στην πεζούλα...

μπάνιο numéro 24

κολύμπησα σε νερά πράσινα, κάτω απ' τα τείχη και σκεφτόμουνα "έτσι θα ναι ο παράδεισος".

ε, δεν μπορώ να πω, είμαστάνε και καμμιά εικοσαριά "λουόμενοι"...

δεν ανοίγω βιβλίο...
διανύω περίοδο "ανάπαυλα του στρατιώτη"!

περπατάω. 
πολύ.
δεν μπορώ να καταλάβω τι λογιώ γιατρειά προσφέρει αυτό το περπάτημα, αλλά αυτό θέλω, και το κάνω με ευχαρίστηση.
συναντάω κόσμο, κουβεντιάζουμε... έκανα φίλους κι όσους δεν είχα κάνει ίσαμε τώρα.

στο μεταξύ, οι Ιγγλέζοι απέναντι, οι Ιταλοί, οι Ιάπωνες, οι Ισπανοί, Ιγάλλοι, Ιγερμανοί, Ιρώσσοι, 
πηγαινοέρχονται άπραγοι στο κλειστό πάντα μουσείο, αλλά είπα να μη συγχύζομαι άλλο και γι αυτό.