Τρίτη 31 Ιουλίου 2012


στο κελί

το περασμένο Σάββατο πρωί πρωί και Δευτέρα το απόγευμα
πότισα τα δέντρα με την ψυχή μου, mikremoumozart, γέμιζα ως απάνω τους λάκκους τους κι αυτά  ρούφαγαν το νερό άπληστα.
σου το έχω ξαναπεί, έχω την αίσθηση πως σαν κάνει τρομερή ζέστη και ποτίζεις, είναι σαν να σε ευλογάν τα δέντρα !
φυσικά, ίσως είναι μονάχα μιά δική μου αίσθηση αυτή, ότι ξανασαίνουν δηλαδή ευχαριστημένα τα δέντρα, ή, και γιατί οχι δηλαδή, μπορεί τα δέντρα και τα μικρά χρυσόψαρα, μπορεί να έχουν βρει πάνω στη γη, έναν κάποιον δικό τους τρόπο επικοινωνίας...

πότισα ώσπου φάνηκε στον ουρανό μισόγεμο το φεγγάρι, κι ας ήταν μέρα ακόμα, κι ας ήταν ο ουρανός ακόμα γαλάζιος...


αυτόν τον καιρό διαβάζω παλιά κυρίως βιβλία, παλιούς καλούς κλασσικούς, συνεχίζω τον Ντίκενς, ας τάχουμε ξαναδιαβάσει, δεν πειράζει...



τι άλλο ; α ! ο Πέπε μου κατούρησε την τσάντα. ναι, συνέβη και αυτό.
τον πήρα ένα απόγευμα στη θάλασσα και μου βγαλε την ψυχή...
πρώτα, πέρασε γιά κορμό δέντρου το ξύλινο κοντάρι της ομπρέλας. πήγε και κατούρησε το κοντάρι, όπου εγώ είχα ακουμπήσει την πάνινη τσάντα της θάλασσας.
και δε φτάνει αυτό ! σε λίγο εμφανίστηκαν στην παραλία δυό τρία ήμερα και καϋμένα αδέσποτα, που όμως εκείνος πρώτα τα στραβοκοίταξε κι έπειτα άρχισε να κάνει σα λυσσασμένος... τον κρατούσα  φυσικά δεμένο, μα με τράβαγε κι εμένα μαζί, γαύγιζε και χαλούσε τον κόσμο, έτσι του αρέσει να τσαμπουκαλεύει όταν βλέπει άλλα σκυλιά τριγύρω, έκανε έτσι τον κόσμο άνω κάτω, και τον πήρα άρον άρον και φύγαμε...



ένα βράδυ μπήκα στη θάλασσα.
δεν έχω ακόμα αποφασίσει αν η θάλασσα μου αρέσει πιό πολύ μέρα με ήλιο ή νύχτα με φεγγάρι και σκοτεινιά.
γενικά τη νύχτα λειτουργώ καλύτερα.
από παιδί, η νύχτα μ' άρεσε και συνεχίζει να μ' αρέσει πολύ.


όσον αφορά στην πολιτική και στα πολιτικά, mikremoumozart, δε βλέπω κανένα φως... μου φαίνεται δεν υπάρχει πουθενά λίγο φως...
απίστευτο, πώς αίφνης πέσαμε σε τέτοια λούμπα !
μου φαίνεται πως δεν υπάρχει τρόπος να σπάσει αυτό το παλιοσύστημα... δεν υπάρχει τρόπος -ορατός-, ό, τι και όσα κι αν λέμε ή κάνουμε σήμερα...
τουλάχιστον, πώς μπορεί να γίνει
ΝΑ ΚΡΑΤΗΘΕΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΟΡΘΗ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗ ΦΤΑΣΟΥΜΕ ΣΤΟ
"ο σώζων εαυτόν σωθείτω..." ;











Δεν υπάρχουν σχόλια: