Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2016

Ο Αμερικανός θεατρικός συγγραφέας  Edward Franklin Albee

γεννήθηκε στις 12 Μαρτίου 1928 και έφυγε απ' τη ζωή στις 16 Σεπτεμβρίου 2016.


(η ημερομηνία γέννησής του, 12 Μαρτίου,  
είναι η ίδια, αν θυμάμαι σωστά, με την ημερομηνία γέννησης 
του αγαπημένου μας ποιητή Μάνου Ελευθερίου).




Διαβάζω στον πρόλογο του Φώντα Κονδύλη, 
από το βιβλίο "Ισορροπία τρόμου", σε μετάφραση Φ. Κονδύλη , 
7ο στη σειρά "Παγκόσμιο θέατρο" των εκδόσεων ΔΩΔΩΝΗ 
(το έργο έχει μεταφραστεί και με τον τίτλο "Ευαίσθητη ισορροπία" 
- a delicate balance)


... "Επιχειρώντας μιά σύντομη ανακεφαλαίωση, θα πρέπει να τονίσουμε ότι ύστερα από τόσα χρόνια αποτελμάτωσης που μεσολάβησαν απ' τις κορυφαίες επιτεύξεις του Άρθουρ Μίλλερ και του Τεννεσή Ουίλλιαμς, απ' τις αρχές δηλαδή του 1950 ως το 1959, το αμερικάνικο θέατρο γνώρισε μιά σημαντική αναγέννηση...

... Από τις φυσιογνωμίες που έγιναν σπουδαίες τα τελευταία χρόνια .............
ο Έντουαρντ Άλμπυ, σαν θεατρικός συγγραφέας, είναι αναμφισβήτητα ο πιό σημαντικός.
..........................................................................................................

Το αμερικάνικο θέατρο άλλαξε.

Ο Έντουαρντ Άλμπυ δεσπόζει πάνω σ' αυτή την αλλαγή".










Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2016

Ζάουμε Καμπρέ, Confiteor, 707 σελίδες, το τελείωσα απόψε.

Φυσικά πρόκειται γιά μεγάλη προσπάθεια βιβλίου ! 
Κατά την ταπεινή άποψη ενός μη ειδικού,
(που το διάβασε ωστόσο με προσοχή...) , είναι βιβλίο υπέρ εκτιμημένο.


τα μπάνια του λαού έγιναν μόλις είκοσι επτά.





Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου 2016

- με αφορμή την Καταλάνικη γλώσσα, στην οποία γράφτηκε αρχικά το Confiteor,
(προσεγγίζοντας και το θέμα της μετάφρασης των κειμένων),
και έχοντας στο παρελθόν μιά (πολύ σύντομη είναι η αλήθεια) επαφή με την δύσκολη Καταλάνικη γλώσσα

- με πρόσφατη αφορμή ακόμα το γλωσσικό ιδίωμα του Πιεμόντε της βόρειας Ιταλίας, που έτυχε αυτές τις μέρες κι ανακάλυψα, ψάχνοντας γιά ένα προσωπικό, δικό μου ενδιαφέρον


το γλωσσικό ζήτημα :

να υπάρχει

μία διεθνής, ομοιόμορφη γλώσσα, παγκόσμια και παγκοσμιοποιημένη, 
ΠΟΥ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΕΙ ΤΗΝ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ανάμεσα στους ανθρώπους

ή

η "lingua naturalis" του Dante, η γλώσσα με την οποία ο καθένας μεγάλωσε και πρωτομίλησε στον τόπο του, που όμως αυτό ΔΥΣΚΟΛΕΥΕΙ  ΤΗΝ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ των ανθρώπων




το ζήτημα κοινωνιολογικά μάλλον τίθεται :


- παγκοσμιοποίηση της γλώσσας, μία διεθνής, ομοιόμορφη, κοινή γλώσσα γιά όλους, προς χάριν της ΑΜΕΣΗΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

ή

- προσπάθεια να διατηρήσουμε τις "μειονότητες" με τις ντοπιολαλιές τους,
να διατηρήσουμε τις εθνικές γλώσσες και προσπάθεια να διατηρήσουμε τις εθνικές ταυτότητες ;



δηλαδή,
εκείνο που τελικά θα βαρύνει, πρέπει να είναι η ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ;

ή 

η αναγκαστική ομοιομορφία πρέπει να μας ενοχλεί κι οφείλουμε να συντηρούμε τις ιδιαιτερότητες, τα ειδικά και εθνικά χαρακτηριστικά ;




έχοντας από πολλά χρόνια ξεκαθαρισμένο μέσα στο δικό μου κεφάλι το δεύτερο,
την διατήρηση δηλαδή των χαρακτηριστικών, των ντοπιολαλιών και των εθνικών γλωσσών, 
γνωρίζω ότι η απάντηση δεν είναι διόλου αυτονόητη !


κατά τα συμφέροντα ή από άγνοια ή, τέλος πάντων γιά διάφορους και διαφορετικούς λόγους, υπάρχουν διάφορες απόψεις γιά το γλωσσικό...






κοιμούμαι
και η καρδιά μου ξαγρυπνά...






Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου 2016

"Confiteor Deo omnipotenti , 
beatae Mariae, semper virgini, 
beato Michaeli Archangelo, 
beato Joanni Baptistae, 
sanctis Apostolis Petro & Paulo, 
omnibus Sanctis 
& vobis, frattes, quia peccavi nimis cogitatione , verbo & opere : 
mea culpa : mea culpa : mea maxima culpa"




από το "Le Missel  romain, latin et francois  I"






του Ζάουμε Καμπρέ το Confiteor, είναι κάπως περίεργα γραμμένο βιβλίο...
στις πρώτες σελίδες μπήκα στον πειρασμό να το κλείσω, μα δεν το έκανα...
όσο προχωρεί καλυτερεύει, παρ' όλ' αυτά έχω την αίσθηση ότι η μετάφραση ίσως θα μπορούσε να είναι κάπως πιό "δουλεμένη".