Τρίτη 30 Ιανουαρίου 2018

Πάρνηθα. Ύστερα Υμηττός.
Δυό ώρες σήμερα έντονο περπάτημα στο βουνό.

Αναρωτιέμαι (ή φοβάμαι ;) μήπως γίνομαι κάπως... μονόχνωτη.
Βγαίνω διαρκώς, συναντιέμαι με φίλους, μα αν κατά τύχη προκύψουν καινούργιοι, άγνωστοι, αδιάφοροι ή φασαριόζοι στις παρέες, τότε δεν συμμετέχω, μένω σιωπηλή, παγερά αδιάφορη, έως ενοχλούμαι, και κάνω προσπάθεια να μην δείξω ενόχληση, έως  αγένεια...

Καιρό τώρα διαβάζω τις "Ιστορίες γιά την Ιστορία".
Δεν προχωρούμε όμως... Πώς να προχωρήσουμε, αφού το πιάνω και το ξαναπιάνω απ' την αρχή... Απολαμβάνω, μαθαίνω.
Πολλές φορές απ' την αρχή την κάθε παράγραφο, κι άντε πάλι ξανά όλο απ' την αρχή...  Πάλι και πάλι... Πώς να προχωρήσουμε έτσι ;...










Παρασκευή 26 Ιανουαρίου 2018

Λεπτή, κομψή, ευρηματική και έξυπνη η σκηνοθεσία της Όλιας Λαζαρίδου
στον "Γάμο του Καραχμέτη" !
Καλές κι οι ερμηνείες των δύο ηθοποιών, της κοπέλας ιδιαίτερη !
Δεν θα μιλήσω φυσικά γιά το έργο του Παπαδιαμάντη...

Ευχαριστήθηκα την παράσταση, στο "Από Μηχανής Θέατρο" !
Και τη γλώσσα !...

Αχ ! η γλώσσα ...





Τρίτη 23 Ιανουαρίου 2018

Με πόσην ανακούφιση παρακολουθώ τις δημόσιες κουβέντες κάποιων σύγχρονων ανθρώπων, που είναι - γιά μένα - φωτισμένοι...
Κάθε κουβέντα τους, μου είναι κι ένα θάρρος, κάθε κουβέντα τους κι ένα ξεμπέρδεμα στο κουβάρι που ζούμε, κάθε τους κουβέντα και μιά ουσιαστική, αληθινή γνώση ζωής...
Φιλόθεος Φάρος, Κώστας Γεωργουσόπουλος, Χρήστος Γιανναράς, Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ, Μαρία Ευθυμίου, Στέλιος Ράμφος, κάποιοι ευλογημένοι εν ζωή ποιητές, κάποιοι ελάχιστοι ακόμα πανεπιστημιακοί, κάποιοι ελάχιστοι καλλιτέχνες, η κυρία Διονυσία στο χωριό, αγρότισσα, ετών 80 plus, με μιά συμπυκνωμένη λαϊκή σοφία μέσα στο μυαλό της...  

Τι τύχη είναι, που έχουμε ακόμα μερικούς τέτοιους ανθρώπους !
Δοτικούς, ανοιχτόμυαλους, άφοβους, μακριά απ' τ' αγριεμένα πλήθη ...







 




Κυριακή 21 Ιανουαρίου 2018


Il y a des mots qui font vivre
Et ce sont des mots innocents
Le mot chaleur et le mot confiance
Amour justice et  le mot liberté
Le mot enfant et le mot gentillesse
Et certains noms de fleurs et
Certains noms de fruits
Le mot courage et le mot découvrir
Et le mot frère et le mot camarade
Et certains nom de pays de villages
Et certains noms de femmes et d'amis.


Paul Eluard ( 1895-1952)





Παρασκευή 19 Ιανουαρίου 2018

Γεγονότα της πρώτης νιότης μας, εκεί γύρω στα 1975,

ζωντανός ο απόηχος του πολέμου στο Βιετνάμ, 
δυνατά τα αντιπολεμικά κινήματα - κυρίως ανάμεσα στους νέους -, 

"τι θέλουν τα παιδιά μας στα Βιετνάμ ; !"

έτσι κάπως γνωρίσαμε την Ινδοκίνα, Χο Τσι Μιν, 
το Ανόι, η Σαϊγκόν, οι ορυζώνες, οι βάλτοι, ο ποταμός Μεκόνγκ, 
Τώρα, κρυμμένος στο ποτάμι, ανασαίνεις, Φο Μι Τσιν, ανασαίνεις με καλάμι", 
η ζούγκλα, οι βόμβες Ναπάλμ, οι πυρπολήσεις,

"στο Βιετνάμ πυρπόλησαν το ρύζι"

οι Βιετκόνγκ, η σφαγή του Μάι Λάι, η φωτογραφία ενός γυμνού κοριτσιού, που τρέχει στο δρόμο κλαίγοντας, κάνει το γύρο του κόσμου, οι πνιγμοί, τα βασανιστήρια, οι ενέδρες, το ξεπάστρεμα του άμαχου πληθυσμού, το Ντιεν Μπιέν Φου, οι φιλειρηνικές διαδηλώσεις, η ριζοσπαστικοποίηση μεγάλου μέρους της τότε Δυτικής κοινωνίας, οι πολεμικοί ανταποκριτές, η Οριάνα Φαλάτσι και το "Βιετνάμ" της, η αντιμιλιταριστική κουλτούρα της εποχής, οι μουσικές, οι ταινίες...  


με αυτό το background καταγεγραμμένο στον σκληρό δίσκο μέσα μου,
ευχαριστήθηκα πάρα πολύ την ταινία The Post ! 

Και μαγεύτηκα από την εκπληκτική ερμηνεία των ηθοποιών !




Σάββατο 13 Ιανουαρίου 2018

Η κινηματογραφική "Ψυχή και το σώμα", κατά Ουγγρική εκδοχή,
πολλοί συμβολισμοί, 
ενίσχυσε κατά κάποιον τρόπο την πεποίθησή μου, γιά την ολιστική θεώρηση του συνόλου.
Ένα, ενιαίο, μοναδικό, ομοούσιο, αδιάσπαστο σύνολο. Η ψυχή και το σώμα !  
Έπαιξε κι ένα τραγούδι μέσα, ένα και μοναδικό, όπου άκουσα τον στίχο 
"nothing to say"...
Δεν ξέρω αν είναι εύκολο να εννοήσει κανείς το rien à dire... 
Καμμιά φορά, το άφατο είναι σπουδαιότερο όλων. 
Καμμιά φορά, το άφατο μπορεί και περικλείει ΤΑ ΠΑΝΤΑ εντός του...
Καμμιά φορά, φτωχές είναι οι λέξεις...







Σάββατο 6 Ιανουαρίου 2018

"Φωτισμένη" ξεκίνησε η ημέρα σήμερα ! Στις 6 ή στις 7 το πρωί - δεν πρόσεξα ποιά ώρα ήταν  - συζήτηση Βασίλη Βασιλικού, στο κανάλι της Βουλής, με τον σκηνογράφο - σκηνοθέτη Γιάννη Κόκκο.
Άκουσα πράγματα - αναδρομή στην σκηνογραφία από την αρχαιότητα έως σήμερα -, που ποτέ φυσικά δεν είχα ξανακούσει...
Μοναδικά σκηνικά τα αρχαία θέατρα, σκηνικά οι εκκλησίες , βυζαντινά σκηνικά, η Δύση, η αναγέννηση, οι ζωγραφικές, οι νεώτεροι χρόνοι, οι τόποι, οι άνθρωποι !


Λειτουργούν οι Ακρίτες σήμερα στον πατριαρχικό ναό του Αγίου Γεωργίου, στην Πόλη (των πόλεων...)
Έχω παρακολουθήσει λειτουργία σ' αυτόν τον ναό. Βγαίνεις κι ίσα κάτω μπροστά σου είναι η θάλασσα... Ο Κεράτιος κόλπος !



Άγγελον ειρήνης...







Τρίτη 2 Ιανουαρίου 2018

The Florida project

μιά πολύ καλή, κατά τη γνώμη μου, ταινία !
φρέσκια, αληθινή, ζωντανή, ρεαλιστική, όχι απαισιόδοξη...
"όπου φτωχός κι η μοίρα του", συμπεριφορές συχνά πέρα από το political correct, πραγματική ζωή όμως...

ενεργή κρατική πρόνοια-παρέμβαση, ύπαρξη δομών,
κατοικίες αστέγων, οργάνωση, δεν είναι τυχαία η εμφάνιση Μεξικάνας θυρωρού που θέτει κανονισμό, κανόνες σχετικά με την πορνεία κ.τ.λ., αυτοοργάνωση των ανθρώπων και στοιχεία αλληλεγγύης. 

βραβείο αξίζει στα παιδιά γιά την εκπληκτική τους ηθοποιία, και βραβείο αξίζει στον ρόλο, όπου ο Νταφόε εκτός από την ευσυνείδητη τυπική διαχείρηση ασκεί με κάποιον τρόπο και την αρετή του ανθρωπισμού...




... ας είναι το 2018, μιά χρονιά καλή γιά τους ανθρώπους !
γιά όλους μας !