Πήγε δυόμιση... 
Φτάνω διαρκώς τον εαυτό μου στα όριά του... Εξακολουθητικά...

Σάββατο 16 Μαϊου 2020

Μπάνιο πρώτο. 

Δεν είναι ζεστή η θάλασσα, αλλά όταν κολυμπήσεις λίγο, ζεσταίνεσαι...

Τριγύρω κόσμος, σα να χουνε πάρει τις άδειές τους τον 15αύγουστο!

Μου έκανε πάντως εντύπωση ότι όλοι είχαν τοποθετήσει χάμω τις πετσέτες τους σε απόσταση δυό μέτρα ό ένας απ' τον άλλο! Είπα, μωρέ μπράβο!

Τετάρτη 27/5

Ίσως παίρνω σιγά σιγά τ' απάνω μου... Πολύ σιγά όμως...

Φυσικά ασχολούμαι πάντα με το παιδί, με τα παιδιά, με τον αδερφό μου που είν' εδώ, με τα ανήψια μου που είν' εδώ, με τους γέροντες πάντα, με τους φίλους μου, με λίγα διαβάσματα, με τα λουλούδια που φύτεψα, κι ό, τι άλλο μπορώ... 

Με στενοχωρεί που δεν θέλω να βγαίνω έξω... Έχω επίγνωση. Δεν είν' αυτό καλό σημάδι... Με στενοχωρεί που ζορίζομαι να βγω έξω... πιέζομαι... δεν το θέλω... Και το ξέρω, δεν είμ' εγώ αυτή... Εμένα η χαρά μου, ήταν το κέντρο! που πιό κέντρο πόλης δεν υπάρχει... Και τώρα δεν θέλω να βγαίνω έξω... βαρυγκομώ... βρίσκω δικαιολογίες στον εαυτό μου... Θα πάω αύριο... Με προβληματίζει... Δεν είναι αυτό σημάδι απόλυτα καλής ψυχικής υγείας... 

Με βρίσκουν μιά μιά οι αγαπημένες μου συμμαθήτριες, μ' αυτές μεγαλώσαμε μαζί... επικοινωνούμε διαρκώς. Και με τους φίλους μου συναδέλφους... 

Συνεχίζω να έχω συστολή, εγώ δεν έχω κάνει ούτε ένα, κανένα απολύτως "αίτημα φιλίας"... όποιος με βρήκε, με βρήκε και καλώς ήρθε... Κάνουμε όμως χαρά, που βρεθήκαμε...Έχω χαρά, που τους έχω... 

 

Πόσο πολύ χαίρομαι με την Άννυ!
Το βιβλίο που σκέφτεται (και που μου έδωσε να της το "κοιτάξω"), λέω, θα πάει καλά!
Γνώμη μου είναι πως το βιβλίο μοιάζει με λεξικό, που όμως χαρίζει απλόχερα τα πολιτιστικά στοιχεία των χρόνων και της περιοχής...
Γλώσσα και πολιτισμός μαζί! Της έδωσα και τίτλο και μου είπε: "ναι, παρόμοιο τίτλο σκέφτομαι να βάλω"!
Στο μεταξύ, ενδιαφέρθηκε σοβαρός οργανισμός, γιά παρουσίαση που με ξετρελαίνει!
Άντε να δούμε!
Και πόσο χαίρομαι, που με εμπιστεύονται οι φίλοι!

Όχι, τίποτα δεν ξέχασα, μήτε μιά στιγμή δεν έχω ξεχαστεί...
Είναι απλά, που δεν είμαι καλά...
10 μερόνυχτα άγρυπνη, με πόνους σκληρούς κάθε βράδυ, να τριγυρνάω στα δωμάτια... νευρικό σύστημα σμπαραλιασμένο, σωματική κούραση, άσε τα άλλα...
αποφάσισα επιτέλους εχτες να πάω σ' έναν οδοντίατρο, ξεκίνησα αντιβίωση, είμαι λίγο καλύτερα κι έτσι μπόρεσα σήμερα να κλείσω λίγο τα μάτια μου... 

Όχι, τίποτα δεν ξέχασα, μήτε μιά στιγμή δεν έχω ξεχαστεί...
Δεκαεπτά χρόνια στις επάλξεις- δεκαεπτά χρόνια στα κάγκελα, πώς να ξεχαστώ; γίνεται; δεν γίνεται... οριστικά.

"la poesie comme chemin spirituel"

ό, τι ελάχιστο μπορώ, αυτήν την εποχή...

Je porte à tes pieds cette palette 
qui est couverte des traces de mes humbles recherches

* η κουβέντα "υπομονή", δεν είναι ασώματος... έχει χαρακτηριστικά ανθρωπίνου σώματος, robuste.

άσε που, η φίλη μου η Μέρω, μου έλεγε ότι υπάρχει αγία Υπομονή, κι ότι έχει το εικόνισμά της... τέτοια πράγματα...

Εκαταργήσαμε τον ύπνον!

Ναι ! Το κατορθώσαμε κι αυτό! Τον εκαταργήσαμε !

Βασικά, από το περασμένο Σάββατο, με κάποιον τρόπο που ψυχανεμίζομαι, αλλά που δεν μου είναι και εντελώς ξεκάθαρος, έχουμε διακοπή του βραδυνού ύπνου...

Όσο και να παλέψω μες τη μέρα, ό, τι κούραση κι αν έχω, μόλις το βράδυ ξαπλώσω αρχίζουν και με πονάν διάφορα νεύρα, τόσο, που όλη η νύχτα περνάει κακήν κακώς.

Έχουμε κάνει διάφορες ομάδες συζητήσεων. Καλό μου κάνουν στην ψυχή, δεν λέω όχι... 

- Οι συνάδελφοι-φίλοι απ' τη δουλειά, βρισκόμαστε σε τακτική εβδομαδιαία τηλεδιάσκεψη.

- Άρχισαν να με βρίσκουν (να ένα από τα καλά του F. B.!) οι συμμαθήτριές μου-φίλες μου απ' το σχολείο!

- Σήμερα ήρθαν και με πήραν ο Μίμης, η Ευγενία, Η Μαρία κι η Ασπασούλα κι ανεβήκαμε στην Πάρνηθαα, στη λίμνη Μπελέτσι. Θαυμάσιες νεροχελώνες, υπέροχες! Μετά κατεβήκαμε στον Κάλαμο και σταθήκαμε λίγο στη θάλασσα... 

- Αύριο έχω απ' το πρωί babysitting.

Γιάννης Πάριος τραγούδησε:

"Εγώ εδώ κι εσύ αλλού

με τα συμπτώματα τρελού

να κουβεντιάζω στο κενό

και μόνος να παραμιλώ

Παρασκευή η ώρα τρεις

Τι να σου πω τι να μου πεις

βαρύς ο νόμος της σιωπής"

Αν γινόταν, να χαστούκιζα τον εαυτό μου, μπροστά σ' έναν καθρέφτη, μπορεί και να στρωνα...
Διότι όλη μέρα ήμουν ένα περδίκι, μα τι περδίκι!... Μύρια πράγματα έκανα, ξανακοίταξα το βιβλίο που θα εκδώσει η Άννυ, (ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ, αλλά δύσκολο!...), διόρθωσα ένα γαλλικό νομικό σύγγραμμα, χωρίς να γνωρίζω την νομική ορολογία, κι έκαμα ένα σωρό δουλειές, δώθε κείθε... Κατάγερη, δυνατή, μιά χαρά!

Κι όσο ζυγώνει τώρα 2 η ώρα, που 24 ώρες ξάγρυπνη, πρέπει να πάω γιά λίγον ύπνο, άρχισε ξαφνικά να με ξαναπιάνει το δόντι μου!
Δεν το πιστεύω ότι απ' το πρωί το είχα ξεχάσει, και μιάμιση η ώρα ύπνου με ξαναπιάνει ο πόνος...
Νευραλγία (!) λέει ο γιατρός του μυαλού μου... Δε θα τ' αντέξω, δεύτερη νύχτα...
Και ψάχνω να βρω τι χαπάκια μπορεί να έχω σ' αυτό μέσα το σπίτι... Να χω κανα δυό τρία depon?

Πεντέμιση η ώρα, που ξημερώνει...

Τώρα αυτό, μπορούμε να το αποδώσουμε με τρείς λαϊκές παροιμίες

Παροιμία πρώτη : Το πήραμε σκοινί κορδόνι...

Παροιμία δεύτερη : Πότε ο Γιάννης δεν μπορεί ... κτλ...

Παροιμία τρίτη : Όλα τα χε η Μαριορή, ο φερεντ πονόδοντος της έλειπε...

Ξαφνικός πονόδοντος, με το που ξάπλωσα. Μάτι ορθάνοιχτο ως τις 5, κουκουβαγίσιο.

Il n'a jamais jamais connu de loi !

04.56

πολύ πρωί γιά να ξεκινήσει η μέρα... έκανα όμως χτες βράδυ το λάθος να κοιμηθώ σχετικά νωρίς, γιά τα νέα δεδομένα...

το άγχος είναι σαν μιά αρρώστια... σε βουτάει από μέσα  και χρειάζεται σοβαρό χειρισμό γιά να του ξεφύγεις...

ο σοβαρός χειρισμός χρειάζεται κάποιον χρόνο και πολλή ψυχραιμία γιά να τον πετύχεις...

η πολλή ψυχραιμία χρειάζεται να βάλεις κάτω τα πράγματα με το μυαλό, γιά να τα αναλύσεις...

πάλι στο μυαλό όμως καταλήγουμε...

Κλαίω λίγο. Διαβάζω ή βλέπω κάτι από normal εποχές και κλαίω λίγο. Στενοχωριέμαι που στενοχωριέμαι.

Κάνω πράγματα, ασχολούμαι σχεδόν συνέχεια... το παλεύω... Θυμώνω που έχω εσωτερική στενοχώρια κι άγχος γιά το μέλλον...

6 το πρωί κοιμήθηκα προχτές. έχουνε γίνει οι μέρες νύχτες.