Όχι, τίποτα δεν ξέχασα, μήτε μιά στιγμή δεν έχω ξεχαστεί...
Είναι απλά, που δεν είμαι καλά...
10 μερόνυχτα άγρυπνη, με πόνους σκληρούς κάθε βράδυ, να τριγυρνάω στα δωμάτια... νευρικό σύστημα σμπαραλιασμένο, σωματική κούραση, άσε τα άλλα...
αποφάσισα επιτέλους εχτες να πάω σ' έναν οδοντίατρο, ξεκίνησα αντιβίωση, είμαι λίγο καλύτερα κι έτσι μπόρεσα σήμερα να κλείσω λίγο τα μάτια μου... 

Όχι, τίποτα δεν ξέχασα, μήτε μιά στιγμή δεν έχω ξεχαστεί...
Δεκαεπτά χρόνια στις επάλξεις- δεκαεπτά χρόνια στα κάγκελα, πώς να ξεχαστώ; γίνεται; δεν γίνεται... οριστικά.

"la poesie comme chemin spirituel"

ό, τι ελάχιστο μπορώ, αυτήν την εποχή...

Je porte à tes pieds cette palette 
qui est couverte des traces de mes humbles recherches

* η κουβέντα "υπομονή", δεν είναι ασώματος... έχει χαρακτηριστικά ανθρωπίνου σώματος, robuste.

άσε που, η φίλη μου η Μέρω, μου έλεγε ότι υπάρχει αγία Υπομονή, κι ότι έχει το εικόνισμά της... τέτοια πράγματα...