την έχω φυσικά την απάντηση.
την γνωρίζω την απάντηση.
στο τσεπάκι την έχω. και στην ψυχή μου. στη ζωή βέβαια. και διαρκώς μπρος στα μάτια μου.
κι αν καμιά φορά αναρωτιέμαι ή αν ρωτάω, είναι που είμαι άνθρωπος και λυγίζω. πέφτω.
κι αυτό κοντά σου το διδάχτηκα. το ότι μπορώ δηλαδή να λυγίζω. και να πέφτω. το ότι μπορώ ! που ποτέ πριν δεν είχα επιτρέψει στον εαυτό μου το να λυγίσω, ποτέ μέσα στης άγνοιας τα πανάρχαια χρόνια.
είναι από τα πράγματα που εσύ μου δίδαξες. το έμαθα κοντά σου. όπως τα τόσα άλλα.
κι είναι αυτό μιά ελευθερία, mikremoumozart.
να ξέρω πως δικαιούμαι να πέσω.
και να αφίνομαι.