Πέμπτη 26 Δεκεμβρίου 2013

Noel, nature

photos
foteini
Χριστούγεννα, πάνω στα βουνά που αγαπώ !


... σηκωθήκαμε οι δυό μας, στις 5 η ώρα αχάραγα, παγωνιά και μαύρα σκοτάδια.
ήθελε  η Κατερίνα, να πάμε στο μοναστήρι πέρα, στην αντίκρυ κορφή, να ακούσουμε την λειτουργία των Χριστουγέννων.

έξω, μακριά, ουρλιάζουν τσακάλια. πολλά τσακάλια. αγέλη θα είναι... 
δυό τρελές γυναίκες να κατεβαίνουν μες τη μαύρη νύχτα, διασχίζοντας μονάχες τους ένα βουνό, γιά ν' ανέβουν σ' ένα άλλο...
μες στα γκρεμνά και στα δάση, φως κανένα.
μπροστά μας, ενοχλημένη από τους προβολείς του αυτοκινήτου, τρέχει γιά λίγο μιά όμορφη, φουντωτή αλεπού.
όταν φτάσαμε στο μοναστήρι, ήσαν ακόμα μέσα πολύ λίγα άτομα.
αργότερα, όταν ξημέρωσε, ήρθαν κι άλλοι.
η λειτουργία των Χριστουγέννων έχει πολύ ωραία τροπάρια !
"Βηθλεέμ, ευφραίνου !"
"Ανατολή ανατολών !"
"Ράβδος εκ της ρίζης Ιεσσαί"
"Σμύρνα, χρυσό και λίβανο"

στο τέλος της λειτουργίας, θάταν κατά τις εννιά ή εννιάμιση , οι μοναχές πήραν όλον τον κόσμο στο αρχονταρίκι και μας φίλεψαν καφέ και καλούδια που είχαν φτιάξει μόνες τους. τυροπιτούλες, ψωμί και κατσικίσιο τυρί , ψητό κοτόπουλο, καλό κρασί, μελομακάρονα και κουραμπιέδες.
δεν έφαγα κοτόπουλο πρωϊνιάτικα, ήπια όμως δυό καφέδες και στυλώθηκα, δοκίμασα το κατσικίσιο τυρί και τα γλυκά.

σήμερα,
νωρίς το μεσημέρι φορτώσαμε όλα τα παιδιά πάνω στην καρότσα
και γκράγκα - γκρούγκου, γκράγκα - γκρούγκου, αργά - αργά απ' τα κακοτράχαλα, φτάσαμε πολύ ψηλά, εκεί που βγαίνει το γκί.





το γκι - μόλις πριν λίγα χρόνια έμαθα - ότι είναι παράσιτο, και φυτρώνει πάνω στα κλαδιά των πεύκων.




εδώ γύρω είναι θάλασσα τα γκι πάνω στα πεύκα !
σα μαργαριτάρια που κρέμονται απ' τα κλαδιά !




να λοιπόν, που έχει και το βουνό τα μαργαριτάρια του !




και τ' άγρια μανιτάρια του !



 ο γείτονας έσφαξε μιά χήνα και την έβαλαν στον φούρνο.
ίσα που έβαλα μιά μπουκιά στο στόμα μου και δοκίμασα το κρέας της...










Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου 2013











Κυριακή 1 Δεκεμβρίου 2013


Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης
Στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος



Στρωμένα σεντόνια
Δεν έχει ύπνο απόψε για κάποιους το βράδυ
Περνάνε τα χρόνια
Κι εγώ με τις ώρες μαθαίνω σημάδι

Λυπάσαι για 'μένα
Που δεν αγαπήθηκα όσο μου αξίζει
Λυπήσου για 'κείνον
Που χάνει μια μάχη και παύει να ελπίζει

Η ελπίδα καλέ μου χωράει σε μια τσέπη
Χαρτί που διπλώνει
Οι άνθρωποι τρέμουν μην έρθει μια μέρα
Και μείνουνε μόνοι
Μα εγώ δεν φοβάμαι
Μια θέση κοντά μου ακόμα κρατάω
Εσένα θυμάμαι με 'σένα κοιμάμαι
Με 'σένα ξυπνάω


Να 'σαι καλά στο άγνωστο σύμπαν σου
Να 'χεις ζωή ευτυχισμένη
Αν με σκεφτείς κοίταξε δίπλα σου
Ίσως με δεις κάπου κρυμμένη

Στρωμένοι οι δρόμοι
Αν κάποτε νιώσεις πως θες να γυρίσεις
Χρωστάω μια συγγνώμη
Που σου 'δωσα τόσα προτού τα ζητήσεις

Λυπάσαι για 'μένα
Που δεν αγαπήθηκα όσο μου αξίζει
Λυπήσου για 'κείνον
Που χάνει μια μάχη και δεν συνεχίζει





Με πήρες μαζί σου 

Χωρίς να το ξέρεις στο σπίτι σου μένω 


Οι άλλοι θα σβήσουν 


Μα εγώ θα 'μαι πάντα κεράκι αναμένο








Δευτέρα 18 Νοεμβρίου 2013


βρήκα στις σημειώσεις μου 
υπέροχα γαλλικά τραγούδια :



1. ........................................


Cette bohème là c'est mon bien ma richesse,
Ma perle, mon bijou, ma reine, ma duchesse...




La femme qui est dans mon lit
N'a plus vingt ans depuis longtemps
Ne riez pas, n'y touchez pas
Gardez vos larmes et vos sarcasmes
Lorsque la nuit nous réunit
Son corps ses mains s'offrent aux miens
Et c'est son coeur couvert de pleurs
Et de blessures qui me rassurent






2. 


Du plus loin, que me revienne,
L'ombre de mes amours anciennes,
Du plus loin, du premier rendez-vous,
Du temps des premières peines,
Lors, j'avais quinze ans, à peine,
Cœur tout blanc, et griffes aux genoux,
Que ce furent, j'étais précoce,
De tendres amours de gosse,
Ou les morsures d'un amour fou,
Du plus loin qu'il m'en souvienne,
Si depuis, j'ai dit "je t'aime",
Ma plus belle histoire d'amour, c'est vous


C'est vrai, je ne fus pas sage,
Et j'ai tourné bien des pages,
Sans les lire, blanches, et puis rien dessus,
C'est vrai, je ne fus pas sage,
Et mes guerriers de passage,
A peine vus, déjà disparus,
Mais à travers leur visage,
C'était déjà votre image,
C'était vous déjà et le cœur nu
,
Je refaisais mes bagages,
Et poursuivais mon mirage,
Ma plus belle histoire d'amour, c'est vous,

Sur la longue route,
Qui menait vers vous,
Sur la longue route,
J'allais le cœur fou,
Le vent de décembre,
Me gelait au cou,
Qu'importait décembre,
Si c'était pour vous


Elle fut longue la route,
Mais je l'ai faite, la route,
Celle-là, qui menait jusqu'à vous,
Et je ne suis pas parjure,
Si ce soir, je vous jure,
Que, pour vous, je l'eus faite à genoux

Il en eut fallu bien d'autres,
Que quelques mauvais apôtres,
Que l'hiver ou la neige à mon cou,
Pour que je perde patience,
Et j'ai calmé ma violence,
Ma plus belle histoire d'amour, c'est vous,

Les temps d'hiver et d'automne,
De nuit, de jour, et personne,
Vous n'étiez jamais au rendez-vous,
Et de vous, perdant courage,
Soudain, me prenait la rage,
Mon Dieu, que j'avais besoin de vous,
Que le Diable vous emporte
,
D'autres m'ont ouvert leur porte,
Heureuse, je m'en allais loin de vous,
Oui, je vous fus infidèle,
Mais vous revenais quand même,
Ma plus belle histoire d'amour, c'est vous,

J'ai pleuré mes larmes,
Mais qu'il me fut doux,
Oh, qu'il me fut doux,
Ce premier sourire de vous,
Et pour une larme,
Qui venait de vous,
J'ai pleuré d'amour,
Vous souvenez-vous ?

Ce fut, un soir, en septembre,
Vous étiez venus m'attendre,
Ici même, vous en souvenez-vous ?
A vous regarder sourire,
A vous aimer, sans rien dire,
C'est là que j'ai compris, tout à coup,
J'avais fini mon voyage,
Et j'ai posé mes bagages
,
Vous étiez venus au rendez-vous,
Qu'importe ce qu'on peut en dire,
Je tenais à vous le dire,
Ce soir je vous remercie de vous,
Qu'importe ce qu'on peut en dire,
Je suis venue pour vous dire,
Ma plus belle histoire d'amour, c'est vous...







 3.

................................................
 


C'est que ça la vie
C'est que ça l'amour

T'aimer à tout prix tout le temps
T'aimer maintenant comme avant
Comme avant

 à genoux




 

 







Σάββατο 16 Νοεμβρίου 2013

photos
foteini
από το Βυζαντινό - Χριστιανικό μουσείο της Αθήνας


Η μετάβαση από τον αρχαίο κόσμο στον βυζαντινό έγινε σταδιακά.











Οι δομές του αρχαίου κόσμου - πολιτικές, οικονομικές, θρησκευτικές - άρχισαν να κλονίζονται από το τέλος του 2ου αι., εποχή κατά την οποία ο Χριστιανισμός είχε αρχίσει να κερδίζει έδαφος και είχαν ήδη εμφανιστεί τα πρώτα δείγματα χριστιανικής τέχνης.
 




ΙΧΘΥΣ
- Ιησούς Χριστός Θεού Υιός Σωτήρ -


Σταθμό γιά την μετάβαση από τον κόσμο της αρχαιότητας στον κόσμο του βυζαντίου, απετέλεσε η νομιμοποίηση της χριστιανικής θρησκείας το 313, από τον Μ. Κωνσταντίνο.
Η χριστιανική τέχνη απέκτησε στο εξής δημόσιο χαρακτήρα και τέθηκε στην υπηρεσία διάδοσης της νέας θρησκείας.




Παράλληλα, η μεταφορά της έδρας της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας από τη Ρώμη στην Κωνσταντινούπολη, ήταν καθοριστική γιά την μετατόπιση του κέντρου βάρους από τη λατινική Δύση στην εξελληνισμένη Ανατολή.





Ο χωρισμός του ρωμαϊκού κράτους σε ανατολικό και δυτικό και η κατάλυση του δυτικού τμήματος το 476, απετέλεσαν εξίσου σημαντικά ορόσημα γιά το τέλος του αρχαίου κόσμου, το οποίο συντελέστηκε οριστικά με το κλείσιμο των φιλοσοφικών σχολών κλασικής παιδείας, την έξαρση των βαρβαρικών επιδρομών και την παρακμή των μεγάλων αστικών κέντρων, μετά τον 6ο αιώνα.
















Σάββατο 16 Νοεμβρίου
επίσκεψη στο Βυζαντινό μουσείο της Αθήνας.






Ingmar Bergman και "Persona"

7 άτομα στο σινεμά, σχεδόν ιδιωτική προβολή.

παρ' όλα όσα είχα από πριν διαβάσει, δεν κατάλαβα εντελώς το έργο...
αισθάνθηκα καλά τη δύναμή του, ένιωσα καλά βλέποντάς το, εννόησα πολλούς συμβολισμούς, συμφώνησα μέσα μου με αρκετά απ' όσα ειπώθηκαν, μα δεν μπορώ να πω ότι τα κατάλαβα όλα...
αναρωτιέμαι όμως, αν είναι και απαραίτητο να τα καταλαβαίνει κανείς όλα... κι αν είναι εφικτό, βέβαια...
σαν ένα δύσκολο, συμβολικό ποίημα, το όλον!

χάρηκα το μαυρόασπρο ! έχει άλλη διάσταση η μαυρόασπρη ταινία ! (χαίρε αγαπημένε Ντράγιερ...)
θαυμαστή η φωτογραφία και θαυμαστά τα παιχνίδια του φακού με το φως και το σκοτάδι.








Πέμπτη 7 Νοεμβρίου 2013




συνελήφθη ( με χειροπέδες ) η πόρτα !

θα ταίριαζε καυσίγελως,
αν ο καιρός δεν ήταν τόσο δύσκολος
γιά όλον τον κόσμο...


α ! και πού είστε !
μην διανοηθείτε τζάκια και φωτιές εφέτος !



Τρίτη 5 Νοεμβρίου 2013

ω, Κύριε,

ντιζανταμουρνεσεπαλαμουρφορ?



Πέμπτη 24 Οκτωβρίου 2013

Σπύρος Βασιλείου

photos
foteini

 

  Επίσκεψη στο ατελιέ του ζωγράφου

 

Σπύρου Βασιλείου

 






η ταπεινότητα των αληθινά μεγάλων ανθρώπων !

"Σπύρου Βασιλείου Γαλαξειδιώτη
του τάχατε ζωγράφου
σχεδίασμα"


















































































Πρόγραμμα - ERT Open














Πρόγραμμα - ERT Open




στη Νέα Σμύρνη έφτασε απόψε η χάρη μου, γιά να δω το εξαιρετικό Σαουδαράβικο
"Απαγορευμένο ποδήλατο".
διακριτικά και με μαεστρία δοσμένες αλήθειες, έτσι όπως τις γνώριζα...

γερά ξεκίνησε το φθινόπωρο με σινεμά, μετά το θεατρικό
«Αμάρτημα της μητρός μου» του Βιζυηνού, σε σκηνοθεσία Δ. Αβδελιώδη
 
η ωραία "Θλιμμένη Τζάσμιν"
το πολύ καλό "Τέλειο χτύπημα"
η πολύ μέτρια "Gloria"
και το σπουδαίο Γαλλοϊρανικό «Παρελθόν»

γιά σήμερα Πέμπτη, άλλα είναι τα σχέδια...











Τρίτη 22 Οκτωβρίου 2013


Πρόγραμμα - ERT Open

 

photo foteini

 

 

 

 

καιρό τώρα παρατηρώ τα μανταρίνια, πώς γίνονται πάνω στο δέντρο...

πρώτα άνθος λευκό

ύστερα μικρή πράσινη μπίλια

πράσινο μανταρίνι κατόπιν, που το χτυπάει ο ήλιος κάθε πρωί, το ζεσταίνει και μέρα τη μέρα, σιγά - σιγά το κιτρινίζει...

 

 

 

 

 

Δευτέρα 21 Οκτωβρίου 2013

Σάββατο 12 Οκτωβρίου 2013



λες κι έχει γυρίσει η γης ανάποδα...
ξέρω κι εγώ ;
μπορεί και νάχει γυρίσει ανάποδα...
το άσπρο έχει γίνει μαύρο, μα το μαύρο δεν έγινε άσπρο !

γύρισε πίσω, λες, ο χρόνος !
τότε που ό, τι αγαπάγαμε , το ακούγαμε στην παρανομία !
τότε που η "παρανομία" ήταν νόμιμη ! έτσι !

τότε, με το "ψωμί - παιδεία - ελευθερία"
τα ίδια ξανά...


"ποιός τη ζωή μας, ποιός την κυνηγά", ξανά...

εκείνο που με παρηγορεί,
είναι ότι δεν κωλώνουν τ' αλάνια.
είμαστε γερές, παλιές καραβάνες γιά να παραδώσουμε και να κωλώσουμε...

τ' ακούτε βρε χαμένα κορμιά, 
ρεμάλια κι έμποροι των εθνών ;


είμαστε παλιές καραβάνες, γιά να παραδώσουμε και να κωλώσουμε...







Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου 2013


ξανοίχτηκα.
κολύμπησα βαθειά, κάτω από έναν γκρίζο, συννεφιασμένο ουρανό,
ωσότου έπιασε να ψιχαλίζει χοντρές ψιχάλες και βγήκα έξω άρον - άρον.
θαλάσσιο μπάνιο με αριθμ.12, στο καθυστερημένο καλοκαίρι του 2013.

πότισα.
λέω αλήθεια, πως ακούω τα φυτά να ανασαίνουν ευχαριστημένα.
διαβάζω μάλλον ασήμαντα, ξεκούραστα πράγματα.
κάνω χειρωνακτικές δουλειές.
σκέφτομαι...

ο Π. περιθάλπει άγρια πτηνά και ζώα.
έψαχνε σήμερα στα χωράφια να βρει έναν πελαργό, που μάλλον κουράστηκε στο ταξίδι γιά τόπους ζεστούς και προσγειώθηκε στα Μεσόγεια...
όσο κουβεντιάζαμε, πέρασε ψηλά ένα μεγάλο, γερό αρπακτικό, με καφέ το εσωτερικό στα φτερά του. έκρωζε. ένα γεράκι !











Τρίτη 17 Σεπτεμβρίου 2013


περπάτησα στα πόδια της ακρόπολης απόψε.
πήγα νωρίς, κι έμεινα στην παράκληση, στη μικρήν εκκλησούλα της Αγιάς Σοφίας.
γιορτάζει η εκκλησία σήμερα.
"Σοφία, Ελπίδα, Πίστη, Αγάπη"

Νυνὶ δὲ μένει πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη, τὰ τρία ταῦτα· μείζων δὲ τούτων ἡ ἀγάπη.



Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου 2013


χτες, ήταν 12 ή 12.30 μεσημέρι, όταν βούτηξα στη θάλασσα.
κολύμπησα  ωσότου βγήκε το φεγγάρι... ένα λευκό φεγγάρι, στη γέμισή του.
μέσα στο νερό, έξω, μέσα, έξω, ώρες, ξανά και ξανά.
photo foteini



σήμερα σηκώθηκα πρωί - πρωί, μάζεψα σύκα, κι απ' τις κληματαριές ένα γύρο όσα σταφύλια μπόρεσα.
μικρόρογα σταφύλια, μαύρα και ροζέ.

έπειτα, κατέβηκα νωρίς στη θάλασσα.
φυσούσε ένας μαίστρος, που φούσκωνε τα νερά και τα σπρωχνε έξω με ορμή.
μάζεψα μικρές αχιβάδες.
κολύμπησα, όχι πάρα πολύ, μετά έστρωσα χάμω την πετσέτα κι αποκοιμήθηκα γιά λίγο, πάνω στα βότσαλα.

στο τέλος του καλοκαιριού, ανακαλύπτω ξανά το νερό, τη γη.







Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου 2013


 l'été indien

......................................................................
C'était l'automne, un automne où il faisait beau
Une saison qui n'existe que dans le Nord de l'Amérique
Là-bas on l'appelle l'été indien
Mais c'était tout simplement le nôtre
 .....................................................................

On ira où tu voudras, quand tu voudras
Et on s'aimera encore, lorsque l'amour sera mort


Toute la vie sera pareille à ce matin
Aux couleurs de l'été indien



Παρασκευή 23 Αυγούστου 2013



μέχρι τις 12 Ιανουαρίου 2014
στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο
το εκπληκτικό αφιέρωμα στον Στρατή Ελευθεριάδη :

 «Βιβλία καλλιτεχνών της συλλογής Tériade»



Tériade éditeur 
Paris

βιβλία εμπνευσμένα, φτιαγμένα απ' τα ιερά τέρατα αλλοτινής εποχής,
 
γραμματοσειρές χειρόγραφες
χαρτιά Chine ancienne και vélin d' Arche
πενάκια, μολύβια,
ξυλογραφίες, γκουάς, λιθογραφίες, οξυγραφίες, χρώματα 


ενδεικτικά :

Henri Matisse / Κάρολος της Ορλεάνης
λιθογραφίες  1950 
ποιήματα ως ΑΝΘΙΣΜΕΝΟΙ ΚΗΠΟΙ !


Marc Chagall  / fables de Lafontaine (οι μύθοι του Λαφονταίν)
οξυγραφίες 1952


Le Corbusier / le poème de l' angle droit (το ποίημα της ορθής γωνίας)
λιθογραφίες 1955


 Marc Chagall / εικονογράφηση της Βίβλου
οξυγραφίες 1956
Paris MDCCCCLVIII 


 Marc Chagall / Longus Daphnis et Chloé
λιθογραφίες 1961


Joan Miro / le roi Ubu (ο βασιλιάς Ubu)
λιθογραφίες 1966


Marc Chagall  / Cirque (το τσίρκο)
λιθογραφίες 1967


alberto giacometti / Paris sans fin (το Παρίσι δίχως τέλος)
λιθογραφίες 1969



Henri Matisse στην ωριμότητά του
χαρτιά κομμένα, χρωματιστά.


Pablo Picasso
λιθογραφίες 
je coupe le rapppel du nom...


"les ames mortes"  
de Nicolas Gogol 




κ.τ.λ...
Tériade Editeur
Paris






  

Πέμπτη 22 Αυγούστου 2013


σκαρφάλωσα απόψε στον λόφο του Φιλοπάππου.
η πανσέληνος, τιμής ένεκεν...
η Ακρόπολη από ψηλά,
η Αθήνα από ψηλά

σεβαστικά βήματα πάνω στα μαρμαράκια και τους λίθους του Πικιώνη...

όσο άκουγα την υπέροχη κινηματογραφική μουσική μας σκεφτόμουνα ότι θα μπορούσα να τά δινα όλα, γι αυτήν την πόλη...
γι αυτούς τους ανθρώπους...
για των ανθρώπων τα βάσανα...

... και τι αληθινό νόημα παίρνει αίφνης τούτο δω το τραγούδι !

"Ένα μεσημέρι
στης Ακρόπολης τα μέρη
άπονοι ληστές
κάναν τις πέτρες τις ζεστές
λημέρι


Στο Μοναστηράκι
Βαυαροί χωροφυλάκοι
μες στην αντηλιά, χορεύουν μπρος στον βασιλιά
συρτάκι


Στην Κρήτη και στη Μάνη
θα στείλουμε φιρμάνι
σε πολιτείες και χωριά
θα στείλουμε φιρμάνι
να `ρθούν οι πολιτσμάνοι
να κυνηγήσουν τα θεριά".


... οι άπονοι ληστές, που καναν τις πέτρες τις ζεστές λημέρι
 και  
... ποιός θα κυνηγήσει τα θεριά, όταν αυτά ρουφάν το αίμα των ανθρώπων ;




μνημονεύετε και Διονύσιον Σολωμόν
μνημονεύετε και Ανδρέαν Κάλβον.


άσε με εδώ εμένα  να παραμιλώ...







Δευτέρα 15 Ιουλίου 2013


θέλει και το διάβασμα την ηρεμία του.
δεν περισσεύει όμως ηρεμία. έτσι, τά χω κλείσει όλα.
καν ένα βιβλίο, καν ένα θαλασσινό μπάνιο, καν ένα τίποτα. 



Τετάρτη 26 Ιουνίου 2013



  ΑΝΑ ΚΑΛΕΣΤΕ !


Η κοινωνία σε βαθειά κρίση. Η κρίση, μέρα τη μέρα επιτείνεται...
Δύσκολα είναι όλα, γιά όλους μας.
Απασχολώ το μυαλό.
Και τα χέρια μου. 
Εφευρίσκω χειρωνακτικές δουλειές...Βαρειές κι ελαφριές.


Προσπάθησα να συντάξω κι ένα πασαπνοάριο. Αιρετικό, με αγάπη στην ουσία του θείου.
Δεν μου ήταν και πολύ εύκολο, με απασχόλησε όμως κάπως, γιά ένα διήμερο...

Τον καιρό αυτόν, σε μιά προσπάθεια να αποφύγουμε το κλατάρισμα, ίσως πρέπει να γυρίσουμε πίσω, στις ρίζες, στις πηγές. Δεν ξέρω τι άλλο... Δεν ξέρω πώς αλλιώς...
Ξεκίνησα σιγά - σιγά, όσο γίνεται, μελέτη Ιλιάδας, μετάφραση Καζαντζάκη - Κακριδή.

Η Ιλιάδα διαφέρει απ' την Οδύσσεια.


Διαβάζω :
"Στην Οδύσσεια, έξω από τον Ποσειδώνα, οι θεοί ενεργούν ομόφωνα με γνώμονα το δίκαιο, ο άνθρωπος θεωρείται υπεύθυνος για τις συμφορές που τον βρίσκουν, και οι άδικοι τιμωρούνται.
Αντίθετα, στην Ιλιάδα οι θεοί έχουν ανθρώπινες αδυναμίες, ενεργούν αυθαίρετα, κινημένοι περισσότερο από τα προσωπικά τους πάθη.

…………………………………………………….....

Θα έλεγε κανείς, πως ήταν η ίδια η υπόθεση της Οδύσσειας που έδινε στον Όμηρο τη δυνατότητα να παρουσιάζει τους θεούς να ενεργούν στο σύνολό τους, ως υπερασπιστές του δικαίου.

Η Οδύσσεια πρέπει να γράφτηκε εικοσιπέντε κάπου χρόνια μετά την Ιλιάδα, και ο Όμηρος ήταν φορτωμένος από την πείρα της ζωής.

Στην Οδύσσεια οι ήρωες είναι παρμένοι από όλες τις κοινωνικές τάξεις, στην Ιλιάδα ανήκουν μόνο στην τάξη των αρχόντων.
Ακόμα, δεν είναι ίδια η μορφή του ηρωϊσμού που προβάλλεται στα δύο έπη.
Στην Ιλιάδα, ο Όμηρος , νέος, έψαλε το τραγούδι του πολέμου, τη μεγάλη γενιά των Τρωϊκών ηρώων, την παλικαριά, τη φιλία, την αξία που έχει να αγωνίζεται κανείς για την πατρίδα του ως το θάνατο.
Στην Οδύσσεια, ώριμος, έψαλε τον ηρωϊσμό της καθημερινής ζωής, την αξία της καρτερίας, τη νοσταλγία για την πατρίδα, την ευθύνη του ανθρώπου για τις πράξεις του, τα δεινά του πολέμου."




ένας φτωχός

 








Πέμπτη 20 Ιουνίου 2013

ΑΝΑ ΚΑΛΕΣΤΕ !


μυρίζει απόψε φωτιά...
οι εμπρηστές κι ο δυνατός αέρας θα αποτελειώσουν το ... εθνοσωτήριο project ...
οι άνθρωποι γύρω μας, έχουν αποκάμει...

προσωπικά, έχω αντικαταστήσει το "μην κουραστείς, μη σκύψεις, μη βάρος, μη ήλιος, μη τρεχάλα" κ.τ.λ. , με τα αντίστοιχα κουράσου, φορτώσου, τρέχα στον ήλιο κ.τ.λ...
Schwarzenegger!
η κορτιζόνη που μου χορηγούν και το κεφίρ, που το φτιάχνω και πίνω κάθε μέρα, αποτελούν τον σούπερ συνδυασμό - Robocop !
ξυπνάω κατά τις 5 η ώρα που ξημερώνει και πορεύομαι ντουγρού, αδιάκοπα, ως τις δυό ή τρεις η ώρα, που ξαναξημερώνει.

j' av. m. sol.



 

Δευτέρα 17 Ιουνίου 2013

ΑΝΑ ΚΑΛΕΣΤΕ !


στους δρόμους...

πώς αλλιώς ;
ο κόσμος έξω. στους δρόμους.
αυτόν τον καιρό έχουμε παρατήσει ό, τι άλλο... 
με ψυχή και σώμα στούς δρόμους.


έκλεισα σήμερα 1 ακριβώς μήνα απ' την εγχείρηση. σαφής καλυτέρευση υγείας, μα ποιός ασχολείται  πιά ;
είμαστε στο "εμείς" κι όχι στο εγώ...
αυτή η συντροφικότητα των δρόμων τονώνει και δεν σε ρίχνει εντελώς στην απελπισία γι αυτά που συμβαίνουν γύρω...
τα χουμε ξαναζήσει αυτά. πάνε χρόνια.
ποιός λογάριαζε όμως να τα ξαναζήσουμε ;


το απόγευμα σιάξαμε με την Κ. ένα μπουκέτο άγριες αγκινάρες και θυμάρια.

photo
foteini





ήμουνα πάντα ένας μικρός 









Σάββατο 15 Ιουνίου 2013

ΑΝΑ ΚΑΛΕΣΤΕ !

Προς το παρόν, μπορούμε να παρακολουθούμε ΕΔΩ :

* ΓΙΑ ΤΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ Η ΕΡΤ ΕΚΠΕΜΠΕΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ 105.5. ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΕΙΤΕ.

* Δείτε LIVE τι μεταδίδει η ΕΡΤ -Συνεχίζουν την εκπομπή οι δημοσιογράφοι

και

http://www.ertopen.com/


το φεγγάρι κάνει κύκλο...

photo foteini


Και να, τι θέλω τώρα να σας πω
Μες στις Ινδίες, μέσα στην πόλη της Καλκούτας,
φράξαν το δρόμο σ’ έναν άνθρωπο.
Αλυσοδέσαν έναν άνθρωπο `κει που εβάδιζε.
Να το λοιπόν γιατί δεν καταδέχουμαι
να υψώσω το κεφάλι στ’ αστροφώτιστα διαστήματα.
Θα πείτε, τ’ άστρα είναι μακριά
κι η γη μας τόση δα μικρή.

Ε, το λοιπόν, ό,τι και να είναι τ’ άστρα,
εγώ τη γλώσσα μου τους βγάζω.
Για μένα, το λοιπόν, το πιο εκπληκτικό,
πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο,
είναι ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίζει,
είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε.
Ναζίμ Χικμέτ