Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2011

.
κοιμούνται όλοι - μέσα στην κιβωτό του Νώε...
ξάπλωσα κουρασμένη χτες βράδυ, η ώρα κόντευε δώδεκα, με πλήρη τεχνολογική εξάρτηση, καλώδια, βιβλία κ.τ.λ.
(μα, σαν να μην ήμουν καν εκεί...)
όπου άκουσα φωνές, άνοιξε η πόρτα κι ήρθαν μεσονύχτια επίσκεψη τα παιδιά.
ήρθαν γύρω - γύρω στο κρεββάτι, με φίλησαν κι έπειτα τους ξαπόστειλα...
όλη νύχτα άκουγα απ' την κουζίνα ατέλειωτες κουβέντες και ντούγκου - ντούγκου τα πιάτα,
κι όταν σηκώθηκα το πρωί κατάλαβα ότι παιδιά, σκυλιά, κοιμούνται όλοι αποσταμένοι, μέσα στην κιβωτό του Νώε...
σκέφτομαι, πως κι η μάνα μου μας άντεχε, τα παιδιά με όλους τους φίλους, τις παρέες μας, μέρα - νύχτα, ανοιχτό συνέχεια ήταν το πατρικό μας σπίτι.
πού να πάνε κι αυτά ;...
ακόμα κι οι δρόμοι, αφιλόξενοι κι απαίσιοι έχουν γίνει...
άστα λοιπόν να κοιμούνται όλα, προστατευμένα στην κιβωτό του Νώε...

Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου 2011

.

Όταν είσαι υγιής, δεν σκέφτεσαι ότι μπορεί να σε βρει το κακό.

Δε λες «αυτό, μπορεί να συμβεί και σε μένα».

Δεν πάει ο νους σου στο κακό και είναι φυσιολογικό το να μην πηγαίνει...

Όταν είσαι υγιής, απλώς ζεις. Αυτό είναι το φυσιολογικό της ζωής, το να ζεις.

Να κοιμάσαι όταν νυστάζεις, να ξυπνάς όταν δεν χρειάζεσαι άλλον ύπνο,

να εργάζεσαι για να κερδίσεις το ψωμί της κάθε ημέρας,

να οργώνεις τη γη, να φυτεύεις το σπόρο,

να διαχειρίζεσαι τη θάλασσα με τους καρπούς της,

να φροντίζεις στα νοσοκομεία την υγεία των ανθρώπων με τα βάσανά της,

να υπηρετείς με στέρηση κι αφοσιωμένα τις τέχνες,

να δείχνεις στους ανθρώπους τη γραφή και την ανάγνωση,

να φροντίζεις τα ζώα,

να διοικείς με συνείδηση όπου χρειάζεται,

να εφευρίσκεις,

να ενημερώνεις τον κόσμο,

να συναναστρέφεσαι άλλους ανθρώπους,

να τους αγαπάς, να δουλεύεις γι αυτούς,

να σκέφτεσαι το Θεό,

να σκέφτεσαι ποιό είναι το καλό και ποιό είναι το κακό,

να διαβάζεις ή απλά να ακούς αυτό που άλλοι άνθρωποι σκέφτηκαν ή έζησαν,

να γεννάς με ωδίνες,

να μεγαλώνεις παιδιά,

να ερωτεύεσαι, να έχεις ανάγκη την ψυχή του άλλου και το άλλο σώμα,

να χαίρεσαι,

να θλίβεσαι,

να ελπίζεις,

να προσπαθείς,

να μάχεσαι,

τέτοιο θεϊκό πράγμα είναι η ζωή, που σε παίρνει και σε συνεπαίρνει και δε σ’ αφήνει να σκεφτείς το κακό, την αρρώστια και το θάνατο.

Όταν είσαι υγιής,

σου αρέσει να παίζεις, να τρέχεις, να βαδίζεις, να μιλάς, να γελάς, να κολυμπάς, να σκαρφαλώνεις, να φιλάς, να δίνεσαι, σου αρέσει να κλαις, να παραπονιέσαι, να προκαλείς, να θυμώνεις, να ερωτεύεσαι, να χαϊδεύεις, να μαλώνεις, να αγωνίζεσαι, να ζεις, να αναπνέεις, να ζεις, να εκπνέεις, να ζεις, να ακούς, να κοιτάζεις, να νιώθεις. Να σκέπτεσαι. Να νοιώθεις.

Όταν είσαι υγιής, δεν πάει ο νους σου στο κακό.

Ακούς το κακό που βρίσκει τον διπλανό σου και τον συμπονάς. Αληθινά λυπάσαι.

Μα εσύ, νοιώθεις δυνατός και άτρωτος. Εσύ, νοιώθεις τυχερός κι ωραίος. Νοιώθεις μάχιμος. Υγιής. Δυό χέρια, δυό πόδια, στέρνο γερό, καρδιά γερή, ανθεκτική νεφραμιά, μάτια, ακοή, αίμα που τρέχει σε δυνατές φλέβες.

Το βάσανο που βρίσκει τον διπλανό σου, σε αγγίζει για λίγες στιγμές, για λίγες ώρες ή για μέρες.

Δε θα μπορούσε να είναι αλλιώς… Θα ήταν αφύσικο να είναι αλλιώς.

Σε συνεπαίρνει η ζωή, τη βάζεις κάτω και την ξεζουμάς. Τέλος. Ζεις. Τη βάζεις κάτω και την ξεζουμάς. Αυτό είναι «ζω».

Κι έτσι, είμαστε ανίκανοι οι άνθρωποι, να συλλογιστούμε τον παράγοντα «τύχη», που μπορεί από μια στιγμή σε άλλη να ανατρέψει τη δύναμή μας. Την κανονικότητά μας. Τη ζωή μας.

Λογικά ανίκανοι. Εντελώς φυσικά και φυσιολογικά ανίκανοι να φανταστούμε, να υπολογίσουμε ή να γνωρίσουμε εκ των προτέρων, τον παράγοντα «αρνητική τύχη».

H γνώση αυτή, θα ήταν αβάσταχτα επώδυνη.

.

.

.

.

.

.



Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2011

.
έφτιαξα πιροσκί.
είναι δύσκολο στ' αλήθεια, να κρατήσεις μιά δίαιτα ...
.
ήρθε η Ιωάννα. μιλήσαμε χαμηλόφωνα, όπως πάντα τα νέα μας, οι δυό μας.
.
καληνύχταμικρέμουμότσαρτ
.
.
.
.
.

Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου 2011

.
δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων σήμερα,
πρόκοψα κι έφτιαξα γιορτινά γλυκά.
το θέλουν τα παιδιά, δεν το ζητάν φυσικά, μα ξέρω πως το περιμένουν... μπορούσα δεν μπορούσα ζορίστηκα και τα φτιαξα.
τώρα στέκω εδώ, κρυώνει το αίμα μου, τα χέρια, τα πόδια μου.
έχω όρεξη να χύσω έναν τόνο δάκρυα, μα δεν το κάνω. τα ξαναστρέφω μέσα.
το απόγευμα είδα γιά τριακοσιοστή φορά την Μαίρη Πόππινς.
σε λιγάκι, πάμε γιά ύπνο, μικρέμουμότσαρτ.
.
.
.
.
.

Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2011

.
Σάββατο, όλο το πρωί τριγύρισα ξέγνοιαστα με την Αννούλα. ήπιαμε μιά ζεστή σοκολάτα. με τις ώρες μέσα στον Ευριπίδη, χόρτασε το μάτι μου νέους τίτλους βιβλίων (και παλιούς).
σχετικά εορταστική έξω η ατμόσφαιρα, ο κόσμος αντέχει ακόμα και ζει με αξιοπρέπεια.
σα να έχει αρχίσει να αναπτύσσεται και ευρύτερα μιά αλληλεγγύη... έτσι καταλαβαίνω, από κουβέντες κι από εικόνες που βλέπω.
χτες που περπάτησα αρκετά στο δρόμο και στην αγορά, συνάντησα πολύ κόσμο γνωστό. πολλούς...
με ενθαρρύνει η αγάπη των ανθρώπων. κι η εμπιστοσύνη τους.
ειδικά όταν συναντώ μαθητές, μ' αγκαλιάζουν, μου λεν γιά τη ζωή τους... χτες μου παν και πράγματα που με συγκίνησαν...
είναι σαν μιά τονωτική ένεση όλο αυτό...
.
.
είμαι ευχαριστημένη που τελείωσα με τις στίβες μου.
κάθε σημείωση είναι στη θέση της και ξέρω πού μπορώ να την βρω.
κάθε βιβλίο είναι στη θέση του και ξέρω πού μπορώ να το βρω.
ήσυχα όλα, ταξινομημένα, τακτοποιημένα. τίποτα κατάχαμα.
φυσικά, υπάρχουν ακόμα πράγματα γιά ξεκαθάρισμα, μα τίποτα πιά δεν είναι μες τη μέση...
.
από βδομάδα, συν Θεώ, θα ανοίξω πάνω στο τραπέζι τη Βυζαντινή ιστορία, τον Ηρόδοτο, τον Θουκυδίδη και τη Βίβλο.
όπου κάτσει του μυαλού και της ψυχής μου η μπίλια...
έχω να φτιάξω και σημειώσεις γιά ελληνική γλώσσα...
.
φυσικά δεν έφτιαξα τίποτα χριστουγεννιάτικο εφέτος. μήτε γλυκά, μήτε μελομακάρονα, μήτε κουραμπιέδες, τίποτα...
αν έχω καλύτερη διάθεση, ίσως την άλλη βδομάδα. δεν θέλω να πιέζομαι κι άλλο.
.
σήμερα είναι Χριστούγεννα, μικρέμουμότσαρτ .
.
τα cantiques που μου μάθαινε η Τζούλυ από μικρή, αυτά τα ίδια, adeste fideles, minuit chretiens, τα μάθαινα κάθε χρόνο στα παιδιά και τα τραγουδούσαν στη χριστουγεννιάτικη γιορτή...
μιά χρονιά, η Κατερίνα ήταν έγκυος στην Τίλντα, πήγαμε και τ' ακούσαμε τα μεσάνυχτα στον καθεδρικό ναό του Würzburg. μαγικό ήταν !
τα κατέβασα απόψε και τ΄ακούω.
.
Κυριακή ολημέρα, θ' αφίσω να με περιποιηθούν.
το χρειάζομαι.
.
.
.
.
.
.

Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 2011

.
τα Χριστούγεννα της πριγκίπισσας
.

.
.

.
.
.
.
.

Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου 2011

.
μία
και σήμερα
.
.
.
.
.

Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2011

.
το χάραμα, ανάμεσα έξι με εξήμιση ξέσπασε καταιγίδα. μπόρα και χαλάζι. πλημμύρισε η γης.
άκουγα το νερό, το νερό που ξέρω, να πέφτει ασταμάτητα.
κι απ' το πρωί, η βροχή λέει σιγανά εκείνο το τραγούδι.
.
το ημερολόγιο Χριστουγέννων
δείχνει δυό μέρες γιά τα Χριστούγεννα...
γιά φαντάσου !
.
.
.
.

Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2011

.
χάζεψα σήμερα την εξαίρετη πραμάτεια, που πουλάει ο Ιανός στο golden.
κάθε φορά που έτυχε να βρίσκομαι εκεί, άφισα ένα μέρος της καρδιάς μου στις καταπληκτικές - καλλιτεχνικές εκδόσεις !
η κορύφωση στην αισθητική των εκδόσεων ! πληρώνουν χορηγοί γιά να τυπωθούν έτσι αυτά τα βιβλία, έστω χορηγοί, μα το αποτέλεσμα αξίζει αληθινά τον κόπο !
.
πάμε νωρίς απόψε γιά ύπνο,
ακριβέμουμότσαρτ.
.
.
.
.
.
.

Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2011

.
μου αρέσει που χειμωνιάζει,
αν και, η ζωή μας έχει γίνει ξαφνικά τόσο δύσκολη, που ο χειμώνας την επιβαρύνει δραματικά...
.
σχεδόν ποτέ δηλαδή δεν περίσσευε ρευστό, μα εφέτος δεν μιλάμε γιά "κανονικότητες".
μήτε γιά μεσαία φτώχεια.
μιλάμε γιά φτώχεια πραγματική, να είμαστε ψύχραιμοι λέω, να μη στενοχωριόμαστε, λέω, έτσι κι αλλιώς δεν είμαστε επιρρεπείς σε ανάγκες faux, μα τα βασικά πράγματα θα έπρεπε να μπορούμε να τα κάνουμε...
.
παρ' όλ' αυτά, βλέπω μιαν αξιοπρέπεια έξω, σηκώνουν το βάρος οι άνθρωποι, δουλεύουν - όσοι έχουν δουλειά -, να δούμε ως πού θα μας πάει αυτό...
θυμό έχω μέσα μου.
θυμό.
πώς άφισαν έτσι ανυπεράσπιστους τους ανθρώπους ;
πώς παίζουν έτσι πάνω στις πλάτες των λαών, της γης οι αλιτήριοι και τα καθάρματα ;
.
.
κάθισα απόψε στον καναπέ αγκαλιά με τους δίδυμους και είδα το "Λανσελότ, ο Πρώτος Ιππότης"
"μονάχα οι ανόητοι
ονειρεύονται
αυτό που δεν μπορούν να έχουν", είπε ο υπέροχος Sean Connery. C’est toi que je voulais, c’est toi qu’il me fallait,
ianoitiego.
.
.

.
.
.
.
.

Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2011

.
ας είναι ευλογημένος ο Ερρίκος, που με έμαθε να αγαπάω το πιάνο.
ας είναι ευλογημένος ο νονός μου, που με έμαθε να αγαπάω το βιολί.
ευλογημένο να είναι το Παρίσι, όπου πρωτοαγάπησα το accordeon.
ευλογημένοι οι νεανικοί έρωτες, που μου μαθαν ν' αγαπώ τα πνευστά.
ο Πέτρος κι ο λύκος μ' έμαθαν ν' αγαπώ τα μπάσα.
στην Ανατολή αγάπησα το κανονάκι.
κι ευλογημένο ας είναι το μαντολίνο.
.
όσο κι αν μ' αρέσει η μουσική, όσο κι αν ζω μαζί της, δεν τα κατάφερα να μάθω.
παιδί, μ' έστελνε ο πατέρας μου να μάθω πιάνο κι εγώ το νου μου είχα στις κοπάνες...
τα μόνα μουσικά όργανα που έμαθα να παίζω καλά είναι οι μαράκες και το ντέφι ! α ναι, τίποτα άλλο.

Σάββατο βράδυ αργά
μόλις γυρίσαμε από μιά μουσική πανδαισία, οι τρεις μας με την Τίλντα και την Κατερίνα.
.
Ρεμπούτσικα και η Πρωτοψάλτη μαζί, πλαισιωμένες από την εκπληκτική ορχήστρα !
σε ορισμένα κομμάτια, μου θύμισαν τις μπάντες του δρόμου, ένα μουσικό ασκέρι στο δρόμο, ένα μπουλούκι μουζικάντηδες del sol.
έξοχη η μουσική της Ρεμπούτσικα. μουσική σα βαλκάνιο γιουρούσι, τρυφερό, ζωντανό, δυνατό και χαρούμενο.
.
.
.
Πέντε χρόνια σε ερωτεύομαι
κι άλλα τόσα που σε αγαπώ
Σε έχω και σε ονειρεύομαι,
ξυπνώ τις νύχτες να σε δω
και δεν ξέρω αν ομόρφηνες
απ' τα χάδια μου και τα φιλιά
κι αν ποτέ σου θα με πρόδινες,
να βρεις μιαν άλλη αγκαλιά
.
να 'σουνα αέρας να πιαστώ
και σκάλα του ουρανού να αναληφθώ
να 'σουνα μεθύσι και χορός,
γεφύρι το κορμί σου, να χτιστώ

Πέντε χρόνια σε ερωτεύομαι
μια ζωή πατώ, παραπατώ
σε χωρίζω, σε παντρεύομαι,
την ίδια χάρη σου ζητώ
πάμε κάπου που δεν πήγαμε,
μακρινά ας είναι ή κοντινά
σαν μια άγνωστη κυνήγα με
σαν ξένη φίλα με ξανά

να 'σουνα αέρας να πιαστώ,
και σκάλα του ουρανού να αναληφθώ
να 'σουνα μεθύσι και χορός,
γεφύρι το κορμί σου, να χτιστώ
.
.
μια ζωή πατώ, παραπατώ
.
.
.
.
.
.

Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2011

.
όμορφα που πέφτει η βροχή σήμερα !
.
μιά γκρίζα συννεφιά έξω, μέσα, πάνω, παντού.
το ρυθμικό χτύπημα της βροχής στα τζάμια...
.

.
... κι όμορφη πού ναι απέναντι
η σκοτεινή πλαγιά του βουνού ...
.

.
.
.
.
στο Κυκλαδικό μουσείο από χτες, η έκθεση γιά την "άγονη γραμμή"
.
πολύ καλοστημένη ! ευφάνταστη !
ευχαριστηθήκαμε.
.

η Σύμη, η Χάλκη, το Καστελόριζο

η Τήλος, η Νίσυρος,

η Ρω

.

ήχος Βυζαντινός, πλάγιος

στο αρχιπέλαγος ...

.

.

.

.

.

.

.


Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2011

.
πόσες φορές έχω πει, να πηγαίνω σε παζάρια βιβλίων και εκποιήσεις...
συνήθως όμως, όταν τυχαίνει, καθώς δεν περισσεύει χρήμα, λέω "ας μην πάω, γιατί δε θα μπορώ ν' αγοράσω και θα στενοχωρηθώ..."
.
σήμερα δεν πήγαινα προγραμματισμένη γιά βιβλία...
βρήκα όμως βιβλία που με ενδιαφέρουν, μπροστά μου , σε παζάρι, τόσο φθηνά σα να τα χαρίζανε, κι έτσι μπόρεσα κι αγόρασα μερικά.
.

.
Pierre Alechinsky
.

.
έχω όλο το απόγευμα πάνω στο γραφείο μου ένα σωρουλάκι,
το πασπατεύω, το αγγίζω, το μυρίζω, το ξεφυλλίζω, ψάχνω να βρω διάφορα σχετικά στο σύντροφο γούγλη,
είμαι πολύ ευχαριστημένη με την πραμάτεια μου, χαίρομαι τα καινούργια μου βιβλία.
δέκα τον αριθμό κι εκτός από τα δύο πρώτα, όλα τα υπόλοιπα είναι μεγάλα σχήματα ή τόμοι.
.
.
les voilà !

* Miro - petite encyclopédie de l' art - Paris 1960
.
* folio περί της τέχνης της αλχημείας
.
* affiches du cinéma francais - 100 affiches en couleur, plus de 125 en noir et blanc - Paris 1977
.
* Joan Miro - Fundacio Joan Miro - Barcelona 1983
.
* Les noces Catalanes - Barcelone / Paris 1870 - 1970 - centre d' art plastique contemporain, Paris 1985
"avec Picasso, Torres-Garcia, Gargallo, Gonzalez, Miro, Dali, Tapies... nés ou formés à Barcelone, le génie Catalan trouve son plein épanouissement à Paris."
.
* Miro - centre Georges Pompidou - Paris 2004
.
* Chagall - printed in Switzerland by the Skira Color Studios
.
* Van Gogh - éd. à Paris / Milan 1979 - 80
.
* ELUARD ET SES AMIS PEINTRES - centre Georges Pompidou - Paris 1983
απάνθισμα :
Hans Arp, Balthus, André Beaudin, Bellmer, Georges Braque, Marc Chagall, Chastel, Salvador Dali, Giorgio de Chirico, Paul Delvaux, Cícero Dias, Dominguez, Jean Dubuffet, Marcel Duchamp, Max Ernst, Jean Fautrier, Leonor Fini, Alberto Giacometti, Gilot, Juan Gris, Stanley William Hayter, Jean Hugo, Valentine Hugo, Humphrey Jennings, Paul Klee, Labisse, Henri Laurens, Fernand Leger, André Lhote, Dora Maar, Rene Magritte, Man Ray, Andre Masson, E.L.T. Mesens, Joan Miro, Roland Penrose, Picabia, Pablo Picasso, Yves Tanguy, Raoul Ubac, Jacques Villon, Gérard Vulliamy.
βλέπω ότι θα βρούμε εξαιρετικά πράγματα μέσα σ' αυτόν τον τόμο...
.
και τέλος
* Alechinsky (derrière le miroir) - galérie Maeght - Paris 1981
ένα καλλιτεχνικά εκπληκτικό έντυπο, που περιμάζεψα - άρπαξα στο φτερό
και έχει πίσω την εξής σημείωση :
la couverture, les pages 4-5, 7, 9, 12-13, les ornements e.t.c., tracés au pinceau sur du papier translucide puis isolées directement sur plaque d' imprimerie, ont été traités par Pierre Alechinsky...
.
.
αυτά, αξιότιμοί μου,
.
σας ασπάζομαι, F.
.
.
.
.
.
.

Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2011

.
ΟΙ ΟΙΚΟΙ (!)
και πώς οι (η) πολιτικοί (ή) είναι εντελώς ΟΜΗΡΟΙ των αγορών...
.
.
.
Η ανοχή των οίκων - Ελευθεροτυπία
.
βρε, κανονικούς νταβατζήδες
που βάλαμε πάνω απ' το κεφάλι μας !

.
.
.
.
.
.
.

Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2011

.
ανεβήκαμε στο βουνό με την ξαδέρφη μου, Δευτέρα χαράματα.
το έτσουζε, όχι χοντρό κρύο, αλλά αγιάζι και υγρασία. δεν μπορώ απάνω στο βουνό να φοράω σκούφο ή καπέλο. μήτε βαρειά ρούχα, μήτε γάντια. θέλω να παίρνω τη δροσιά με όλους τους πόρους απ' το δέρμα, απ' το κεφάλι μου, ν' ακούν τ' αυτιά μου καλά τους ήχους, τα σουρσίματα, τα κελαηδίσματα, όλα. νάναι ελεύθερα τα αυτιά και τα χέρια μου.
ορίζω το δρόμο, ορίζω το βήμα μου, ο δρόμος έχει απαλές ανηφόρες, κατηφόρες, χώμα, πέτρες κι ύστερα άσφαλτο κι ύστερα πάλι χώμα και πέτρες. ακολουθώ το δρόμο. βλέπω από πολύ μακριά τις ανηφοριές και τα στριφογυρίσματα και λέω εκεί πηγαίνω, από κει θα περάσω, θ' ανέβω από κει, από κει θα κατέβω.
όλα είναι καταπράσινα. έχει ακόμα ανθισμένες κυκλαμιές. παρ' όλ' αυτά, είναι εμφανής η ανομβρία. οι κουμαριές, που πέρσι τέτοιον καιρό ήσαν γεμάτες κατακόκκινο καρπό, είναι φέτος σκέτο πράσινες, δίχως κούμαρα. δεν έδεσαν αρκετό και γερό καρπό.
ένα σύννεφο απέναντί μας καθισμένο πάνω στην Πεντέλη.
περπατάμε κουβεντιάζοντας άλλοτε, σιωπώντας άλλοτε.
.
.
.
σήμερα Τρίτη, είχα να φροντίσω αρκετά παιδιά.
το έκανα όσο καλύτερα μπορούσα.
ήρθαν μεσημεράκι κι έφυγαν βράδυ, θά ταν 10 η ώρα.
.
.
je m'enferme et j' avale ma solitude
(elle m' avale aussi)
.
.
.
.
.
.

Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2011

.
νύχτα Κυριακή, 1 η ώρα
.
μόλις έβγαλα βόλτα το μανάρι.
έχει έναν τόσο ξάστερο ουρανό έξω ! όλα τ' αστέρια ένα - ένα, είναι σα ζωγραφιστά !
χαμηλά έχει υγρασία, πούσι και τσουχτερό κρύο.
τριγύρω μυρίζει ξύλα που ανάβουν.
.
ευλογημένη θ' αρχίσει η εβδομάδα μας αύριο, με βάδισμα στο βουνό πουρνό - πουρνό...
.
πάμε γιά ύπνο mikremouagapimenemozart ?
.
.
.
.

Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2011

.

Επιστροφή στην απολυταρχία (26/11/2011)

γράφει ο ΚΙΜΠΙ.
και προφανώς είναι αληθές...
.
το αφεντικό,
που τις προάλλες είχε πει "θα σας πληρώνω το μισό μισθό κάθε ΕΝΑΜΙΣΗ ΜΗΝΑ"
χτες, που έφτασε ο ενάμιση μήνας, δήλωσε :
"δεν έχω λεφτά τώρα... θα σας πληρώσω πριν τα Χριστούγεννα"
.
στο μεταξύ,
οι άνθρωποι κάθονται στη δουλειά απλήρωτοι
και στο μεταξύ,
κυκλοφόρησε ανάμεσά τους το νέο, ότι αυτός δεν έχει χρήμα να τους πληρώσει γιατί αγοράζει επιχειρήσεις που ήδη βάρεσαν κανόνι (!)
.
.
.
.
σήμερα έφυγε ο Χρήστος. ετών 50.
έμεινε ξερός, γιατί τον πίεζε, λέει, η τράπεζα.
με το Χρήστο μεγαλώσαμε από παιδιά, δυό απέναντι πόρτες.
αυτός ακολούθησε το εμπόριο, σαν τον παππού και τον πατέρα του, μα έπεσε, λέει, στο λάθος να χρωστάει χρήμα στην τράπεζα...
η συνέχεια, θα παιχτεί τη Δευτέρα, στο Πρώτο νεκροταφείο.
.
ρε σεις μπαγάσες, ελέγξτε κάπως το σύστημα !
τι θα γίνει ; κεφαλικό φόρο θα πληρώνουμε από δω και πέρα ;
βάλτε και κανα χέρι στους ιδιώτες...
εδώ γίνεται μ' αυτούς το μεγάλο φαγοπότι, ό, τι έκαναν δηλαδή οι μαυραγορίτες στην κατοχή...
.
βάλτε και κανα χέρι σε όποιους αλιτήριους,
σε όσους βρυκόλακες ρουφάν το αίμα του κοσμάκη.
ΒΟΓΓΑΕΙ Ο ΙΔΙΩΤΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ. ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΚΟΥΤΕ ; ΚΟΥΦΑΜΑΡΑ ΕΧΕΤΕ ;.
συνέχεια περί άλλα θα τυρβάζετε και θα σφυράτε αδιάφορα ;...
.
.
.
.
.
.
.

Σάββατο 3 Δεκεμβρίου 2011

.
χτες Πέμπτη, έκανα πολλά πράγματα. κουράστηκα πολύ.
ήρθε η ώρα 11 το βράδυ και με πονούσε η πλάτη μου, τα μπράτσα, τα πόδια μου.
δεν άντεχα όρθια. ξάπλωσα απ' τις 11 κι άκουγα στο κρεβάτι μουσική, ως πολύ αργά.
μου άρεσε τόσο αυτό το σύστημα, που λέω θα το καθιερώσω.
.
.
χτες ήρθε η Τίλντα. θα μείνει λίγους μήνες ...
πήγαμε απόψε στο "όταν έκλαψε ο Νίτσε".
πολύ δυνατό το έργο. μας τσάκισε τα κόκκαλα.
το πρώτο μισάωρο ήταν σχετικά καλό. μετά, το έργο άρχισε σταδιακά να ανεβαίνει... να ανεβαίνει... να ανεβαίνει...
μέσα σε 3 ώρες, έφτασε στο βάθος της ανθρώπινης ψυχής, έπιασε τον πάτο του έρωτα, τα διέλυσε και τα δυό σαν πάζλ και τα ξανασυνέθεσε κομμάτι - κομμάτι.
αληθινά πολύ δυνατό...
.
.
ήθελα Σάββατο πρωί ν' ανέβω στο βουνό, μα δεν ακολουθεί κανείς... έτσι, δεν θα πάω...
.
mikremoumozartkalhnyhta !

.
.
.
.
.
.

Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011

.
μόλις επέστρεψα απ' τη βραδυνή βόλτα.
έχει έξω ένα πούσι, μιά υγρασία, τη βλέπεις γύρω απ' τα φανάρια του δρόμου, πυκνή, θολή και σχεδόν κίτρινη.
σου ξυλιάζει το πρόσωπο, έχει κι ένα φύσημα, παίρνει τα φύλλα ο αέρας, χώνεις τα χέρια στην τσέπη - όταν δεν κρατάς λουρί...
.
προσπαθώ να δουλεύω συνέχεια - όσο να βρω πραγματική δουλειά...
η αλήθεια είναι, πως δεν έχω μπει σε σοβαρό ψάξιμο.
δεν στέκομαι όμως σχεδόν καθόλου. κοιμάμαι κι έπειτα δουλεύω. και τούμπαλιν.
.
.

χτες το απόγευμα πήγα σε μιά εκδήλωση με τη Σ.
δεν είχα καμιάν όρεξη, μα επέμενε από μέρες κι έτσι πήγα.
εκδήλωση ψιλο μούφα ήτανε, μα εντάξει, είχαμε και τις επιτυχίες μας. γενικά, από πάντα είχα μιά ρέντα στους σαξοφωνίστες και στους κιθαρίστες. ίσως επειδή τραγουδάω μαζί τους. γύρισα νωρίς στο σπίτι, με λουλούδι όμως, που μαδήθηκε επι τόπου.
.

Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2011

.
σε ένα μήνα κι ακόμα ημέρες δύο, συμπληρώνονται πολλά χρόνια ταξίδι ζωής.
στάθηκα και τα μέτρησα.
εννιά.
χρόνους εννέα, η bussola στο χέρι και μοναδικός προορισμός, σταθερός προσανατολισμός κατά εκείνο τ' αστέρι, που το ονομάζουν Αλδεβαράν

απίστευτο, μα είναι η αλήθεια.
στο γελαστό αρχιπέλαγο άλλοτε, στην ήρεμη θάλασσα , στους μαύρους ωκεανούς άλλοτε, στις ρουφήχτρες, στις δίνες, στους γκρεμούς και στα τάρταρα κι ύστερα πάλι στο γελαστό αρχιπέλαγο.
"Ηδύς ο πλούς"
πανάρχαιο Ελληνικό το ταξίδι.
. .

"Δε θα βρεθεί ένας ποταμός να 'ναι για μας πλωτός;
.

Στην πέτρα της υπομονής προσμένουμε το θάμα
που ανοίγει τα επουράνια κι είν' όλα βολετά"








. . . . . .
.
προχτές έκανα το πρώτο μάθημα.
είχα τρακ όταν πήγαινα. τι θα αντιμετώπιζα, πώς θα με αντιμετώπιζαν...
πήγα γιά μιά ώρα και μείναμε στο θρανίο ώρες τρείς.
ήταν νύχτα όταν έφυγα απ' το Γκάζι.
ψοφόκρυο, έχωσα το κεφάλι μου στο ζεστό μάλλινο καπέλο, φόρεσα γάντια και κουκουλώθηκα μέχρι πάνω.
όμως η καρδιά μου ήταν ζεστή, κι αυτό είναι απ' όλα το πιό σοβαρό...
είναι μιά συγκίνηση όλο αυτό. τίποτ' άλλο. ένα αμφότερο δόσιμο, μιά ανθρώπινη αναμονή, μιά ανάγκη, μιά αμοιβαία εμπιστοσύνη, μιά κατανόηση.
ένα δόσιμο.
προς ανθρώπους, που δεν απαξιώνουν και δεν περιφρονούν το δόσιμό.
αυτά τα ολίγα και τα ανθρώπινα...
.
.
.
.
.
.
.

Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2011

.
το πρωί είδα έναν ωραίο πράσινο παπαγάλο, να πετάει βολίδα στον ουρανό, φωνασκώντας...
από κάπου τό σκασε ! είπαν οι άνθρωποι.

.
γιορτάζει η Κατερίνα μου. ήθελε να πάω μαζί τους στην εξοχή, μα δεν είχα καθόλου κέφι.
από αύριο ξεκινάω κι εγώ, κοντά στους εθελοντές...
.
.
.

.

Τρίτη 22 Νοεμβρίου 2011

.

στις συνθήκες που ζούμε τον τελευταίο καιρό, το χειρότερο απ' όλα δεν είναι φυσικά η φτώχεια που μας προέκυψε...
την έχουμε χεσμένη τη φτώχεια.

περνάμε με ό, τι έχουμε. θα στραφούμε πάλι στους καρπούς της γης.
θα ξαναζυμώσουμε ψωμάκι, θα μαζέψουμε ελιές.

όσοι έχουν ένα ευλογημένο χωριό θα βρουν ένα αποκούμπι στα χωριά τους. θα ξαναβγάλουν λάδι. ίσως πολλοί καλλιεργήσουν πάλι το εγκαταλειμμένο χώμα.

λησμονημένες τέχνες…

ευλογημένος τόπος είναι ο τόπος μας κι εμείς είχαμε ξεφύγει… εντελώς …

το χειρότερο απ' όλα, όχι, θαρρώ δεν είναι η φτώχεια...

οι κοινωνικές αδικίες είναι το χειρότερο. και μονάχα αυτές μπορούν να τσακίσουν το ηθικό του κόσμου.

το να φορτώνονται τα οικονομικά βάρη σχεδόν αποκλειστικά οι μισθωτοί κι οι συνταξιούχοι.

πάλι και ξανά πάλι.

το να μη βρίσκουν δουλειά τα παιδιά, να χάνουν αυτά τον αυτοσεβασμό τους και να μη μπορούν να προχωρήσουν στη ζωή, το να χάνει η πατρίδα τη μεγαλύτερη της δύναμη, την εργατική δύναμη και τα λαμπρά μυαλά των παιδιών μας.

το να έχουν αφίσει την εργοδοσία ασύδοτη να παίζει ταμπούρλο στη ράχη των εργαζομένων.

το να μην υπάρχει ένα οργανωμένο κράτος με στόχο να προστατεύει τον πολίτη του.

το να μην υπάρχει διόλου κράτος.

όμως, το πιό απ-έλπιδο απ’ όλα, είναι που στην πλειοψηφία τους οι πολιτικοί μας αποδεικνύονται παντελώς ανίκανοι να καταλάβουν τι τους γίνεται, τι γίνεται μέσα στην κοινωνία, μέσα στα σπίτια, έξω στο δρόμο, εδώ ο κόσμος χάνεται κι αυτοί συνεχίζουν τους τσακωμούς στα τηλεοπτικά παράθυρα και τις γενικές, φιλολογικές συζητήσεις... περί άλλα τυρβάζουν...

αυτά είν’ τα χειρότερα…

.

.

ας είμαστε όλοι καλά...

όλα θα τα παλέψουμε !

.

.

kaliniFta

.

.

.

.

.


Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2011

.
η πιό μεγάλη χαρά σήμερα
ήταν που ανακάλυψα μες στα φυλλώματα
έναν αληθινό, άγριο μενεξέ !
.
.
.
.
.

Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2011

.
καλά που έχουμε και τις γιαγιάδες ...
μου λεν οι γνωστές και οι φίλες μου, πως τους λεν οι μανάδες τους, ότι την κατάσταση που είμαστε σήμερα την έχουν ζήσει και ξεπεράσει μέσα στα χρόνια αρκετές φορές...
το ίδιο μου λέει κι η δική μου μητέρα.
... ξεριζωμοί και πόλεμοι, μετανάστες και φτώχεια, κρύο και κραχ και λεφτά χαμένα και άνθρωποι που δεν είχαν ψωμί κι ένα σωρό άλλα κακά... και πως όλα σιγά - σιγά τα ξεπέρασαν...
.
μακάρι να ναι έτσι ...
όλοι μας και οι γύρω μας σε σοβαρά προβλήματα.
ιδιαίτερα οι πολύ νέοι και οι ηλικιωμένοι.
καταποντίζεται η μεσαία τάξη. οι όχι πλούσιοι, οι όχι φτωχοί.
οι πόλεις θαρρώ ότι δοκιμάζονται περισσότερο από ότι η περιφέρεια.
το κλίμα είναι βαρύ...
και μακάρι να είναι έτσι, όπως μας τα λεν οι μανούλες... ότι δηλαδή θα τα ξεπεράσουμε...


.
.
το πρωί στο βουνό, μου είπε η Μ. σήμερα το απόγευμα να πάμε να δούμε τον πολίτη Κέϊν.
ήθελα πολύ να δω την ταινία, μα πού να πας δίχως κέφι ... έτσι, έμεινα στ' αυγά μου...
.
.
αύριο πρωί - πρωί θα πεταχτούμε ως τη Ζήρεια με την ξαδέρφη και την αδερφή μου, ταξίδι δουλειάς τσακ μπαμ, μέχρι το απομεσήμερο. θα πάρω μπλοκ και μολύβια, φωτογραφική μηχανή, θα βάλω χοντρές μάλλινες κάλτσες, γάντια μάλλινα κι ένα ζεστό καπέλο που μου πήρε η Άσπα.
.
.
ρούφηξα, δε διάβασα μα ρούφηξα το FUENTE OVEJUNA, σε μετάφραση Νίκου Γκάτσου
.
"Όλα κύριε Νίκο είναι εδώ

Όπως τα άφησες εσύ κι όπως τα ξέρεις
"
.
ο Άργος, εγώ.




.
.
.
.

.
6 χλμ βαδίσαμε και σήμερα
στο χάραμα
.
.
αναζωογονεί ο παγωμένος αέρας στο πρόσωπο
.
κι η άσκηση πάνω στο βουνό, είναι θαυματουργή
.

.
να έχουμε μιά καλή μέρα !
.
.
.
.
.

Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2011

.
χειμωνιάζει ο Υμηττός
.
photos Foteini
.
.
σήμερα, ξεκινήσαμε αχάραγα
.

.
με ελαφριά μπουφάν και γάντια
.

.
παγωνιά έχει
.
σπάει σιγά - σιγά το σκοτάδι
.

.
το φως έρχεται πίσω απ' το βουνό
.

.
βρήκα ακόμα, εδώ κι εκεί αρκετές κυκλαμιές
.

.

.

.
δεσπόζουν όμως πιά, τα χρώματα του φθινόπωρου, που τελειώνει
.

.

.

.
ζεστά χρώματα !
.

.
και ρείκια
.

.

.
τα κούμαρα άρχισαν να ωριμάζουν
πάνω στις κουμαριές μου
.

.
.
.
sign. Foteini
.

- άκου ! άκου τον κόρακα και τη στριφνή καρακάξα ! έκαμε το κοτσύφι πεισμωμένο.

μα εγώ, μπονώρα πρόσεχα ένα τόσο δα μικρό σπουργίτι, που φτεροκόπαε απάνω στην κουμαριά, πήγαινε από κλαδί σε κλαδί, φρρρτ εδώ, φρρρτ, φρρρτ, φρρρτ εκεί, κάτι έλεγε σιγανά με το μικρό του ράμφος, δίσταζε να σηκωθεί ψηλά, χαμηλοπέταγε στα βράχια, μπορεί να κρύωνε μες το πρωϊνό αγιάζι, μα μπορεί και νάταν μικρό ακόμα για ψηλά πετάγματα, ίσως να ήταν σπουργιτοπαίδι…

- άκου ! άκου το κρώξιμο του κόρακα , ξανάκαμε τσαντισμένο το κοτσύφι.

μας ξεκουφαίνει ο κόρακας , μα πιο πολύ μας εξοργίζει η αναιδέστατη στριγγιά της καρακάξας. η αλεπού αλαφιάζεται σαν ακούει τις στριγγιές της καρακάξας, ο λαγός χώνεται ακόμα πιο βαθειά στο λαγούμι του κι όλα τα πουλιά μαζεύονται μέσα στις φυλλωσιές.

η αναιδέστατη ! η χωριάτα η καρακάξα ! έκαμε περιφρονητικά το κοτσύφι.

μα εγώ, μπονώρα πρόσεχα μερικά στρουθιά να τσιμπολογάν σπόρους στο χώμα. ήσαν στρουμπουλά , τσουπωτά μικροπούλια, με κόκκινο ζωηρό βαμμένο τα φτεράκια τους ψηλά στην κοιλιά, στο στήθος και στο λαιμό τους.

.

.

.

.

.





.
μας κάλεσε η Μαρία σπίτι της, καμιά 25αριά άτομα, μόνο γυναίκες. αρκετές απ' αυτές, συνάδελφοι από παλιά .
λειτουργούν πολύ καλά συνήθως οι γυναικοπαρέες κι ακούγονται πολλά και διάφορα πράγματα... κάθε λογιώ.
ξαφνιάστηκα κάπως με τον εαυτό μου. όταν μ' αγκάλιαζαν παλιές φίλες και συνεργάτες και ήθελαν να μάθουν πώς είμαι, έκανα προσπάθεια να μην κλάψω, μόνο γύρισα πίσω τα δάκρυα, προς τα μέσα και απάντησα "πολύ καλά είμαι".
ξαφνιάστηκα. από πολύν καιρό, έχω μάλλον ξεχάσει να αναρωτιέμαι αν είμαι καλά ή κακά.
δεν ωφελεί...
φροντίζω τα παιδιά, φροντίζω το σκυλί, βοηθάω όσο μπορώ όποιους μπορώ, κρατάω σημειώσεις συστηματικά στην Οδύσσεια, παρακολουθώ Ιστορία, διαβάζω αρκετά, μιλάω με τους φίλους μου ή τους βλέπω, μαγειρεύω, μάλλον θ' αρχίσω μάθημα σε ανθρώπους που το χρειάζονται, αυτά.
δεν το περίμενα όταν με ρωτήσουν τι κάνω, να θέλουν τα μέσα μου να κλάψουν.
ίσως όμως τα μέσα μας γνωρίζουν καλύτερα...
αυτό είναι τώρα, και δεν αλλάζει τίποτα.
.
.
αχάραγα θα έρθει να με πάρει η Μ., ν' ανέβουμε στο βουνό.
.
.
καληνύχτα, mikremoumozart
.
.
.

Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2011

.
νωρίτερα έριξε ένα λιανό χιονόβροχο.
μου αρέσει που τη νύχτα ο ουρανός είναι κατάλευκος ! άσπρα σύννεφα, μπαμπακιές.
μυρίζει έξω ξύλα που καίγονται. αχ Θηρεσούλα μου, ας χιόνιζε !
το ξέρω ότι είναι εγωϊστική η ευχή, μέρες που ζούμε, το ξέρω...
.
χτες είδαμε με την 30φυλλίτσα την "Τζέην Έϋρ".
αράξαμε στο υπερώον του Δαναού, με ποπ κορν και κόκα κόλα.
.
μου προτάθηκε σήμερα, αν μπορώ, να κάνω Ελληνικά σε ενήλικες.
αυτές τις μέρες θα δούμε...
έχω από παλιά δυό μεθόδους, που τις πλασάρουν γιά "περιωπής", μα δεν μ' αρέσουνε. passepartout είναι...
πρέπει να φτιάχνουμε πράγματα ad hoc. επί τούτου. αυθεντικά, χρήσιμα. να κατεβάσω σημειώσεις, να θυμηθώ ξανά τη langue choc... τι μπορεί να ενδιαφέρει αυτούς τους ανθρώπους; ποιές είναι οι ανάγκες τους ; ποιό το πολιτισμικό choc ;
"επί πραγματικού" νομίζω ότι πρέπει να δουλέψουμε κι όχι με στερεότυπα. με αγάπη και νοιάξιμο. έτσι σκέφτομαι...
θα δούμε, mondouxmontendremonmerveilleuxmonchaudpetitMozart.
.
.
.
.
.
.

Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2011

.
μιά ημέρα σαν σήμερα.
η φίλη μου η Αύρα, φοιτήτρια στην Ιατρική της Αθήνας, ο Κώστας Α., φοιτητής στην Ανωτάτη Εμπορική ή στη Νομική Αθηνών - δεν θυμάμαι, ο αδερφός του κι εγώ, κατεβηκαμε τη Στουρνάρη, απόγευμα.
η πλαϊνή αυλόθυρα ήταν κλειστή.
την προηγούμενη μέρα σ' ένα τραπεζάκι μέσα απ' αυτήν την αυλόθηρα, καθόμουν και μ' έναν μαύρο μαρκαδόρο έγραφα συνθήματα, που τάπαιρναν άλλοι και στόλιζαν μ' αυτά τα τρόλλεϋ και τα Ι.Χ., που περνούσαν στην Πατησίων.
.αυτά, την προηγούμενη μέρα.
.
την ημέρα σαν σήμερα, η πλαϊνή αυλόθυρα ήταν κλειστή.
βρήκα απ' έξω το φίλο μου τον Βασίλη Κ. μου έκανε νόημα να πλησιάσω. "θέλεις την αλυσσίδα;" με ρώτησε και μου δειξε μιά μακριά, χοντρή αλυσσίδα που κρατούσε στο χέρι του.
"τι να την κάνω;" ξαφνιάστηκα το κοτόπουλο, εγώ... "να προστατέψεις τον εαυτό σου" !
"όχι!"
είπα, κι έφυγα...
.
βαδίζαμε κι εμείς μες σε χιλιάδες ανθρώπους...
"απόψε θα πέσει ο φασισμός !"
σκαρφάλωσα στο ακριανό παράθυρο του κτιρίου, γιά να δω ως πού έφτανε ο κόσμος.
ως εκεί που έφτανε το μάτι...
αργότερα, όταν άρχισαν να ρίχνουν σφαίρες αδέσποτες δεξιά - αριστερά, ο Κώστας μας τράβηξε στο πλάϊ, στα γραφεία γνωστής κινηματογραφικής εταιρείας, όπου εκεί δούλευε ως φοιτητής, και κρατούσε τα κλειδιά.
δεν θυμάμαι αν ανεβήκαμε στον δεύτερο ή στον τρίτον όροφο ή πιό ψηλά. είχαμε πάντως θέα της Πατησίων απ' το πλάϊ.
.
όσο η ώρα περνούσε οι σφαίρες πύκνωναν. σφύριζαν γύρω μας.
"να πέσουμε κάτω ! " είπαν τα παιδιά, κι έτσι ξαπλώσαμε με την κοιλιά στο πάτωμα και τα κεφάλια στη τζαμαρία, γιά να βλέπουμε κάτω.
.
νοσοκομειακά αυτοκίνητα έρχονταν. στέκανε στη γωνία. βλέπαμε λευκές μπλούζες ν' αλλάζουν χέρια, ένας την έβγαζε, άλλος τη φορούσε, δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε το γιατί...
.
ήταν κρύο το πάτωμα.
αργά, ακούσαμε έναν θόρυβο τόσο τρομακτικό, που είπαμε ρίξαν το κτίριο...
όλη τη νύχτα έπεφταν από παντού πυροβολισμοί.
.
άργησε πολύ να ξημερώσει...
.
μόλις χάραξε βγήκαμε στην Πατησίων.
ήτανε εκεί με τη μάνικα και πλέναν την κεντρική είσοδο.
σαραβαλιασμένα σίδερα κι αυτοκίνητα.
.
ανεβήκαμε την λεωφόρο Αλεξάνδρας.
μήτε άνθρωποι, μήτε αυτοκίνητα, μόνο εδώ κι εκεί τανκς και μικρές ομάδες νεολαίας, σαν τη δική μας.
αίματα στο οδόστρωμα κι απάνω ριγμένος ασβέστης.
πιό πάνω, αίματα στο οδόστρωμα κι απάνω ριγμένα ένα σωρουδάκι ξύλα.
.
ανεβήκαμε σ΄ένα άδειο σπίτι εκεί κοντά, προς το Γκύζι. μήτε ξέρω τίνος ήταν αυτό το σπίτι...
φτιάξαμε ζεστό καφέ.
.
αργά, γυρίσαμε σπίτια μας.
καθίσαμε με τον πατέρα και τη μάνα μου στο σαλόνι, όπου είχαμε ένα καινούργιο έπιπλο, από γυαλιστερό σκούρο ξύλο, πικ άπ - ραδιόφωνο Grundig .
η deutsche welle εκείνο το βράδυ άνοιξε το πρόγραμμά της με το τραγούδι :
"πάλης ξεκίνημα, νέοι αγώνες..."
ο πατέρας μου έκλαιγε.
.
.
.
.
.

Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2011

.
ποιά είναι η χώρα των Λωτοφάγων ;
έψαχνα στο διαδίκτυο να βρω χάρτες της Οδύσσειας.
έβαλα στη μηχανή κάθε πιθανή λέξη για αναζήτηση.
ή ψάχνω λάθος ή δεν υπάρχουν στα Ελληνικά χάρτες της διαδρομής του Οδυσσέα, που να ονοματίζουν τους σταθμούς του με τα σημερινά ονόματα των χωρών και των τόπων...
δεν υπάρχουν στα Ελληνικά σχεδόν καθόλου χάρτες της Οδύσσειας δηλαδή...
απίστευτο μου φαίνεται !
.
έψαξα την Οδύσσεια στα Γαλλικά και Αγγλικά.
ΒΡΙΘΕΙ ΧΑΡΤΩΝ ! Αγγλογαλλικών !
απίστευτο μου φαίνεται, λέω μπορεί στα Ελληνικά να έψαξα λάθος, μπορεί να να κάνω λάθος, βρε παιδί μου, μπορεί να είμαι ιδιότροπη και παραξενιάρα και να μη βλέπω κι όλα ...
.
αιδώς, Αργείοι ...
έχουμε καταντήσει χώρα όλο φρου φρου κι αρώματα. ουσία καμιά.
.
.
.
.

στο μάθημα της ιστορίας ήμουνα όρθια. αιωρήθηκα σε ισορροπία και στριμωγμένη στο ένα πόδι σαν τον πελαργό, χωρίς να μπορώ ν' ακουμπήσω πουθενά, την πρώτη μιάμιση ώρα.
στο διάλλειμα έγινε κάποια ανασύνταξη κι έτσι μπόρεσα το δεύτερο εναμισάωρο να ακουμπήσω δεξιό γλουτό και δεξιό μπράτσο σ' ένα σκαλάκι.
τι τα θες όμως, μιλήσαμε γιά τις στέππες και μπήκαμε στις Ινδίες.
όπως "αι Αθήναι", έτσι και "αι Ινδίαι".
εκπληκτικές πάντα οι παραδόσεις της δασκάλας...
χαλάλι η κούραση !
.
.
.

.
.
.
.
αν ήξερες με πόσο λίγα γλυκαίνει μιά ψυχή...
.
.
.
.
.
.

Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2011


.
.
Νικηφόρος Βρεττάκος
.

.
.

Αν ήταν να σου

προσφέρω ένα κρίνο

θάβαζα έναν

μίσχο

στον έσπερο.

.

.

.

.

.

.

Κλείσε μου μια φωνή σ’ ένα φάκελο

να την έχω μαζί μου –

Η φωνή σου

είναι ένα δέντρο από τίμιο ξύλο.

Δεν την άκουσα χτες ούτε σήμερα κι’ είναι

γλυκύτερη ακόμη κι’ απ’ τη φλόγα που άνθιζε

του τζακιού μας το κούτσουρο το χειμώνα.

Ξημερώνει η φωνή σου.

Ανάβει

το φάρο στη θάλασσα, τον έσπερο πάνω

στον ουρανό.

Αύριο είναι

Κυριακή δεν ξέρω πώς να κάμω γιατ’ είναι

τα καλά μου η φωνή σου.

.

.

.

.

.

.

.

Δεν είμαστε οι δυό μας αλλιώς θα γνωρίζαμε

τι λόγια να ειπούμε, τι προσευχή.

Έτσι, δεν μίλησαν τα χέρια μας ούτε

τα μάτια μας.

Ο άλλος,

ούτε υποψιάζονταν κάν πως εγώ

σκάφτω ένα φύλλο χλόης να θάψω

μέσα μιάν άβυσσο.

.

.

.

.

.

.

.

Το ποτάμι στο βάθος, ψηλά το βουνό

κι’ ο ουρανός από πάνω από μια θαλασσιά

πολιτεία καμπάνες. Θυμάμαι πως είχα

κ’ εγώ μια φωνή, μιλούσα και μ’ άκουες, ενώ-

Δεν μ’ ακούς που φωνάζω; Ένας ήλιος μικρός

σαν μια μέλισσα, κάπου, βομβύζει η καρδιά σου.

Μα πες μου:

Που είσαι;

Μ’ ακούς;

Δεν μ’ ακούς; Εγώ σε φωνάζω,

εγώ που σιωπώ.

.
.
.
.
.
.
.
.
.

.

η ποίηση του Νικηφόρου Βρεττάκου :

http://img.pathfinder.gr/clubs/files_3/106359/2.pdf


.
.
.
.
.
.
.

Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2011

.
έβγαλα το σκυλί αργά.
ένας ξάστερος ουρανός, λαμπερό το φεγγάρι, ο αποσπερίτης δεν έχει ακόμα δύσει.
κάνει λίγο κρύο.
κοντεύω να τ' αγαπήσω
το κρύο...
. . . . . .

Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2011

.
δείξαμε ως τώρα μεγάλη υπομονή και μεγάλη αντοχή.
όμως μας φέρνετε διαρκώς σε τρομερά δύσκολη θέση.
μας προσβάλλετε όλους. μας εξευτελίζετε.
αν δεν είμασταν στα όρια, αν δεν μας είχατε φτάσει σε τέτοιο σημείο κι αν δεν υπήρχαν αληθινοί κίνδυνοι, το πράγμα θα ήταν γιά γέλια, αλλά δεν είμαστε τώρα σε κατάσταση να γελάμε...
κι όμως, το πράγμα ξεπέρασε το όριο του γελοίου...
απίστευτοι τύποι ! πιό απίστευτοι απ΄ τους απίστευτους, πιό ανίκανοι απ' τους ανίκανους, πιό ασυνείδητοι απ' τους ασυνείδητους.
νάνοι...
νάνοι...
.
.


.
.

μου τηλεφώνησε το πρωί ο Μιχάλης, "ο Μάνος πέθανε".
έφυγε ο Μάνος. έτσι ξαφνικά...
συναντηθήκαμε προχτές, αγκαλιαστήκαμε, φιληθήκαμε, είπαμε θα τηλεφωνηθούμε αυτές τις μέρες γιά να πιούμε έναν καφέ και να κουβεντιάσουμε...
τον καφέ τον ήπιαμε σήμερα οι υπόλοιποι, στη θύμησή του...
.
μυστήριο είναι η ζωή, μυστήριο κι ο θάνατος.
κι είναι τόσο κακός ο καιρός , που κρίμα να φεύγουν τα καλά παιδιά. τα μπεσαλίδικα.
.
ο Μάνος ήταν (πώς ξαφνικά γίνεται το "είναι" "ήταν" !) ξύπνιος άνθρωπος, καλό μυαλό, καλός επιστήμονας, καλός άνθρωπος, έντιμος, αγωνιστής, ιδεολόγος. παλληκάρι. μάγκας και σκληρό καρύδι με τους σκληρούς, προστατευτικός, στοργικός, τρυφερός με τους καλούς.
στη ζωή του τράβηξε την κοινωνία μπροστά και προχώρησε πολλά πράγματα.
στην καρριέρα του είχε μπροστά του ένα κιούπι με μέλι και μέσα δάχτυλο δε βούτηξε...
άντρας παλιάς μόδας. μπεσαλής. με φιλότιμο.
κοίταζε τους ανθρώπους κάτω απ' τα πυκνά του φρύδια και τους τράβαγε, λες, ακτινογραφία.
συνεργαστήκαμε πολύ, πριν μερικά χρόνια. τον εμπιστεύθηκα στα δύσκολα. με εμπιστεύθηκε στα δύσκολα.
.
ήρθε και με πήρε ο Μιχάλης το μεσημέρι, πήγαμε μαζί στο νεκροταφείο, στο Κερατσίνι.
.
να είναι, καρδούλα μου, ελαφρύ το χώμα που θα σ' αγγίξει...
.
.
.
.

Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2011

.
διάβασα στην
http://maria-tehnipali.blogspot.com/ :

"Στον "πρώτο έρωτα" του Σάμουελ Μπέκετ
ο ήρωας αποκαλεί την γυναίκα με την οποία είναι μαζί αρχικά Λουλου κι ύστερα Άννα. Όμορφο που είναι όταν οι άνθρωποι γίνονται στην ψυχή μας "Άννα"! Και μπορούμε να το φωνάζουμε!"
.
.
έξοχο !
.
.
.
.
.

Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011





στη γερακοφωλιά...








.
.
με πήρε η ξαδέρφη μου και πήγαμε στην Κορινθία.
δεύτερη φορά μες τη βδομάδα.
μαλακός είν' ο καιρός ακόμα και στο μεγάλο ύψος
.


.
είδα ελαφάκια
.

.
φτάσαμε το μεσημέρι, πεινασμένες.
είπαμε θα φάμε κάτι τις, σαν εργατάκια.
ντομάτα σπιτική, ζαχαρωμένη μέσα
.

.
ελιές, παξιμάδι
.

.
τσάϊ του βουνού
.

.
μπήκαμε και σ' ένα σπίτι του χωριού.
σπίτι ευλογημένο.
η νοικοκυρά έφτιαχνε ζυμαρικά !
.

.
τ' απλώνουν γιά να στεγνώσουν
.

.
ψιλούτσικο
.

.
και φιρίκια
.

.
και πλατύ
.

.
φθινοπωρινά είναι τα χρώματα,
ζεστά,
σαν χρώματα της ζωής
που αρνήθηκες
σαν χρώματα της ζωής
που πάντα αρνιέσαι
.
.
μάζεψα απ' τα δέντρα λωτούς
.

τῶν δὅς τις λωτοῖο φάγοι μελιηδέα καρπόν,

οὐκέτἀπαγγεῖλαι πάλιν ἤθελεν οὐδὲ νέεσθαι,

ἀλλ᾽ αὐτοῦ βούλοντο μετἀνδράσι Λωτοφάγοισι

λωτὸν ἐρεπτόμενοι μενέμεν νόστου τε λαθέσθαι.

Οδύσσεια, ραψ. ι


.
.
.
signature foteini
.
ες αρχαίαν Σικυώνα
.
είναι ένα στενό πέρασμα
με σύννεφα clochards να πηγαινοέρχονται,
κάτι λιανά πευκάκια στις άκριες του δρόμου
και πυράκανθα.
ήσυχοι λόφοι, κλήματα χαμηλά, περβόλια με λάχανα.
στον ποταμό Ελισσώνα
κλαδεμένες στίβα οι μουριές.
στον ποταμό Σύθα
φυσάει θαλάσσιος άνεμος
μες στα ξυνά.
.
.
.
.
.
.
.