Γεγονότα της πρώτης νιότης μας, εκεί γύρω στα 1975,

ζωντανός ο απόηχος του πολέμου στο Βιετνάμ, 
δυνατά τα αντιπολεμικά κινήματα - κυρίως ανάμεσα στους νέους -, 

"τι θέλουν τα παιδιά μας στα Βιετνάμ ; !", 

έτσι κάπως γνωρίσαμε την Ινδοκίνα, Χο Τσι Μιν, 
το Ανόι, η Σαϊγκόν, οι ορυζώνες, οι βάλτοι, ο ποταμός Μεκόνγκ, 
" Τώρα, κρυμμένος στο ποτάμι, ανασαίνεις, Φο Μι Τσιν, ανασαίνεις με καλάμι", 
η ζούγκλα, οι βόμβες Ναπάλμ, οι πυρπολήσεις,

"στο Βιετνάμ πυρπόλησαν το ρύζι", 

οι Βιετκόνγκ, η σφαγή του Μάι Λάι, η φωτογραφία ενός γυμνού κοριτσιού, που τρέχει στο δρόμο κλαίγοντας, κάνει το γύρο του κόσμου, οι πνιγμοί, τα βασανιστήρια, οι ενέδρες, το ξεπάστρεμα του άμαχου πληθυσμού, το Ντιεν Μπιέν Φου, οι φιλειρηνικές διαδηλώσεις, η ριζοσπαστικοποίηση μεγάλου μέρους της τότε Δυτικής κοινωνίας, οι πολεμικοί ανταποκριτές, η Οριάνα Φαλάτσι και το "Βιετνάμ" της, η αντιμιλιταριστική κουλτούρα της εποχής, οι μουσικές, οι ταινίες...  


με αυτό το background καταγεγραμμένο στον σκληρό δίσκο μέσα μου,
ευχαριστήθηκα πάρα πολύ την ταινία The Post ! 

Και μαγεύτηκα από την εκπληκτική ερμηνεία των ηθοποιών !