Παρασκευή 29 Δεκεμβρίου 2017

Τον Παύλο Μάτεση τον παρακολούθησα, είναι χρόνια τώρα, στο "Τρένο στο Ρούφ".
Έχω διαβάσει και μερικά έργα του.
Γιά να πω την αλήθεια, εμένα δεν μου αρέσει ή... δεν τον καταλαβαίνω (?)
ή ίσως, δεν μου ταιριάζει...

Σήμερα το πρωί (Πέμπτη 28) είδα από το κανάλι της Βουλής ένα τρομερό ντοκυμανταίρ, από το "Ελεύθερο Πανεπιστήμιο".
Κώστας Γεωργουσόπουλος - Παύλος Μάτεσης !
Ασυναγώνιστοι ! Ο ένας καλύτερος από τον άλλο !
Δεν χόρταινες να ακούς όσα έλεγαν !
Ο Γεωργουσόπουλος - έτσι κι αλλιώς - ασυναγώνιστος σε γνώσεις και σε κρίσεις,
αλλά κι ο Μάτεσης δεν πήγαινε πίσω...

Ίσως κάποια στιγμή πρέπει να τον ξαναδιαβάσω...

Μέσα σε όλα τ' άλλα, μίλησαν και γιά την (κατά Τσέχωφ) αλαζονεία, φαρισαϊσμό, βλακεία κι αυθαιρεσία του "πνευματικού κόσμου"...
ό, τι χειρότερο μπορεί να μας συμβεί...
αναφέρθηκαν επίσης και στην πνευματική τρομοκρατία ...

τά χουμε δει όλα, λέω εγώ...


Κατά τα άλλα,
ανόρεχτες γιορτές, όλα στραβά κι ανάποδα ένα γύρω...

Είδα και τους Harlem Gospel Choir, τις προάλλες, που όμως τελικά δεν με ενδιέφεραν, κι ούτε Gospel (κατά την ταπεινή μου άποψη) τραγούδησαν...
Μιά απ' τις καλύτερες, λέει, Gospel χορωδίες του πλανήτη !
Τι να πω ; ! Μπορεί να είμαι εγώ παράξενη...



Σάββατο 16 Δεκεμβρίου 2017

στην πεζούλα...



πόσο πολύ μου αρέσει !

πόσο με ενθαρρύνει η δύναμη του καλού !
σε αυτό πιστεύω ! πάντα, tout au long, απόλυτα, ακράδαντα, χωρίς κανέναν  ενδοιασμό ή σκαμπανέβασμα...

πόσο με ενδυναμώνει και με ησυχάζει, που οι δικοί μου καλλιεργούν με κάθε τρόπο το καλό κι ασχολούνται σταθερά με αυτό!
"οι δικοί μου"! λέμε τώρα... 





στην πεζούλα...

θάλασσα μαύρη χτυπάει την πεζούλα. το κύμα αφρίζει όρθιο και με τρομάζει...


βρέθηκα απρόσμενα απόψε σε μιά βραδιά τζάζ.
τι όμορφα το είπαν εκείνο το : Perhaps Perhaps Perhaps !

κι εγώ ζήτησα από την ερμηνεύτρια, και μου τραγούδησε, το : Can't Take My Eyes off You !

λίγο έλειψε να ζητήσω να μου παίξουν και το αγαπημένο μου : 

Όλες του κόσμου οι Κυριακές

αλλά, o. k, κρατήθηκα και δεν το έκανα...



με βασανίζει πάντα το ζήτημα του χρόνου.
σχεδόν καθημερινά, εξακολουθητικά κι επίμονα

"Time present and time past
Are both perhaps present in time future,
And time future contained in time past"


δεν έχει να κάνει με καμμιά λογοτεχνία και με καμμιά ποίηση.
έχει να κάνει με την "πραγματικότητα", με το τι είναι, πότε και πού υπάρχει αυτή η "πραγματικότητα".
μπροστά ή πίσω είναι η ζωή μας;

"And time future contained in time past"

και τότε, προς τι η καθημερινή, αδιάλλειπτη, σκληρή πνευματική άσκηση - προσευχή ; !
υπάρχει το "προδιαγεγραμμένο" ή και το "γραφτό" είναι μέρος, του πώς εμείς διαχειριζόμαστε την ελευθερία μας, ανεξάρτητα από το χρονικό πριν και το μετά;...


η ημέρα σήμερα εμπεριείχε σκληρά σκαμπανεβάσματα 
κουράγιο πάνω
κουράγιο κάτω
και ξανά λίγο πάνω





Δευτέρα 11 Δεκεμβρίου 2017

Βράδυ Παρασκευή προς ξημέρωμα Σαββάτου είδα ακόμα ένα "διαυγές" όνειρο...

μιάν εκδρομή πηγαίναμε, κι άλλοι άνθρωποι ήσαν μαζί μας, σοβαροί, χαμηλά σπίτια, θάλασσα, φίλοι, ένα κουβάρι όλα ανάκατα...

στο κάδρο τ' όνειρου ήταν και μιά μάνα... σκέφτηκα πως η μάνα δηλώνει προστασία...







Τετάρτη 6 Δεκεμβρίου 2017




























Τετάρτη 29 Νοεμβρίου 2017

Δεν γνωρίζω  αν  *“Το κράτος του ζόφου”, που είδα απόψε,
είναι θεατρικό (?) έργο  του  Лев Никола́евич Толсто́й
ή ένα έργο του , που διασκευάστηκε θεατρικά.
Και δεν γνωρίζω ΑΝ τελικά παίζει κάποιον ρόλο αυτό, στο θέατρο...

Πρόκειται γιά ένα καλό, και καλά ανεβασμένο από την Ομάδα ΝΑΜΑ έργο, 
που σκαλίζει, ψάχνει πάλι
την ανατομία της ανθρώπινης ψυχής...
Σε σημεία, διδακτικό…

Το δεύτερο μέρος του έργου, κατά τη γνώμη μου, υπερτερεί.

Μου άρεσε.


* "η Δύναμη του σκότους"









Κυριακή 26 Νοεμβρίου 2017

ο καταρράκτης !

foteini






Τετάρτη 22 Νοεμβρίου 2017

Εξαιρετικό το "Loving Vincent" !
Ιδιόρρυθμο, θαρραλέο, θαυμάσιο ! Έκτακτο !


Ο Δήμος 
έχει κάνει έναν πίνακα,
έναν αγρό με κοράκια, έναν πίνακα Van Gogh, 
όπου στη μιάν του άκρη ο Van Gogh στέκεται και αυτοπυροβολείται
και από την άλλη άκρη ένας Σαμουράϊ τον φωτογραφίζει !


Η γυναίκα όταν είδε τον πίνακα στο ατελιέ του ζωγράφου, της άρεσε τόσο πολύ αυτός ο "μύθος", που έχει να κάνει με τις μορφές, "ο μύθος των μορφών", 
ώστε του έγραψε λίγους στίχους...
Η γυναίκα θυμάται με ευγνωμοσύνη, ότι τότε ο Δήμος είπε, πόσο πολύ του αρέσουν οι στίχοι της. 









Πέμπτη 9 Νοεμβρίου 2017

ήμουνα, λέει, ξαπλωμένη στο σπίτι μου.
στο κα- νο- νικό μου σπίτι.
(αυτό, πάντα μα πάντα, αυτό το σπίτι εγώ θα λέω "σπίτι μου"...)
photos
foteini



το δικό μου δωμάτιο κοιτάζοντας το σπίτι, εκεί λίγο προς τα πίσω δεξιά, όπου φαίνεται ένα πεύκο. 

ήμουνα στο κοριτσίστικό μου δωμάτιο.
μιλούσαμε στο τηλέφωνο, ώρα πολλή.
κάποια στιγμή είπες "είμαι ξενυχτισμένος, είμαι κουρασμένος, νυστάζω, κλείνουμε το τηλέφωνο, θέλω να πάω να κοιμηθώ".

μετά ξημέρωσε.
ήρθαν και με πήραν οι κοπέλες.
γερό περπάτημα μες στο βουνό.
ανασαίνει η ψυχή σου εκεί πάνω...





















Κυριακή 5 Νοεμβρίου 2017

Πόσα χρόνια γκαρίζω, η γραφική, γιά τους καρπούς της γης τριγύρω μας, που συνηθίζουμε να τους προσπερνάμε αδιάφοροι...

Στους αστικούς κήπους, στην πρωτεύουσα γύρω, όπου, μην το ξεχνάμε, έχει συσσωρευτεί ο μισός Ελληνικός πληθυσμός, στους δρόμους, στα οικόπεδα, στα περισσότερα πεζοδρόμιά μας, παντού

ελιές, 
νερατζιές, 
λεμονιές, 
πορτοκαλιές, 
μυγδαλιές, 
κορομηλιές, 
δάφνες, 
μουσμουλιές, 
κληματαριές,
ροδιές, 
φορτώνονται τα ευλογημένα δέντρα καρπό, όταν είναι η εποχή τους, κι εμείς μες στην ηλιθιότητά, την αδιαφορία, τη ρηχότητα και την ασχετοσύνη μας, αφίνουμε τους καρπούς της γης να πέφτουν κατάχαμα και να σαπίζουν...

η γη υποσιτίζεται, άνθρωποι πεθαίνουν από πείνα κι εμείς κοιτάζουμε αδιάφορα τους καρπούς και δεν τους βλέπουμε, το εννοώ, τους κοιτάζουμε και δεν τους βλέπουμε... σαν οι καρποί γιά μας να είναι αόρατοι !

διαβάζω ότι ξεκινάν εδώ κι εκεί οργανωμένες προσπάθειες να μαζεύονται, π.χ. από τους κήπους και τα πεζοδρόμια οι ελιές τουλάχιστον...

ας είναι αυτό, μέσα σε διαφόρων προελεύσεων ανόητα, δήθεν "κινήματα", ένα κίνημα χρήσιμο, γιά τη συλλογικότητα και τους ανθρώπους...
άντε να δούμε...




déjà vu, vintage ή ό, τι αλλιώς, εγώ την ξαναείδα χτες την ταινία του αγαπημένου Μπουλμέτη.
"Πολίτικη κουζίνα",
όχι γιά τα μπαχαρικά, τα χρώματα κι αρώματα, μα κυρίως γιά την Πόλη των πόλεων και γιά κείνον τον τρελό, τον πεισματάρη έρωτα των σαράντα χρόνων...
κάθισα στη φωτιά, κοντά στο τζάκι και η ταινία ζέστανε την καρδιά μου.
σκέφτομαι πάντα και πάντα την ρήση του Hugo : 
"Comprendre est au delà d'aimer"
πόσο σοφό ! 
πρώτα ο Παλαμάς το μετέφερε, εκεί το πρωτοδιάβασα και το ενστερνίστηκα.

ο Παλαμάς.
"... μέσα στο - άω, μέσα στο – άω…”





    

Παρασκευή 3 Νοεμβρίου 2017

Είδα απόψε ένα έργο, που, λέω,  δικαιώνει την ύπαρξη του Εθνικού θεάτρου, στις μέρες μας !

Η τάξη μας 
του Πολωνού Ταντέους Σλομποτζιάνεκ

Έργο, που αφορά, θαρρώ,  όχι μονάχα στην Πολωνία, μα σε ολόκληρη την Ευρώπη, με την ιστορία της, με τις παλαιές και σύγχρονες ιστορίες της…

Καθώς σκέφτομαι το ακκορντεόν, τη μουσική και την ιστορία του αποψινού έργου, θυμάμαι κάτι που είχε πει ο μαέστρος Μπάρενμπόϊμ :
“ο πόλεμος , είχε πει, δεν θα τελειώσει ποτέ,
αν οι Παλαιστίνιοι δεν καταλάβουν πόσα έχουν υποφέρει οι Εβραίοι
κι αν οι Εβραίοι δεν καταλάβουν πόσα έχουν υποφέρει οι Παλαιστίνιοι”…

Δεν είναι αυτή η ιστορία του έργου, έκανα όμως τον συνειρμό…

Ιστορίες, που με στοιχειώνουν από τα πολύ νεανικά μου χρόνια…

Πολύ καλή η μουσική στο έργο.


Δυό ώρες σήμερα το πρωί με την φίλη Μ,  γερή πορεία πάνω στο βουνό.


photo
foteini

Είδαμε ένα γεράκι.

Μπροστά μας σύρθηκε και μια οχιά, ή δενδρογαλιά, δεν ξέρω…






Πέμπτη 2 Νοεμβρίου 2017









Σάββατο 28 Οκτωβρίου 2017









Παρασκευή 27 Οκτωβρίου 2017

ίσως κάποτε, κάπου, το έχει ξαναπεί...
ιδιαίτερο ήταν εκείνο το βράδυ...

ένας πολύ "ιδιαίτερος" άνθρωπος καθόταν κοντά της, έπαιζε την μουσική του, τραγουδούσε.
όλη νύχτα την κοίταζε ίσα βαθειά μέσα στα μάτια της και τραγουδούσε.
γιά κείνη.
ώρες.
έξυπνος άντρας, χαρισματικός, ιδιοφυής στον τομέα του, ζωηρός, τρελούτσικο αλάνι, τολμηρός, τρυφερός, αισθηματίας, βίος και πολιτεία...
"ήθελα κάτι να σου πω και στο τραπέζι σου να ρθώ..." 

να αναπαύεται η ψυχούλα του...

ωχ, η Ελληνική Τηλεόραση 2 και τα ωραία της αφιερώματα...

είδα την Ida -Πάβελ Παβλικόφσκι-, που δεν είχα προκάμει να την δω στο σινεμά.
ένα μικρό, μαυρόασπρο αριστούργημα.
τουλάχιστον δύο -εκτός απ' το ασπρόμαυρο- στοιχεία της ταινίας, παίζουν εντός μου και θα παίζουν διαρκώς.






Τετάρτη 25 Οκτωβρίου 2017

Ξεκίνησε σήμερα το βάδισμα στο βουνό, κι έχω έναν ενθουσιασμό, και κάτι σαν ανάταση !
Περπάτησα κάπου δυό ώρες, ένα μέρος της διαδρομής είναι δύσβατο, κι επειδή είχα πολύ καιρό να το κάνω πόνεσαν τα πόδια μου.
Μάτσα μάτσα εδώ κι εκεί τα κυκλάμινά σου.

photos
foteini


Ησυχία... μονάχα καρακάξες είδα κι άκουσα...










Άκι Καουρισμάκι, όχι Γιαπωνέζος, Φινλανδός , απόψε το βράδυ.

The Other Side of Hope

αλλιώς,

εκεί  όπου τα κράτη είναι ανελέητα

ή

εκεί όπου επικρατεί ο παραλογισμός, η κρατική υποκρισία, το απρόσωπο, η αυστηρά βορειο ευρωπαϊκή κοινωνική ψύχρα

ακόμα κι εκεί

αλλά και παντού

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, να "σπρώχνουν" τα πράγματα... !

Είναι αυτό που σκέφτομαι και υποστηρίζω  εδώ και πολλά χρόνια, ότι

Ευτυχώς, το μυαλό των ανθρώπων δεν μπορούν να το ελέγξουν !
Τα μυαλά των ανθρώπων τους διαφεύγουν !
Και η καρδιά !

Φυσικά, κάνουν κάθε προσπάθεια για να διαμορφώσουν τα ανθρώπινα μυαλά όπως εκείνοι θέλουν και να τα πανε όπου εκείνοι θέλουν,
παρ’ όλ’ αυτά,

το ανθρώπινο μυαλό πάντα και πάντα θα βρίσκει τρόπους να αντιστέκεται…

Καλό το έργο !






Σάββατο 21 Οκτωβρίου 2017

Μπάνιο νυμéro 27. Σε άλλη θάλασσα, φθινοπωρινά δροσερή.


Ξημέρωμα Σαββάτου είδα ένα όνειρο. Όνειρο διαυγές. Ήσαν όλα πολύ καθαρά και ζωντανά.
Μιλούσαμε στο τηλέφωνο. Ώρα πολλή. Γελούσαμε.
Δεν λέγαμε πολύ συνηθισμένες κουβέντες. Μιλούσαμε σα να παίζαμε με ασκήσεις του νου και του λόγου...
Είμαστε ικανοποιημένοι... Γελούσαμε ευχαριστημένοι.

Όλη μέρα είχα το όνειρο στα μάτια μου.





και

Dulce Pontes !


ωχ, Θεέ μου !










Τετάρτη 18 Οκτωβρίου 2017

Θέατρο Χορν

"Αύγουστος", του Tracy Letts.

Καλό έργο, αλλά γιά την εποχή που διανύω, μου έπεσε κάπως βαρύ...








Κυριακή 15 Οκτωβρίου 2017

γέμισαν τα πνεμόνια μου ήλιο σήμερα, φίλους, παρέες και ζωγραφική, ως αργά το απομεσήμερο.

είδα στο Περιστύλιο την έκθεση του Π. Στραβοράβδη,
"ήσυχοι - αν - ήσυχοι τόποι" 
όπου ο πίνακας με το μπλε του καθώς και ο κισσός του, μου άρεσαν


ο κισσός


κατόπιν, στο Μουσείο Ασιατικής Τέχνης , είδα
την θαυμάσια έκθεση του Τ. Μεταλληνού, με θέμα
"καμπαναριά της Κέρκυρας και της νήσου των Παξών" 




το θέμα αυτό μου αρέσει τόσο, που πάντα έλεγα, θα τριγυρίζω με μιά φωτογραφική μηχανή, να τραβάω φωτογραφίες τα καμπαναριά, στην πόλη και στα χωριά...
σήμερα τα είδα σε ζωγραφική !








Παρασκευή 13 Οκτωβρίου 2017

στην πεζούλα...


Όλια, μιά ψυχούλα.
Πρόταση γάμου.
Ο θρίαμβος του νικητή.
Αρκούδα.
Η επέτειος.

Αυτά τα μονόπρακτα του αγαπημένου Τσέχωφ είδα απόψε 
από τo θεατρικό εργαστήρι του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Κ.
Έπαιζε η φίλη μου η Δ.

"βαθειά και ουσιαστική κριτική πάνω στους αρμούς της κοινωνίας"

κουβεντιάζω με ανθρώπους...




Τετάρτη 11 Οκτωβρίου 2017

στην πεζούλα...

μπάνιο numéro 26, στην ίδια πάντοτε θάλασσα...



σκαρφάλωσα στον βράχο, στην κορφή του φρουρίου.

photos
foteini





πέρα μακριά, τα ευθυτενή κυπαρίσσια
τα λιόδεντρα
οι ανεμίζουσες στον αιθέρα μπουγάδες
και τα περίτεχνα καμπαναριά
οι στέγες
το αρχαίο κόκκινο
ο δωριεύς Άη Γιώργης

χαρίεσσα παίζει μουσική μέσα μου
κλαρινέτα, σαξόφωνα, μαντολίνα

το Ιόνιο πέλαγος στο παράθυρό μου.






Τρίτη 10 Οκτωβρίου 2017

στην πεζούλα...

τα μεσημέρια είναι τόσο ζεστά, που λαχταράω τη θάλασσα...
με βασανίζει όμως μιά φαρυγγίτιδα και διστάζω να πέσω στο νερό... 
στο μεταξύ, συνεχίζω το βάδισμα καθημερινά περίπου δέκα χιλιόμετρα, 
μαγειρεύω γιά τις φίλες μου, βλέπω ανθρώπους, κουβεντιάζουμε... 
τόπος ερωτεύσιμος.




Δευτέρα 9 Οκτωβρίου 2017

στην πεζούλα...

πιάνο και τραγούδι επί ώρες, κατάσταση σχεδόν privé, 
ευρύ ρεπερτόριο, ξεκινήσαμε από Por una Cabeza 
και καταλήξαμε σε Χατζιδάκι,
Κραουνάκη  - κι ο σεβντάς μιά φυλακή...-
και τελικά είχαμε (φυσικά) special αφιέρωση στο γαλλικό τραγούδι...

τραγουδάω πάντα μαζί...









Κυριακή 8 Οκτωβρίου 2017

στην πεζούλα...


στάθηκα στην Ανουντσιάτα, νύχτα Κυριακής, βοριαδάκι κι υγρασία...

photos
foteini



άκουσα Libiamo 

το χορωδιακό του Trovatore που μου αρέσει


και το αγαπημένο από το Nabucco - Hebrew Slaves Chorus .

μου έτρεξαν και λίγα δάκρυα, αλλά δεν ασχολούμαι πιά πώς και γιατί,
απλά τ' αφίνω να τρέχουν...






Σάββατο 7 Οκτωβρίου 2017

στην πεζούλα...

ανοίγει ο καιρός σιγά σιγά...
δυό μέρες τώρα βροχή, une pluie abondante, έπεφτε ολονυχτίς.

φύσηξε ο βοριάς, που διώχνει τα σύννεφα...








Πέμπτη 5 Οκτωβρίου 2017

στην πεζούλα...

μπάνιο νυμερό 25, στην ίδια πάντα θάλασσα...

ημέρα επεισοδιακή, κατέληξε πολύ επεισοδιακή.

δοκιμασία νεύρων.

ειρηνοποιός.









Τετάρτη 4 Οκτωβρίου 2017

στην πεζούλα...

μπάνιο numéro 24

κολύμπησα σε νερά πράσινα, κάτω απ' τα τείχη και σκεφτόμουνα "έτσι θα ναι ο παράδεισος".

ε, δεν μπορώ να πω, είμαστάνε και καμμιά εικοσαριά "λουόμενοι"...

δεν ανοίγω βιβλίο...
διανύω περίοδο "ανάπαυλα του στρατιώτη"!

περπατάω. 
πολύ.
δεν μπορώ να καταλάβω τι λογιώ γιατρειά προσφέρει αυτό το περπάτημα, αλλά αυτό θέλω, και το κάνω με ευχαρίστηση.
συναντάω κόσμο, κουβεντιάζουμε... έκανα φίλους κι όσους δεν είχα κάνει ίσαμε τώρα.

στο μεταξύ, οι Ιγγλέζοι απέναντι, οι Ιταλοί, οι Ιάπωνες, οι Ισπανοί, Ιγάλλοι, Ιγερμανοί, Ιρώσσοι, 
πηγαινοέρχονται άπραγοι στο κλειστό πάντα μουσείο, αλλά είπα να μη συγχύζομαι άλλο και γι αυτό.




Τρίτη 3 Οκτωβρίου 2017

στην πεζούλα...

πάω, έρχομαι, πάω, έρχομαι, πάω, έρχομαι, κάνω πράγματα διάφορα, κάνω πράγματα που μ' αρέσουν, κουράζομαι, κουράζομαι, δεν έχω τίποτα αφήσει πίσω μου, τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες τους κουβαλώ μες στην ψυχή μου, κι η ψυχή, τους στήνει διαρκώς εμπρός μου.





παρακολουθώντας τα τελευταία χρόνια και διαβάζοντας αρκετά γιά τον Ιωάννη Καποδίστρια, τον "εθνομάρτυρα" Ιωάννη Καποδίστρια, ένα πράγμα ζηλεύω από την πολιτική πρακτική του.
ένα !
ένα μοναδικό χάρισμα, που δεν το διαθέτει πιά, σχεδόν πολιτικός κανείς !
από όλους τους "κρατούντες" όσα χρόνια θυμάμαι τον εαυτό μου, καν-είς !

όχι την πολιτική του οξυδέρκεια.
μήτε τις ικανότητές του.
μήτε τις γνώσεις.
μήτε την τόλμη και το θάρρος του.

την ανιδιοτέλειά του ζηλεύω.

αυτό.

εδώ και πολλά χρόνια, από τότε που άρχισα να καταλαβα'ινω, νομίζω ότι αυτό είναι το αναγκαίο ζητούμενο πιά στην πολιτική.

η μεγαλύτερη πολιτική αρετή, κατά τη γνώμη μου,
το μεγαλύτερο ζητούμενο πιά, 
το μεγαλύτερο έλλειμμα στην πολιτική πράξη, 
είναι η ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΕΙΑ !






Δευτέρα 2 Οκτωβρίου 2017

στην πεζούλα...


ακούω κοντά τη θάλασσα



αχ, Catalunya μου ...


Cataluña  ...


αν η μισή μου
βρίσκεται, γιατρέ, εδω πέρα
η άλλη ...






Κυριακή 1 Οκτωβρίου 2017

στην πεζούλα...


τα παιδιά είναι στα Highlands. όπου, από μικρή εγώ τα ονειρεύομαι, κι ακόμα ως τώρα δεν έχω αξιωθεί...
η αλήθεια είναι, ότι από τους τόπους που ΔΕΝ έχω ταξιδέψει, δεν ονειρεύομαι και  πάρα πολλούς... 
λατρεύω με πάθος την Ευρώπη ! 
και λατρεύω με πάθος την εγγύς Ανατολή !
καμμιά φορά με μαλώνουν φίλοι, γιατί δεν έχω, λέει, περιέργεια και μεγάλο νταλκά να πάω να δω το Μάτσου Πίτσου, τις Ινδίες, την Ιαπωνία, την Κίνα, τις Ηνωμένες Πολιτείες...
έχω την περιέργεια, αλλά ομολογώ ότι δεν έχω αυτόν τον νταλκά! 
ως γνωστόν, άλλο πράγμα η περιέργεια, άλλο θεριό και βάσανο ο νταλκάς...

μ' αρέσουν πολύ, με ξετρελαίνουν οι ιστορίες όλων των τόπων, να τους βρίσκω στο χάρτη, να διαβάζω και να ψάχνω, καμμιά φορά εξονυχιστικά, ό, τι τους αφορά, αλλά δεν μου είναι και απολύτως αναγκαίο να πάω να τους δω sur place...
είμαστε πιά κομπλέ από ντοκυμαντέρ, φωτογραφίες, διηγήσεις κ.τ.λ...

δεν είμαι της πολυδιάσπασης... συγκεντρωμένη είμαι και βέβαια της κίνησης, 
της ζωηρής κίνησης, αλλά, μονάχα προς τα κεί όπου εγώ θέλω κι επιλέγω.  
θυμάμαι καμμιά φορά και χαμογελάω, όσο ζούσε ο φίλος  taxideutis, στις φιλικές μεν, ατελείωτες δε, περί πολιτικής συζητήσεις μας, αν κάποια φορά τον εξόργιζα και ήθελε να με βρίσει, μου έλεγε μισοαστεία θυμωμένα : "εσύ είσαι μία bougepas!"
μα φυσικά και είμαι ! 
το αναγνωρίζω και συνειδητά το επιλέγω.

ένα λοιπόν ενδιαφέρον, έχω από πάντα γιά τα Highlands και γιά τους Highlanders. και πολύ θέλω να μπορέσω να πάω στην Σκωτία...

υπάρχει ένα κλασικό νεανικό βιβλίο, - το διάβασα πάλαι ποτέ -, που μέσα στη διήγησή του περιγράφει λεπτομερώς και με τρόπο εξαιρετικό τα Highlands!
θυμάμαι πολύ καλά, με τι αγάπη και με τι θαυμασμό ο συγγραφέας περιγράφει τα Highlands !
δυστυχώς, δεν θυμάμαι καθόλου ποιό βιβλίο είναι !
χωρίς να θυμάμαι τίτλο και συγγραφέα, το έψαξα πάρα πολύ, γιατί το θέλω ! μπήκα και το ζήτησα σε πολλά, κλασικά βιβλιοπωλεία του κέντρου. οι πωλητές, παιδιά οι περισσότεροι, με κοίταζαν μη γνωρίζοντας...
σκέφτομαι μήπως είναι κάποιο απ' τα βιβλία του Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον, αλλά και πάλι δεν το θυμάμαι... είναι κρίμα...
  
όπως επίσης, από τα άπειρα μέρη που δεν έχω δει, είμαι ισχυρά κολλημένη στην Αίγυπτο, στο Μαρόκο, στην Νότια Ισπανία, στην Ιρλανδία, στη Νέα Υόρκη, στο μεγάλο ταξίδι του Υπερσιβηρικού.

όνειρα πτωχά...




προχτές ξεκίνησα τα μαθήματα Ελληνικών. εθελοντικά.
εκτός από τις διάφορες ανάγκες των παιδιών και τα διάφορα ανθρωποκεντρικά δικά μου κίνητρα, 
με ενδιαφέρει και με απασχολεί πολύ εκείνο το Ισοκρατικό :
"καὶ μᾶλλον Ἕλληνας καλεῖσθαι τοὺς τῆς παιδεύσεως τῆς ἡμετέρας"


ώρα γιά ύπνο.
αν αύριο, Δευτέρα μεσημέρι, ο καιρός είναι καλός (σήμερα ήταν !) θα πάω να κολυμπήσω  στη θάλασσα.





Κυριακή 24 Σεπτεμβρίου 2017

Σάββατο 23/9

μπάνιο numéro 23.

νερά καθαρά, ζεστά, γαλάζια. απολαυστικά.
απέναντί μου η Μακρά νήσος.

δούλεψα ολημερίς.
ένιωσα τη σωματική κούραση όλη τη νύχτα, ακόμα και μέσα στον ύπνο. 
ένας κουραστικός, κουρασμένος, κακός, προβληματικός ύπνος και προβληματισμένος.