Κυριακή 31 Μαρτίου 2013


ο Ηριδανός ποταμός

photo 
foteini



signature
foteini

ο Χατζής του Ηριδανού ποταμού εγώ,
μονοθεϊστής, λατρεύων λίθους 
και σταγόνες ύδατος ...





"Ν' ακούς αγάλματα πέτρινα και ρυάκι Εμπεδοκλέους είναι μαγεία.
Προπαντός αν περπατείς γυμνόπους".

Οδ. Ελύτης
Εκ του πλησίον











Πέμπτη 28 Μαρτίου 2013


αισθάνομαι αληθινά τυχερή, που σήμερα, είδα από κοντά 

ένα εκπληκτικό μουσείο, 
το μουσείο

Νίκου Χατζηκυριάκου-Γκίκα 

γεμάτο αυθεντικά έργα λατρεμένων καλλιτεχνών...
οι γενιές των σπουδαίων Ελλήνων, από το 1920 ως τα χρόνια μας !

αν είχα λίγο κέφι, κι αν αυτές τις μέρες δεν σπαρταρούσε σαν το ψάρι τρομαγμένη μέσα μου η καρδιά μου, θάχα υπομονή και θα δοκίμαζα να κατασκευάσω ένα μικρό, ερασιτεχνικό  φυσικά, βιντεάκι, γιά να φανερώσω λίγη απ' την ομορφιά που αντίκρυσαν σήμερα τα μάτια μου...


οι θησαυροί του μυαλού και των χεριών των ανθρώπων, ήσαν εκεί συγκεντρωμένοι !
και οι θησαυροί του χαρακτήρα των ανθρώπων ! 



συλλογίζομαι, τι κύκλους κάνει η ζωή, και τι παιχνιδίσματα... 
στα παιδικά χρόνια, όταν πήγαινα με τον πατέρα μου ν' αγοράσει πουκάμισα, πώς να ήξερα τότε, ότι εκεί, τόσο μα τόσο κοντά, υπήρχε μιά τέτοια εστία δημιουργίας !  κι ότι κάποια  μέρα στον ίδιο αυτόν οικείο χώρο, θά μπαινα σαν πουλί τρομαγμένο , να πάρω δύναμη απ' την τέχνη...
τι ανύποπτοι είμασταν!...


τέλος σκέφτομαι , πως αγαπώ πάρα πολύ τους ανθρώπους.
τα πάθη
και τη δημιουργία τους.




"μάνα μου είν' η γη..."




  

Κυριακή 24 Μαρτίου 2013


τα νοσοκομεία
μας κάνουν να κοιτάζουμε προς τα μέσα μας.

ακόμα, μας διδάσκουν ταπεινότητα.








Σάββατο 23 Μαρτίου 2013


αισθάνομαι αληθινά τυχερή, που εχτές είδα από κοντά 

στην Αθηναϊκή οικία - μουσείο  

Άγγελου & Λητώς Κατακουζηνού

αυθεντικά έργα λατρεμένων καλλιτεχνών

photos
foteini
Chagall



la tete blonde de Lito dans le bleu Chagall










Picasso







Τσαρούχης









χειρόγραφο της Μυρτιώτισσας





Χατζηκυριάκος Γκίκας



















αγαπώ τα τζάκια
και, ως υλικό, αγαπώ πολύ το μάρμαρο.

εδώ το τζάκι είναι από κόκκινο μάρμαρο - rosso antico





αγαπώ πολύ και τα χαλιά.

πάνω σε αυτό το χαλί, έχουν πατήσει ιερά τέρατα, της εποχής του '30...









τι ωραία είναι τα έργα των χειρών των ανθρώπων ! 
















Πέμπτη 21 Μαρτίου 2013


η Ισημερία της ποίησης !


 σκέφτομαι, τι έχουν γράψει οι άνθρωποι !...
και πόσο, και με ποιόν τρόπο, η ποίηση είναι μέσα στην πραγματική ζωή μπασμένη !...

 

Η καλαμιά  
Ένας αντρειωμένος Ποταμός μια μέρα
στη χαριτωμένη Καλαμιά μιλάει:
«Όποτε κι αν στρίψω, σε θωρώ εδώ πέρα
στο δικό μου πλάι.

 
Κι όταν ζευγαρώνω σ’ αγκαλιά γαλάζια
τ’ άστρ’ από κει πάνω, τ’ άνθη από δω χάμου,
γέρνεις κι αγναντεύεις με καημούς και νάζια
τ’ αγκαλιάσματά μου.

 
Κι όταν οργισμένος χύνομαι στο δρόμο
Και χαλάω, συντρίβω κόσμο σαν το Χάρο,
Καρτερείς αθώα, στέκεις δίχως τρόμο
να σε συνεπάρω.

Αλλά κι αν σε τρώει τ’ αγριομανητό μου,
Πάντα στο πλευρό μου ζεις αναστημένη·
Από με τι ελπίζεις; Πάντα στο πλευρό μου
Μνήμα σε προσμένει!»


Κι αποκρίθη εκείνη γέρνοντας επάνω
Στα πρασινισμένα πόδια του θλιμμένα:
«Δεν μπορώ να ζήσω, μήτε να πεθάνω
μακριά από σένα!»
















Σάββατο 16 Μαρτίου 2013



πλάϊ στο ζωηρό φούξια
άνθισε κι ένα πάλ , λίγο σαν κίτρινο !






Παρασκευή 15 Μαρτίου 2013


πήρα χθες απ' τον Ευριπίδη το βιβλίο της Αρβελέρ "γιατί το Βυζάντιο".
το ξεκίνησα κι έχει φυσικά ενδιαφέρον...
ό, τι διαβάζω στις πρώτες σελίδες, το έχω συναντήσει και στο βιβλίο του Ζακυνθηνού.
τα χωνεύω όμως πολύ σιγά... αργά...
τα γυρίζω στο μυαλό μου, τα αναμασάω κι έπειτα τα χωνεύω. αργά πάντως...
έτσι κι αλλιώς, τα "Βυζαντινά" τα αγάπησα και τα προσεγγίζω συνειδητά μόλις τα τελευταία χρόνια... 
αυτόν τον καιρό, δεν είμαι ευχαριστημένη με τον εαυτό μου ή είμαι πρώτη φορά, μάλλον, τόσο δυσαρεστημένη με μένα...
άλλα πιάνω, άλλα αφίνω, άλλα αφίνω, άλλα πιάνω.
αποσταθεροποίηση.
δεν είμαι μαθημένη έτσι...
καταλαβαίνω, πως ένας άνθρωπος δεν γίνεται να λειτουργεί συνέχεια στην τσίτα, σαν στρατιώτης, μήτε συνέχεια με βλέψεις πρωταθλητισμού.  τι γίνεται όμως, αν έτσι έχεις μάθει, έχεις εκπαιδευτεί ή έχεις συνηθίσει να ζεις ; 
δεν μου ταιριάζει η σημερινή αποσταθεροποίηση. με βασανίζει.
με βασανίζει και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα. τίποτα καλό δεν προμηνύεται.
τίποτα ενθαρρυντικό δεν φαίνεται να σχεδιάζεται...
αυτή εδώ η γενιά των παιδιών που είναι ανάμεσα 25 έως και 35 χρονών, ίσως είναι η πιό μορφωμένη, η πιό καταρτισμένη κι εφοδιασμένη γενιά νέων στην Ελλάδα, από ποτέ ! δεν γίνεται, αυτά τα παιδιά, όλη σχεδόν η νεολαία, να κάθονται ανήμπορα και να επαιτούν γιά μιά κακοπληρωμένη, ανασφάλιστη κι ανύπαρκτη δουλειά...
όσο υπομονή κι αν λέμε, όση υπομονή και καρτερία κι αν δείχνει ο κόσμος, δεν μπορεί αυτό να διαρκέσει γιά πολύ ακόμα. 
ανθρωποθυσίες είναι αυτές. ή η νεολαία φεύγει μακριά ή κάθεται εδώ εγκλωβισμένη κι ανήμπορη. ανθρωποθυσίες είναι... το σκέφτομαι διαρκώς, το αντιμετωπίζουμε διαρκώς με τα παιδιά γύρω μας  και μου φαίνεται φοβερό.
στους καιρούς που ζούμε, δεν με τρομάζει η φτώχεια. μπορούμε όλοι μας να ζήσουμε πιό φτωχικά. φτωχικά. δεν είναι αυτό το χειρότερο... το χειρότερο μου φαίνεται είναι αυτό που συμβαίνει στη νεολαία. άλλοι φεύγουν, άλλοι στέκουν απελπισμένοι, άλλοι στρέφονται σε λογιώ λογιώ αντικοινωνικές αντιδράσεις...
δεν ξέρω τι μπορούμε να κάνουμε γι αυτό, δεν γίνεται όμως να στεκόμαστε όλοι εμείς ξαφνιασμένοι κι αμήχανοι ...
επαναπροσδιορίζομαι κι αναθαρρώ κάπως, όταν παρακολουθώ όσα λένε κάποιοι πνευματικοί, σοφοί άνθρωποι, που κατά καιρούς καλούνται στις τηλεοράσεις ή στον τύπο και μιλάνε, γιά διάφορα θέματα. ο Ράμφος, ο Γιανναράς, ο Γραμματικάκης, προχτές ο Γεωργουσόπουλος, διάφοροι  σημαντικοί επιστήμονες και  καλλιτέχνες.
όλοι και όλα επιστρέφουν πίσω, στις ρίζες μας, στην Γενική Παιδεία και την Ελληνική Γλώσσα.
τι να λέμε τώρα ;!  υπάρχει σήμερα κάποιος στο προσκήνιο, σε κρατικό επίπεδο εννοώ, υπάρχει έστω κι ένας, που να σκοπεύει ή να θέλει ή να ξέρει ή να νογάει να δουλέψει σ' αυτήν την κατεύθυνση ; !
πονάει η ψυχή...














Τρίτη 12 Μαρτίου 2013



κι άλλα γεννητούρια στη γλάστρα είχαμε...









Σάββατο 9 Μαρτίου 2013


photos
foteini




Γένεσις 9, 13
« τὸ τόξον μου τίθημι ἐν τῇ νεφέλῃ,
καὶ ἔσται εἰς σημεῖον διαθήκης ἀνὰ μέσον ἐμοῦ καὶ τῆς γῆς»




signature
foteini


Ο φόβος 
έχει χρώμα κόκκινο.

Κόκκινο, καθώς τα μικρά φρούτα του δάσους.
Ή, καθώς το κόκκινό μου παλτό
Ή καθώς ένα, του πάθους πορφυρό τριαντάφυλλο, καρφιτσωμένο αιώνες πάνω στο στήθος μου
Κόκκινο, σαν το εαρινό παράπονο της παπαρούνας
Κόκκινο, σαν Μαυροδάφνη και σαν Commandaria της Ευχαριστίας
Κόκκινο, όπως ο σάρδιος, όπου ο καθήμενος όμοιος οράσει  
Καθώς το στήθος του κοκκινολαίμη που μας συντροφεύει
Κόκκινο, όπως  la luna rossa σου
Ή, όπως μια φέτα κρύο καρπούζι ένα ντάλα μεσημέρι καλοκαιριού
Κόκκινο σαν του Stravinsky το πουλί της φωτιάς
Σαν το φιλί του Rodin κόκκινο


Ο φόβος
έχει χρώμα πορτοκαλί

Καθώς, που ο ήλιος δύει στο Ιόνιο , στη ράχη των Διαποντίων Νήσων
ή καθώς, που ο ήλιος δύει  στην Αρμορική, μέσα στη Μάγχη
ή, όταν ο ήλιος δύει στο ναό του Ποσειδώνα, στο Σούνιο
Σαν μιά πορτοκαλιά που φύτεψα στη γλάστρα της αυλής
Πορτοκαλί, σαν του πατέρα τα πορτοκαλί τριαντάφυλλα


Ο φόβος
έχει χρώμα κίτρινο

Καθώς η διψασμένη έρημος, κίτρινο
Ή κίτρινο, σαν τον χρυσό του Μπαχρέϊν
Το ημερωμένο σου άγριο κίτρινο
Κιτρινισμένα φύλλα καστανιάς το φθινόπωρο
Κίτρινο όπως το στάρι, μήνα Αύγουστο
Της μαργαρίτας «μ’ αγαπάς δε μ’ αγαπάς» το κίτρινο
Χωράφια στον νότο με ηλιοτρόπια, στην Άρλ του Van Gogh
Κίτρινο, ως ήλεκτρον Βαλτικής


Ο φόβος
έχει χρώμα πράσινο

Πράσινο καθώς "τα πεύκα της Αππίας οδού, τα πεύκα της Ρώμης", της Αττικής τα πεύκα
Καθώς τα αειθαλή κυπαρίσσια της μέσης Κέρκυρας και του Αγίου Μάρκου
Πράσινο, σαν τα έλατα του Αίνου και του Salzburg τα σκοτεινά έλατα
Το άπλετο πράσινο στον ελαιώνα της Άμφισσας
Το πράσινο κατά Cézanne , au  vieux sol natal
Το πράσινο από το τετράφυλλο τριφύλλι
καρφιτσωμένο στο πέτο του δικού σου παλτού


Ο φόβος
έχει χρώμα μπλέ

Το μπλέ της Παναγιάς της Θαλασσινής
Το μπλε στα ψηφιδωτά της Αγίας Σοφίας
στης Πάφου τα ψηφιδωτά και της Πέλλας
Το μπλε αρόδο, ανάμεσα Παξούς κι Αντίπαξους
Της Μεσογείου το μπλε, της Καλυψώς, της Κίρκης, των Σειρήνων
Το μπλε θερμό, στα Farasan Islands 
Του Βοσπόρου το μπλε και των πηγών του Αώου
Στου Canałasso τα σκοτεινά νερά, μπλε του σαπφείρου
Το μπλε του Monet στα Nympheas
Του Αιγαίου το πανώριο μπλε


Ο φόβος
έχει χρώμα γαλάζιο

Το γαλάζιο του ελληνιστικού λόγου κάλαϊς
Γαλάζιο, στα λουλακί παραθυρόφυλλα των Κυκλάδων
Στους τρούλους του Αιγαίου
και στα θαλάσσια σπήλαια
Στα απομεινάρια αρχαίων ρωμαϊκών γυαλιών
Γαλάζιοι ουρανοί του Chagall
Της Αττικής τα γαλανά ουράνια


Ο φόβος
έχει χρώμα μωβ


Το μωβ του μενεξέ, του πανσέ, της ανεμώνης, του υάκινθου
Το μωβ του κρόκου, του κυκλάμινου, της καμπανούλας, της βιολέτας
Των ίρις το μωβ, του λούπινου, της λαδανιάς, της θρούμπας, του στουρέκι
Σαν μωβ σατέν, του φθινοπώρου η διάθεση, η άγρια ορχιδέα και το ρείκι
Μωβ το θυμάρι στον Υμηττό


Ο φόβος
έχει χρώμα λευκό.

Λευκό, όπως ένα αναπάντεχο λουλούδι κάκτου
Άσπρο, σαν τη σκληράδα του Πεντελικού μαρμάρου
Άσπρο, σαν των Καρυάτιδων την αρετή
Το άσπρο της ευλάβειας
Ο φόβος στο χρώμα της Blanche 
Το λευκό της Ροδόπης χειμώνα καιρό, και το άσπρο άνθος των Άλπεων
Της Megève το κατάλευκο χιόνι, οι γεωμετρικές νιφάδες στο Würzburg
Άσπρο, σαν το λευκό κοράλλι , που βούτηξα ένα πρωί κι έβγαλα, απ’ τα νερά της Ερυθράς θάλασσας


Ο φόβος
έχει χρώμα μαύρο

Μαύρο, τις νύχτες με ομίχλη πάνω στη γέφυρα του Καρόλου
Στου Ντράγιερ τα μαυρόασπρα ποιήματα
Στου Τσάρλυ Τσάπλιν τις βωβές ταινίες
Στη Γκουέρνικα, διά χειρός Picasso
Φτερούγες μαυρόασπρες, στου Τσαρούχη τους μήνες
Στον «Μοναχό» με σινική και κάρβουνο , διά χειρός Φωτεινής .


"τόξον 
εἰς σημεῖον διαθήκης"


















Τρίτη 5 Μαρτίου 2013


ο φόβος
έχει του ουράνιου τόξου τα χρώματα






Κυριακή 3 Μαρτίου 2013


La sémiotique de la peur


τι χρώμα να χει άραγε ο φόβος ;







 


Παρασκευή 1 Μαρτίου 2013


στριφογυρίζει στο μυαλό μου η παραβολή με τα τάλαντα.
πώς "ξοδεύουμε" τη ζωή και τον χρόνο μας ;