πήρα τον δρόμο, το στρατί.
τα βουνά δηλαδή πήρα.

μου έλειψε το βουνό όλη την χρονιά πέρυσι...
άλλος βαριεστημένος, άλλος κουρασμένος, άλλος ξυνισμένος, το αποτέλεσμα είναι ότι δεν ακολουθούσε απάνω κανείς...
φέτος είπα, δεν μπορώ να το στερηθώ μήτε το βουνό, μήτε το βάδισμα, έτσι αποφάσισα κι ανέβηκα μόνη μου, σήμερα πρώτη μέρα, φθινόπωρο έπιασε γιά τα καλά, 4 το απόγεμα απάνω στo βουνό.
είπα, εγώ θα ανεβαίνω έστω και μόνη μου.

η αλήθεια είναι, ότι κάθε πρωί, ειδικά όμως τα Σαββατοκύριακα, το βουνό έχει μέσα πολύ κόσμο.
άλλοι παν, άλλοι έρχονται, άλλοι τρέχουν, άλλοι κουβεντιάζουν, βολτάρουν, παρέες ή και μοναχικά.
στις 4 όμως το απόγευμα, κι ως λίγο να πέσει το φως, απάντησα στον δρόμο μου εδώ κι εκεί ίσως 10 ανθρώπους, όχι παραπάνω και σχεδόν όλοι έτρεχαν... δρομείς.

διόλου δεν με ενόχλησε αυτή η ερημία...
τα βήματά μου ξέρουν καλά που πάνε, εδώ χωματόδρομος, πιό κει άσφαλτος, εδώ έχουν μείνει λακκούβες απ' τις βροχές, πιό κει φυλάκιο, δενδροστοιχίες, πεύκα, ελιές, ξέφωτο, θέα στη θάλασσα, θέα στον "βράχο", το λεκανοπέδιο κάτω, στροφές, ανηφόρες, κατηφόρες, κουμαριές που ετοιμάζονται, βελανιδιές φορτωμένες, ρείκια ανθισμένα, θυμάρι ξερό αυτήν την εποχή, κυκλαμιές σαν στολίδια και κρόκοι πανέμορφοι!
το βουνό όπου παιδιά παίζαμε, στα ξέφωτα αμολάγαμε τους αετούς μας, δεν ανεβαίναμε από δρόμο μα το καβαλάγαμε απ' την μιάν άκρια ως την άλλη, φοβόμαστε να μπούμε στο ορυχείο, παίζαμε κρυφτό στα έρμα κελλιά της βυζαντινής μονής, ακούγαμε εδώ το τσακάλι να ουρλιάζει, έφηβοι ήρθαμε εδώ πάνω τα πρώτα μας ραντεβού, ενήλικες φτιάξαμε δίχτυ να το προστατέψουμε, τα βράδια ταϊζαμε τις μικρές αλεπούδες, το βουνό, ο λατρευτός τόπος, καλά λέω γω πως είμαι ένα βλαχούδι κι έχω μεγαλώσει βέρο βουνίσιο χωριατόπαιδο ...


αυτές είναι φωτογραφίες σημερινές :

 

" κυκλαμιὲς θ' ἀνθοῦν στὸ χῶμα ταίρια ταίρια "

 

"πού βρήκες χρώματα κι ανθείς

πού μίσχο και σαλεύεις" 
.

 

 

η θάλασσα πέρα... !

       βγήκε το πρώτο κούμαρο !

όσο κι αν έψαξα δεν βρήκα άλλο...

από τώρα μέχρι τα Χριστούγεννα οι κουμαριές θα φορτωθούν

 

οι βελανιδιές που μ' αρέσουν

αυτούς τους έρημους δρόμους αγάπησα...

κι αυτούς τους κακοτράχαλους...