάξει μες τις σελίδες του πράγματα ή να μην σου εμφανίσει πράγματα ή να δώσει εντολή σε δορυφόρο να σου αποκρύψει τυπωμένα με μελάνι πράγματα...
(λέμε τώρα...)

δεν μπορεί κανείς να κάνει τέτοια παρέμβαση σε δικό σου βιβλίο, που κρατάς στα χέρια σου, πιστέψτε με...

τέλος πάντων, τις τελευταίες μέρες έχω κάποιον εκνευρισμό σχετικά με την λειτουργία του διαδικτύου.

εμένα, αδερφέ, μου αρέσουν οι χάρτες !
μου αρέσει να κοιτάζω χάρτες , να ψάχνω και να βρίσκω απάνω διάφορα πράγματα.

όταν μπαίνουμε στην αληθινά σπουδαία εφαρμογή google earth , δεν πρέπει πάντα να μπορούμε να έχουμε πρόσβαση σε όποιο μέρος του πλανήτη θέλουμε ;
και δεν οφείλει το μέσον, γιά να είναι αξιόπιστο, να εμφανίζει πάντα με τον ίδιο τρόπο τα πράγματα ;
θέλω να πω, είναι θεμιτό πάνω στον χάρτη άλλοτε να εμφανίζονται κάποιοι τόποι (κι ό, τι έχουν πάνω τους...) κι άλλοτε να εξαφανίζονται ;
ή, λόγου χάριν, μπορείς να κατεβάζεις στο διαδίκτυο χάρτες, που, ας πούμε, ξαφνικά δεν ανταποκρίνονται;!
ξαφνικά δεν προβάλλονται, δεν μεγαλώνουν, δεν μικραίνουν, δεν... , μόνο στέκονται μικρούληδες, ακίνητοι ; !

θα μου πεις "τι είναι τώρα αυτό το κόλλημα με τους χάρτες ;"

το κόλλημά μου, δεν είναι ακριβώς με τους χάρτες...
μόνο είναι, με αυτούς που έχουν κάποιαν εξουσία στα χέρια τους και προσπαθούν να χειραγωγήσουν πληθυσμούς...

και ο νοών νοείτω...

χαρτί λοιπόν !
τελικά, άνοιξα απλά πάνω στον πάγκο μου τον τόμο του παγκόσμιου άτλαντα.
στις σελίδες "Ινδικός ωκεανός"

όλα φαίνονται ξεκάθαρα.
Δυτικά η Αφρική.
η Ερυθρά θάλασσα.
τα Εμιράτα και πιό πάνω η Σ. Αραβία.
ο Κόλπος.
βόρεια το Πακιστάν.
η Ινδία.
βορειοανατολικά η Ινδονησία. πιό βόρεια Μαλαισία, Καμπότζη, Βιετνάμ, Θάλασσα της Κίνας.
ανατολικά η Αυστραλία - βρίσκω την λεκάνη του Περθ.
δυτικά απ' την Αυστραλία, μέσα στον Ινδικό, η τεράστια ράχη - ραχοκοκκαλιά, που διασχίζει κάθετα τον ωκεανό, σχεδόν ως τον κόλπο της Βεγγάλης.
 και λίγο ακόμα δυτικότερα, τα Βρετανικά Εδάφη, με την ατόλλη - κοραλλιογενή παράδεισο - ονομαστή βάση πάνω τους (το απόλυτο φρούριο στο κέντρο του Ινδικού Ωκεανού).
εδώ, στα ανατολικά βρίσκεται ο δρόμος του πετρελαίου (και του εμπορίου), προς την Κίνα.
θαλάσσιοι κι εναέριοι δρόμοι, δρόμοι υπό υψηλήν εποπτεία φυσικά...

ως εδώ.

και άει σιχτίρ.

και πάντα ο νοών νοείτω...









  

Τετάρτη 19 Μαρτίου 2014


ο υπέροχος Pinter !

και το 
Pinterish, Pinteresque
ερευνητικό του κοίταγμα !
  

έτσι κι αλλιώς τον λατρεύω.
αυτόν και το θέατρό του, αυτόν τον καθρέφτη του μέσα και του έξω κόσμου,
κι αυτήν την τρέλα, την burlesque, ευφυή, χαρούμενη absurdite του, που στο τέλος όμως μπορεί και να πονάει...


ανύπαρκτος (?) μύθος
ανυπαρξία (?) ουσίας
ανυπαρξία (?) επικοινωνίας
ανυπαρξία (?) επαφής
ανυπαρξία (?) απαντήσεων

υπαρκτοί - πραγματικοί πόθοι και τραύματα, που ακολουθούν όμως υπόγεια διαδρομή...

η υπόγεια διαδρομή , σε καμία περίπτωση δεν δηλώνει την ανυπαρξία διαδρομής !
απλά, εσύ ο μετέχων, έχεις έργο να κάμεις κάτω εκεί στα υπόγεια... καλείσαι να σκάψεις. ενίοτε πολύ βαθειά...

η αναζήτηση είναι το βασικό ένστικτο - κίνητρο της προσπάθειας.

 απολαυστικά chuchotements, ασυνταξία λόγου, κομπιάσματα, αλαμπουρνέζικα και κουβέντες που μοιάζουν άλλα ντ' άλλα,
μιά τόσο έντεχνα σχεδιασμένη και δουλεμένη εκφορά του μη ρητού, που κραυγάζει...

ο αγαπημένος Pinter
και το ψάξιμο μιάς δικής μας realite, μέσα από την τέχνη.




αυτά τα λίγα,
με αφορμή
ΤΗΝ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ
του "Επιστάτη"
που είδα απόψε.












Τρίτη 18 Μαρτίου 2014


μόλις κατεβρόχθησα ασύστολα μιά πλόκληρη πλάκα crunch !
την αγόρασα από ένα περίπτερο στην πλατεία Βικτωρίας και σ' όλον τον δρόμο με το metro ως να φτάσω σπίτι, ονειρευόμουνα τη στιγμή που θα πάταγα την πρώτη δαγκωνιά.
φτωχά μου όνειρα !

κατά τα άλλα, είδα απόψε μιά παράσταση, όχι πολύ του γούστου μου.
το έργο, τουλάχιστον σε όλο το πρώτο μέρος του, μου φάνηκε εντελώς άνευρο και χλιαρά δεμένο.
το δεύτερο μέρος ήταν κάπως καλύτερο από κείμενο, μα μου φάνηκε κι αυτό σκηνοθετικά πολύ στυλιζαρισμένο.
τέλος, δεν είμαι και κανένας ειδικός, μπορεί να κάνω και λάθος , εξάλλου καθόλου δεν μετάνοιωσα που είδα δυό πρωταγωνίστριες, τόσο καλές ηθοποιούς. 

κατά τα άλλα, η ελπίδα μου αδιαλείπτως πορεύεται μέσα από μιά αλληλουχία αριθμών,
που η αποκλειστική τους όμως λογική δεν ταιριάζει με τίποτα από όσα γνωρίζω.
ή μήπως δεν γνωρίζω ;;;











Δευτέρα 17 Μαρτίου 2014

photo 17/3/14

κάθε φορά που τραβάω παρόμοια φωτογραφία, θέλω να την δημοσιεύω, γιατί δεν μπορώ να κοιτάζω μονάχη μου τέτοια ομορφιά ...
κάλλος !
αυτή εδώ είναι μιά από τις ομορφιές του κόσμου!
έτσι να απλώσεις το χέρι σου, την άγγιξες !








Σάββατο 15 Μαρτίου 2014


έχω πάλι τα ίδια ερωτηματικά...


.
 από το ΑΤΙΤΛΟ ΕΡΓΟ του :

"ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ :
.............................
Ο θεατής είναι ήσυχος γιατί ξέρει ότι το έργο δε θα τον θίξει. Τι ωραία που θα ήταν όμως αν τον φώναζαν στο σανίδι και τον έβαζαν να μιλήσει, κι ο ήλιος της σκηνής να του καιγε το χλωμό, παγιδευμένο του πρόσωπο !
.
(σημείωσή μου : ο θεατής στη σέντρα !)
.
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ :
Δεν είμαστε στο θέατρο. Γιατί θα ρθούνε να γκρεμίσουν τις πόρτες. Και τότε θα λυτρωθούμε όλοι. Μέσα εδώ επικρατεί μιά φοβερή ατμόσφαιρα ψευτιάς, και τα πρόσωπα των έργων δεν λένε τίποτα περισσότερο απ' όσα θα μπορούσαν να ειπωθούν φανερά, μπροστά σε λεπταίσθητες δεσποινίδες. Την πραγματική τους αγωνία όμως δεν την λένε.
Γι αυτό δεν θέλω ηθοποιούς, αλλά άντρες από σάρκα και γυναίκες από σάρκα."
.
.



γιά ένα πείραμα πρόκειται
και γιά μιά πολύ προχωρημένη θεατρική ματιά...
σε τι άραγε θα οδηγούσε, αν προλάβαινε ο ποιητής να αποτελειώσει το έργο και την ιδέα του  ;


.






Δευτέρα 10 Μαρτίου 2014


χτες Κυριακή,
ξεκίνησε η Ιεροτελεστία της Άνοιξης 
- Le Sacre du Printemps


δεν μου αρέσει όμως ο Stravinsky...

προτιμώ φυσικά τον Strauss, 


 
χτες Κυριακή,
ξεκίνησε η ιεροτελεστία της άνοιξης !
η επικονίαση !

όλα τριγύρω γίνονται κίτρινα. τα πεύκα τινάζουν διαρκώς κίτρινη γύρη. ασταμάτητα.
δεν τολμάς , απ' το σύννεφο της σκόνης, να βγεις στο μπαλκόνι...

αυτό θα κρατήσει περίπου γιά 20 μέρες.










Σάββατο 8 Μαρτίου 2014


"αχ μαχαίρι μαύρο,
μαυρομάνικο"

μιά φορά ήμουνα σ' ένα χωριό.
πλινθόκτιστο χωριό. τα σπίτια ήσαν καμωμένα από χωμάτινους πλίνθους. έτσι, και το χρώμα του χωριού ήταν όλο στο χρώμα της λάσπης.
γύρω κι όσο έφτανε το μάτι απλωνόταν η έρημος. άμμος παχιά, καφετιά κι εκείνη. λόφοι χαμηλοί και ισιάδες ατελείωτες, ως τον ορίζοντα. το πρωί και το μεσημέρι, με το φως του ήλιου γίνονταν όλα γύρω χρυσαφιά. καφετιά το απόγευμα. το βράδυ κανένα φως, πουθενά.

στην άλλη άκρη του χωριού ήταν το μικρό μπακάλικο.
εγώ δεν χρειαζόμουνα τίποτα απ' το μπακάλικο, πήγαινα όμως καμιά φορά τα απογεύματα, ίσα - ίσα  γιά να ιδώ τον γέροντα με το μαχαίρι.
γιά να ακριβολογώ, δεν ήταν ακριβώς μαχαίρι αυτό που έφερε πάνω του ο γέρος. ήταν κάτι τις, ανάμεσα σε σπαθί και σε μαχαίρι.
το είχε κρεμασμένο στο ζωνάρι του.
ήταν ένα μακρύ μαχαίρι σα σπαθί, γυριστό, σε σχήμα ημικύκλιου.
η λαβή του ήταν ασημένια. κι είχε απάνω του πετράδια.
σκέφτομαι, ότι τότε ήμουν κορίτσι και δεν είχα την ωριμότητα να περιεργαστώ καλύτερα αυτό το μαχαίρι.
έτσι κι αλλιώς όμως, ο γέρος δεν θα μου επέτρεπε κι όλα να τον πλησιάσω...
έχω μπροστά στα μάτια μου και θυμάμαι καθαρά τα πετράδια. ένα πράσινο κι ένα κόκκινο. σμαράγδι θά ταν και ρουμπίνι. ούτε λόγος γιά πέτρες faux! ζωντανά ήσαν, ολοζώντανα !
κι ο γέρος, δεν ξέρω από πού να κατέβαινε... απ' αυτό το χωριό νάταν ; ερχόταν απ' τις τέντες, πίσω απ' τους αμμόλοφους ; ποιός να ξέρει ;





  

 

Σάββατο 1 Μαρτίου 2014

nature



έτοιμα είναι τα πεύκα.
φούσκωσαν.
οι κορφές ετοίμασαν την γύρη.
σε λίγο, θα αρχίσουν να την τινάζουν ολούθε, με το πρώτο, ανεπαίσθητο φύσημα του αέρα.
και βρέχει, βρέχει συνέχεια.
ωραία είν' η βροχή...
εσί , μικρέμουμότσαρτ, γνωρίζεις πόσο πολύ μου αρέσει η βροχή...
ΑΝ δεν κοιμούνταν άνθρωποι στον δρόμο...