Τρίτη 31 Ιουλίου 2012


στο κελί

το περασμένο Σάββατο πρωί πρωί και Δευτέρα το απόγευμα
πότισα τα δέντρα με την ψυχή μου, mikremoumozart, γέμιζα ως απάνω τους λάκκους τους κι αυτά  ρούφαγαν το νερό άπληστα.
σου το έχω ξαναπεί, έχω την αίσθηση πως σαν κάνει τρομερή ζέστη και ποτίζεις, είναι σαν να σε ευλογάν τα δέντρα !
φυσικά, ίσως είναι μονάχα μιά δική μου αίσθηση αυτή, ότι ξανασαίνουν δηλαδή ευχαριστημένα τα δέντρα, ή, και γιατί οχι δηλαδή, μπορεί τα δέντρα και τα μικρά χρυσόψαρα, μπορεί να έχουν βρει πάνω στη γη, έναν κάποιον δικό τους τρόπο επικοινωνίας...

πότισα ώσπου φάνηκε στον ουρανό μισόγεμο το φεγγάρι, κι ας ήταν μέρα ακόμα, κι ας ήταν ο ουρανός ακόμα γαλάζιος...


αυτόν τον καιρό διαβάζω παλιά κυρίως βιβλία, παλιούς καλούς κλασσικούς, συνεχίζω τον Ντίκενς, ας τάχουμε ξαναδιαβάσει, δεν πειράζει...



τι άλλο ; α ! ο Πέπε μου κατούρησε την τσάντα. ναι, συνέβη και αυτό.
τον πήρα ένα απόγευμα στη θάλασσα και μου βγαλε την ψυχή...
πρώτα, πέρασε γιά κορμό δέντρου το ξύλινο κοντάρι της ομπρέλας. πήγε και κατούρησε το κοντάρι, όπου εγώ είχα ακουμπήσει την πάνινη τσάντα της θάλασσας.
και δε φτάνει αυτό ! σε λίγο εμφανίστηκαν στην παραλία δυό τρία ήμερα και καϋμένα αδέσποτα, που όμως εκείνος πρώτα τα στραβοκοίταξε κι έπειτα άρχισε να κάνει σα λυσσασμένος... τον κρατούσα  φυσικά δεμένο, μα με τράβαγε κι εμένα μαζί, γαύγιζε και χαλούσε τον κόσμο, έτσι του αρέσει να τσαμπουκαλεύει όταν βλέπει άλλα σκυλιά τριγύρω, έκανε έτσι τον κόσμο άνω κάτω, και τον πήρα άρον άρον και φύγαμε...



ένα βράδυ μπήκα στη θάλασσα.
δεν έχω ακόμα αποφασίσει αν η θάλασσα μου αρέσει πιό πολύ μέρα με ήλιο ή νύχτα με φεγγάρι και σκοτεινιά.
γενικά τη νύχτα λειτουργώ καλύτερα.
από παιδί, η νύχτα μ' άρεσε και συνεχίζει να μ' αρέσει πολύ.


όσον αφορά στην πολιτική και στα πολιτικά, mikremoumozart, δε βλέπω κανένα φως... μου φαίνεται δεν υπάρχει πουθενά λίγο φως...
απίστευτο, πώς αίφνης πέσαμε σε τέτοια λούμπα !
μου φαίνεται πως δεν υπάρχει τρόπος να σπάσει αυτό το παλιοσύστημα... δεν υπάρχει τρόπος -ορατός-, ό, τι και όσα κι αν λέμε ή κάνουμε σήμερα...
τουλάχιστον, πώς μπορεί να γίνει
ΝΑ ΚΡΑΤΗΘΕΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΟΡΘΗ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗ ΦΤΑΣΟΥΜΕ ΣΤΟ
"ο σώζων εαυτόν σωθείτω..." ;











Τετάρτη 25 Ιουλίου 2012


γιά κάποιο λόγο που δεν γνωρίζω, βιντεάκι της Πόλης δεν μου βγαίνει...
τα στρώνω όλα στη σειρά σα στρατιωτάκια, μιά έτσι, μιά αλλιώς, μιά παραλλιώς, τίποτα...
δεν μου αρέσει τίποτα.

άστο, να περάσουν λίγες μέρες...











προσπαθώ να τα βγάλω πέρα...
πώς γίνεται και δεν με φτάνει ο χρόνος, να κάνω τα πράγματα που θέλω ;


ακούω κι ένα γύρο , φεστιβάλ που διοργανώνονται μες το καλοκαίρι... μουσικές, θέατρα...
θλίψη με πιάνει...
εδωδά, έχουνε σταματήσει τα πάντα.
ΛΟΥΚΕΤΟ, μικρέμουμότσαρτ !
έχουνε βάλει πραγματικό λουκέτο ! απ' αυτό με το κλειδί...
θλίψη με πιάνει...





Δευτέρα 23 Ιουλίου 2012


θα προσπαθήσω να φτιάξω ένα μικρό βιντεάκι.
ό, τι βγεί...

έφτιαξα τα αχλαδάκια που μου έκοψε και μου χάρισε ο Π.
νομίζω, καλά έγιναν.

δεν υπάρχει ταχυδρόμος.
το ένα μου ταχυδρομικό περιστέρι είναι στην Αραπιά.
το άλλο στα Κύθηρα.
έτσι, δεν έχω παρά να υπομονεύω.

μιά και οι μανάδες λείπουν, αύριο το μεσημέρι κάλεσα να φιλέψω τα παιδιά.









Κυριακή 22 Ιουλίου 2012



Αν δε μου ’δινες την ποίηση, Κύριε,
δε θα ’χα τίποτα για να ζήσω.

Νικηφόρος Βρεττάκος

 

 

 

 

Σάββατο 21 Ιουλίου 2012


ήρεμα !
ψύχραιμα, μικρέμουμότσαρτ...

yavas yavas !

η "Πόλη" είναι μιά φουρτούνα και μιά κοσμοχαλασιά,
μα τα πράγματα χρειάζονται όπωσδήποτε ψύχραιμη σκέψη...
πάρε το χρόνο σου...

yavas yavas !







Σάββατο 14 Ιουλίου 2012


"Το πατρικό μου όνομα ήταν Πίρριπ, το βαφτιστικό μου Φίλιπ, κι η παιδική μου γλώσσα δε μπορούσε να φτιάξει απ' τα δυό αυτά ονόματα τίποτα πιό μεγάλο ή πιό καθαρό απ' τη λέξη Πίπ.
Έλεγα λοιπόν τον εαυτό μου Πίπ, και στο τέλος όλοι με φώναζαν Πίπ"

.............................................


φτιάχνοντας αποβραδύς τη βαλίτσα, έψαχνα ένα ωραίο βιβλίο, γιά να χώσω μέσα.
γιά λίγες μέρες αποκομμένη από κάθε τι δικό μου, θέλω να πάρω μαζί βιβλίο αγαπημένο και  ξεκούραστο.

πώς έχουμε αλήθεια, λησμονήσει τον Ντίκενς ; !
Θέ μου, μην καταλήξουμε κάτι απίστευτοι τύποι, που θα μας απασχολούν όλη μέρα τα χαζοκούτια, οι μαύρες ειδήσεις τους κι οι ατέλειωτες τους φλυαρίες ...

έχουμε ξεχάσει, μικρέμουμότσαρτ, τον Ντίκενς !

ο Πίπ, η αδελφή του, ο Τζό Γκάρτζερυ ο σιδηρουργός, ο δραπέτης, η μις Χάβισαμ, η Εστέλλα, η Εστέλλα, η Εστέλλα...
ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ !

στα μικρά μου χρόνια είχα λατρέψει αυτό το βιβλίο με το βαθύ κόκκινο εξώφυλλο, από τις εκδόσεις ΜΠΕΡΓΑΔΗ, σε μετάφραση του Γιάννη Λάμψα...
μήτε ξέρω να πω, πόσες φορές το είχα διαβάσει...
αυτό λοιπόν μαζί μου.








Τετάρτη 11 Ιουλίου 2012


.................................................................................

Ω και αν έχω! 
Αλλά πως με τι γίνεται τρόπο
να φανερωθεί το «μη λεγόμενον»

Που ενώ με τις ίριδες και με τ' ανεμοκλείτια ευλαλούν οι Μάιοι
Και με χλόες παν κατεβατές έως τη θάλασσα
Τη στιγμή που κι εκείνη ψιθυριστά κάτι απ' τ' αρχαία της μυστικά
Ολοένα εκμυστηρεύεται, άφωνος μένει ο άνθρωπος

Η ψυχή μόνον. Αυτή
Σαν μητέρα νεοσσών όπου κίνδυνος κάνει φτερούγα
Και από τις καταιγίδες μέσα λίγα ψίχουλα
Γαλήνης υπομονετικά συνάζει· ώστε αύριο, μεθαύριο
Κείνα που κατά διάνοιαν έχεις με καινούριο στιλπνό πτίλωμα
Στους αιθέρες ν' ανοιχτούν κι ας ανοιγοκλειούν οι θύρες άδικα
Στα ουράνια κατοικητήρια

Ξέρει ο Άγγελος. Και δειλά το δάχτυλο αποσύρει
Που ξανά κυανό το χρυσό γίνεται και μια ευωδιά
Σμύρνας καιούμενης ανεβαίνει ως τον ρόδινο θόλο
Μονομιάς ανάβουν τα κεριά σ' όλα τα μανουάλια
 ................................................................................
Οδυσσέας Ελύτης, Τα ελεγεία της οξώπετρας (1991)



Παρασκευή 6 Ιουλίου 2012



αλίθια ίνε ότι πράγματι θα απλοπιιθί ι γλόσα κε θα δεν θα χριάζετε να ταλεπορούντε τα πεδιά μας με τιν εκμάθισι τις γραματικίς. Εξάλου, ίνε κε πιο ορέα ι ικόνα τις απλοπιιμένις γλόσας.

Την απλοποίηση της ελληνικής γραφής ζητά ο κύπριος ευρωβουλευτής Μάριος  Ματσάκης, με σχετική εισήγηση που υπέβαλε προς τον υπουργό Παιδείας της Κύπρου Ανδρέα Δημητρίου. Την πρόταση του κοινοποίησε και στους Έλληνες ευρωβουλευτές.

Ο κ. Ματσάκης προτείνει στον Κύπριο υπουργό τη σύσταση μιας ολιγομελούς επιτροπής γλωσσολόγων, οι οποίοι θα μπορούσαν, εμπεριστατωμένα να ενδιατρίψουν επί του θέματος και να δώσουν μια επιστημονικά έγκυρη πρόταση για τον εκμοντερνισμό/ απλοποίηση της Ελληνικής γραφής.
Στην επιστολή του ο Κύπριος ευρωβουλευτής παραθέτει ως τροφή για σκέψη' τα εξής:
1...   Να καταργηθούν τα γράμματα 'η' και 'υ' και να αντικατασταθούν από το γράμμα 'ι'.
2...   Να καταργηθεί το γράμμα 'ω' και να αντικατασταθεί από το γράμμα 'ο'.
3...   Να καταργηθούν οι εξής συνδυασμοί γραμμάτων και να αντικατασταθούν ως εξής:
          αι'---> 'ε', 'ει'--->'ι', 'οι--->ι', 'υι'--->ι', 'αυ'--->'αβ', 'ευ'--->'εβ'
4...   Να καταργηθεί η χρήση του 'γγ' και να αντικατασταθεί από το 'γκ'.
5...   α καταργηθεί το τελικό γράμμα 'ς' και να αντικατασταθεί από το γράμμα 'σ'.
Ως αποτέλεσμα των ανωτέρω αλλαγών, αναφέρει ευρωβουλευτής, το Ελληνικό αλφάβητο θα έχει μόνο 21γράμματα(α, β, γ, δ, ε, ζ, θ, ι, κ, λ, μ, ν ,ξ , ο ,π, ρ, σ, τ, φ, χ, ψ) και ένα μόνο δίψηφο (το 'ου')...

Ο κ. Ματσάκης υποστηρίζει ότι η απλοποίηση της Ελληνικής γραφής καθίσταται αναγκαία μέσα στα πλαίσια μιας τάσης ενωτικής πορείας των γλωσσών στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Επιπλέον, μια τέτοια αλλαγή θα καταστήσει την Ελληνική γραφή πιο απλή και πολύ πιο εύχρηστη. Ιδιαίτερα όσον αφορά την χρήση ηλεκτρονικού υπολογιστή και σε σχέση με μεγάλο αριθμό ατόμων που έχουν διάφορες  μορφές δυσλεξίας'.





(διότι, 

αν θυμάστε οι ωριμότεροι)

Υ.Γ.   ΟΠΩΣ  ΕΙΠΕ  ΚΑΙ  Ο  ΧΕΝΡΙ   ΚΙΣΣΙΓΚΕΡ :
Ο Ελληνικός λαός είναι δυσκολοκυβέρνητος και γι' αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτισμικές του ρίζες. Τότε ίσως συνετισθεί. Εννοώ δηλαδή, να πλήξουμε:
1.  τη γλώσσα,
2.  τη θρησκεία,
3.  τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητα του να αναπτυχθεί, να διακριθεί, να επικρατήσει για να μη μας παρενοχλεί στα Βαλκάνια, να μη μας παρενοχλεί στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή, σε όλη αυτή σε όλη αυτή τη νευραλγική περιοχή μεγάλης στρατηγικής σημασίας για μας, για την πολιτική των ΗΠΑ...............................








εγώ, γνωρίζω καλά τη λέξη ματσ - ού - κι... 


 "ε, ρε ματσούκι που σας χρειάζεται !"
καθώς λέει ο λαός δηλαδή...









 
 

Τετάρτη 4 Ιουλίου 2012


την έχω φυσικά την απάντηση.
την γνωρίζω την απάντηση.
στο τσεπάκι την έχω. και στην ψυχή μου. στη ζωή βέβαια. και διαρκώς μπρος στα μάτια μου.
κι αν καμιά φορά αναρωτιέμαι ή αν ρωτάω, είναι που είμαι άνθρωπος και λυγίζω. πέφτω.
κι αυτό κοντά σου το διδάχτηκα. το ότι μπορώ δηλαδή να λυγίζω. και να πέφτω. το ότι μπορώ ! που ποτέ πριν δεν είχα επιτρέψει στον εαυτό μου το να λυγίσω, ποτέ μέσα στης άγνοιας τα πανάρχαια χρόνια.
είναι από τα πράγματα που εσύ μου δίδαξες. το έμαθα κοντά σου. όπως τα τόσα άλλα.
κι είναι αυτό μιά ελευθερία, mikremoumozart.
να ξέρω πως δικαιούμαι να πέσω.
και να αφίνομαι.