Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου 2014

πήρα τον δρόμο, το στρατί.
τα βουνά δηλαδή πήρα.


μου έλειψε το βουνό όλη την χρονιά πέρυσι...
άλλος βαριεστημένος, άλλος κουρασμένος, άλλος ξυνισμένος, το αποτέλεσμα είναι ότι δεν ακολουθούσε απάνω κανείς...
φέτος είπα, δεν μπορώ να το στερηθώ μήτε το βουνό, μήτε το βάδισμα, έτσι αποφάσισα κι ανέβηκα μόνη μου, σήμερα πρώτη μέρα, φθινόπωρο έπιασε γιά τα καλά, 4 το απόγεμα απάνω στo βουνό.
είπα, εγώ θα ανεβαίνω έστω και μόνη μου.

η αλήθεια είναι, ότι κάθε πρωί, ειδικά όμως τα Σαββατοκύριακα, το βουνό έχει μέσα πολύ κόσμο.
άλλοι παν, άλλοι έρχονται, άλλοι τρέχουν, άλλοι κουβεντιάζουν, βολτάρουν, παρέες ή και μοναχικά.
στις 4 όμως το απόγευμα, κι ως λίγο να πέσει το φως, απάντησα στον δρόμο μου εδώ κι εκεί ίσως 10 ανθρώπους, όχι παραπάνω και σχεδόν όλοι έτρεχαν... δρομείς.

διόλου δεν με ενόχλησε αυτή η ερημία...
τα βήματά μου ξέρουν καλά που πάνε, εδώ χωματόδρομος, πιό κει άσφαλτος, εδώ έχουν μείνει λακκούβες απ' τις βροχές, πιό κει φυλάκιο, δενδροστοιχίες, πεύκα, ελιές, ξέφωτο, θέα στη θάλασσα, θέα στον "βράχο", το λεκανοπέδιο κάτω, στροφές, ανηφόρες, κατηφόρες, κουμαριές που ετοιμάζονται, βελανιδιές φορτωμένες, ρείκια ανθισμένα, θυμάρι ξερό αυτήν την εποχή, κυκλαμιές σαν στολίδια και κρόκοι πανέμορφοι!
το βουνό όπου παιδιά παίζαμε, στα ξέφωτα αμολάγαμε τους αετούς μας, δεν ανεβαίναμε από δρόμο μα το καβαλάγαμε απ' την μιάν άκρια ως την άλλη, φοβόμαστε να μπούμε στο ορυχείο, παίζαμε κρυφτό στα έρμα κελλιά της βυζαντινής μονής, ακούγαμε εδώ το τσακάλι να ουρλιάζει, έφηβοι ήρθαμε εδώ πάνω τα πρώτα μας ραντεβού, ενήλικες φτιάξαμε δίχτυ να το προστατέψουμε, τα βράδια ταϊζαμε τις μικρές αλεπούδες, το βουνό, ο λατρευτός τόπος, καλά λέω γω πως είμαι ένα βλαχούδι κι έχω μεγαλώσει βέρο βουνίσιο χωριατόπαιδο ...


αυτές είναι φωτογραφίες σημερινές :


" κυκλαμιὲς θ' ἀνθοῦν στὸ χῶμα ταίρια ταίρια "







"πού βρήκες χρώματα κι ανθείς
πού μίσχο και σαλεύεις" 
.





η θάλασσα πέρα... !






       βγήκε το πρώτο κούμαρο !
όσο κι αν έψαξα δεν βρήκα άλλο...
από τώρα μέχρι τα Χριστούγεννα οι κουμαριές θα φορτωθούν



οι βελανιδιές που μ' αρέσουν




αυτούς τους έρημους δρόμους αγάπησα...



κι αυτούς τους κακοτράχαλους...








Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου 2014

open day Demokritos, είναι σημαντικό όταν αυτά τα κέντρα ανοίγουν τις πύλες τους στον κόσμο... κόσμος πολύς !
σαφώς καλύτερα από πέρυσι ήσαν οργανωμένοι φέτος.
συνάντησα εκεί και αρκετούς φίλους αγαπητούς, κουβεντιάσαμε, ευχαριστήθηκα.


μάλλον τελείωσε γιά φέτος το νυχτέρι στην βεράντα...
απόψε έβαλε κρύο ξαφνικά, κλείστηκα μέσα, κρύωνα, έκλεισα και την μπαλκονόπορτα.
ελπίζω φέτος το χειμώνα να μη χρειαστεί να τριγυρνάμε μες το σπίτι πάλι σαν τους τρελούς, τυλιγμένοι με αμπέχωνα και κουβέρτες... ελπίζω...
 
βλέποντας κάτι τις απόψε, έπεσα πάνω σε ένα τραγούδι, που μου είχε μάθει η Julie και είχε σβήσει όλα αυτά τα χρόνια εντελώς από την μνήμη μου !
χάρηκα που το θυμήθηκα mot a mot ! το βρήκα και σε διάφορες εκτελέσεις, με όργανα και χορωδίες...

mikremoumozartkalinihta






Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου 2014

Διαβολεμένο στερητικό σύνδρομο ! Διαβολεμένο !
Ήθελα να χα δυό παραπανίσιες δραχμές στην τσέπη, να μπορούσα να πάω έστω γιά δυό μέρες στο Παρίσι.
Πολλά ζητάω, ε ;
Πολλές είναι οι δυό μέρες ;
Φαίνεται ότι είναι πολλές οι δυό μέρες που ζητάω...
Και με βασανίζει μιά νοσταλγία. Με βασανίζει πολύ.








Σάββατο 20 Σεπτεμβρίου 2014

Παρασκευή 19 προς ξημέρωμα Σαββάτου 20

23.00 - 01.00 σινεμά με την Κ.
θερινό σινεμά, 8 άτομα στην τελευταία παράσταση, ψύχρα - χτύπησα μιά βότκα πορτοκάλι γιά το κρύο -
το ... χαριτωμένο τελευταίο του Γούντυ Άλλεν.
καλή ambiance, ωραίες ερμηνείες κι ατμόσφαιρα, ευφυείς - ως συνήθως - διάλογοι γιά θέματα εσωτερικά, που απασχολούν τους ανθρώπους, δοσμένα μέσα από μιάν ευχάριστη, ρομαντική comedie.
φέτος, αν μπορέσουμε, πρέπει να δούμε σινεμά...











Παρασκευή 19 Σεπτεμβρίου 2014

Πέμπτη 18 Σεπτεμβρίου 2014

Τετάρτη 17 Σεπτεμβρίου 2014


†Σοφίας, Πίστεως, Ελπίδος και Αγάπης μαρτύρων

Ας έχουμε την σοφία να ελπίζουμε.
Να μαρτυρούμε την αγάπη.
Να πιστεύουμε. 

(προς Κορινθ. Α' 13,13) : 
νυνί δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη.




Παρασκευή 5 Σεπτεμβρίου 2014

είναι απίστευτο, mikremoumozart, τι συν ειρμούς έκανα από αυτό το απλό γλυκάκι !
τι απύθμενο πηγάδι είναι λοιπόν η ψυχή τ' ανθρώπου ; !

έφτιαξα ένα γλυκό ψυγείου μωσαϊκό, μα είναι ένα γλυκό που ποτέ δεν το έχω πετύχει.
όσες φορές το προσπάθησα απέτυχε... έτσι, δεν ξέρω τι έκπληξη με περιμένει όταν θα το βγάλω απόψε απ' την κατάψυξη !
το μωσαϊκό των παιδικών μας χρόνων, το φτιάχναμε συχνά στο σπίτι μας, θυμάμαι όμως ότι η μητέρα μου έβαζε μέσα ένα φρέσκο αυγό (απ' τις κότες της...). το αυγό δένει τα υλικά. τώρα πιά, καθώς ωμά αυγά δεν χρησιμοποιούμε, καμιά φορά υπάρχει μιά τεχνική δυσκολία, στο σμίξιμο των υλικών...

και να, που η ονομασία "μωσαϊκό" συνειρμικά με πήγε στα μωσαϊκά.

δυό λογιώ μωσαϊκά κυρίως αγάπησα.
τα μωσαϊκά του πατρικού μας σπιτιού
και κάτι ονειρεμένα μωσαϊκά σε τοίχο ή σε δάπεδα, που έχουμε δει κατά καιρούς εδώ κι εκεί...


το μωσαϊκό στο πατρικό μας σπίτι το είχε φροντίσει ο πατέρας μου.
εγώ ήμουν παιδί στις πρώτες τάξεις του δημοτικού όταν το σπίτι μας στην Αγιάπα χτιζόταν.
θυμάμαι καθαρά, όταν έριξαν τα θεμέλια. θυμάμαι πώς ακριβώς ήταν τα θεμέλια. κάτι τεράστια τσιμεντένια κουτιά ή σαν κάτι τεράστια, τσιμεντένια πέδιλα, που πηγαίναμε κάθε απόγευμα και τα ποτίζαμε με το λάστιχο, γιατί το τσιμέντο χρειάζεται βρέξιμο !


γιά να μπεις στην κυρία είσοδο εκείνου του σπιτιού ανέβαινες μιά φαρδειά σκάλα, 7 ή 8 ή 9 σκαλοπάτια.
μπαίνοντας στο δωμάτιο χωλ, δεξιά δωμάτιο τραπεζαρία, αριστερά δωμάτιο σαλόνι, στο πάτωμα είχαν τα τρία αυτά δωμάτια μαύρο μωσαϊκό, κάτι ψηφίδες μαύρες , πλατειές σχεδόν σαν βότσαλα και διαλεγμένες μία - μία στο χέρι, από άνθρωπο μερακλή σ' αυτά...

φαίνεται ότι από εκείνην την εποχή και από τον πατέρα μου, που παρακολουθούσε την παραμικρή οικοδομική εργασία από κοντά, έχω πάρει την αγάπη γιά τις οικοδομές και γιά κάθε λογιώ οικοδομικές εργασίες.
το ήξερες αυτό, mikremoumozart ? είμαι πολύ χωμάτινη...
με ενδιαφέρουν πολύ τα υλικά, οι πέτρες, τα τσιμέντα, τα τούβλα, τα σοβατίσματα, τα σίδερα, οι σκουριές, το ατσάλι, οι σωλήνες, οι ξυλείες.
παρακολουθώ σήμερα ακόμα και γνωρίζω τα είδη της ξυλείας γιά τα πατώματα.
τις ποιότητες των κουφωμάτων, τα ξύλινα και τα αλουμινένια κουφώματα, πόσο βαρειά είναι, πόσο ελαφριά, πόσο αντοχής, μ' ενδιαφέρει πάντα το πάχος των σωλήνων, τα υδραυλικά, τα πλακάκια, τα είδη υγιεινής, η διαμόρφωση των χώρων.
γιά τα ηλεκτρικά μόνο γνωρίζω πολύ λιγότερα πράγματα.
είναι, ας πούμε, ένα ψώνιο κι αυτό, mikremoumozart, να μου αρέσουν οι κουβέντες με τους μπετατζήδες, τους χτιστάδες, τους αλουμινάδες, τους ξυλουργούς, τους υδραυλικούς, τους μπογιατζήδες. όταν οι μαστόροι είναι μπεσαλήδες, καλοί, αυθεντικοί και δουλεύουν συνειδητά, μαθαίνεις πάντοτε πράγματα χρήσιμα απ' αυτούς τους ανθρώπους.

... άσε που, κατά τρόπο εντελώς απρόσμενο, όλ' αυτά με βοήθησαν, όταν "επαγγελματικά" το έφερε η ζωή και συνεργάστηκα με εργολάβους, μηχανικούς και κάθε λογής μαστόρους...
 
και κοίτα τώρα, πού μας πήγε η κουβέντα !
απ' το μωσαϊκό του ψυγείου ξεκίνησα, το μαύρο μωσαϊκό στο σπίτι μας θυμήθηκα κι έκανα ολάκερη παρένθεση, με ξύλα, χώματα και σίδερα... ναι, τέτοια είμαι...

μα μου έχουν αρέσει και των παλαιών ημερών τα μωσαϊκά...
θαυμάσια είναι τα υπέροχα ψηφιδωτά της Πέλλας, που τα έχω δει μονάχα μιά φορά,
αγαπημένα είναι τα περίφημα ψηφιδωτά εις την Πόλιν, στη Μονή της Χώρας, που τα έχω αντικρύσει  δυό φορές,
μα εκείνα που πολύ αγάπησα είναι τα θαυμαστά ψηφιδωτά της Πάφου, που τα είδα δυό φορές, και πολύ θα ήθελα να τα ξαναδώ κάποτε...     


περί μωσαϊκών και ... οικοδομικών απόψε η κουβέντα, mikremoumozart !
το έχω ξαναπεί, αρχιμάστορας στo είδος σου εσύ, μαστοράκι της αγγαρείας και της λάντζας εγώ, παραμάστορας...



*προσέχουμε τα κρυώματα αυτήν την εποχή.
  

 








Τρίτη 2 Σεπτεμβρίου 2014

είδα στον ύπνο μου tonmikromoumozart.
ήμουνα στο Passy, περπάταγα, τριγύριζα στη γειτονιά, γνώριμα, γελαστά, καθησυχασμένα.

μου λείπει πολύ η θάλασσα και τελειώνει το καλοκαίρι...
έχω κουραστεί να περιδιαβαίνω έχοντας, όπου πάω, τη μούρη του Φελούπε σφηνωμένη συνέχεια πάνω στον ώμο μου. κουράστηκα...
τον διώχνεις, του λες "φύγε ! κατέβα !", ματαίως... το θεωρεί δικαίωμά του... δεν κουνάει ρούπι. είναι πείσμων. ξεροκέφαλος.