Πάρνηθα. Ύστερα Υμηττός.
Δυό ώρες σήμερα έντονο περπάτημα στο βουνό.

Αναρωτιέμαι (ή φοβάμαι ;) μήπως γίνομαι κάπως... μονόχνωτη.
Βγαίνω διαρκώς, συναντιέμαι με φίλους, μα αν κατά τύχη προκύψουν καινούργιοι, άγνωστοι, αδιάφοροι ή φασαριόζοι στις παρέες, τότε δεν συμμετέχω, μένω σιωπηλή, παγερά αδιάφορη, έως ενοχλούμαι, και κάνω προσπάθεια να μην δείξω ενόχληση, έως  αγένεια...

Καιρό τώρα διαβάζω τις "Ιστορίες γιά την Ιστορία".
Δεν προχωρούμε όμως... Πώς να προχωρήσουμε, αφού το πιάνω και το ξαναπιάνω απ' την αρχή... Απολαμβάνω, μαθαίνω.
Πολλές φορές απ' την αρχή την κάθε παράγραφο, κι άντε πάλι ξανά όλο απ' την αρχή...  Πάλι και πάλι... Πώς να προχωρήσουμε έτσι ;...