ΑΝΑ ΚΑΛΕΣΤΕ !
Η κοινωνία σε βαθειά κρίση. Η κρίση, μέρα τη μέρα επιτείνεται...
Δύσκολα είναι όλα, γιά όλους μας.
Απασχολώ το μυαλό.
Και τα χέρια μου.
Εφευρίσκω χειρωνακτικές δουλειές...Βαρειές κι ελαφριές.
Προσπάθησα να συντάξω κι ένα πασαπνοάριο. Αιρετικό, με αγάπη στην ουσία του θείου.
Δεν μου ήταν και πολύ εύκολο, με απασχόλησε όμως κάπως, γιά ένα διήμερο...
Τον καιρό αυτόν, σε μιά προσπάθεια να αποφύγουμε το κλατάρισμα, ίσως πρέπει να γυρίσουμε πίσω, στις ρίζες, στις πηγές. Δεν ξέρω τι άλλο... Δεν ξέρω πώς αλλιώς...
Ξεκίνησα σιγά - σιγά, όσο γίνεται, μελέτη Ιλιάδας, μετάφραση Καζαντζάκη - Κακριδή.
Η Ιλιάδα διαφέρει απ' την Οδύσσεια.
Διαβάζω :
"Στην Οδύσσεια, έξω από τον Ποσειδώνα, οι θεοί ενεργούν
ομόφωνα με γνώμονα το δίκαιο, ο άνθρωπος θεωρείται υπεύθυνος για τις συμφορές
που τον βρίσκουν, και οι άδικοι τιμωρούνται.
Αντίθετα, στην Ιλιάδα οι θεοί έχουν ανθρώπινες αδυναμίες,
ενεργούν αυθαίρετα, κινημένοι περισσότερο από τα προσωπικά τους πάθη.
…………………………………………………….....
Θα έλεγε κανείς, πως ήταν η ίδια η υπόθεση της Οδύσσειας που
έδινε στον Όμηρο τη δυνατότητα να παρουσιάζει τους θεούς να ενεργούν στο σύνολό
τους, ως υπερασπιστές του δικαίου.
Η Οδύσσεια πρέπει να γράφτηκε εικοσιπέντε κάπου χρόνια μετά
την Ιλιάδα, και ο Όμηρος ήταν φορτωμένος από την πείρα της ζωής.
Στην Οδύσσεια οι ήρωες είναι παρμένοι από όλες τις
κοινωνικές τάξεις, στην Ιλιάδα ανήκουν μόνο στην τάξη των αρχόντων.
Ακόμα, δεν είναι ίδια η μορφή του ηρωϊσμού που προβάλλεται
στα δύο έπη.
Στην Ιλιάδα, ο Όμηρος , νέος, έψαλε το τραγούδι του πολέμου,
τη μεγάλη γενιά των Τρωϊκών ηρώων, την παλικαριά, τη φιλία, την αξία που έχει
να αγωνίζεται κανείς για την πατρίδα του ως το θάνατο.
Στην Οδύσσεια, ώριμος, έψαλε τον ηρωϊσμό της καθημερινής
ζωής, την αξία της καρτερίας, τη νοσταλγία για την πατρίδα, την ευθύνη του
ανθρώπου για τις πράξεις του, τα δεινά του πολέμου."
ένας φτωχός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου