Τετάρτη 29 Αυγούστου 2012












είδα τόσο καθαρά το πρόσωπό της πρώτη φορά ! και ξαφνιάστηκα !
το πρόσωπό της ... ένα απίστευτο πρόσωπο...
μιά θυμωμένη δυνατή λιανή μούρη, με κάτι χοντρές μαύρες συνοφρυωμένες φρυδάρες, κάτι ματάρες που ξεδιακρίνεις πως βλέπουν και μες τα σκοτάδια, σε συνέχεια του τόξου του μετώπου η  μύτη κοντυλογραμμένη  κι ένα στόμα άπληστο, που ρουφάει και καταβροχθίζει κανονικά, όποιον άτυχο  πάει και μπλεχτεί στα δίχτυα της... 

ωραία είναι η ταραντούλα μου !

και ο αραχνοϋφαντος ιστός, μου θύμισε το μύθο της Αθηνάς υφάντρας, που νίκησε στον διαγωνισμό τον Ποσειδώνα και πήρε ως δώρο την πόλη των Αθηνών.
τον μαθαίναμε παιδιά στο δημοτικό αυτόν το μύθο και βέβαια, τον έχεις ιστορήσει.
















Τετάρτη 22 Αυγούστου 2012


στην πεζούλα



περιέρχομαι τες πλατείες απολαμβάνοντας μουσικά δρώμενα...
χορωδίες, σύνολα, καντάδες...








quartino
clarinet
clarinet
clarinet
alto clarinet
bass clarinet
bass clarinet
contrabass clarinet
Vivaldi, Bela Bartok, Piazolla, Χατζιδάκις κ.τ.λ...


όταν τα όργανα είναι έξι, το θυμάμαι βέβαια, λέμε sexteto.
και όταν τα όργανα είναι οκτώ, τότε πώς λέμε ;



Ανεβαίνοντας τη σκαλινάδα στο Καμπιέλο, είδα έναν νέο με μαύρα μαλλιά, σγουρά σαν του σγουρού  βασιλικού. Η όψη του μου θύμισε τον άγγελο, που ήσουν παιδί.

Καθίσαμε με την Τατ στο παγκάκι κάτω απ' τις καστανιές και τρώγαμε panini, σαν κάτι μικρά χαμίνια...
το κατ(α)υχαριστήθηκα !

είδα τον Leo και την Depy,
μιλήσαμε να βρεθούμε με την Librarian.

συνάντησα την πρώτη μας τρομπέτα ! τι κρίμα, που δεν προλάβαμε άλλοτε να συνεργαστούμε ... αλήθεια, το "άλλοτε" δεν είναι μακριά...


απόψε αργά, η γυναίκα κάθισε στην πεζούλα.
σε κράταγε όπως πάντα σφιχτά πάνω της, σε χρόνο μέλλοντα, σε χρόνο μέλλοντα, σε χρόνο μέλλοντα - τρις - και συλλογιζόταν την υπόσχεση του προφήτη Ο.Ε. 
"Μιά στιγμή θά συγκατατεθεί ο Καιρός
Πώς αλλιώς..."

πώς αλλιώς ;!

έσκαγε κάτω απ' την πεζούλα το κύμα, έλαμπε μαύρο, ήρεμο, σιγαλό, ψιθυριστό

Πώς αλλιώς ;! έλεγε το κύμα...

Πώς αλλιώς ;!











Τετάρτη 15 Αυγούστου 2012


στην καλύβα ψηλά στο βουνό

photos foteini
 τα δελφίνια του Κορινθιακού


















































μέσα στο νερό













Τρίτη 14 Αυγούστου 2012


στην καλύβα ψηλά στο βουνό


δεν παίζουνε με τη θάλασσα !

το σχέδιο ήταν να πάμε στα Τριζόνια.
πήραμε μετεωρολογικό δελτίο απ' την προηγούμενη, μα και τη Δευτέρα πρωί - πρωί.
αλλού έδειχνε 0, αλλού 1, αλλού 2 μπωφόρ.
θα πάμε είπαμε.

μιά λίμνη ήταν ο Κορινθιακός, λάδι τα νερά, δελφίνια παίζανε στον ήλιο, βούταγαν δυό - δυό, κοπάδια δέλφινες έχει ετούτη η θάλασσα σε μαγικά παιχνίδια νερών...

φτάσαμε απέναντι και πιάσαμε πρώτα στον κόλπο του Γαλαξιδιού. έβγαλα μερικές φωτογραφίες, κόστα - κόστα σχεδιάζαμε θα πιάνουμε τους ορμίσκους, ως να φτάσουμε στα Τριζόνια.

βγαίνοντας απ' το Γαλαξίδι και μόλις περάσαμε τους Άγιους Πάντες, η θάλασσα ξαφνικά άρχισε να φουσκώνει. σηκώθηκε κύμα. το κύμα δυνάμωνε γρήγορα. άρχισε ακόμα πιό γρήγορα να δυναμώνει. τέλος, το κύμα έγινε πολύ δυνατό.
κόντρα Μαϊστρος...
το βαρκάκι στο έλεος.
επικοινωνία με την ξηρά. "άλλαξε ο καιρός, είστε στα 6 με 7 μπωφόρ" !
"είναι γιατί μπαίνουμε στην μπούκα", είπε ο καπετάνιος.

τώρα, αν πω ότι δεν φοβήθηκα, ψέμματα θα πω... φοβήθηκα και παραφοβήθηκα. 
υπολόγιζα με το τρομαγμένο μου μάτι πόσο πρέπει να κολυμπήσει κανείς ως να βγει στη στεριά, αλλά η στεριά ήταν απότομα βράχια και το κύμα χτύπαγε αντίθετα και μας έλουζε...
ένα παιδί έπαθε κάτι σαν πανικό. αναζητήσαμε αμέσως πού βρίσκονται τα σωσίβια, και τότε ο καπετάνιος είπε "γυρίζουμε!"

Τρίτη αύριο πρωί - πρωί, να θυμηθώ να δω στο χάρτη, ποιά ακριβώς είναι αυτή η φοβερή και τρομερή μπούκα !

και τι καλά κάνω εγώ, που εμπιστεύομαι τα βουνά !




Κυριακή 12 Αυγούστου 2012


στην καλύβα ψηλά στο βουνό

πολύ πρωί μετά το χάραμα, κοντά στις ζωηρές σεμπρεβίβες.


φυσάει Γρέγος.
κρυώνω και τυλίγομαι καλά - καλά στο σάλι ( το σάλι με τα στρας βεβαίως βεβαίως, διότι καθώς είναι γνωστόν τοις πάσι, χαράματα στην κορφή του βουνού χωρίς σάλι με στρας, δε λέει...)
πάμε πάρα κάτω...

κατά τον Αύγουστο Heisenberg : Staat und Gesellschaft des byz. Reiches : Die Kultur der Gegenwart, B', 4,1,1923.
"το Βυζάντιο είναι το εκχριστιανισθέν Ρωμαϊκό κράτος του Ελληνικού έθνους"


κατά Διον. Ζακυθηνό :
- ... το Βυζάντιο συνέχισε πάνω στην ιδέα της οικουμενικότητας, την οποία η Ρώμη εισήγαγε στην παγκόσμια πολιτική θεωρία.
- επίκεντρο : ο χώρος ο οποίος εκτείνεται σε Ευρώπη και Ασία και άπτεται της Κωνσταντινούπολης
- ως θρησκεία, πρέσβευε τον Χριστιανισμό
- ως γλώσσα, χρησιμοποίησε την Ελληνική 
- ως παιδεία, δέχτηκε την Ελληνική
- ήταν ανεκτικό προς τις εθνότητες που ζούσαν στα όριά του, καθόσον αυτές δέχονταν τον Ελληνικό πολιτισμό

- από τα μέσα του 7ου αι., ταυτίζεται σαφέστερα με την ιστορία του Ελληνικού έθνους και αποτελεί τον χώρο της πολιτικής και πολιτιστικής του δραστηριότητας.





χτες βράδυ ξαπλώσαμε μαζί με τα 6 παιδιά χαμαί, πάνω στις πεζούλες, τυλιχτήκαμε σε σεντονάκια, ακούγαμε Chavela Vargas και βλέπαμε ως αργά τις περσίδες να σκάνε στο στερέωμα.
ένα αστέρι έσκασε σαν πυροτέχνημα , από βορρά προς ανατολάς, με ουρά, σα να ήταν κομήτης !






Σάββατο 11 Αυγούστου 2012


foteini

στην καλύβα ψηλά στο βουνό

μικρά κίτρινα φύλλα του ώριμου Αύγουστου, τα φέρνει κατα δω ο άνεμος, πέφτουν απαλά πάνω στην πραγματεία του Montesquieu "περί της παρακμής των Ρωμαίων", έπειτα ο άνεμος τα ξαναπαίρνει και τα στροβιλίζει ένα γύρο.
υπάρχει μιά αχλύ στις κορφές των βουνών. το φως είναι θαμπό και μαζεύονται σύννεφα. κοντοζυγώνει το φθινόπωρο που αγαπάς.
τη νύχτα ακούω τα τσακάλια.
τη μέρα μονάχα τζιτζίκια, η ελαφριά ανάσα του αέρα, ζουζούνια, αρουραίοι, πεταλούδες, ακρίδες, χρυσόμυγες παίζουν στους δυόσμους, στις λεβάντες, στις μυρσινιές, στα βασιλικά, στις μηλιές και στα δεντρολίβανα.
παίρνω την καρέκλα μου, την πάω εδώ, την πάω εκεί, στις σκιές, στις ερμιές,
στο βουνό είσαι λεύτερος, μ' αρέσουν τα ύψη και οι κορφές, με ελευθερώνουν.

έβρεξε κι έπειτα άναψε ένα ουράνιο τόξο. 










Τετάρτη 8 Αυγούστου 2012


Γιώργος Σεφέρης

"Αν το θέλησα να μείνω μόνος,
γύρεψα τη μοναξιά,
δε γύρεψα μια τέτοια απαντοχή,
το κομμάτιασμα της ψυχής μου στον ορίζοντα,
αυτές τις γραμμές,
αυτά τα χρώματα,
αυτή τη σιγή."

 foteini
έτσι 
ο μικρός πληγωμένος στρατιώτης
επιβάλλει στον εαυτό του
σιγή

κανένας βόγγος μην ακουστεί
στους πόνους
μήδε ένα σιγανό "ωχ"

σιγή  
τόσο σκληρή

σιγή 
τόσο άδικη που
τις νύχτες
μοιάζει
με αυτοχειρία 





Τρίτη 7 Αυγούστου 2012


- μην αφίνεις τον εαυτό σου ΤΟΣΟ εκτεθειμένο !
μου λέει συνέχεια, χρόνια τώρα, η φίλη μου η ζωγράφος...

κι αυτή είναι μιά συμβουλή, που ναι μεν την καταλαβαίνω με το μυαλό μου, δεν συμφωνώ όμως με τη φιλοσοφία της...
είμαι της αντίθετης φιλοσοφίας, νοοτροπίας και φυσικά ιδιοσυγκρασίας...
αυτό έπαθα χτες και με τον ήλιο στη θάλασσα. εκτέθηκα !
δε λογάριασα τις συνέπειες.
κι υποφέρω τώρα.
ελαφριές ζαλάδες.
μα δε μετανιώνω.





Κυριακή 5 Αυγούστου 2012


 στο κελί

ο μεγάλος manitou , upupa epops, έχει πάψει να μας τιμά με την παρουσία του, από τότε που το θηρίο πηλαλάει στο χτήμα γαυγίζοντας και δείχνοντας διαρκώς τα δόντια του.

ο μεγάλος manitou , upupa epops, πέταξε χτες το απομεσήμερο χαμηλά πάνω απ' τα κεφάλια μας, γαντζώθηκε στα σύρματα του ηλεκτρικού, κοντοστάθηκε και  κοίταξε το θηρίο επιτιμητικά, έπειτα τίναξε το σκαμπρόζικο λοφίο του και πέταξε μακριά, αδιάφορος κι ελεύθερος.

το βράδυ, ένα φεγγάρι μεγάλο σηκώθηκε αργά αργά πίσω απ' τους λόφους.
μιά νυχτερίδα φτερούγισε μπροστά του και γιά ένα δευτερόλεπτο μου το σκίασε.

























ο φίλος σου ο γκιώνης, η κουκουβάγια, το τριζόνι κι ο τζίτζικας λαλούν αδιάκοπα.

το πρωί κολύμπησα ώρα πολύ, κι ίσως με χτύπησε ο ήλιος μέσα στη θάλασσα.
έτσι, όλημέρα ζαλίζομαι λίγο.















Τετάρτη 1 Αυγούστου 2012


θά ήθελα νά είχα λίγα γαρύφαλλα μυρωδάτα.

δεν βλέπω πιά πουθενά γαρύφαλλα.
χρωματιστά, ατίθασα, ζωηρά λουλούδια, μυρωδάτα...


δυό φεγγάρια τον Αύγουστο, θά έχουμε φέτος.
και θυμάμαι έτσι, εκείνη την υπέροχη ταινία του Κώστα Φέρρη !