είδα τόσο καθαρά το πρόσωπό της πρώτη φορά ! και ξαφνιάστηκα !
το πρόσωπό της ... ένα απίστευτο πρόσωπο...
μιά θυμωμένη δυνατή λιανή μούρη, με κάτι χοντρές μαύρες συνοφρυωμένες φρυδάρες, κάτι ματάρες που ξεδιακρίνεις πως βλέπουν και μες τα σκοτάδια, σε συνέχεια του τόξου του μετώπου η  μύτη κοντυλογραμμένη  κι ένα στόμα άπληστο, που ρουφάει και καταβροχθίζει κανονικά, όποιον άτυχο  πάει και μπλεχτεί στα δίχτυα της... 

ωραία είναι η ταραντούλα μου !

και ο αραχνοϋφαντος ιστός, μου θύμισε το μύθο της Αθηνάς υφάντρας, που νίκησε στον διαγωνισμό τον Ποσειδώνα και πήρε ως δώρο την πόλη των Αθηνών.
τον μαθαίναμε παιδιά στο δημοτικό αυτόν το μύθο και βέβαια, τον έχεις ιστορήσει.