.
Σάββατο, όλο το πρωί τριγύρισα ξέγνοιαστα με την Αννούλα. ήπιαμε μιά ζεστή σοκολάτα. με τις ώρες μέσα στον Ευριπίδη, χόρτασε το μάτι μου νέους τίτλους βιβλίων (και παλιούς).
σχετικά εορταστική έξω η ατμόσφαιρα, ο κόσμος αντέχει ακόμα και ζει με αξιοπρέπεια.
σα να έχει αρχίσει να αναπτύσσεται και ευρύτερα μιά αλληλεγγύη... έτσι καταλαβαίνω, από κουβέντες κι από εικόνες που βλέπω.
χτες που περπάτησα αρκετά στο δρόμο και στην αγορά, συνάντησα πολύ κόσμο γνωστό. πολλούς...
με ενθαρρύνει η αγάπη των ανθρώπων. κι η εμπιστοσύνη τους.
ειδικά όταν συναντώ μαθητές, μ' αγκαλιάζουν, μου λεν γιά τη ζωή τους... χτες μου παν και πράγματα που με συγκίνησαν...
είναι σαν μιά τονωτική ένεση όλο αυτό...
.
.
είμαι ευχαριστημένη που τελείωσα με τις στίβες μου.
κάθε σημείωση είναι στη θέση της και ξέρω πού μπορώ να την βρω.
κάθε βιβλίο είναι στη θέση του και ξέρω πού μπορώ να το βρω.
ήσυχα όλα, ταξινομημένα, τακτοποιημένα. τίποτα κατάχαμα.
φυσικά, υπάρχουν ακόμα πράγματα γιά ξεκαθάρισμα, μα τίποτα πιά δεν είναι μες τη μέση...
.
από βδομάδα, συν Θεώ, θα ανοίξω πάνω στο τραπέζι τη Βυζαντινή ιστορία, τον Ηρόδοτο, τον Θουκυδίδη και τη Βίβλο.
όπου κάτσει του μυαλού και της ψυχής μου η μπίλια...
έχω να φτιάξω και σημειώσεις γιά ελληνική γλώσσα...
.
φυσικά δεν έφτιαξα τίποτα χριστουγεννιάτικο εφέτος. μήτε γλυκά, μήτε μελομακάρονα, μήτε κουραμπιέδες, τίποτα...
αν έχω καλύτερη διάθεση, ίσως την άλλη βδομάδα. δεν θέλω να πιέζομαι κι άλλο.
.
σήμερα είναι Χριστούγεννα, μικρέμουμότσαρτ .
.
τα cantiques που μου μάθαινε η Τζούλυ από μικρή, αυτά τα ίδια, adeste fideles, minuit chretiens, τα μάθαινα κάθε χρόνο στα παιδιά και τα τραγουδούσαν στη χριστουγεννιάτικη γιορτή...
μιά χρονιά, η Κατερίνα ήταν έγκυος στην Τίλντα, πήγαμε και τ' ακούσαμε τα μεσάνυχτα στον καθεδρικό ναό του Würzburg. μαγικό ήταν !
τα κατέβασα απόψε και τ΄ακούω.
.
Κυριακή ολημέρα, θ' αφίσω να με περιποιηθούν.
το χρειάζομαι.
.
.
.
.
.
.