τι απύθμενο πηγάδι είναι λοιπόν η ψυχή τ' ανθρώπου ; !
έφτιαξα ένα γλυκό ψυγείου μωσαϊκό, μα είναι ένα γλυκό που ποτέ δεν το έχω πετύχει.
όσες φορές το προσπάθησα απέτυχε... έτσι, δεν ξέρω τι έκπληξη με περιμένει όταν θα το βγάλω απόψε απ' την κατάψυξη !
το μωσαϊκό των παιδικών μας χρόνων, το φτιάχναμε συχνά στο σπίτι μας, θυμάμαι όμως ότι η μητέρα μου έβαζε μέσα ένα φρέσκο αυγό (απ' τις κότες της...). το αυγό δένει τα υλικά. τώρα πιά, καθώς ωμά αυγά δεν χρησιμοποιούμε, καμιά φορά υπάρχει μιά τεχνική δυσκολία, στο σμίξιμο των υλικών...
και να, που η ονομασία "μωσαϊκό" συνειρμικά με πήγε στα μωσαϊκά.
δυό λογιώ μωσαϊκά κυρίως αγάπησα.
τα μωσαϊκά του πατρικού μας σπιτιού
και κάτι ονειρεμένα μωσαϊκά σε τοίχο ή σε δάπεδα, που έχουμε δει κατά καιρούς εδώ κι εκεί...
το μωσαϊκό στο πατρικό μας σπίτι το είχε φροντίσει ο πατέρας μου.
εγώ ήμουν παιδί στις πρώτες τάξεις του δημοτικού όταν το σπίτι μας στην Αγιάπα χτιζόταν.
θυμάμαι καθαρά, όταν έριξαν τα θεμέλια. θυμάμαι πώς ακριβώς ήταν τα θεμέλια. κάτι τεράστια τσιμεντένια κουτιά ή σαν κάτι τεράστια, τσιμεντένια πέδιλα, που πηγαίναμε κάθε απόγευμα και τα ποτίζαμε με το λάστιχο, γιατί το τσιμέντο χρειάζεται βρέξιμο !
γιά να μπεις στην κυρία είσοδο εκείνου του σπιτιού ανέβαινες μιά φαρδειά σκάλα, 7 ή 8 ή 9 σκαλοπάτια.
μπαίνοντας στο δωμάτιο χωλ, δεξιά δωμάτιο τραπεζαρία, αριστερά δωμάτιο σαλόνι, στο πάτωμα είχαν τα τρία αυτά δωμάτια μαύρο μωσαϊκό, κάτι ψηφίδες μαύρες , πλατειές σχεδόν σαν βότσαλα και διαλεγμένες μία - μία στο χέρι, από άνθρωπο μερακλή σ' αυτά...
φαίνεται ότι από εκείνην την εποχή και από τον πατέρα μου, που παρακολουθούσε την παραμικρή οικοδομική εργασία από κοντά, έχω πάρει την αγάπη γιά τις οικοδομές και γιά κάθε λογιώ οικοδομικές εργασίες.
το ήξερες αυτό, mikremoumozart ? είμαι πολύ χωμάτινη...
με ενδιαφέρουν πολύ τα υλικά, οι πέτρες, τα τσιμέντα, τα τούβλα, τα σοβατίσματα, τα σίδερα, οι σκουριές, το ατσάλι, οι σωλήνες, οι ξυλείες.
παρακολουθώ σήμερα ακόμα και γνωρίζω τα είδη της ξυλείας γιά τα πατώματα.
τις ποιότητες των κουφωμάτων, τα ξύλινα και τα αλουμινένια κουφώματα, πόσο βαρειά είναι, πόσο ελαφριά, πόσο αντοχής, μ' ενδιαφέρει πάντα το πάχος των σωλήνων, τα υδραυλικά, τα πλακάκια, τα είδη υγιεινής, η διαμόρφωση των χώρων.
γιά τα ηλεκτρικά μόνο γνωρίζω πολύ λιγότερα πράγματα.
είναι, ας πούμε, ένα ψώνιο κι αυτό, mikremoumozart, να μου αρέσουν οι κουβέντες με τους μπετατζήδες, τους χτιστάδες, τους αλουμινάδες, τους ξυλουργούς, τους υδραυλικούς, τους μπογιατζήδες. όταν οι μαστόροι είναι μπεσαλήδες, καλοί, αυθεντικοί και δουλεύουν συνειδητά, μαθαίνεις πάντοτε πράγματα χρήσιμα απ' αυτούς τους ανθρώπους.
... άσε που, κατά τρόπο εντελώς απρόσμενο, όλ' αυτά με βοήθησαν, όταν "επαγγελματικά" το έφερε η ζωή και συνεργάστηκα με εργολάβους, μηχανικούς και κάθε λογής μαστόρους...
και κοίτα τώρα, πού μας πήγε η κουβέντα !
απ' το μωσαϊκό του ψυγείου ξεκίνησα, το μαύρο μωσαϊκό στο σπίτι μας θυμήθηκα κι έκανα ολάκερη παρένθεση, με ξύλα, χώματα και σίδερα... ναι, τέτοια είμαι...
μα μου έχουν αρέσει και των παλαιών ημερών τα μωσαϊκά...
θαυμάσια είναι τα υπέροχα ψηφιδωτά της Πέλλας, που τα έχω δει μονάχα μιά φορά,
αγαπημένα είναι τα περίφημα ψηφιδωτά εις την Πόλιν, στη Μονή της Χώρας, που τα έχω αντικρύσει δυό φορές,
μα εκείνα που πολύ αγάπησα είναι τα θαυμαστά ψηφιδωτά της Πάφου, που τα είδα δυό φορές, και πολύ θα ήθελα να τα ξαναδώ κάποτε...
περί μωσαϊκών και ... οικοδομικών απόψε η κουβέντα, mikremoumozart !
το έχω ξαναπεί, αρχιμάστορας στo είδος σου εσύ, μαστοράκι της αγγαρείας και της λάντζας εγώ, παραμάστορας...
*προσέχουμε τα κρυώματα αυτήν την εποχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου